Τα χρόνια των Invicibles κυριαρχούσε στην Arsenal o “Γαλλικός Πυρήνας” και μάλιστα πολύ επιτυχημένα. Σχεδόν μια δεκαετία μετά αυτό πήγε να αλλάξει…
Δεκέμβριος του 2012. Η Arsenal βρίσκεται υπό αμφισβήτηση, με τον προπονητή της Arsene Wenger να ψάχνει τρόπους από την αρχή της χρονιάς ώστε να παρουσιάσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο που θα μπορέσει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Εκείνη την στιγμή η ομάδα βρίσκεται στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας με την Manchester United, με αρχισκόρερ τον Robin Van Persie, να βρίσκεται στην πρώτη θέση.
Κάπου εκεί ο Wenger και ο σύλλογος ανακοινώνουν ότι υπάρχει έτοιμη λύση η ομάδα να αναγεννηθεί. Και μάλιστα όχι με μεταγραφές και νέους επενδυτές. Το μόνο που χρειάζεται, μετά κι από το πάθημα με τον Van Persie που αποχώρησε ως ελεύθερος, είναι να «δέσει» με πολυετή συμβόλαια την άκρως ταλαντούχα φουρνιά των νεαρών Βρετανών παικτών που υπάρχουν στο ρόστερ. Πέντε παίκτες που μαζί με τον «παλιό» Theo Walcott, έχουν όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσουν και να αποκαταστήσουν την τιμή των «Κανονιέρηδων» σε όλο το νησί.
Aaron Ramsey. Alex Oxlade-Chamberlain. Carl Jenkinson. Jack Wilshere. Kieran Gibbs. Γνωστοί ως ο «Βρετανικός Πυρήνας». Περίπου πέντε χρόνια μετά είναι ξεκάθαρο ότι όχι μόνο δεν «αναγέννησαν» την ομάδα, δεν κατέκτησαν πρωτάθλημα και δεν πέτυχαν κάποια ευρωπαϊκή διάκριση, αλλά δεν κατάφεραν καν να καθιερωθούν στην ενδεκάδα και φυσικά οδήγησαν την Arsenal στην απογοητευτική 5η θέση και την ζωή στα «αλώνια» του Europa League. Ας δούμε όμως αναλυτικά τα πεπραγμένα καθενός από τους παραπάνω.
Carl Jenkinson
Όταν ο Wenger προλάβαινε τους υπόλοιπους «Μεγάλους» κι έπαιρνε τον ταλαντούχο δεξιό μπακ και στόπερ από τις ακαδημίες της Charlton το 2011, λίγοι περίμεναν ότι τα πράγματα μπορούν να εξελιχθούν τόσο στραβά. Μετά από μια άγουρη πρώτη σεζόν που έδειξε κάποια προοπτική, ο Jenkinson κατάφερε τελικά να πραγματοποιήσει 62 εμφανίσεις γεμάτες λάθη και δυσφορία από την κερκίδα, ενώ αυτήν την στιγμή έχει όλα τα φόντα να «επιτύχει» τον τρίτο του αποτυχημένο δανεισμό του μακριά από το «Emirates», αφού στο ντεμπούτο του με την Birmingham στην Championship έπαθε εξάρθρωση στον αριστερό ώμο και τέθηκε νοκ-άουτ. Η απόφαση του Αλσατού να τον δέσει με πολυετές συμβόλαιο μοιάζει να τον στοιχειώνει, αφού ο σύλλογος αδυνατεί να βρει επίδοξο αγοραστή για τον παίκτη.
Kieran Gibbs
Όταν η Manchester City το 2011 του πήρε τον Clichy, o Wenger είχε έτοιμο στο μυαλό του τον αντικαταστάτη του. Και μάλιστα μια βελτιωμένη έκδοση που με τον διασκελισμό και το πάθος του θα προσέδιδε ενέργεια σε άμυνα κι επίθεση. Η κρίση του προπονητή του αποδείχθηκε σωστή και ο Gibbs για περίπου ενάμιση χρόνο θα είναι εντυπωσιακός. Θα γίνει αναντικατάστατο κομμάτι της βασικής ενδεκάδας, θα σκοράρει το πρώτο του γκολ και θα κληθεί στην Εθνική Αγγλίας. Κάπου εκεί όμως οι τραυματισμοί θα του χτυπήσουν την πόρτα. Μάλιστα τον Ιανουάριο του 2013 με την μεταγραφή του Nacho Monreal από την Malaga δεν θα ανταποκριθεί στον ανταγωνισμό και θα μείνει δεύτερη επιλογή, όταν και αν είναι υγιής. Με την άφιξη και του Sead Kolasinac δεν χωρούσε στο ρόστερ και παραχωρήθηκε στην West Brom.
Alex Oxlade-Chamberlain
Το καλοκαίρι του 2011 ο Αλσατός πετύχαινε μια μεγάλη μεταγραφική επιτυχία αποκτώντας με 12 εκ. λίρες έναν από τους πιο ταλαντούχους παίκτες σε όλη την Αγγλία. Ένας 18χρονος με εκπληκτική σωματοδομή, ταχύτητα και ευχέρεια με τα δύο πόδια που είχε ευδοκιμήσει στις ακαδημίες της Southampton. Το potential του δεν είχε ταβάνι και μετά από μια υποσχόμενη πρώτη σεζόν στους «Κανονιέρηδες» συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Εθνικής Αγγλίας για το Euro του 2012. Σήμερα μετά από αρκετούς τραυματισμούς και μόλις 9 γκολ σε 132 εμφανίσεις, ο «Ox» δεν έχει φτάσει στο επίπεδο που όλοι περίμεναν. Παραμένει όμως 24 ετών και δείχνει αποφασισμένος να εξελιχθεί περαιτέρω. Κάτι που ο ίδιος θεωρεί ότι είναι καλύτερο να κάνει μακρυά από την Arsenal, αρνούμενος έτσι να ανανεώσει το συμβόλαιό του παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Wenger. Κι αυτός είναι δύσκολο να παραμείνει στο ρόστερ μετά το πέρας της μεταγραφικής περιόδου.
Jack Wilshere
Ο κύριος πυλώνας του «Βρετανικού Πυρήνα» και ο μέσος που η Arsenal και η Εθνική Αγγλίας θεωρούσαν τον επόμενο μεγάλο «αστέρα» τους, μοιάζει «βετεράνος» μόλις στα 25 του. Μιλάμε για έναν παίκτη που έφτασε να θεωρείται εφάμιλλος των Xavi και Iniesta, αλλά μετά τον πρώτο σοβαρό τραυματισμό του την σεζόν 2011/12 δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Η συνεχής «μάχη» να παραμείνει υγιής τον εξουθένωσε και η περυσινή χρονιά με τον δανεισμό του στην Bournemouth, ήταν μόλις η δεύτερη στην καριέρα του που σημείωσε στην Premier League περισσότερες από 25 συμμετοχές. Είναι αξιοσημείωτο ότι πριν το πέρασμα του από το «Vitality Stadium» είχε φορέσει την φανέλα της Arsenal μόλις 19 φορές σε διάστημα τριών χρόνων. Φέτος φαίνεται να μην χωράει στα πλάνα του Wenger και πρόσφατα αγωνίστηκε με την Κ-23, σημάδι ότι η παρουσία του στην ομάδα μετά το τέλος του συμβολαίου του το καλοκαίρι του 2018 μοιάζει εξαιρετικά αμφίβολη.
Aaron Ramsey
O πολυσύνθετος Ουαλός μέσος μοιάζει ο πιο επιτυχημένος από τους πέντε του «βρετανικού πυρήνα». Τα δυο γκολ του σε τελικούς του FA Cup του έχουν χαρίσει μια θέση στο πάνθεον της ιστορίας της Arsenal. Παρόλα αυτά μπαίνοντας στον δέκατο χρόνο του στην ομάδα δεν έχει ανταποκριθεί πλήρως στις προσδοκίες του Wenger, αλλά και των φιλάθλων των «Κανονιέρηδων». Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό φαίνεται να έπαιξε ο σοβαρός τραυματισμός του το 2010 απέναντι στην Stoke. Την σεζόν 2013/14 πέτυχε 16 γκολ σε 34 εμφανίσεις και ανακηρύχθηκε Παίκτης της Χρονιάς, σε μια αναλαμπή που τελικά δεν θα έχει την αναμενόμενη διάρκεια. Κάθε φορά που αγωνίζεται με την Εθνική Ουαλίας μοιάζει αναγεννημένος και ήταν από τους κύριους συντελεστές της εντυπωσιακής πορείας στο Euro του 2016 σε ρόλο «οχταριού». Στην Arsenal όμως δεν έχει συγκεκριμένο ρόλο στην διάταξη του Wenger και από το ξεκίνημα της φετινής σεζόν μοιάζει να βρίσκεται πιο πίσω στις επιλογές του Γάλλου τεχνικού για το κέντρο των «Κανονιέρηδων».
Η «ιδιαίτερη» περίπτωση του Theo Walcott
Κι αν ο «Βρετανικός Πυρήνας» του Wenger δεν απέδωσε ποτέ καρπούς, ο Theo Walcott μοιάζει το πιο τρανταχτό παράδειγμα αποτυχίας του Αλσατού να εξελίξει και να επωφεληθεί από το «ντόπιο» ταλέντο. Ένας παίκτης που στα 11 χρόνια του στο Βόρειο Λονδίνο χαρακτηρίζεται από εντυπωσιακές εκλάμψεις και ανησυχητικά υψηλή αστάθεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περυσινή σεζόν, όπου μέχρι το τέλος του Φθινοπώρου ήταν εκπληκτικός έχοντας σημειώσει ήδη 9 τέρματα, αλλά τελείωσε με αρνητικό πρόσημο σημειώνοντας μόλις 1 στο υπόλοιπο πρωτάθλημα, ενώ δεν αγωνίστηκε ούτε λεπτό στον νικηφόρο τελικό του FA Cup απέναντι στην Chelsea. Φέτος δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμα το ντεμπούτο του για τους «Κανονιέρηδες» και το μέλλον του φαντάζει πιο δυσοίωνο από ποτέ.
Συντάκτης: Γεράσιμος Καλλιβωκάς
