Η φετινή σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ έχει έναν βαθμολογικό πίνακα, που λίγοι θα περίμεναν όταν ξεκινούσε, με μία ακόμη πιο απρόβλεπτη τετράδα.
Το αγγλικό πρωτάθλημα ανέκαθεν φημιζόταν για την ανταγωνιστικότητά του, χαρακτηριστικό που το διαφοροποιεί από τα περισσότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Όταν ξεκινάει μία σεζόν, μπορείς να έχεις κάποιες αδρές προσδοκίες, αλλά σίγουρα πάντα θα υπάρξουν παράμετροι που δεν θα μπορούσες να έχεις προβλέψει απ’ την αρχή. Κι αυτή είναι η άλλωστε η γοητεία της Πρέμιερ Λιγκ.
Φέτος, όντας πλέον στη μέση της σεζόν, παρατηρούμε πληθώρα απροσδόκητων φαινομένων. Λίβερπουλ και Τσέλσι φιγουράρουν στη μέση του βαθμολογικού πίνακα, ισοβαθμώντας με 28. Η Μάντσεστερ Σίτι μπορεί να μην είναι τόσο απογοητευτική, όμως κάτι έχει αλλάξει, με αποτέλεσμα να μην μοιάζει πια μια άτρωτη ομάδα, αλλά ένας «μεγάλος», που με μαχητικότητα και λίγη τύχη μπορεί κανείς να αποσπάσει βαθμούς και αποτελέσματα.
Κι όμως, με την εξαίρεση της Λέστερ, αυτές οι τρεις ομάδες μονοπωλούσαν τα πρωταθλήματα σχεδόν την τελευταία δεκαετία. Από την άλλη μεριά, τρεις άλλες ομάδες και συγκεκριμένα η Άρσεναλ, η Νιούκαστλ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παρουσιάζουν εντυπωσιακές πορείες, με την πρώτη στην κορυφή και τις άλλες δύο να απέχουν έναν βαθμό από τη δεύτερη Σίτι.
Ο προβληματισμός (μου) είναι, λοιπόν, ο εξής: μπορούμε να μιλήσουμε για μια βαθύτερη, δομική αλλαγή στους συσχετισμούς των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ, για ένα μοτίβο, ή μήπως πρόκειται για έναν «σπασμό», μία ευκαιριακή άνοδο κάποιων ομάδων που εκμεταλλεύτηκαν μία ατυχή συγκυρία κάποιων άλλων; Ας δούμε, όμως, με τη σειρά τους παράγοντες που φαίνεται να ευθύνονται για την αλλαγή στην επίδοση της κάθε ομάδας.
Μάντσεστερ Σίτι
Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η Μάντσεστερ Σίτι παραμένει ακόμα η ισχυρότερη ομάδα στο Νησί. Παραμένει ένας από τους πλουσιότερους συλλόγους του αγγλικού πρωταθλήματος και διαθέτει πλέον έναν από τους καλύτερους επιθετικούς της μετά-Μέσι/Ρονάλντο εποχής, σε ρόλο αποδέκτη των ασίστ του Ντε Μπρόινε. Φυσικά, πέραν των δύο αυτών μονάδων ο Πεπ Γκουαρδιόλα διαθέτει επίσης ένα γεματό σε κάθε θέση ρόστερ, με τους περισσότερους παίκτες του να μετρούν τουλάχιστον έναν τίτλο πρωταθλητή.
Αν όμως παρακολουθήσει κανείς την ομάδα, αισθάνεται πως κάτι έχει αλλάξει. Καταρχάς, η προσθήκη του Χόλαντ στην κορυφή της επίθεσης έχει ήδη καρποφορήσει, αφού ο Νορβηγός έχει σημειώσει από τα Χριστούγεννα αρκετά γκολ ώστε να κέρδιζε άλλες χρονιές το Χρυσό Παπούτσι. Όμως, έπειτα κι από τη φυγή των Γκαμπριέλ Ζεσούς και Ραχίμ Στέρλινγκ, το παιχνίδι των «Πολιτών» μοιάζει να έχει αλλοιωθεί, να έχει χάσει τον χαρακτήρα του.
Στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, οι παίκτες προσπαθούν να βρουν τον Χόλαντ να κάνει κίνηση για να του δώσουν την μπάλα, σε μια ομάδα που τα προηγούμενα χρόνια ο κίνδυνος μπορούσε να προέλθει σχεδόν από οποιονδήποτε φορούσε τη γαλάζια φανέλα. Αυτό αυτομάτως συνεπάγεται πως οι αντίπαλες άμυνες έχουν να διαχειριστούν μία κεντρική απειλή αντί πολλών διασπαρμένων στον χώρο. Επιπλέον, εάν ο Νορβηγός δεν είναι στη… μέρα του ή εάν βρεθεί τρόπος να εξουδετερωθεί, τότε οι «Πολίτες» έχουν επιθετικό πρόβλημα.
Όμως, και τίποτα από τα παραπάνω να μην ισχύει, υπάρχουν οι πρόσφατες δηλώσεις του Γκουαρδιόλα, στις οποίες δηλώνει πως δεν τον ενδιαφέρει το Λιγκ Καπ, αλλά ούτε και η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Άραγε, εδώ ταιριάζει το γνωστό ρητό με την αλεπού ή πρόκειται για μια έμμεση δήλωση ότι φετινή προτεραιότητα είναι η κατάκτηση του πολυπόθητου Τσάμπιονς Λιγκ; Σε κάθε περίπτωση, κάτι έχει αλλάξει.
Λίβερπουλ
Σε αντίθεση με τη Σίτι, είναι πολύ πιο εύκολο να πει κάποιος ότι η Λίβερπουλ φέτος έχει πρόβλημα. Η άλλοτε πανίσχυρη αμυντική γραμμή που τρόμαζε και τις πλέον αξιόλογες επιθέσεις, δέχεται πια πολύ πιο εύκολα γκολ. Σαν να μην έφτανε αυτό, η αποχώρηση του Σάντιο Μανέ φαίνεται πως είχε αρνητικό αντίκτυπο στην ομάδα συνολικά, ενώ ο Μο Σαλάχ έχασε τον ιδανικό παρτενέρ. Ο Λουίς Ντίαζ παραμένει τραυματίας εδώ και μήνες, ενώ ο Ντάργουιν Νούνιεζ δεν σκοράρει με τον ρυθμό που θα ήθελαν οι φίλοι των «Κόκκινων».
Πέρα όμως από το αγωνιστικό κομμάτι, υπάρχει και η λεγόμενη «κατάρα του Κλοπ», αφού και άλλες ομάδες του Γερμανού τεχνικού είχαν παρουσιάσει πτωτικές πορείες την έβδομη (συγκεκριμένα!) σεζόν με αυτόν στο τιμόνι. Every season has an end, όπως λέει το τραγούδι, και ίσως απλά να ήρθε ο αναπόφευκτος κορεσμός μετά από μια πολύ επιτυχημένη πορεία στο λιμάνι. Ίσως πάλι να πρόκειται απλώς για μία μεταβατική περίοδο. Πάντως, το άμεσο μέλλον της στην Πρέμιερ Λιγκ δεν προβλέπεται ευοίωνο.
Τσέλσι
Η Τσέλσι είναι σίγουρα η ομάδα που το τελευταίο διάστημα έχει υποβληθεί στις περισσότερες μεταβολές. Η ομάδα που μόλις πριν ενάμιση χρόνο χρίστηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, τώρα, λίγους μήνες μετά την πώληση του συλλόγου από τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς στον Τοντ Μπόελι, «χαροπαλεύει» στη 10η θέση της Πρέμιερ Λιγκ, έχοντας αποκλειστεί από τα εγχώρια κύπελλα.
Οι «Μπλε» έχουν αγοράσει τους τελευταίους μήνες μία ολόκληρη ενδεκάδα, έχοντας δαπανήσει γύρω στο μισό δισεκατομμύριο ευρώ. Επίσης, ο Γκρέιαμ Πότερ διαδέχτηκε τον Τόμας Τούχελ στη θέση του προπονητή. Εάν προσθέσει κανείς και τους αρκετούς τραυματισμούς βασικών παικτών, όπως οι Ρις Τζέιμς και Ενγκολό Καντέ, είναι φυσικό ο λονδρέζικος σύλλογος να μοιάζει μια ομάδα σε μετάβαση. Δεν μπορείς κανείς να πει εάν και πότε θα αρχίσει ξανά η ανοδική πορεία, το βέβαιο όμως είναι πως χρειάζεται χρόνος και υπομονή.
Άρσεναλ
Οι «Κανονιέρηδες» διαγράφουν μία εκπληκτική πορεία, που σε πολλούς ξυπνά μνήμες «Invincibles». Όταν ο Μικέλ Αρτέτα αναλάμβανε προπονητής τρία χρόνια πριν, η ομάδα του Βόρειου Λονδίνου έβλεπε ήδη τον «αιώνιο εχθρό», την Τότεναμ, να καταλαμβάνει ανώτερες θέσεις στον πίνακα για διαδοχικές χρονιές. Κάτι έπρεπε να αλλάξει και, απ’ ό,τι φαίνεται, τελικά άλλαξε.
Η έκκληση του Βάσκου στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο να «εμπιστευτεί τη διαδικασία» δικαιώνεται πανηγυρικά με τη σημερινή θέση στον πίνακα, αλλά, κυρίως, με τις εμφανίσεις στο γρασίδι. Η σημερινή Άρσεναλ συνδυάζει ένα πολύ νεανικό σύνολο, που αποτελείται από μονάδες με εξαιρετικό ταλέντο όπως οι Μαρτινέλι και Σάκα, με την εντύπωση μιας δεμένης ομάδας, της οποίας οι παίκτες δουλεύουν μαζί για χρόνια.
Η Άρσεναλ οικοδομεί έναν δικό της χαρακτήρα παιχνιδιού με στοιχεία σπάνια στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όπως οι ατομικές ενέργειες και τα σουτ εκτός περιοχής. Παράλληλα, εξίσου εντυπωσιακή είναι η αμυντική της επίδοση, δεύτερη μόνο πίσω από τη Νιούκαστλ σε ολόκληρη την Πρέμιερ Λιγκ. Μπορούμε μόνο να φανταστούμε τι μπορεί να καταφέρει αυτό το σύνολο παικτών εάν αποκτήσει περισσότερη εμπειρία!
Νιούκαστλ
Όπως συνέβη και με την Τσέλσι, η Νιούκαστλ άλλαξε πρόσφατα διοίκηση, έχοντας πλέον τους πλουσιότερους ιδιοκτήτες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Αυτό έκανε αρκετούς από εμάς να σκεφτούμε ότι, μέσα στην επόμενη πενταετία, ίσως λίγο παραπάνω, η Νιούκαστλ θα μετατρεπόταν σε ευρωπαϊκό μεγαθήριο. Όμως, αντ’ αυτού, η ομάδα του Έντι Χάου σπέρνει τον πανικό στην Πρέμιερ Λιγκ μέσα σε κάτι παραπάνω από έναν χρόνο, χωρίς μάλιστα πολυδάπανες και απερίσκεπτες μεταγραφές.
Ο Κιεράν Τρίπιερ αποτέλεσε το πρώτο απόκτημα της νέας εποχής. Η κίνηση αυτή μάλλον έπρεπε να μας προϊδεάσει ότι η νέα διοίκηση δεν σκοπεύει να σπαταλήσει υπέρογκα ποσά χωρίς αύριο, αλλά μάλλον στοχεύει να κινηθεί «έξυπνα», αγοράζοντας παίκτες που θα γεμίσουν συγκεκριμένα κενά. Ακολούθησαν, μεταξύ άλλων, οι Μπρούνο Γκιμαράες, Σβεν Μπότμαν, Κρις Γουντ και Νικ Πόουπ, όλοι τους καθοριστικοί στη σημερινή επιτυχία των «Ανθρακορύχων».
Η μεταγραφή του Ίσακ, αν και η πρώτη με μεγάλο αντίτιμο, δεν είχε ακόμη χρόνο να ευδοκιμήσει, αφού για αρκετούς μήνες ο Σουηδός ήταν τραυματίας. Ωστόσο, όταν έχει αγωνιστεί, έχει δώσει θετικά δείγματα γραφής, σκοράροντας μάλιστα στην χθεσινή αναμέτρηση απέναντι στην Φούλαμ το γκολ της νίκης. Η Νιούκαστλ αποπνέει έναν αέρα αντίστοιχο με εκείνον της Άρσεναλ, μιας ομάδας που παίζει για τον εαυτό της, χωρίς να νοιάζεται και πολύ για το γόητρο του αντιπάλου που έχει απέναντί της. Δεδομένου του ρόλου που έχουν τα μεγάλα… ταμεία στο ποδόσφαιρο, λογικά είμαστε μάρτυρες μιας νέας εποχής για την ομάδα!
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Αν η αλλαγή τεχνικής ηγεσίας δεν έφερε άμεσα αποτελέσματα για την Τσέλσι (αν και ο Πότερ ήρθε τον Οκτώβριο), σίγουρα το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στους έξι πρώτους μήνες του, ο Έρικ τεν Χαχ έχει νικήσει τους Πεπ Γκουαρδιόλα, Γιούργκεν Κλοπ, Αντόνιο Κόντε και Μικέλ Αρτέτα. Μάλιστα, οι «Κόκκινοι Διάβολοι» μετρούν 21 νίκες σε 28 αγώνες φέτος, μία νίκη περισσότερη απ’ όσες είχαν σε 49 αγώνες την περυσινή σεζόν!
Με το «καλημέρα», η Γιουνάιτεντ πραγματοποιεί ένα από τα καλύτερά της ξεκινήματα στη σεζόν εδώ και χρόνια, με τον Ολλανδό να ξεπερνά μάλιστα σε ποσοστά επιτυχίας τους πλέον επιτυχημένους Κλοπ και Γκουαρδιόλα. Για να γίνει αυτό βέβαια χρειάστηκε να «κόψει κεφάλια», αφού ώθησε τον Κριστιάνο Ρονάλντο στην έξοδο μετά από αρκετούς αγώνες στον πάγκο. Εκεί που κάθεται σχεδόν μόνιμα πλέον ο αρχηγός της ομάδας, Χάρι Μαγκουάιρ.
Απ’ την άλλη, καταιγιστικός είναι φέτος ο αναζωογονημένος Μάρκους Ράσφορντ, που έχει σκοράρει στις τέσσερις τελευταίες εμφανίσεις του στην Πρέμιερ Λιγκ. Ακόμα κι ο Άγγλος φορ, όμως, έγινε πρόσφατα δέκτης πειθαρχικών συνεπειών, με τον Ολλανδό προπονητή να προσπαθεί να περάσει σε όλους πως ο σύλλογος είναι υπεράνω κάθε παίκτη. Μετά και την νίκη απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι, η Γιουνάιτεντ φαίνεται πως έχει υψηλές φιλοδοξίες ακόμα και για φέτος και μένει να δούμε αν οι «Κόκκινοι Διάβολοι» θα συνεχίσουν έτσι!
Συμπέρασμα
Αυτή που ουσιαστικά δεν έχει παραδώσει την θέση της σε κάποιον και δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα την δυναμική της, είναι η Τότεναμ, που μοιάζει να συμβιβάζεται με την μάχη για την παρουσία της στην τετράδα, ανεξάρτητα από το αν θα την πετύχει. Μάλλον η απουσία της από αυτή οφείλεται περισσότερο στην σταθερή άνοδο των υπολοίπων παρά στην δική της… σταθερότητα.
Γενικότερα, δεν μπορούμε να πούμε εάν οι ανακατατάξεις που βλέπουμε αντανακλούν μία βαθιά αλλαγή, ή ένα επιφανειακό, προσωρινό φαινόμενο. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, υπάρχει κάθε λόγος να πιστέψουμε ότι οι ομάδες με ανοδική πορεία θα συνεχίσουν να εντυπωσιάζουν, όμως, από την άλλη, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι κορυφαίες ομάδες που είναι «ντεφορμέ» θα αφήσουν την απειλή του κύρους τους αναπάντητη.
Ας καθίσουμε λοιπόν αναπαυτικά κι ας απολαύσουμε το αγαπημένο μας πρωτάθλημα, που εξακολουθεί να είναι γεμάτο ανατροπές και να μας συναρπάζει, υποσχόμενο ακόμα μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και πιθανόν νέες μεγάλες κόντρες!
