Πίσω στο 1983 το Μπέρμιγχαμ είχε την τιμή να έχει την καλύτερη ομάδα (Άστον Βίλα) και το δημοφιλέστερο συγκρότημα (Duran Duran) στην Ευρώπη την τελευταία τριετία.
Αν για κάτι έχουν να παινεύονται -δίκαια- οι Άγγλοι, θα λέγαμε ότι είναι το ποδοσφαιρικό τους προϊόν. Άλλωστε, είναι το εθνικό τους σπορ. Παράλληλα όμως, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τη συμβολή τους στη διαμόρφωση της σύγχρονης μουσικής κουλτούρας. Όπως και με το ποδόσφαιρο, έτσι και η μουσική επιρροή των Άγγλων στον υπόλοιπο κόσμο θεμελιώθηκε και συνάμα γιγαντώθηκε μέσα στον 20ό αιώνα. Με αφετηρία τα μέσα των 60s και τη λεγόμενη «Βρετανική Εισβολή», δεκαετία με δεκαετία, το Νησί αποτελούσε μια αστείρευτη πηγή παραγωγής καλλιτεχνών.
Παράλληλα, την ίδια ακριβώς δεκαετία ήρθαν και οι πρώτες επιτυχίες εκτός συνόρων για τους Άγγλους. Τα «Τρία Λιοντάρια» κατέκτησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, η Τότεναμ έγινε η πρώτη ομάδα της χώρας που κατέκτησε ευρωπαϊκό κύπελλο (Κύπελλο Κυπελλούχων το 1963), ενώ ακολούθησαν κι άλλες μεγάλες επιτυχίες, όπως το Κύπελλο Εκθέσεων του 1968 της Λιντς Γιουνάιτεντ και κυρίως, το Κύπελλο Πρωταθλητριών (του ίδιους έτους), επιτυχία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Με τα χρόνια, το Νησί συνέχισε να προβάλλεται παγκοσμίως τόσο μέσα από την μουσική, όσο και από το ποδόσφαιρο. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές κατά τις οποίες ο κόσμος απολάμβανε τα λεγόμενα «crossovers», πολύ πριν αυτός ο όρος γίνει η μόδα του σήμερα. Συγκεκριμένα, οι αστέρες του πενταγράμμου διασταυρώνονταν με τους αντίστοιχους των γηπέδων και κυρίως, με τους αγαπημένους τους συλλόγους. Ποιος άλλωστε δε γνωρίζει την αγάπη (και ενασχόληση) του Έλτον Τζον για τη Γουότφορντ ή του Ρόμπερτ Πλαντ για τη Γούλβς; Ποιος δεν έχει ταυτίσει τα αδέλφια Γκάλαχερ με τη Μάντσεστερ Σίτι, τον Στιβ Χάρις με τη Γουέστ Χαμ και τους Beatles με τη Λίβερπουλ; Ποιος φίλος της Νιουκάστλ δεν συγκινείται όταν ακούγεται η μελωδία του «Local Hero», σύνθεση του Μαρκ Νόπφλερ από τα ηχεία του Σεντ Τζέιμς Παρκ; Είναι πολλοί οι μουσικοί ήρωες που μπορεί να βρει κανείς ανά τις περιφέρειες της Αγγλίας.
Στο κεντρικό μέρος του Νησιού και συγκεκριμένα στο Μπέρμιγχαμ, τόσο η ομώνυμη ομάδα, όσο και η Άστον Βίλα, αποτελούν τους σπουδαιότερους συλλόγους της περιοχής, διαθέτουν τις δικές τους οπαδικές βάσεις διάσημων. Για την Μπέρμιγχαμ θα μιλήσουμε όμως άλλη φορά, διότι το θέμα μας αφορά τα των «Βίλανς». Αδιαμφισβήτητα, το όνομα των μελών των Black Sabbath είναι αυτό που δεσπόζει στην κορυφή της λίστας των υποστηρικτών του συλλόγου.
Οι Όζι Όζμπορν, Τόνι Αϊόμι, Γκίζερ Μπάτλερ και Μπιλ Γουάρντ, αποτελούν την πρώτη (και κλασική) σύνθεση του συγκροτήματος, το οποίο έχει ταυτιστεί τόσο με τη διαμόρφωση της heavy metal σκηνής, όσο και με την ίδια την Άστον Βίλα. Δεκάδες παρουσίες σε αγώνες του συλλόγου (ειδικά στην περίπτωση του Μπάτλερ), αλλά και εμφανίσεις σε συναυλίες με το μπάσο του να είναι ντυμένο στα χρώματα, αλλά και με το λογότυπο του αγαπημένου του συλλόγου. Όμως, αν και παλαιότεροι, δεν ήταν οι Black Sabbath το πρώτο σχήμα το οποίο «ταρακούνησε» το Βίλα Παρκ υπό τους ήχους των μελωδιών του.
Λίγο πριν το τέλος των 70s, ο τότε μουσικός πλανήτης ζούσε ραγδαίες αλλαγές. Είδη όπως το post punk, η glam rock αλλά και η ευρύτερη pop σκηνή κυριαρχούσαν, ενώ η synth pop, το new wave, αλλά και το «νέο κύμα» της βρετανικής heavy metal ήταν προ των πυλών. Παράλληλα, το MTV θα έκανε το ντεμπούτο του, μεσολαβώντας στην «απογείωση» αρκετών καλλιτεχνών, που κατάφεραν να διαχειριστούν σωστά τις δυνατότητες της προβολής στην τηλεόραση.
Το 1981, οι άσημοι ακόμη Duran Duran ένα σχήμα από το Μπέρμιγχαμ, θα κυκλοφορούσαν το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ τους, ενώ ένα έτος αργότερα, θα ερχόταν το δεύτερό τους άλμπουμ, με όνομα «Rio», μαζί με τεράστιες επενδύσεις σε video clips (για την εποχή). Η επιτυχία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, δίνοντάς τους την κορυφή στα charts αμέτρητων χωρών ανά τον κόσμο, τόσο σε Δύση όσο και σε Ανατολή, χαρακτηρίζοντας τη δημοτικότητα του συγκροτήματος εφάμιλλη με αυτή των Beatles στα 60s (ονομάστηκε ως η νέα «Beatle-o-mania»).
Ταυτόχρονα, η Άστον Βίλα ζούσε δόξες εντός κι εκτός συνόρων. Όντας υπό την καθοδήγηση του Ρον Σόντερς, οι «Βίλανς» κατέκτησαν το έβδομο πρωτάθλημα της ιστορίας τους (το πρώτο μετά από 72 έτη) το 1981, ενώ την επόμενη χρονιά, βρέθηκαν και στην κορυφή της Ευρώπης, επικρατώντας επί της Μπάγερν Μονάχου με 1-0, στον αλήστου μνήμης τελικό του Ρότερνταμ. Μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι σε ποδοσφαιρικό και μουσικό τομέα, το Μπέρμιγχαμ αποτελούσε την… πρωτεύουσα του κόσμου για τη διετία αυτή!
Ένα έτος αργότερα, οι Duran Duran θα βρίσκονταν σε περιοδεία, με μια από τις στάσεις να αποτελεί και το γήπεδο της αγαπημένης ομάδας των περισσότερων εκ των μελών του μουσικού σχήματος (ο ντράμερ Ρότζερ Τέιλορ, πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με την μουσική, φιλοδοξούσε να γίνει ο γκολκίπερ της Βίλα, ενώ είδωλό του αποτελεί ο Κόλιν Γουΐδερς, θρυλικός τερματοφύλακας του συλλόγου). Η εμφάνιση θα είχε εξαιρετικό σκοπό, καθώς ήταν φιλανθρωπικού ενδιαφέροντος, με στόχο τη στήριξη του Mencap, ενός ιδρύματος υποστήριξης κοινού με μαθησιακές δυσκολίες.
Το ημερολόγιο έγραφε 23 Ιουλίου του 1983 όταν και περίπου 20.000 κόσμου συγκεντρώθηκαν για να απολαύσουν τόσο τους αστέρες της pop, όσο και τους άλλους καλλιτέχνες που θα συμπλήρωναν την ημέρα (Πρινς Τσαρλς και Ρόμπερτ Πάλμερ). Η συγκεκριμένη βραδιά έχει μείνει γραμμένη στην ιστορία για πολλούς λόγους. Αφενός, οι Τζον και Άντι Τέιλορ (ουδεμία συγγένεια μεταξύ τους, όπως και με τον Ρότζερ), ξεκίνησαν μια μουσική συνεργασία με τον Ρόμπερτ Πάλμερ η οποία θα έφτανε στη γένεση των Power Station, ενός pop-rock συγκροτήματος το οποίο θα μας χάριζε δύο κορυφαία hits των 80s.
Αφετέρου, ήταν από τις σπάνιες φορές που κορυφαίοι καλλιτέχνες της εποχής επέστρεφαν στα πάτρια εδάφη, επιδεικνύοντας μάλιστα την άρρηκτη σύνδεσή τους με κάποιον σύλλογο. Χαρακτηριστικό αυτού, τόσο η εμφάνιση του Τζον Τέιλορ με την εμφάνιση της Βίλα εκείνης της χρονιάς, όσο και την επένδυση των προγραμμάτων της συναυλίας, με το αρχικά του συγκροτήματος και τον λέοντα του σήματος. Μάλιστα, η φωτογραφία του Τέιλορ παίζοντας μπάσο με την εμφάνιση των «Βίλανς», εμφανίστηκε στο πρόγραμμα αγώνα μεταξύ των Άστον Βίλα και Σάντερλαντ στις 29 Αυγούστου του ίδιου έτους.
Αν και τα έτη πέρασαν, η σύνδεση συλλόγου και μουσικού σχήματος ουδέποτε έπαψε να υφίστανται. Άλλωστε, η βραχύβια μεν αλλά αισθητή δε, παρουσία του Τζον Ντουράν στο δυναμικό της Βίλα, «γέμισε» το διαδίκτυο με αμέτρητες δημοσιεύσεις οι οποίες εμφάνιζαν τις κορυφαίες στιγμές του Κολομβιανού υπό τις μελωδίες των συνώνυμων Duran Duran – για ένα διάστημα, το αγαπημένο αστείο οπαδών (και μη) της Βίλα, ήταν η τοποθέτηση δύο εμφανίσεων του Ντουράν δίπλα-δίπλα, ώστε να εμφανιστεί το όνομα του συγκροτήματος.
Φτάνοντας στο σήμερα, δεν ξέρουμε αν θα δούμε ξανά τους Duran Duran να «δονούν» το Βίλα Παρκ με τις μελωδίες τους. Όμως η ιστορία απέδειξε ότι η σύνδεσή τους με τον σύλλογο του Μπέρμιγχαμ κάθε άλλο παρά ξεχασμένη δεν είναι…
