Η νέα γενιά ποδοσφαιριστών της Chelsea μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε αυτή της Man. United του ’92. Το μόνο που χρειάζεται είναι εμπιστοσύνη και ευκαιρίες.
Όταν ακούς το όνομα Chelsea τι σου έρχεται στο μυαλό; Να σου πω εγώ, Mourinho, Lampard, Drogba, Terry. Σε μένα τουλάχιστον αυτά έρχονται, στους νεότερους οπαδούς όμως που δεν θυμούνται αυτές τις εποχές της «απαρχής» τι μπορούν να έχουν για να θυμούνται; Πάλι θα σου πω εγώ: Abraham, Musonda, Ake, Rahman, Traore, Kenedy, Aina, Chalobah, Loftus-Cheek και Solanke.
Υπάρχουν δηλαδή κάποιοι αρκετά καλοί νεαροί ποδοσφαιριστές που αν τους δοθούν οι ευκαιρίες μπορούν να αφήσουν την δικιά τους εποχή. Και δεν μιλάμε για δύο-τρεις, αλλά για αρκετούς οι οποίοι μαζί με τους πιο έμπειρους της ομάδας μπορούν να πετύχουν σπουδαία πράγματα στο μέλλον. Η τεράστια γενιά της Chelsea, η γενιά που μαζί με τον Mourinho έκανε τους «μπλε» του Λονδίνου υπερδύναμη σε Αγγλία και Ευρώπη, φτάνει σιγά σιγά στην δύση της. Τελευταίος στρατιώτης της είναι ο John Terry που ακόμα αγωνίζεται στην ομάδα της καρδιάς του!
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που οι «μπλε» κατακτούσαν τους τίτλους τον ένα πίσω από τον άλλο με παίκτες οι οποίοι μέχρι και πριν λίγα χρόνια ήταν άγνωστοι αλλά οι περισσότεροι ξεκίνησαν από τις ακαδημίες της ομάδας. Είναι αναγκαία λοιπόν για την Chelsea η ανοικοδόμηση μίας νέας ομάδας όχι μόνο όμως με βάση τα παλιά της χαρακτηριστικά, διότι παίκτες σαν τους Lampard, Terry ή Drogba δύσκολα θα βρεις αλλά μπορείς μέσω των ακαδημιών να βάλεις μία βάση και μελλοντικά να πετύχεις τους στόχους σου.
Η Chelsea πάντα πρόσεχε τις ακαδημίες της και επί εποχής Αμπράμοβιτς ιδιαίτερα πέρασαν από εκεί παίκτες εγνωσμένης αξίας.
Τρανό παράδειγμα ο Nathaniel Chalobah. Ένας παίκτης των ακαδημιών της Chelsea, o Chalobah είναι ίσως αυτή τη στιγμή ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η ομάδα του Λονδίνου. Είναι ένα τεράστιο ταλέντο που θυμίζει μέσο παλαιάς κοπής με όλα τα σύγχρονα συστατικά που πρέπει να έχει ένας ποδοσφαιριστής. Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της Fulham και ένα χρόνο αργότερα το 2005 η Chelsea τον έκανε δικό της. Από κει και πέρα δόθηκε δανεικός σε έξι (!) ομάδες, για να πάρει φέτος περισσότερες ευκαιρίες κάτω από τις οδηγίες του Antonio Conte.
Η πολιτική της Chelsea λοιπόν θα πρέπει είναι ξεκάθαρη και να κάνει με τις ευκαιρίες που πρέπει να πάρουν οι νεαροί παίκτες. Στην Αγγλία οι ευκαιρίες δίνονται ίσως όχι σε τόσο μικρή ηλικία όσο σε άλλα πρωταθλήματα, για παράδειγμα η Bundesliga είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα που αξιοποιεί τα ταλέντα της. Αλλά ο δρόμος που ανοίγεται για τη καταξίωση των Αγγλικών ομάδων περνούσε και πάντα θα περνάει από τους πιτσιρικάδες.
Ας επιστρέψουμε όμως στο Chalobah. Έχουν περάσει σχεδόν έξι χρόνια από τότε που ο πιτσιρικάς βρέθηκε για πρώτη φορά στον πάγκο της ομάδας. Ήταν ένας αγώνας League Cup απέναντι στην Newcastle, από τότε έχει πραγματοποιήσει πέντε εμφανίσεις με το κλαμπ.
Όταν δόθηκε δανεικός για πρώτη φορά (στην Watford) έμοιαζε ήδη πολύ ώριμος για την ηλικία του και ήταν από τους παίκτες κλειδιά που οδήγησαν την ομάδα του Zola στην άνοδο της Premier League το 2013. Ήταν η τότε που στα play off της ανόδου αντιμετώπισε έναν άλλο ανερχόμενο πιτσιρικά (τότε), τον Wilfried Zaha παίκτη της Palace, μετέπειτα της United και τώρα πάλι της Palace.
https://www.youtube.com/watch?v=0JX4DEMmr3s
Αντίθετα όμως με τον Zaha, ο Chalobah επέστρεψε στην Chelsea του “Mou”, με τον Πορτογάλο να μην του δίνει θέσει βασικού και να το στέλνει στην Nottingham Forrest για έξι μήνες, μετά στην Middlesbrough, μετά στην Burnley, την Reading και πέρυσι στην Napoli. Στην Chelsea έκανε ντεμπούτο βασικός στον αγώνα League Cup τον περασμένο μήνα απέναντι στην Leicester, η οποία και αυτή ενδιαφερόταν να τον αποκτήσει.
Ο Chalobah όμως δεν είναι ο μοναδικός ανερχόμενος αστέρας της Chelsea. O Ola Aina αν και μόλις 20 ετών (έχει εκπροσωπήσει την Αγγλία σε όλες τις μικρές εθνικές), έκανε ντεμπούτο με την West Ham ως αριστερός μέσος στο 3-4-3 του Conte. Ίσως βέβαια να μην ήταν η βραδιά του καθώς το γκολ των «σφυριών» προήλθε από δικό του λάθος, όταν το δεξί μπακ της Ham Edimilson Fernandes σκόραρε και χάρισε την νίκη στην ομάδα του. Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον Ιταλό τεχνικό να τον χρησιμοποιήσει και θα το ξανακάνει αν χρειαστεί.
Ο Conte λοιπόν θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Chelsea έχει αυτή τη στιγμή που μιλάμε 38 παίκτες που είναι δανεικοί. Μερικοί από αυτούς όπως ο Tammy Abraham τα πηγαίνουν πολύ καλά στις ομάδες που αγωνίζονται. Ο 19χρονος επιθετικός παίζει στην Bristol City. Υπάρχει και ο Dominic Solanke, επίσης 19 ετών, που ήταν στον πάγκο με την West Ham και έκανε πέρυσι μία εκπληκτική χρονιά με την Vitesse.
«Έχουμε καλούς νεαρούς ποδοσφαιριστές και χρειάζονται παιχνίδια», είχε πει ο Conte πιο παλιά, και όντως έτσι είναι αν αναλογιστεί κανείς πως η Chelsea έχει κερδίσει τρία συνεχόμενα FA youth Cup. Είναι δηλαδή μαζί με την Southampton από αυτή τη στιγμή από τις κατεξοχήν ομάδες που παράγουν συνεχώς νέους ποδοσφαιριστές. Με τη διαφορά ότι η Southampton τους χρησιμοποιεί ενώ οι Λονδρέζοι προτιμούν να τους δίνουν δανεικούς.
Πάντως τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι για τους «μπλε». Όταν στον πάγκο καθόταν ο Mou η ομάδα δεν έδινε τόσο μεγάλη σημασία στους νεαρούς. Συγκεκριμένα ο Πορτογάλος είχε άλλη προσέγγιση η οποία κόστισε στην ομάδα. Ο Ruben Loftus–Cheek για παράδειγμα, ένα από τα κοσμήματα των ακαδημιών της ομάδας δεν πήρε ποτέ την ευκαιρία του. Ο Mou είχε πει για αυτόν: «Είναι πολύ καλός παίκτης αλλά η ομάδα είναι πολύ απαιτητική, ένας παίκτης για να μπορέσει να παίξει στην πρώτη ομάδα θα πρέπει να είναι έτοιμος.»
Εκτός όμως από τον Mou που είναι μία κατηγορία μόνος του, τα υπόλοιπα κλαμπ στην Αγγλία χρησιμοποιούν τους νεαρούς ποδοσφαιριστές τους. Το κύπελλο είναι μία τεράστια ευκαιρία για να δείξουν τι αξίζουν. Pochettino, Klopp είναι ίσως δύο από τους προπονητές που εμπιστεύονται περισσότερο τους παίκτες των ακαδημιών. Kevin Stewart, Alexander–Arnold, Carter–Vickers, Harry Winks, Josh Onomah, Tom Carrol είναι μόνο λίγοι από τους παίκτες που πήραν την μεγάλη ευκαιρία σε Liverpool και Tottenham.
Και μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι είναι Άγγλοι ποδοσφαιριστές οι οποίοι σε λίγα χρόνια θα υπερασπίζονται την φανέλα των λιονταριών και τους εμπιστεύθηκαν δύο ξένοι τεχνικοί. Η ομάδα του Conte λοιπόν χρειάζεται ανανέωση και ο ίδιος το ξέρει και το ετοιμάζει στο μέλλον. Δεν ξέρω αν επιχειρήσει μία «Ιταλοποίηση» της ομάδας ή όχι, αλλά το σίγουρο είναι πως θα φέρει νέο αέρα. Οι ακαδημίες τις ομάδας έχουν διαμάντια τα οποία αν τα χρησιμοποιήσεις σωστά μπορούν στο μέλλον να αφήσουν εποχή, φτάνει να γίνει σωστή εκμετάλλευση.
Μία μέρα ίσως οι Abraham, Aina, Chalobah, Loftus–Cheek και Solanke να φτιάξουν την νέα γενιά της Chelsea, ακριβώς όπως αυτή της United του 1992. Εγγυήσεις δεν υπάρχουν αλλά ένα είναι σίγουρο πως ο δρόμος της επιτυχίας περνάει και από τις ακαδημίες, η ιστορία της ομάδας το χει δείξει και έχει φέρει επιτυχίες.
Η νέα γενιά της Chelsea μπορεί να αφήσει την δικιά της εποχή…
