Στα 13 χρόνια απουσίας τους, οι «Προσκυνητές» της Πλίμουθ είδαν πολλές φορές να τους κόβονται τα… πόδια, όμως με σωστό πλάνο και ενότητα, κατάφεραν φέτος να επιστρέψουν στην Τσάμπιονσιπ.
Στο νότιο τμήμα της Αγγλίας, οδηγώντας προς τα δυτικά στον αυτοκινητόδρομο Α38 περνάτε από τους λόφους του Εθνικού Πάρκου Ντάρτμουρ. Καθώς το σημείο είναι ψηλό κι εκτεθειμένο οι πιθανότητες να αντιμετωπίσετε δύσκολες καιρικές συνθήκες, είναι αυξημένες. Με το πέρας της διαδρομής φτάνετε στην πόλη του Πλίμουθ, τη μεγαλύτερη της κομητείας Ντέβον, όπου ο ομώνυμος τοπικός σύλλογος πέρασε τις δικές του καταιγίδες τα τελευταία 13 χρόνια, αλλά πλέον βλέπει τον ήλιο να φωτίζει ξανά το Χομ Παρκ.
Γυρίζουμε το χρόνο πίσω και συγκεκριμένα στο τέλος της σεζόν 2008/09, όπου η Πλίμουθ Αργκάιλ, όπως είναι το πλήρες όνομά της, έχει τερματίσει στην 21η θέση της Τσάμπιονσιπ – μια τεράστια πτώση σε σχέση με τη 10η θέση της προηγούμενης χρονιάς. Τα μηνύματα δεν λαμβάνονται υπόψιν και έτσι ο σύλλογος ζει μία εφιαλτική τετραετία, όπου γνωρίζει δύο συνεχόμενους υποβιβασμούς ως τη League Two, ενώ φτάνει δύο φορές κοντά και σε έναν τρίτο, στην ημι-επαγγελματική Κόνφερενς.
Οι αιτίες της κατάρρευσης πολλές, σημαντικότερη όλων όμως τα ατελείωτα οικονομικά προβλήματα και η κάκιστη διαχείριση τους, με αποτέλεσμα να υπάρξει αφαίρεση βαθμών για την ομάδα και αρκετά μέλη της να πωλούν περιουσιακά τους στοιχεία για να καλυφθούν οι οικονομικές τρύπες. Χαρακτηριστικότερο -και συνάμα τραγελαφικό- παράδειγμα ο τότε προπονητής Πίτερ Ριντ, ο οποίος πούλησε το μετάλλιο του φιναλίστ από τον τελικό του FA Cup του 1986, όταν φορούσε τη φανέλα της Έβερτον. Ο σύλλογος μάλιστα αναγκάστηκε να πωλήσει στον δήμο το σπίτι του, το Χομ Παρκ, έναντι 1,6 εκατομμυρίων λιρών λίγα μόλις χρόνια μετά την αγορά του.
Σταδιακά η Πλίμουθ ανασυντάχθηκε και έθεσε ως στόχο την άνοδο -αρχικά- στη League One. Έπειτα από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες, η άνοδος ήρθε το 2017, με τη 2η θέση πίσω από την Πόρτσμουθ. Η επόμενη χρονιά θα είναι κι αυτή επιτυχημένη, όμως η είσοδος στα πλέι-οφ θα χαθεί για μόλις τρεις βαθμούς λόγω του κακού φινάλε στη σεζόν. Εκείνο το καλοκαίρι μάλιστα η ομάδα θα αλλάξει χέρια, με τον Σίμον Χάλετ να αναλαμβάνει τα ηνία της και να θέτει πλάνο πενταετίας με στόχους, τη πλήρη οικονομική εξυγίανση, τη βελτίωση των προπονητικών εγκαταστάσεων και φυσικά την άνοδο στην Τσάμπιονσιπ. Παρά την διάχυτη αισιοδοξία, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι.
Γρήγορα αποδείχθηκε πως η ομάδα της προηγούμενης σεζόν ήταν ένα πυροτέχνημα και τον Μάιο του 2019 η Πλίμουθ βίωσε τον υποβιβασμό για άλλη μια φορά πίσω στη League Two. Ο Χάλετ ήταν όμως αποφασισμένος. Προσέλαβε τον Ράιαν Λόου, με βοηθό του τον Στίβεν Σουμάχερ, και αυτοί έχτισαν μια πολύ καλή ομάδα για τα δεδομένα της κατηγορίας στοχεύοντας στην απευθείας άνοδο. Μπορεί η σεζόν 2019/20 να μην ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω της πανδημίας, όμως η Πλίμουθ όντας στη 3η θέση στη διακοπή, πήρε το εισιτήριο ανόδου επιστρέφοντας στη League One.
Εν μέσω των περιορισμών λόγω του κορωνοϊού, οι «Προσκυνητές» κατάφεραν να εδραιώσουν τη παρουσία τους στη κατηγορία, γλιτώνοντας τον υποβιβασμό τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν. Η ομάδα παίρνει θάρρος και θέτει ως στόχο -ξανά- την άνοδο, όμως τα πολλά σκαμπανεβάσματα οδηγούν στην απομάκρυνση του Λόου. Την θέση του αναλαμβάνει ο βοηθός του, Σουμάχερ ο οποίος βελτιώνει άρδην την εικόνα της ομάδας και δείχνει να πιάνει τον στόχο των πλέι-οφ. Τη τελευταία αγωνιστική όμως, και με τη Πλίμουθ να θέλει μόνο τη νίκη απέναντι στη ΜΚ Ντονς, δυστυχώς διασύρεται με 0-5 και μένει εκτός!
Η δουλειά του Σουμάχερ αναγνωρίζεται και του δίνεται η ευκαιρία να χτίσει την ομάδα της επόμενης σεζόν, όπου στόχος είναι η απευθείας άνοδος. Οι «Προσκυνητές» είναι εξαρχής εντυπωσιακοί και βρίσκονται στην κορυφή της βαθμολογίας από νωρίς, χωρίς να την αποχωριστούν σχεδόν ποτέ. Ο 39χρονος -ακόμα- προπονητής έχτισε μία ομάδα που πάλευε ως το τέλος, απόδειξη τα 40 γκολ, από τα 82 συνολικά, που σημείωσε η ομάδα στο τελευταίο μισάωρο των παιχνιδιών της, παίρνοντας έτσι σημαντικές νίκες και βαθμούς, όπως εκείνος στην έδρα της Ίπσουιτς τον Ιανουάριο, με το τελικό 1-1 να έρχεται στο 93′, σε ένα αποτέλεσμα που εν πολλοίς έκρινε το τίτλο του πρωταθλητή. Η ομάδα τελείωσε τη χρονιά με 31 νίκες, βάζοντας από κάτω σπουδαίους συλλόγους που έχουν παρελθόν στη Πρέμιερ Λιγκ, όπως η Ντέρμπι, η Ίπσουιτς και η Μπόλτον, γεγονός που κάνει την επιτυχία τους ακόμη μεγαλύτερη.
Πιο σημαντικό είναι πως η Πλίμουθ δεν είχε και δεν βασίστηκε στην αγοραστική της δύναμη. Όταν είδε τον βασικό της τερματοφύλακα, Μάικλ Κούπερ, να παθαίνει ρήξη πρόσθιου χιαστού, και τον καλύτερο παίκτη της ως τον Ιανουάριο, τον δανεικό Μόργκαν Γουίτακερ, να γυρνά στη Σουόνσι, όπου άνηκε, η ομάδα δεν αγόρασε κανέναν. Βασίστηκε στα δικά της παιδιά και στο υπάρχον ρόστερ. Ο Κάλαμ Μπάρτον αντικατέστησε επάξια τον Κούπερ, οδηγώντας μάλιστα την Πλίμουθ στο τελικό του Papa John’s Trophy, όπου οι «Προσκυνητές» ηττήθηκαν με 4-0 σε μια βραδιά που σίγουρα θέλουν να ξεχάσουν. Αντίστοιχα η φυγή του Γουίτακερ καλύφθηκε από τον Νιαλ Ένις, που υπήρξε και καθοριστικός στις τελευταίες αγωνιστικές σκοράροντας κρίσιμα γκολ.
Οι οπαδοί εκτίμησαν αυτήν την προσπάθεια και στήριζαν έμπρακτα σε όλη τη διάρκεια αυτής της δύσβατης πορείας, «χωρίς να ξέρουν αν θα έχουμε σύλλογο την επόμενη ημέρα, όχι την επόμενη σεζόν» όπως δήλωσε ο φίλαθλος Σαμ Ντάουν κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών. «Ο ιδιοκτήτης, Σίμον Χάλετ έχει δημιουργήσει μια κουλτούρα, όπου ξεπερνάμε τους πλουσιότερους συλλόγους επειδή είμαστε μια μονάδα και ξέρουμε πώς να είμαστε πιο έξυπνοι, ακόμη και αν δεν ξοδεύουμε περισσότερα. Ήταν δύσκολα χρόνια για την πόλη αυτή και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για το Πλίμουθ από το να ενώνεται για χάρη της ποδοσφαιρικής του ομάδας. Μακάρι να συνεχιστεί η επιτυχία κι αν κάποιος μπορεί να μας οδηγήσει στο επόμενο βήμα, αυτός είναι ο Χάλετ και φυσικά ο Σουμάχερ».
Παράλληλα με τις έξυπνες αγορές εντός γηπέδου, υπήρξαν βελτιώσεις κι εκτός αυτού: μια ανακαινισμένη εξέδρα που αυξάνει τη χωρητικότητα στις 17.900 θέσεις και ένα νέο «σπίτι» για την ακαδημία, απόδειξη πως ο σύλλογος ανεβαίνει επίπεδο σε κάθε τομέα. Πρόσφατα ο αμυντικός της Τάμπα Μπέι του NHL, Βίκτορ Χέντμαν, επένδυσε στην ομάδα, επιβεβαιώνοντας την αίσθηση στη πόλη πως τα καλύτερα έρχονται. Επιπλέον παρατηρείται και μια πρωτόγνωρη, για τον σύλλογο, διεθνής αναγνώριση. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Ιάπωνας… superfan Τατσούκι Ούσι, ο οποίος ακολουθούσε την ομάδα παντού τους τελευταίους μήνες και δήλωσε «πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στο κόσμο» με την μαθηματική επιβεβαίωση της ανόδου!
Και τώρα η Τσάμπιονσιπ… Οι «Προσκυνητές» θα γίνουν μόλις ο δεύτερος σύλλογος στις δύο πρώτες κατηγορίες που φορά πράσινα (έτερος η Νόριτς με τα κιτρινοπράσινα). Το «The Janner Song», ο εμβληματικός ύμνος της Πλίμουθ, θα σκεπάσει κάθε στάδιο από το Σάντερλαντ ως το Λονδίνο και από το Σουόνσι ως το Νόρφολκ. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι αυτές οι ομάδες θα πρέπει να ταξιδέψουν στο «οχυρό» του Χομ Παρκ και να αντιμετωπίσουν μια ομάδα που κέρδισε τα 20 (!) από τα 23 εντός έδρας παιχνίδια της τη φετινή σεζόν. Η πλοήγηση στον Α38 ίσως πια να είναι το μικρότερο από τα προβλήματά των φιλοξενούμενων…
