To egglezoi.gr σας παρουσιάζει τις 20 χειρότερες μεταγραφές του Arsene Wenger στον πάγκο της Arsenal, από το 1996, το έτος δηλαδή που ανέλαβε την ομάδα από το Βόρειο Λονδίνο.
Αδιαμφισβήτητα, όλα αυτά τα 21 χρόνια του Αλσατού προπονητή στην Premier League και τους “Κανονιέρηδες” έχουν περάσει ποδοσφαιριστές που ήρθαν ως απλές μεταγραφές και έφυγαν ή σταμάτησαν το ποδόσφαιρο ως θρύλοι του συλλόγου από το Λονδίνο και του αγγλικού ποδοσφαίρου γενικότερα.
Thierry Henry, Patrick Vieira, Alexis Sanchez, Sol Campbell, Cesc Fabregas, Robin Van Persie και Robert Pires, είναι μερικές από τις καλύτερες μεταγραφές του 67χρονου τεχνικού στην θητεία του στην Arsenal.
Ωστόσο, μερικές φορές οι μεταγραφές που πραγματοποίησε ο ίδιος δεν ακολούθησαν την πορεία -σε καμία περίπτωση- των παικτών που αναφέρθηκαν προηγουμένως, καθώς είτε δεν ταίριαζαν στον τρόπο παιχνιδιού του συλλόγου είτε απλά δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στους στόχους μίας ομάδας όπως η Arsenal.
Πάμε λοιπόν να δούμε την λίστα με τις 20 χειρότερες της ομάδας του Βόρειου Λονδίνου με τον Arsene Wenger στην τεχνική ηγεσία!
20. Yaya Sanogo (2013-2017)
Ο Yaya Sanogo, ο οποίος αναμένεται να αποτελέσει και επίσημα παρελθόν από την Arsenal την πρώτη μέρα των μεταγραφών, θα μείνει στην μνήμη των οπαδών για δύο λόγους. Πρώτον, για το γεγονός ότι με την είσοδο του στο τελικό του κυπέλλου Αγγλίας το 2014 επί της Hull City στην παράταση έκανε την διαφορά, και δεύτερον για τα τέσσερα γκολ που πέτυχε επί της Benfica τον Αύγουστο του 2014 στο Emirates Cup. Ωστόσο, γενικότερα πρόκειται για έναν πραγματικά απερίγραπτο ποδοσφαιριστή. Μπορεί να έχει ταχύτητα και δύναμη όμως δεν διαθέτει τίποτα που να μοιάζει με πραγματικό ποδοσφαιρικό ταλέντο! Σε 20 συμμετοχές με το κανόνι στο στήθος σκόραρε μόλις μία φορά (και αυτό το γκολ ήταν οφσάιντ), ενώ παραχωρήθηκε δανεικός τρεις φορές.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=rqfsLdifpgQ[/embedyt]
19. Mikael Silvestre (2008-2010)
Πολλά ερωτηματικά δημιούργησε η μεταγραφή του Mikael Silvestre από την Manchester United στην Arsenal το 2008, καθώς αρκετοί αναρωτιούνταν πως ο Sir Alex Ferguson δέχθηκε να παραχωρήσει έναν παίκτη του σε μία από τις βασικές ανταγωνίστριες του τίτλου. Για την Arsenal αντίθετα της περιόδους εκείνης, η αμυντική ενίσχυση ήταν το κυριότερο ζήτημα και έτσι υποδέχθηκε με “ανοιχτές αγκάλες” τον 30χρονο τότε Γάλλο.
Ωστόσο, πολύ γρήγορα έγινε φανερό γιατί ο Sir Alex δέχθηκε με τόσο μεγάλη ευκολία να πουλήσει τον αμυντικό, καθώς ο τελευταίος στην ομάδα του Βόρειου Λονδίνου, έχοντας στερηθεί την θέση που χαρακτηρίζει το παιχνίδι του, πραγματοποίησε μία επισφαλή αρχή στο Emirates. Παρά τις κακές του εμφανίσεις, κατάφερε να αγωνιστεί στην Arsenal για περισσότερο από μία σεζόν, αλλά αυτό οφείλονταν κυρίως στους οικονομικούς περιορισμούς του συλλόγου λόγω της κατασκευής του υπερσύγχρονου Emirates το 2006.
18. Julio Baptista (2006-2007)
Πριν την μεταγραφή του στους “Κανονιέρηδες” από την Real Μαδρίτης το 2006, είχε αρκετές φορές συνδεθεί με μία κίνηση στο Βόρειο Λονδίνο. “Το Τέρας”, όπως ήταν το ψευδώνυμο του, θεωρούνταν ως ένας παίκτης με πολύ καλή φυσική κατάσταση, πράγμα στο οποίο υστερούσε το τότε ρόστερ του Arsene Wenger. Ωστόσο, ο Baptista τελικά ήταν πολύ “μεγάλος” για να ταιριάξει στο τρόπο παιχνιδιού της Arsenal και επέστρεψε στην Μαδρίτη ένα χρόνο αργότερα, έχοντας σκοράρει μόλις 3 γκολ σε 24 εμφανίσεις πρωταθλήματος, αν και πέτυχε 4 γκολ στην εντυπωσιακή νίκη της ομάδας του Λονδίνου με 6-3 μέσα στο Anfield επί της Liverpool, για το League Cup.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=wxFq0QQ3ddc[/embedyt]
17. Pascal Cygan (2002-2006)
Υπέγραψε το 2002 για 2 εκ. λίρες, ως διάδοχος στο κέντρο της άμυνας των Tony Adams και Martin Keown. Ωστόσο, γρήγορα έγινε φανερό ότι o Γάλλος δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να φτάσει στο επίπεδο των δύο θρυλικών Άγγλων αμυντικών. Μετά τις δύσκολες στιγμές που πέρασε από τον 17χρονο τότε Wayne Rooney στο Highbury την πρώτη του χρονιά, το όνομα του Cygan στην αρχική ενδεκάδα της Arsenal πάντοτε προκαλούσε συναισθήματα φόβου και αγωνίας στους φιλάθλους της.
16. Nelson Vivas (1998-2001)
Πριν την μεταγραφή του στο Higbury το 1998, ήταν ένας Αργεντινός διεθνής ο οποίος μάλιστα θεωρούνταν ως ένας ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής, όμως η πιο “σημαντική” στιγμή του Vivas με τα χρώματα της Arsenal ήταν το αποτυχημένο του μαρκάρισμα στον Jimmy Floyd-Hasselbaink, ο οποίος σκόραρε για την Leeds το 1999 επί των “Κανονιέρηδων”, τελειώνοντας έτσι τις ελπίδες τoυς για τον τίτλο του πρωταθλήματος. Ο Αργεντινός δεν μπόρεσε ποτέ να κερδίσει μία θέση στην βασική ενδεκάδα και έτσι αποχώρησε μετά το αποτυχημένο του πέρασμα, το 2001.
15. Francis Jeffers (2001-2004)
Η “αλεπού στην περιοχή” (το ψευδώνυμο του Jeffers) ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί και απέτυχε να δικαιολογήσει τα 8 εκατομμύρια που δαπανήθηκαν από την Arsenal για την απόκτηση του από την Everton. Μετά από μία αρκετά υποσχόμενη πρώτη σεζόν στο Highbury, ο Jeffers αγωνίστηκε για μία ολόκληρη σεζόν (2003-2004) ξανά στην Everton με την μορφή δανεισμού, σκοράροντας μόνο 2 γκολ σε 22 συμμετοχές. Εν τέλει αποχώρησε από την ομάδα του Wenger τον Αύγουστο του 2004 για μία άλλη ομάδα του Λονδίνου, την Charlton, έχοντας αγωνιστεί συνολικά με το κανόνι στο στήθος 38 φορές και πετυχαίνοντας μόνο 8 τέρματα.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=Zt0lvKfm4Dg[/embedyt]
14. Marouane Chamakh (2010-2013)
Αρκετοί επιθετικοί ήρθαν στην Arsenal και απέτυχαν να εκπληρώσουν τις δυνατότητες τους, όμως λίγοι έχουν γνωρίσει μία τόσο απότομη πτώση της καριέρας τους, όπως ο Chamakh. O Μαροκινός στην αρχή της θητείας του στο Emirates, πραγματοποίησε πολύ καλές εμφανίσεις, σκοράροντας 11 φορές σε 22 παιχνίδια. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο και την Arsenal, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, καθώς η απόδοση του ακολούθησε δραματική πορεία, αφού πέτυχε μόλις 4 γκολ σε 46 ματς.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=46sN5URqki8[/embedyt]
13. Stefan Malz (1999-2001)
O Malz έμεινε στην Arsenal για δύο χρόνια αλλά ποτέ δεν έγινε κατανοητό γιατί ο Wenger είχε δώσει 650 χιλιαδές λίρες για να τον αποκτήσει. Κατά την διάρκεια μίας αποτυχημένης περιόδου, ο Γερμανός μέσος πραγματοποίησε μόνο 6 συμμετοχές στο πρωτάθλημα.
12. Tomas Danilevicius (2000-2001)
O Λιθουανός στράικερ υπέγραψε στην Arsenal τον Δεκέμβριο του 2000 για μόλις 1 εκ. λίρες αλλά ποτέ δεν εντάχθηκε πραγματικά στην ομάδα. Το καλοκαίρι του 2001 αποχώρησε από τον σύλλογο, πραγματοποιώντας μόλις 3 συμμετοχές και αυτές ερχόμενος από τον πάγκο, ενώ νωρίτερα τρεις μήνες αφού αποκτήθηκε από τους “Κανονιέρηδες” παραχωρήθηκε δανεικός στη Dunfermline.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=IftZJ5f_UY4[/embedyt]
11. David Grondin (1998-2003)
Ο Γάλλος αμυντικός αποκτήθηκε για 500 χιλιάδες λίρες ως ένας 18χρονος ποδοσφαιριστής το 1998 με μεγάλες προσδοκίες, ο οποίος θα μπορούσε στο μέλλον να αποτελέσει βασικό μέλος της αμυντικής τετράδας της Arsenal. Μετά από 4 αμφίβολες εμφανίσεις την πρώτη χρονιά, το όνειρο έφτασε γρήγορα στο τέλος του, και ο Grondin παραχωρούνταν δανεικός σε διάφορες ομάδες (Saint-Etienne, Cannes, Beveren, Dunfermline Athletic), ώσπου τελικά αποχώρησε από το κλαμπ του Βόρειου Λονδίνου το 2003.
10. Richard Wright (2001-2002)
Αποκτήθηκε στην ηλικία των 23 ετών από την Ipswich για 2 εκ. λίρες. Ο Wright αρχικά θεωρούνταν ένας εξαιρετικός νέος τερματοφύλακας με μεγάλες προοπτικές, ο οποίος μάλιστα για πολλούς ήταν ο διάδοχος του David Seaman, τόσο για την Arsenal όσο και για την εθνική Αγγλίας. Όμως, μετά την βαριά ήττα στο Highbury από την Charlton με 2-4 και την κάκιστη εμφάνιση του, η καριέρα του ακολούθησε δραματική πορεία και στο τέλος της χρονιάς αποχώρησε από τους τότε νταμπλούχους Αγγλίας για την Everton.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=1TodoBOGvuM[/embedyt]
9. Junichi Inamoto (2001-2003)
Η μεταγραφή του Inamoto υποτίθεται πως θα ενίσχυε οικονομικά την Arsenal μέσα από τις χορηγίες αλλά και θα διαφήμιζε την ίδια την ομάδα στην Ιαπωνία και την Άπω Ανατολή. Δυστυχώς όμως, ο Ιάπωνας μέσος δεν εντάχθηκε ποτέ πραγματικά στο Highbury και επέστρεψε στην γενέτειρα χώρα του, πριν παραχωρηθεί δανεικός στην Fulham, μετά από 4 συμμετοχές (2 στο League Cup και 2 στην Ευρώπη)κατά την διάρκεια της αποτυχημένης του χρονιάς.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=HLvyWSBqb_w[/embedyt]
8. Kaba Diawara (1999)
Το 1999, στο πρόσωπο του νεαρού Γάλλου επιθετικού είδαν τον νέο Nicolas Anelka, όταν υπέγραψε στην Arsenal τον Ιανουάριο για 2,5 εκ. λίρες. Ωστόσο, αποδείχθηκε πολύ γρήγορα πως ο Diawara πιο πολύ θύμιζε στις επιδόσεις τον Jeremie Aliadiere, παρά τον Anelka. Ο 24χρονος τότε στράικερ, μερικούς μήνες μετά του ίδιου έτους αποχώρησε από τον σύλλογο του Βόρειου Λονδίνου, ύστερα από 15 αγώνες, στους οποίους δεν κατάφερε να πετύχει ούτε ένα γκολ.
7. Manuel Almunia (2004-2012)
O δεύτερος τερματοφύλακας της λίστας μας. Σίγουρα, στην θητεία του Wenger στον πάγκο της Arsenal υπήρξαν και χειρότεροι ποδοσφαιριστές, λίγοι όμως τόσο εξοργιστικοί για τους οπαδούς όσο ο Manuel Almunia. Μεταξύ του 2007 και του 2010 όταν ο Almunia αποτελούσε τον βασικό τερματοφύλακα, η Arsenal βρέθηκε δύο φορές κοντά στην κατάκτηση του τίτλου, όμως και στις δύο περιπτώσεις σημαντικό ρόλο έπαιξε η απουσία ενός πραγματικά πολύ καλού κίπερ. Oι “γκάφες” που πραγματοποίησε κόστισαν στην ομάδα του, και μέχρι το 2011 ο Ισπανός ήταν η τρίτη επιλογή για την θέση του τερματοφύλακα, πίσω από τους Lukasz Fabianski και Wojciech Szczesny.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=zbO1PECiKxM[/embedyt]
6. Igors Stepanovs (2000-2004)
Ο Λετονός αμυντικός αποκτήθηκε για 1,35 εκ. λίρες το 2000 ως προσωρινός αντικαταστάτης του τραυματισμένου τότε Tony Adams, όμως γρήγορα έγινε φανερό πως δεν θα είχε και την καλύτερη φήμη στην ομάδα του μετά από μία πραγματικά πολύ κακή εμφάνιση στην βαριά εκτός έδρας ήττα με 6-1 από την Manchester United. Ο Stepanovs δημιούργησε σε όλους (δίκαια)την εντύπωση πως δεν θα μπορούσε ποτέ να βρει μια θέση στην βασική ενδεκάδα και έτσι αποχώρησε το 2004, έχοντας αγωνιστεί μόλις 17 φορές στο πρωτάθλημα.
5. Sebastien Squillaci (2010-2013)
Με την απόκτηση του Squillaci το 2010 αρκετοί ήλπιζαν πως η Arsenal επιτελούς βρήκε εκείνον τον αξιόπιστο κεντρικό αμυντικό, που έλειπε τα προηγούμενα χρόνια από το ρόστερ της. Εξάλλου, πέρα από το γεγονός ότι ήταν διεθνής με την Γαλλία, προέρχονταν από μία καλή παρουσία στην Sevilla, από την οποία και ήρθε στην Arsenal για 4 εκ. λίρες.
Όμως, η αισιοδοξία αυτή γρήγορα μετατράπηκε σε απελπισία, καθώς ο τότε 30χρονος πραγματοποίησε αρκετές ασταθείς εμφανίσεις την πρώτη του σεζόν, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα να αγωνίζεται τους επόμενους μήνες μόνο σε αγώνες κυπέλλου. Οι κακές του επιδόσεις σε συνδυασμό με τους συχνούς τραυματισμούς που είχε τον οδήγησαν στην έξοδο το καλοκαίρι του 2013 από το κλαμπ του Λονδίνου ως ελεύθερος, με την Bastia να αποτελεί τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, στην οποία αγωνίζεται μέχρι και σήμερα.
4. Andre Santos (2011-2013)
O Santos υπέγραψε στην Arsenal την τελευταία μέρα της θερινής μεταγραφικής περιόδου του 2011, και ο Wenger λίγους μήνες αργότερα συνειδητοποίησε πως δεν πρέπει να πραγματοποιεί ποτέ μεταγραφές της τελευταίας στιγμής. Ένας αριστερός μπακ με όλες τις αμυντικές αδυναμίες του Roberto Carlos και καμία επιθετική ικανότητα, ο Santos γρήγορα έγινε γνωστός για τις πολλές αδυναμίες του αλλά και την έλλειψη καλής φυσικής κατάστασης.
Ωστόσο, αυτό που εκνεύρισε πιο πολύ τους οπαδούς των “Κανονιέρηδων” ήταν η κίνηση του Βραζιλιάνου σε ένα ντέρμπι με την Manchester United τον Νοέμβριο του 2012 να ζητήσει την φανέλα του Robin van Persie, ο οποίος το καλοκαίρι του ίδιου έτους μετακινήθηκε από την ομάδα του Βόρειου Λονδίνου στους “Κόκκινους Διαβόλους”. Δύο μήνες αργότερα ο Santos παραχωρήθηκε με την μορφή δανεισμού στην Gremio, χωρίς ωστόσο να επιστρέψει ποτέ στο Emirates.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=xTxgMlPTzlQ[/embedyt]
3. Alberto Mendez (1997-2002)
Ο Mendez αποτέλεσε μία από τις πρώτες μεταγραφές του Wenger στην Arsenal, o οποίος αποκτήθηκε την ίδια περίοδο που αποκτήθηκαν και οι Nicolas Anelka, Emmanuel Petit και Marc Overmars, χωρίς όμως να καταφέρει ποτέ να φτάσει στο ίδιο επίπεδο των τελευταίων. Η προηγούμενη ομάδα του ήταν η Feucht, μία ερασιτεχνική ομάδα της Γερμανίας. Αγωνίστηκε μόλις 4 φορές στο πρωτάθλημα στα 5 του χρόνια παρουσίας στο Βόρειο Λονδίνο.
2. Amaury Bischoff (2008-2009)
Mία πραγματικά παράξενη μεταγραφή, για την οποία η Arsenal έβγαλε από τα ταμεία της 250 χιλιάδες λίρες τον Ιούλιο του 2008, παρά το γεγονός ότι είχε ένα γεμάτο ιστορικό από τραυματισμούς στην διάρκεια της καριέρας του. Τα προβλήματα φυσικής κατάστασης του Bischoff συνεχίστηκαν και στο Emirates και αποχώρησε ύστερα από μόνο μία σεζόν έχοντας αγωνιστεί μόλις τέσσερις φορές, ερχόμενος και στις τέσσερις από τον πάγκο.
1. Park Chu-Young (2011-2014)
Ο Κορεάτης αποκτήθηκε την προτελευταία μέρα του Αυγούστου του 2011, για περίπου 5 εκατομμύρια λίρες. Μία από τις πιο παράξενες μεταγραφές του Wenger στην Arsenal και ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος αμέσως εξέφρασε την δυσαρέσκεια του για το γεγονός ότι δεν έπαιρνε αρκετά λεπτά συμμετοχής. Βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τις 20 χειρότερες μεταγραφές του Αλσατού τεχνικού στον πάγκο της ομάδας του Λονδίνου, λόγω του κόστους της μεταγραφής αλλά και των λιγοστών παιχνιδιών που πραγματοποίησε με το κανόνι στο στήθος. Αγωνίστηκε συνολικά 7 φορές και πέτυχε 1 γκολ, ενώ δόθηκε δύο φορές δανεικός σε Celta και Watford, το 2012-13 και το 2014 αντίστοιχα.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=HvmfBnwoPHE[/embedyt]
Συντάκτης: Χρήστος Θεοδόσης
