Η Εθνική Αγγλίας πραγματοποιεί ονειρεμένη πορεία στο Μουντιάλ της Ρωσίας με ένα ρόστερ αμιγώς φτιαγμένο από την Premier League. Με μια δεύτερη ανάγνωση όμως θα καταλάβετε πως αυτό είναι η μισή αλήθεια, αφού οι βαθύτερες «ρίζες» του συνόλου του Southgate είναι αρκετά διαφορετικές.
Όταν ανακοινώθηκαν οι τελικές αποστολές των ομάδων που θα λάβουν μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, άπαντες έκαναν μια ξεκάθαρη διαπίστωση. Μόνο το ρόστερ της Εθνικής Αγγλίας απαρτίζεται εξολοκλήρου από παίκτες που αγωνίζονται στο εγχώριο πρωτάθλημα. Όχι άδικα θα σκεφτεί κανείς, αφού μιλάμε για το πιο διάσημο, πιο ανταγωνιστικό, πιο ακριβό και μακράν πιο δημοφιλές πρωτάθλημα του κόσμου. Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν αποτελεί παράδοξο, αφού οι Άγγλοι ποδοσφαιριστές σπάνια ξενιτεύονται.
Το σύνολο που επέλεξε ο Gareth Southgate όμως δεν μπορείς να πεις πως δεν είχε παράδοξα. Μετά από πολλά χρόνια και αμέτρητες παρουσίες σε κορυφαίες διοργανώσεις, ήταν ξεκάθαρη η απουσία ενός «ιερού τέρατος» από την ομάδα. Οι προσδοκίες παρέμεναν ιδιαίτερα χαμηλές και η κλήρωση που καταδίκαζε τα «Τρία Λιοντάρια» στην δεύτερη θέση στον όμιλο πίσω από το θεωρητικά ανίκητο Βέλγιο, οδήγησε πολλούς να βλέπουν ως «ταβάνι» την παρουσία στους προημιτελικούς.
Άπειρος ο Pickford. Χοντρός ο Maguire. Μα ο Walker παίζει σε λάθος θέση. Ο Henderson θα τα καταφέρει εκεί που απέτυχαν Gerrard και Lampard; Γιατί πάει ο Trippier στα στημένα; Την είδε Scholes και Beckham; Είναι και ο Kane ντεφορμέ! Καλά και ο Dele Alli βασικός; Αυτή η εθνική «βρωμάει» Tottenham, δεν έχει ξαναγίνει αυτό! Να και ο χασογκόλης ο Sterling. Βγαλ’ τον έξω!
Αν δεν έκανες κανένα παρόμοιο σχόλιο, πίστεψε με ανήκεις σε μια πολύ μικρή μειοψηφία. Όλοι όσοι εσύ δεν πίστεψες βρίσκονται ήδη στα ημιτελικά και απέναντι στην Κροατία έχουν τουλάχιστον μοιρασμένες πιθανότητες να βρεθούν στον μεγάλο τελικό και να διεκδικήσουν για πρώτη φορά το τρόπαιο μετά το 1966. It’s coming home…, is it? Αναμφισβήτητα πέρα από το εμπόδιο της Κολομβίας και το αδιάφορο παιχνίδι απέναντι στο Βέλγιο, η Αγγλία δεν έχει αντιμετωπίσει ως τώρα ομάδες που τρομάζουν, όμως το γεγονός ότι φτάνει μόλις για τρίτη φορά στην ιστορία της σε ημιτελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου μιλάει από μόνο του.
Φυσικά όλα αυτά έχετε βαρεθεί να τα διαβάζετε ξανά και ξανά στις πάμπολλες αναλύσεις των τελευταίων ημερών. Όμως για μένα προσωπικά το μεγαλύτερο παράδοξο του ρόστερ που κατάρτισε ο Gareth Southgate είναι κάτι άλλο, που δεν έχει ακόμα αναδειχθεί. Ναι σίγουρα όλοι οι ποδοσφαιριστές αγωνίζονται σε ομάδες της Premier League, αλλά οι 14 από αυτούς ξεκίνησαν την καριέρα τους σε ομάδες που δεν αγωνίζονται στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου αυτήν την στιγμή.
Σιγά για την Αγγλία μιλάμε δεν μπορεί να μην έχει συμβεί ξανά. Κι όμως στο Μουντιάλ του 2014 αυτός ο αριθμός πέφτει στο οκτώ, το 2010 στο έξι και το 2006 μόλις στο πέντε! Δηλαδή φέτος πάνω από τα μισά μέλη της αποστολής έκαναν επαγγελματικό ντεμπούτο σε συλλόγους εκτός Premier League, ενώ στις τρεις τελευταίες διοργανώσεις το αντίστοιχο νούμερο έφτανε μετά βίας στο 1/3. Μάλιστα αν λάβουμε υπόψιν μας και τους δανεικούς το ποσοστό αυτό μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, αφού χαρακτηριστικό είναι πως από την ενδεκάδα απέναντι στην Σουηδία μόνο οι Sterling (Liverpool) και Young (Watford) είχαν αγωνιστεί για πρώτη φορά με ομάδες που βρίσκονται αυτήν την στιγμή στην Premier League!
Έχει τονιστεί ξανά και ξανά πως μια από τις βασικότερες αρετές αυτής της ομάδας είναι η εξαιρετική της άμυνα. Ένας μυθικός αμυντικός «Κέρβερος» με τρία φαινομενικά αταίριαστα κεφάλια προφυλάσσει τον Jordan Pickford, με τους Kyle Walker, Harry Maguire και John Stones να επιβεβαιώνει την παραπάνω παρατήρησή μου, μιας και ξεπήδησαν όλοι σε κατηγορίες της Football League. Οι δύο πρώτοι στην «γεννήτρια» ταλέντων Sheffield United -έκαναν ντεμπούτο στην League One- και ο τρίτος στην άσημη Barnsley, που έχει αγωνιστεί μόλις μια φορά στην κορυφαία κατηγορία της χώρας στα 131 χρόνια της ιστορίας της.
Ποια είναι τα άλλα μέλη της αποστολής που έχουν συμπεριληφθεί για να αμύνονται; Οι βασικοί Pickford και Henderson, που πρόλαβαν την Sunderland στην Premier League πριν φτάσει στο τραγικό «σήμερα» της League One, οι αναπληρωματικοί τερματοφύλακες Butland και Pope, που πρωτοφόρεσαν γάντια σε Birmingham και Charlton, οι «βοηθητικοί» κεντρικοί αμυντικοί Cahill και Jones των «περασμένων μεγαλείων» σε Aston Villa και Blackburn και φυσικά ο καθαρόαιμος αμυντικός μέσος Dier, που επέστρεψε στην Αγγλία έτοιμος ποδοσφαιριστής από την «ξενιτιά» και την Sporting Lisbon. 10/10 Bingo!
Ξέρεις ποια άλλη χρονιά η «απόσταση» από την Premier League ήταν τόσο μεγάλη; Την προηγούμενη φορά που τα «Τρία Λιοντάρια» έφτασαν στα ημιτελικά ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το 1990 στην Ιταλία. Τότε ο σπουδαίος Bobby Robson είχε συμπεριλάβει στην αποστολή πέντε παίκτες που αγωνίζονταν σε ομάδες του εξωτερικού (Stevens, Butcher, Woods, Steven στους Rangers και Waddle σε Marseille) και συνολικά έντεκα που είχαν ξενιτευτεί σε κάποια στιγμή της καριέρας τους. Προφανώς δεν πρόκειται για παρόμοια περίπτωση, όμως σαν μοιρολάτρες Υποστηρικτές Αγγλικού Ποδοσφαίρου που είμαστε δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την σύνδεση.
Θεωρώ τεράστιο προσόν σε έναν προπονητή την προσαρμοστικότητα και ο Southgate αποδεικνύει καθημερινά πως σε αυτόν τον τομέα αριστεύει. Δεν είναι μόνο η απαράλλακτη διάταξη του σε 3-5-2 που ταιριάζει με τις τακτικές επιρροές των περισσοτέρων ποδοσφαιριστών του, αλλά και η «υπακοή» του στις νόρμες της σύγχρονης εποχής με τις ιστορίες τύπου Vardy, που ξεπηδούν επί μονίμου βάσεως για να τα βάλουν με τους «βολεψάκηδες» απόφοιτους των ακαδημιών των Big-6. Πόσους τέτοιους έχει το ρόστερ του; Μόλις εφτά! Kane, Lingard, Trippier, Rashford, Alexander-Arnold, Loftus-Cheek και Welbeck.
O 47χρονος ομοσπονδιακός τεχνικός παρέλαβε μια εθνική ομάδα και την έκανε να μοιάζει με σύλλογο που δέχεται καθημερινή τριβή. Το μαρτυρούν οι κινήσεις-ματ με τον Walker ως τρίτο στόπερ, τον εκπληκτικό Trippier στον ρόλο του defensive winger και τον Sterling στο κέντρο της επίθεσης και όχι στα άκρα. Η αμφισβήτηση είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός, όμως η τελική επιτυχία αποτελεί τον αλάθητο παράγοντα για να κρίνουμε αν είναι δικαιολογημένη. H Κροατία τον Νοέμβριο του 2007 είχε στερήσει από την λεγόμενη «χρυσή γενιά» του αγγλικού ποδοσφαίρου την παρουσία στο Euro του 2008, όμως αυτή η γενιά μοιάζει αποφασισμένη να την αποκλείσει και να διεκδικήσει το τρόπαιο μετά από 52 ολόκληρα χρόνια.
It’s coming home, it’s coming home. Football’s coming home!
