Το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι γεμάτο με ιστορίες παικτών που «ξεχώρισαν» σε μικρότερης δυναμικής συλλόγους, δίχως το βήμα παραπάνω . Ένας τέτοιος ήταν και ο Αντέλ Τααράμπτ, ένας «γητευτής της μπάλας», που όμοιό του δεν έχει ξαναδεί η ΚΠΡ.
Ο Τααράμπτ αποτέλεσε μια εκ των αναρίθμητων περιπτώσεων Αφρικανών ποδοσφαιριστών, που ξεκίνησαν την ποδοσφαιρική τους καριέρα στη Γαλλία. Παρότι γεννήθηκε στην πατρίδα του, την πόλη Φεζ του Μαρόκο, σε μικρή ηλικία βρέθηκε στη Γαλλία. Εκεί έγινε για πρώτη φορά επαγγελματίας, με τη Λανς. Ωστόσο, με τη γαλλική ομάδα πραγματοποίησε μόλις μια επίσημη συμμετοχή, προτού έρθει αρκετά νωρίς στη ζωή του η Αγγλία.
Όντας ακόμα στα 17 του, ο Τααράμπτ βρέθηκε στην Τότεναμ ως δανεικός. Σε μια Τότεναμ με προπονητή τον Μάρτιν Γιόλ, η οποία προχώρησε και στην απόκτηση του Μαροκινού έπειτα, με κανονική μεταγραφή. Βέβαια, στους «Πετεινούς» δεν πήρε κάποια μεγάλη ευκαιρία να ξεχωρίσει, αγωνιζόμενος «ανεμικά» μέσα σε μια τριετία. Βέβαια, αν ο Μάρτιν Γιόλ τον εμπιστεύθηκε, ο Χουάντε Ράμος του έκανε τη ζωή δυσκολότερη.
Στον Ισπανό τεχνικό, που ανέλαβε την Τότεναμ τον Οκτώβριο του 2007, δεν άρεσε καθόλου ο Τααράμπτ. Αποτέλεσμα αυτού, ήταν το «project» για το νεαρό τότε να «ναυαγήσει». Το αποκορύφωμα ήλθε την ακριβώς ακόλουθη σεζόν, όταν ο Ράμος ανακοίνωσε πως δεν υπολόγιζε κάτι παραπάνω από τη μισή ομάδα, θέλοντας να κάνει τεράστιες αλλαγές στο σύλλογο, κι όπως γίνεται κατανοητό εντός των απορριφθέντων βρισκόταν και ο 20χρονος ήρωας της ιστορίας μας.
Τον Οκτώβριο του 2008 τη θέση του προπονητή ανέλαβε ο Χάρι Ρέντκναπ, ο οποίος θέλησε να δείξει εμπιστοσύνη στον Τααράμπτ. Βέβαια, δεν του έδωσε τις συμμετοχές που πιθανώς ο ίδιος θα ήθελε. Κάπως έτσι, τον Μάρτιο του 2009, μπαίνει στη ζωή του Μαροκινού η Κουήνς Παρκ Ρέηντζερς, που τότε αγωνιζόταν στην Τσάμπιονσιπ, στην οποία παραχωρήθηκε ως δανεικός. Ο Τααράμπτ σκόραρε το μοναδικό του τέρμα σε μια νίκη επί της Μπρίστολ, με την παρουσία του σε μόλις επτά αγώνες να κόβεται απότομα, λόγω ενός τραυματισμού στο γόνατο. Στο μεταξύ, λίγο πριν πάρει «μαζεμένα» παιχνίδια, γίνεται και διεθνής με το Μαρόκο, σε ένα φιλικό εναντίον της Τσεχίας, γενόμενος έκτοτε βασικός στις κλήσεις του Ροζέρ Λεμέγ, του Μουμέν κι έπειτα των υπολοίπων ομοσπονδιακών.
Εν πάση περιπτώσει, η ΚΠΡ ζήτησε εκ νέου το δανεισμό του Τααράμπτ για τον επόμενο χρόνο, σε μια ομάδα που αποτελούταν από πολλούς νεαρούς ποδοσφαιριστές κι άλλαξε μέσα στις σεζόν τέσσερις προπονητές. Παρότι θεωρούταν φαβορί για υποβιβασμό, η 13η θέση στην Τσάμπιονσιπ θεωρήθηκε τιμητική. Με επτά γκολ και έντεκα ασσίστ στο ενεργητικό του, ο Μαροκινός ξεχώρισε. Σχεδόν καθένα απ’ τα γκολ ή τις ασσίστ του αποτέλεσαν «κερδισμένους βαθμούς» για την ομάδα του. Κι οι ενέργειές του, ήταν όλο και πιο εντυπωσιακές. Με την Πρέστον σκόραρε αφού κατέβασε τη μπάλα με το στήθος στο μισό της ομάδας του, πέρασε τρεις παίκτες και σούταρε από τα 23 μέτρα. Η ομάδα του Λονδίνου θέλησε να τον αποκτήσει, αλλά αδυνατούσε να πληρώσει τη ρήτρα, ύψους 4,5 εκατομμυρίων λιρών.
Η υψηλή τεχνική του κατάρτιση, η ικανότητά του στο ένας-εναντίον-ενός, αλλά και η ικανότητά του να στέλνει τη μπάλα σε σημεία όπου φαίνονται «δυσπρόσιτα», εξώθησαν την ΚΠΡ στο να τον αποκτήσει τελικά. Λίγο πριν αποχωρήσει οριστικά από την Τότεναμ, δεν παρέλειψε να ρίξει και τα «βέλη» του, λέγοντας σε συνέντευξη πως ήταν λάθος που συμφώνησε με τους «Πετεινούς», ενώ κάποιοι φίλοι του ποδοσφαιριστές, οι Αμπού Ντιαμπί και Αρμάν Τραορέ, τον είχαν συστήσει στην Άρσεναλ, ώστε να έπαιρνε και παραπάνω χρόνο συμμετοχής, που ως γνωστόν ο Αρσέν Βενγκέρ έδινε στους νέους.
Ο Τααράμπτ θέλησε να δικαιώσει τους ανθρώπους της ΚΠΡ και τον Νίλ Γουόρνοκ για την εμπιστοσύνη τους (και το περιβραχιόνιο, μεταξύ άλλων), κάνοντας μια «τερατώδη» σεζόν στην Τσάμπιονσιπ. Σκόραρε 19 τέρματα, «σέρβιρε» άλλα 21 (συμμετείχε συνολικά στα 40 εκ των 71 γκολ της ομάδας), συμβάλλοντας τα μέγιστά στην άνοδό της στην Πρέμιερ Λιγκ μετά από 15 χρόνια, κι αποτελώντας μια από τις «ατραξιόν» του δεύτερου τη τάξει πρωταθλήματος της Αγγλίας. Καθόλου άσχημα για έναν 21χρονο παίκτη που έψαχνε τη μεγάλη ευκαιρία στην καριέρα του. Στο μεταξύ, τσακώθηκε εκείνη τη σεζόν με τον ομοσπονδιακό τεχνικό Έρικ Χέρετς, καθώς έχασε δυο αγώνες για να βρεθεί στη Γαλλία, όπου είχε δολοφονηθεί ένας ξάδερφός του. Εν τέλει οι δυο μεριές τα ξαναβρήκαν, με τον Μαροκινό να μη συνεργάζεται ουσιαστικά ξανά με τα «Λιοντάρια του Άτλα».
Η πρώτη σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ, ξεκίνησε με θόρυβο. Ο «θόρυβος» προκλήθηκε από τα πολλά σενάρια που τον ήθελαν να αποχωρεί, ενώ η ΚΠΡ αποκτούσε τον Τζόι Μπάρτον, χρίζοντάς τον και αρχηγό της ομάδας. Αυτός ήταν και ο πρώτος «τριγμός» στις σχέσεις των δυο πλευρών, με τον Τααράμπτ να δυσκολεύεται να βρει τα πατήματά του, ενώ ερχόταν και σε σύγκρουση με τον Μπάρτον. Σε δυο αγώνες, με Φούλαμ και Τότεναμ, ο Μαροκινός έγινε αλλαγή στο ημίχρονο, αντιδρώντας έντονα κατά του προπονητή του, ενώ ακολουθούσαν και μεγάλοι καβγάδες με τον Μπάρτον. Για την κατάσταση αυτή, ο Γουόρνοκ κατηγορούσε τους ατζέντηδες του πρωταγωνιστή μας, θεωρώντας πως του «φούσκωναν τα μυαλά» για κάποια μεγάλη μεταγραφή.
Ο Τααράμπτ κάπως έδειξε να ξυπνάει, μετά από αυτά τα περιστατικά. Πειστική εμφάνιση και ασίστ σε νίκη επί της Λίβερπουλ, γκολ-φάουλ και νίκη επί της Άρσεναλ, δυο έτοιμα γκολ σε νίκη επί της Σουόνσι, γκολ και νίκη επί της «πρώην» Τότεναμ. Φαινόταν πως επιτέλους «ξύπνησε» στο υψηλότερο επίπεδο, αν κι η ομάδα κινδύνεψε, τερματίζοντας στην 17η θέση.
Η επόμενη χρονιά ήταν και η πιο «ώριμη» επί των ημερών του στην Αγγλία, καθώς και η πιο άτυχη. Στα «χαρτιά», με τερματοφύλακα τον Ζούλιο Σέζαρ, με ένα ρόστερ που συνδύαζε ταλέντο κι εμπειρία, με ποδοσφαιριστές όπως ο Μποσίνγκουα, ο Πάρκ Τζι-Σουνγκ, ο Τζερμέιν Τζένας, ο Τάουνσεντ, ο Τζιμπρίλ Σισέ, ο Λοϊκ Ρεμί και ο Στεφάν Εμπιά, το έργο της παραμονής θεωρούταν «πραγματοποιήσιμο. Η λονδρέζικη ομάδα όμως δεν τα κατάφερε κι υποβιβάσθηκε, με τον Τααράμπτ να συναντάται μεταξύ των διασωθέντων της ομάδας.
Η ΚΠΡ βρέθηκε στην Τσάμπιονσιπ, αλλά ο Τααράμπτ δεν θέλησε να την ακολουθήσει, αφού ένιωθε πως οι φιλοδοξίες του συλλόγου δε συναντούσαν τις δικές του. Κάπως έτσι, δόθηκε δανεικός στην Φούλαμ για τη σεζόν 2013-2014. Ωστόσο, έμεινε μόνο ένα εξάμηνο εκεί, δίχως να καταφέρει να γίνει βασικός. Το υπόλοιπο εξάμηνο της σεζόν τον βρήκε στην Ιταλία και τη Μίλαν. Με τους «Ροσσονέρι» έπαιξε για πρώτη φορά στο Τσάμπιονς Λιγκ, σκόραρε τέσσερις φορές στο πρωτάθλημα, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Στο μεταξύ, η ΚΠΡ επέστρεψε αμέσως στην Πρέμιερ Λιγκ, το ίδιο κι ο Μαροκινός στο δυναμικό της.
Ωστόσο, δεν θα έμενε για πολύ ακόμα. Η κόντρα του με τον Χάρι Ρέντκναπ και τα προβλήματα τραυματισμών δεν θύμισαν σε τίποτα τον ποδοσφαιριστή που «ξεσήκωνε» με μια ενέργεια το Λόφτους Ρόουντ. Η ομάδα υποβιβάσθηκε ξανά, ο Τααράμπτ ήταν «έξω από τα νερά του» κι ο είχε μπροστά του μια νέα ποδοσφαιρική ευκαιρία, στην Μπενφίκα.
Κάντε ένα Like στη σελίδα μας στο Facebook αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Η νέα του εκκίνηση στην Πορτογαλία ήταν ζόρικη, με τον Μαροκινό μεσοεπιθετικό να μην καταγράφει ούτε λεπτό συμμετοχής. Ο Τααράμπτ εξακολουθούσε να βρίσκεται σε πολύ κακή αγωνιστική κατάσταση, καθώς και σωματική. Πράγμα που τον έθεσε στη δεύτερη ομάδα κιόλας. Και μη βλέποντας «χαΐρι», δόθηκε δανεικός στην Τζένοα. Αν και κατέγραψε μόλις έξι συμμετοχές, οι δυο ασσίστ με τη Φιορεντίνα κι η μια με την Μπολόνια(σε παιχνίδια που έδωσαν βαθμούς στην ομάδα της Γένοβας, και κατά συνέπεια «ανάσα» για τον μη υποβιβασμό της), υπολογίστηκαν θετικά, με τον Ιβάν Τζούριτς να εισηγείται την παραμονή του, και τον εκ νέου δανεισμό του. Ο Τααράμπτ θύμισε τον ποδοσφαιριστή που πραγματικά ήταν στην Ιταλία, η οποία στα 27 του χρόνια τον «ανέστησε» ποδοσφαιρικά.
Έτσι, στην Μπενφίκα ξεκίνησε να υπολογίζεται. Μετά από σχεδόν 4 χρόνια παρουσίας στην πορτογαλική ομάδα, έκανε το ντεμπούτο του, τον Φεβρουάριο του 2019. Τη χρονιά που ακολούθησε, έγινε βασικός υπό τον Μπρούνο Λάζε. Ο Μαροκινός αποτέλεσε κι ένα τεράστιο πείραμα, αφού ο νυν τεχνικός της Γουλβερχάμπτον Γουάντερερς, τον τοποθέτησε σε νέο ρόλο οκταριού. Αξιοπρεπέστατος στον άξονα της Μπενφίκα, τον βρήκε κι η περασμένη σεζόν στο αρχικό σχήμα, και στα 32 του δείχνει πιο «κοντρολαρισμένος» από ποτέ, αν και με τον Ζεσούς στον πάγκο, δεν τυγχάνει μεγάλου χρόνου συμμετοχής.
Ο Αντέλ Τααράμπτ αποτέλεσε τον κλασσικό, τεχνίτη ποδοσφαιριστή, που είχε κύριο «όπλο» όχι τα πόδια, αλλά το μυαλό του. Όταν τον εμπιστευόσουν, μπορούσε να «κουβαλήσει» την ομάδα και να κάνει όσα περνούν απ’ το χέρι του. Όταν όμως στράβωνε ένα, για τον ίδιο στράβωναν δέκα. Κατέληξε να αφήσει τον εαυτό του και να «καλουπιάσει» το αναμφισβήτητο ποδοσφαιρικό του ταλέντο.
Διαβάστε επίσης για έναν άλλο «βιρτουόζο» της μπάλας που δεν βρέθηκε σε τοπ ομάδα, τον Ζουνίνιο Παουλίστα, τον «μάγο» της Μίντλεσμπρο.
