Τα τελευταία χρόνια η Brentford FC αποτελεί ένα μυστήριο, για το οποίο ούτε οι πιο δυνατοί λύτες της Championship μπορούν να βρουν εξηγήσεις. Οι «μέλισσες» τσιμπούν σε κάθε ευκαιρία, όμως είναι θέμα χρόνου και ποδοσφαιρικής λογικής οι ρόλοι να αντιστραφούν και η ομάδα να βρεθεί σε ένα άγνωστο και όχι τόσο φιλόξενο, για την ίδια, τοπίο.
Γνωρίζω ότι το εισαγωγικό κομμάτι ίσως να μπέρδεψε τους περισσότερους από εσάς. «Mα η Brentford είναι δεύτερη στη Championship, μία ανάσα από την Premier League, τι μας λες», δικαίως θα αναφωνείτε. Ναι, είναι αλήθεια ότι οι «μέλισσες» από το Brentford διανύουν την πιο παραγωγική σεζόν της σύγχρονης ιστορίας τους, βάσει των φετινών τους επιθετικών επιδόσεων κοιτάνε στα μάτια και αφ΄υψηλού τους “μεγάλους” της Premier League σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Τι γίνεται, όμως, όταν φτάνει στο τέλος της διαδρομής, τη στιγμή που αγγίζει το δικό της ταβάνι; Έρχεται η Fulham, της παίρνει στα ίσα την πρόκριση στον περυσινό αγώνα μπαράζ και… «φτου, κι από την αρχή»! Ξαφνικά δεν αρκεί η επιθετική μηχανή των γκολ, βγαίνουν αμέσως στη φόρα τα κενά του ρόστερ και η εύλογη γκρίνια ξενερώνει – αποπροσανατολίζει τους πάντες.
Ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Matthew Benham, δεν είναι τυχαίος. Γνωρίζει από ποδόσφαιρο, «διαβάζει» σωστά τους παίκτες επιλέγοντας πάντα με γνώμονα τη λογική και όχι το συναίσθημα. Με αυτόν τον τρόπο, τα τελευταία δύο χρόνια, προσέδωσε στην ομάδα την ταμπέλα του φαβορί, όσον αφορά την προαγωγή στη μεγάλη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, κάτι που αν δεν επιτευχθεί και φέτος θα μιλάμε για τεράστιο πισωγύρισμα. Τον περασμένο Αύγουστο στον τελικό του Webley η Brentford στάθηκε ανάξια των προσδοκιών και έφυγε με σκυμμένο κεφάλι. Μέσα στη σεζόν τα είχε κάνει (σχεδόν) όλα σωστά. Έχασε στα σημεία την απευθείας άνοδο από την West Bromwich, έβγαλε νωρίς από το παιχνίδι την Swansea, αλλά στην μεγάλη της στιγμή προδόθηκε από τα… ατού της! 16 τελικές, μόλις 4 από αυτές στην εστία και γκολ από στημένη φάση σε «νεκρό χρόνο». Με απολογισμό 80 τέρματα υπέρ και 38 κατά, η Brentford είχε την καλύτερη επίθεση και την δεύτερη καλύτερη άμυνα της περυσινής Championship. Κι όμως, τα πάντα σκορπίστηκαν στο τέλος. Οι περισσότεροι θα πουν ότι σε μονό ματς – πόσο δε μάλλον τελικό – τα πάντα ισορροπούν σε ένα τεντωμένο σκοινί… και έχουν δίκιο! Όμως το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα και παραμένει αναπάντητο μέχρι και σήμερα. Εν τέλει, έμαθε από τα λάθη της;
Οι αριθμοί δείχνουν ένας μέρος της αλήθειας
Θα ξεκινήσουμε από τα θετικά που δεν είναι και λίγα. Η απάντηση στο επιθετικό κρεσέντο της Brentford έχει ονοματεπώνυμο: Τhomas Frank! Ο έμπειρος Δανός τεχνικός ταίριαξε τέλεια, από την πρώτη στιγμή με το dna της ομάδας αλλά και του πρωταθλήματος. Το 2018 αποχώρησε από το Brondby για το νέο του ποδοσφαιρικό λιμάνι και πέρα από τη βαλίτσα έφερε μαζί του και τον αγαπημένο του σχηματισμό. 4-3-3, χωρίς καθαρό δεκάρι, με πολύ τρέξιμο στα χαφ, ποντάροντας περισσότερο στο επιθετικό παρά στο αμυντικό τρίτο. Στη Δανία και την Brondby συμπλήρωσε 103 επίσημους αγώνες με απολογισμό 1.62 πόντους / αγώνα και 153 γκολ υπέρ – 111 κατά. Η λογική του «όσα φάμε και όσα βάλουμε» μπορεί να… έφτιαξε την ταυτότητα του, όμως την ίδια στιγμή, ήταν αυτή που σε μεγάλο βαθμό περιόρισε τις επιλογές και τις δυνατότητες της κάθε ομάδας που προπόνησε. Στην Αγγλία γνώριζε ότι πρέπει να παίξει και άμυνα για να επιβιώσει. Άργησε, αλλά το έκανε με στυλ.
Στην πρώτη του χρονιά στον πάγκο της Brentford, στις αρχές του 2019, προτίμησε το «ιταλικό» 3-4-3. Άλλαξε φιλοσοφία και η μοίρα του πέταξε το πρώτο τούβλο κατακέφαλα, ως σημάδι προειδοποίησης. Οι «Bees» τερμάτισαν στην ενδέκατη θέση του πρωταθλήματος, το goal difference ήταν μόλις στο +8 (61-53), οι ήττες περισσότερες από τις νίκες (16η-15ν) και η γκρίνια στο προσκήνιο! Πέρυσι, ο Δανός, τα έφερε όλα τούμπα. Ή με λίγα λόγια γύρισε στο παρελθόν. 4-3-3 με γρηγορότερη κυκλοφορία μπάλας, καλύτερα ποσοστά στην κατοχή, περισσότερες κατά 7.8 τελικές προσπάθειες προς την αντίπαλη εστία και με το ενθαρρυντικό +31 στη διαφορά των γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Η ομάδα του άγγιξε το τέλειο στην επίθεση, ωστόσο, όπως αναφέραμε και παραπάνω, προδόθηκε από τα ατομικά λάθη της στιγμής στον πιο κρίσιμο αγώνα. Για να φτάσουμε στο φέτος όπου η φιλοσοφία όχι μόνο παρέμεινε αδιάλλακτη αλλά, σε μεγάλο βαθμό, βελτιώθηκε κιόλας.
Τη στιγμή που γράφεται το κείμενο η Brentford έχει την καλύτερη επιθετική συγκομιδή στην Αγγλία, καθώς σε σύνολο 32 αγώνων πρωταθλήματος έχει πετύχει 59 (!) τέρματα, έχοντας βάλει από κάτω της τα μεγαθήρια της Premier League και μερικούς από τους «γίγαντες» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Δεύτερη της σχετικής λίστας στο Νησί η Manchester United που μετρά 53 γκολ υπέρ σε 25 φετινές αναμετρήσεις. Και η κόντρα τους δεν σταματάει εδώ. Οι «Κόκκινοι Διάβολοι», σύμφωνα με το Infogol, φιγουράρουν στη λίστα των αγγλικών ομάδων που μέσα στη νέα χρονιά πετυχαίνουν περισσότερα τέρματα από το… αναμενόμενο! Ενδεικτικός είναι ο πίνακας που ακολουθεί και αναδεικνύει πλήρως την επιθετική μηχανή της ομάδας του Solskjaer.
Η United με βάση την εικόνα της στο γήπεδο και τις τελικές προσπάθειες ανά αγώνα συγκέντρωνε 46.1 expected goals, νούμερο που ήδη έχει ξεπεράσει με την τωρινή επίδοση της, 53 τέρματα. Τώρα προσέξτε και την δεύτερη ομάδα της λίστας. Η Brentford, μέχρι σήμερα, έχει δημιουργήσει κατά μέσο όρο 49.6 xG, κι όμως έχει καταφέρει να βρει τον δρόμο προς τα δίχτυα 56 φορές. Σε απλά ελληνικά, σκοράρει περίπου 7 τέρματα παραπάνω από το φυσιολογικό με την αποτελεσματικότητα της να έχει φτάσει σε άλλο level! Βέβαια στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι τυχαίο και στην περίπτωση των “Bees” οι εξηγήσεις δίνονται μέσα από το ίδιο τους το ρόστερ. Και για να γίνουμε πιο σαφείς:
Τίποτα, τίποτα δεν τον σταματά: Ο λόγος για τον εκρηκτικό Ivan Toney που έχει βαλθεί να εκτοξεύσει την χρηματιστηριακή του αξία στην ύψιστη τιμή της. Το εντυπωσιακό 85.4% ευστοχίας στις τελικές του προσπάθειες μέχρι σήμερα τον τοποθετεί στην κορυφή των πιο παραγωγικών striker της Ευρώπης για τη φετινή χρονιά. 24 γκολ και 9 ασίστ μέχρι τώρα στη Championship και κυριολεκτικά τίποτα, μα τίποτα δεν τον σταματά. Ούτε ο Robert Levandowski που βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 25 γκολ και 6 ασίστ. Harry Kane, Kylian Mpabbe και Bruno Fernandes αντικρίζουν επίσης την πλάτη ενός «άσημου» 24χρονου παιδιού, τα όνειρα του οποίου μπορούν να τον φτάσουν στο «Έβερεστ» του αγγλικού – και όχι μόνο – ποδοσφαίρου. Η αποτελεσματικότητα του διατυπώνεται με κάθε μορφή στα φετινά στατιστικά του. Ενδεικτικά: 1 γκολ ανά 1.89 τελικές προσπάθειες, έχει σκοράρει με το κεφάλι, το δεξί και το αριστερό πόδι. 1 ασίστ ανά 3.5 αγώνες κι ας αγωνίζεται στην αιχμή της επίθεσης. Ενεργή συμμετοχή στα 33 από τα 59 τέρματα της ομάδας του (55%σε ποσοστό). Πρώτος στο πρωτάθλημα σε κερδισμένες εναέριες μονομαχίες και πετυχημένες τελικές προσπάθειες εντός της μεγάλης περιοχής. Εν ολίγοις, ανίκητος! Τη δεδομένη χρονική στιγμή η αξία του ακουμπά τα 10 εκατομμύρια ευρώ. Μέχρι την ολοκλήρωση της σεζόν, έχουμε δρόμο ακόμα…
Τα «γρανάζια» της μεσαίας γραμμής και ο σταθερός ηγέτης: Για να αντέξεις την πίεση ενός πρωταθλήματος όπως της Championship δεν αρκεί να βάζεις τη μπάλα στα δίχτυα. Οφείλεις να αμύνεσαι, να κερδίζεις τις μάχες του κέντρου, να προωθείς σωστά τη μπάλα στο set παιχνίδι. Ο Thomas Frank, σίγουρα, το γνωρίζει καλύτερα από εμάς και με τα δικά του «γρανάζια» στο κέντρο εξυπηρετεί απόλυτα τις απαιτήσεις του 4-3-3 σε σχηματισμό ρόμβου. Jannson, Janelt και Ghoddos συνθέτουν την τριάδα της μεσαίας γραμμής, φέτος έχουν βρει τη χημεία τους, ενώ τα στατιστικά στην κατοχή της μπάλας μας αποδεικνύουν πολλά. Κατά μέσο όρο η Brentdford είναι η δεύτερη ομάδα, πίσω μόνο από την πρωτοπόρο Norwich, με το καλύτερο ποσοστό στη διατήρηση της κατοχής, καθώς αυτό αγγίζει το 59% / αγώνα. Οι τρεις τους συμμετέχουν ενεργά στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, τη στιγμή που ο προπονητής τους, τους έχει δώσει ξεκάθαρη οδηγία να μένουν ψηλά στο γήπεδο με διαρκές πρέσινγκ και αλληλοκαλύψεις όπου κι αν χρειαστεί. Αυτή η τακτική επιφέρει τα 7.9 κλεψίματα ανά παιχνίδι, νούμερο ρεκόρ για την κατηγορία, την ελευθερία κινήσεων των ακραίων επιθετικών, όπως επίσης και την πληθώρα επιλογών στον άξονα. Ως εκ τούτου, η τριάδα μένει απαράλλακτη, η επιθετική διάθεση της ομάδας εξίσου σταθερή και οι επιδόσεις της στη set ανάπτυξη του παιχνιδιού διαρκώς αυξημένες. Πάμε να δούμε αναλυτικά και μέσα από τους αριθμούς τα «πρέπει» και τα «γιατί» της συγκεκριμένης τριάδας στα χαφ:
Pontus Jannson: Ποσοστό ευστοχίας στις επιτυχημένες πάσες: 87.6 % σε 16 αγώνες πρωταθλήματος. Κερδισμένες μονομαχίες στον αέρα: 3.7 / αγώνα. Επιτυχημένα τάκλιν: 2.9 σε κάθε παιχνίδι, όπου ξεκινάει ως βασικός. Not bad, mr. Jannson.
Vitaly Janelt: Επιτυχημένες μακρινές μεταβιβάσεις ανά αγώνα: 6.8, ακρίβεια στις πάσες: 83%, κερδισμένες μονομαχίες: 3.6, συνολικές κίτρινες κάρτες: 7! Ένα πολύτιμο «δρεπάνι» που ξέρει καλά να αμύνεται και να λειτουργεί ως έξτρα σέντερ μπακ στο transition game. Από τα αγαπημένα παιδιά του Thomas Frank!
Shaman Ghoddos: Ο Ιρανός χαφ αποτελεί τον κύριο λόγο για τον οποίο οι εξτρέμ έχουν τον απαιτούμενο ελεύθερο χώρο καθώς με τις έξυπνες κινήσεις του στον άξονα μαζεύει πάντα πάνω του 2-3 αντιπάλους δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις για επιθετική πληρότητα εντός του «κουτιού». Μοιράζει κατά μέσο όρο 22 εύστοχες πάσες σε κάθε αγώνα, διανύοντας περισσότερα χιλιόμετρα από κάθε άλλον συμπαίκτη του εντός ορίων (8.4χλμ / μ.ο)! Με μία λέξη, υπερπολύτιμος.
Ethan Pinnock: Μέσα σε όλα και σε όλους οφείλουμε να προσθέσουμε και τον ηγέτη της αμυντικής γραμμής, Pinnock. O 27χρονος Άγγλος γνωρίζει καλά από Championship, έχει ζήσει στο πετσί του ανάλογες καταστάσεις και σε ως ένα μεγάλο βαθμό είναι αυτός που οργανώνει – ξεκινά από πίσω το παιχνίδι της ομάδας του. Οι συνολικές 1.498 ολοκληρωμένες πάσες του σε 28 φετινές συμμετοχές τον τοποθετούν στην πρώτη θέση του πίνακα με τις περισσότερες πετυχημένες μπαλιές μέχρι τώρα στη δεύτερη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, όπως αποτυπώνεται και στη παρακάτω φωτογραφία μέσα από τη ματιά του Playmaker Stats. Ακολουθούν οι Grant Hanley και Oliver Skipp της Norwich. Μάλιστα ο Pinnock συχνά πυκνά σκοράρει και από τις στημένες φάσεις που κατά μέσο όρο προσδίδουν στην ομάδα του το 19.8% των συνολικών της τερμάτων.
O κίνδυνος της αφέλειας μέσα από τα παράδειγμα της… Brondby
Γνωρίζω ότι δεν είναι η κατάλληλη ή πρέπουσα στιγμή για γκρίνια και παράπονα. Όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει ο καθένας, η Brentford το πάει καλά το πράγμα φέτος. Είναι η πιο παραγωγική ομάδα της Ευρώπης, σκοράρει κατά ριπάς διαθέτοντας τον πιο αποτελεσματικό σέντερ φορ της γηραιάς Ηπείρου. Ωστόσο σε ένα παραμύθι, υπάρχει πάντα και το bad ending που, για την ίδια, εφόσον επαναληφθεί και φέτος θα είναι καταστροφικό! Για να το αποφύγει θα πρέπει να κοιτάξει κατάματα τη περυσινή χρονιά, να βελτιώσει την αμυντική της σταθερότητα, κάνοντας αυτοκριτική στο ίδιο της το παρελθόν. Κάπου εδώ μπαίνει στη κουβέντα και ο προπονητής. Ο Thomas Frank διόρθωσε το λάθος της αρχής και μετέτρεψε το 3-4-3 σε 4-3-3, ακολουθώντας πιστά τη συνταγή του δικού του παρελθόντος. Στο δανικό πρωτάθλημα άργησε να το πληρώσει, όμως όταν έφτασε η ώρα, το τίμημα ήταν ακριβό. Η Brondby είχε γίνει πια προβλέψιμη, η αποτελεσματικότητα είχε χαθεί, με τις λοιπές ομάδες να τιμωρούν σε κάθε ευκαιρία που τους παρουσιάζονταν τις χτυπητές της αδυναμίες.
Η φετινή Brentford, μέσα σε όλα τα κάλλη της, διαθέτει και μερικές έντονες μελανιές που δεν θέλει πολύ μέχρι να ξανά εμφανιστούν στην επιφάνεια. Τα 34 γκολ παθητικό αποτελούν το πρώτο καμπανάκι. Μόνο η Reading που έχει δεχθεί 37 είναι σε χειρότερη θέση, από τις ομάδες που απαρτίζουν την πρώτη εξάδα. Οι «μέλισσες» δέχονται τα 19 από τα 34 αυτά τέρματα στην κόντρα επίθεση, δείγμα που θα έπρεπε να προβληματίζει τον Frank και το τεχνικό του επιτελείο. Ο επιθετικός σχηματισμός σε ρόμβο πάντα σου δίνει λύσεις και ελευθερία κινήσεων στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου, όμως ταυτόχρονα σου στερεί πολλά από το transition, τα τρεξίματα και τα μαρκαρίσματα. Η Brentford ξεκινάει την ανάπτυξη της με μόλις 3 παίκτες πίσω από τη μεσαία γραμμή, τα μπακ έχουν ξεκάθαρη οδηγία να κινούνται συνεχώς στα όρια του κέντρου και οποιοδήποτε λάθος δεν συγχωρείται. Για άλλη μια φορά θα χρειαστεί να συμβουλευτούμε τους αριθμούς:
Η ομάδα του Thomas Frank έχει κρατήσει το 0 μόλις σε 8 παιχνίδια πρωταθλήματος από τα συνολικά 32. Στα τελευταία 4 έχει δεχθεί 6 τέρματα με απολογισμό 3 ήττες και μία νίκη. Μάλιστα τα 3 εξ’ αυτών επιτεύχθηκαν με πανομοιότυπο τρόπο στην κόντρα επίθεση.
Η σταθερότητα αρχίζει να χάνεται, ξυπνώντας τις μνήμες της περυσινής χρονιάς στο ανάλογο χρονικό σημείο. Η ομάδα κάνει σπάνιο rotation και οι πάντες γνωρίζουν ότι οι «ανάσες» είναι απαραίτητες σε έναν μαραθώνιο όπως αυτόν της Championship.
Επιπλέον κάθε φορά που απουσιάζει από την εντεκάδα ένας εκ των: Τoney, Mbeumo, Ghoddos η ομάδα φαίνεται να χάνει τη ταυτότητα και τη συνοχή της. Ως εκ τούτου, κινδυνεύει να γίνει προβλέψιμη, ρισκάροντας τους κόπους δύο ετών. Δεν ενισχύθηκε σημαντικά στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου και μέχρι τον Ιούνη καλείται να τα βάλει με τις δυνάμεις της, με όσα αποθέματα της έχουν απομείνει.
Αν μη τι άλλο, η Brentford είναι το μεγάλο φαβορί για απευθείας άνοδο έστω και μέσα από τη δεύτερη προνομιούχο θέση. Οι Watford και Swansea παραμονεύουν στη γωνία, η μάχη καλώς μαίνεται, τα πάντα θα κριθούν στις λεπτομέρειες που προς το παρόν ωφελούν την ομάδα από το Brentford. Για να πετύχει τον πολυπόθητο στόχο, όμως, θα αναγκαστεί να παλέψει με τις δικές της «παραξενιές», να εφεύρει ένα εναλλακτικό πλάνο κοιτώντας κατάματα, δίχως προκαταλήψεις και εγωισμούς, τα λάθη των περασμένων ετών. Ειδάλλως, θα κάνουμε λόγο για ακόμη ένα ποδοσφαιρικό πυροτέχνημα – του Thomas Frank – με ημερομηνία λήξης…
