Με τις ευλογίες των Κλοπ και Φάρκε, ο Ντένις Κούτριμπ ήρθε στην Αγγλία και την έκτη κατηγορία για χάρη της Έμπσφλιτ εν μέσω πανδημίας και τρία χρόνια μετά την ανεβάζει με συγκομιδή-ρεκόρ!
Η «μόδα» των Γερμανών προπονητών γιγαντώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με την Πρέμιερ Λιγκ να φιλοξενεί σε αυτό το διάστημα τους Γιούργκεν Κλοπ, Τόμας Τούχελ, Ντάνιελ Φάρκε και Γιαν Ζίβερτ, ενώ λίγο παλιότερα εξαιρετικά δείγματα είχε δείξει και ο Ντάβιντ Βάγκνερ στη Χάντερσφιλντ. Με «ευαγγέλιο» το gegenpressing, αρκετοί Γερμανοί τεχνικοί έγιναν περιζήτητοι και η Αγγλία δεν έμεινε φυσικά αμέτοχη, αφού μέχρι και ομάδες της Κόνφερενς δελεάστηκαν, με μία εξ αυτών να είναι η Έμπσφλιτ, που στις 2 Ιουνίου του 2020 προσέλαβε τον Ντένις Κούτριμπ από την ιστορική Τένις (!) Μπορούσια Μπερλίν.
Ο 40χρονος τότε προπονητής είχε αρκετά επιτυχημένα παραδείγματα να ακολουθήσει, όμως περισσότερο από όλους έμοιαζε με τον αποτυχημένο Ζίβερτ. Ο άνθρωπος που διαδέχθηκε τον Βάγκνερ στους «Τεριέ» αποδείχθηκε ανέτοιμος για την μεγάλη πρόκληση, αποτυγχάνοντας παταγωδώς στον πάγκο του Κίρκλις Στέιντιουμ και αποχώρησε μετά από μόλις 19 παιχνίδια. Η απότομη μετάβαση από την Ρεγκιοναλίγκα στην Πρέμιερ Λιγκ ήταν ένα απροσπέλαστο εμπόδιο, με την εμπειρία στο Χάντερσφιλντ να αποδεικνύεται τραυματική.
Ο Κούτριμπ είχε σαφώς ευκολότερο έργο, όμως καθέ άλλο παρά πρόσφορο έδαφος βρήκε. Άλλωστε, ερχόμενος στην Νάσιοναλ Λιγκ, έγινε ο πρώτος τεχνικός εκτός Ηνωμένου Βασιλείου στην κατηγορία, μετά τον Τυνήσιο Ντίνο Μαάμρια το 2015 για λογαριασμό της Σάουθπορτ. Η πρόσληψη του πέρασε στα «ψιλά» από τον αγγλικό Τύπο, ωστόσο οι «ειδικοί» ήταν πεπεισμένοι ότι θα απασχολήσει αρκετά στο σύντομο μέλλον και όπως αποδεικνύεται δεν έκαναν λάθος.
Υπεύθυνη για εκείνη την «παράτολμη» κίνηση ήταν η Έμπσφλιτ, της οποίας οι ιδιοκτήτες από το Κουβέιτ (!) και ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, Στιβ Λόβελ, έβλεπαν τον άνθρωπο που θα βάλει τον σύλλογο στους χάρτες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου μετά από 74 χρόνια προσπαθειών (έως το 2007 με το όνομα Γκρέιβσεντ Εντ Νόρθφλιτ). Παράτολμη όμως ήταν και η κίνηση του Κούτριμπ, που όταν αποφάσισε να αφήσει την ομάδα του Βερολίνου, αυτή ήταν πρώτη στην βαθμολογία και θα είχε σχεδόν σίγουρα φτάσει στην άνοδο αν δεν ξεσπούσε η πανδημία, που ανέστειλε το πρωτάθλημα.
Μάλιστα μόλις την προηγούμενη χρονιά η Τένις Μπερλίν είχε χάσει στο νήμα την άνοδο από την Λίχτενμπεργκ, ενώ πριν ο ίδιος αποχωρήσει, σε μόλις 19 αγώνες, η ομάδα μετρούσε 15 νίκες, είχε σκοράρει 61 φορές, είχε δεχθεί μόλις 17 γκολ και διατηρούσε διαφορά πέντε βαθμών από την δεύτερη Γκρεϊφσβάλντερ, με την Ρεγκιοναλίγκα να την περιμένει με ανοιχτές αγκάλες μετά από δώδεκα χρόνια. Δυστυχώς η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο ιστορικός σύλλογος της πρωτεύουσας να μείνει πάλι άπραγος, κάτι που ίσως «γέννησε» στον Κούτριμπ την επιθυμία να φύγει, σαν να μην ήταν γραφτό να πετύχει τον σκοπό του στο Βερολίνο!
Αυτήν την συγκυρία εκμεταλλεύτηκε ο Δόκτωρ Αμπντουλά Αλ-Χουμαίντι, που τον έφερε στο Κεντ, μετά την απομάκρυνση του θρυλικού Γκάρι Χιλ κι ενώ η Έμπσφλιτ είχε υποβιβαστεί πίσω στην έκτη κατηγορία, όταν η χρονιά τελείωσε πρόωρα. Η νέα σεζόν δεν έφερε ιδιαίτερη τύχη στις δύο πλευρές, αφού η αποτυχία περιορισμού της πανδημίας σήμανε «κόκκινο φως» στην επανέναρξη της αγωνιστικής δράσης, με την Νάσιοναλ Λιγκ Σάουθ να μην ξεκινά ποτέ και τον Γερμανό τεχνικό να περιορίζεται στην μελέτη των πεπραγμένων των συμπατριωτών του, που πέτυχαν στο Νησί.
Πέρυσι οι κόποι του έμοιαζαν για μεγάλο διάστημα της σεζόν να επιβραβεύονται. Η «Φλιτ» δεν ήταν η καλύτερη της κατηγορίας (ο τίτλος κατέληξε στην Μέιντστοουν), όμως δεν βγήκε στιγμή από τις θέσεις που οδηγούσαν στα πλέι-οφ κι όταν αυτά ξεκίνησαν, φάνηκε έτοιμη να πάρει την άνοδο μέσω αυτών. Στον ημιτελικό χρειάστηκε την παράταση για να κάμψει την αντίσταση της Τσίπενχαμ, όμως στον τελικό που την περίμενε η Ντόρκινγκ Γουόντερερς ήταν σε όλο τον αγώνα καλύτερη.
Η ομάδα του Κούτριμπ άνοιξε το σκορ στο 22′ με τον Ρακίς Μπίνγκαμ, όμως κόντρα στην ροή του αγώνα ισοφαρίστηκε πριν την ανάπαυλα. Το παιχνίδι από εκεί και πέρα ήταν ένας επιθετικός μονόλογος, όμως το γκολ δεν ερχόταν. Η Έμπσφλιτ τελικά προηγήθηκε και πάλι στις καθυστερήσεις (90+2′), δείχνοντας πως έστω κι έτσι θα επέστρεφε -άμεσα- στη Νάσιοναλ Λιγκ. Το κακό όμως έμελλε να… τεταρτώσει για τον Γερμανό τεχνικό, αφού η Ντόρκινγκ με buzzer beater στο 90+9′ κι ένα ακόμα τέρμα στην παράταση έκανε μία από τις επικότερες ανατροπές της χρονιάς και στέρησε για μια ακόμα χρονιά την χαρά από τον αντίπαλο προπονητή.
Κάποιος άλλος στη θέση του ίσως να τα παρατούσε, όμως αυτή η παρατεταμένη ατυχία πείσμωσε τον Κούτριμπ για τα καλά. Χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες και κινήσεις εντυπωσιασμού ο Γερμανός στρώθηκε στη δουλειά και η Έμπσφλιτ έκανε φέτος «περίπατο», σκορπώντας τον τρόμο στην έκτη κατηγορία. Στις 7 Απριλίου λοιπόν, εξι αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν και με απόσταση 24 (!) βαθμών από την 2η Ντάρτφορντ, η «Φλιτ» σφράγισε την άνοδο, τρέχοντας ένα αήττητο σερί από τις 7 Ιανουαρίου.
«Είναι ένα φανταστικό συναίσθημα και πιστεύω όλοι θεωρούν πως αξίζουμε αυτήν την άνοδο. Η επιτυχία μας σημαίνει πολλά για τον κόσμο εδώ. Θα το απολαύσουμε γιατί όσα βλέπετε οφείλονται στην σκληρή δουλειά. Η περυσινή σεζόν ήταν άτυχη για εμάς, όμως τα καταφέραμε φέτος και οι παίκτες αξίζουν να πανηγυρίσουν γι’ αυτό», θα δηλώσει χαρακτηριστικά ο Κούτριμπ στο BBC Radio Kent, εμφανίζοντας παράλληλα μία διάθεση χαλάρωσης. Αμ, δε…
Από εκείνη την ημέρα η Έμπσφλιτ όχι μόνο δεν χαλάρωσε, αλλά κατάφερε να κάνε τρεις νίκες χωρίς να δεχθεί γκολ, να χάσει δύο παιχνίδια, αμφότερα με ανατροπή, να φτάσει τα 105 τέρματα υπέρ (16 περισσότερα από την δεύτερη καλύτερη επίδοση μεταξύ των 48 ομάδων της έκτης κατηγορίας) και φυσικά να «πιάσει» τους 100 βαθμούς, όντας μόλις η τρίτη ομάδα φέτος μετά τις Ρέξαμ και Νοτς Κάουντι. Αμφότερες οι προαναφερθείσες πήραν τεράστια προβολή για το κατόρθωμά τους, όπως φυσικά και οι αρχισκόρερ τους, Πολ Μάλιν και Μακόλεϊ Λάνγκσταφ. Το ίδιο όμως δεν ισχύει τόσο για την «Φλιτ», όσο και για τον δικό της «φονιά», τον Ντομινίκ Πολίον των 36 φετινών τερμάτων!
Υποτιμημένος ή όχι, ο Κούτριμπ έχει αποδείξει πως δεν νοιάζεται ούτε για τις δυσκολίες, ούτε για την γνώμη των άλλων. Όπως πήρε την δύσκολη απόφαση να ξενιτευτεί την στιγμή που πετύχαινε στη Γερμανία, όπως πήρε την απόφαση να αξιοποίησει τον «χαμένο» χρόνο αντί να παρατήσει την Έμπσφλιτ εν μέσω πανδημίας, όπως δεν λύγισε από τα τέσσερα χρόνια αποτυχημένων ανόδων, έτσι και τώρα θα συνεχίσει την δουλειά του και ποιός ξέρει, ίσως μετά από 78 χρόνια ιστορίας να βάλει τον σύλλογο στον επαγγελματικό χάρτη…
