Η Γουίμπλεντον χαροπαλεύει στην Πρέμιερ Λιγκ, οι φήμες ενδεχόμενης μετακίνησης στο Μίλτον Κέινς φουντώνουν και οι οπαδοί αντιδρούν, ιδρύοντας την δική τους ομάδα. Ο Μάρκ Γουάιτ αντιδρά, ιδρύοντας την Ντόρκινγκ Γουόντερερς!
Έχετε διαβάσει ουκ ολίγες ιστορίες στην σελίδα μας για το δίπολο Μίλτον Κέινς Ντονς και Γουίμπλεντον. Οι περισσότεροι θεωρείτε ότι η θρυλική «Crazy Gang» συνεχίζεται στις δυο ομάδες της Φούτμπολ Λιγκ. Παρασκηνιακά όμως, μια ακόμη ομάδα έκανε την εμφάνισή της με εκείνη την αφορμή. Λίγο πριν το νεόπλουτο προάστιο υποδεχθεί τον ιστορικό σύλλογο, στο γειτονικό Ντόρκινγκ τον 17,000 κατοίκων γεννιόταν η ομώνυμη Γουόντερερς.
Βρισκόμαστε στο έτος 1999. Είναι η περίοδος που η Γουίμπλεντον έχει αφήσει τις ένδοξες εποχές του παρελθόντος και κινδυνεύει με άμεσο υποβιβασμό από την Πρέμιερ Λιγκ. Παράλληλα, οι επενδυτές της σημερινής ΜΚ Ντονς, σχεδιάζουν την εξαγορά-μετακίνηση του συλλόγου. Άπαντες θεωρούν την «μετακόμιση» δεδομένη. Παρ’ όλα αυτά, η Γουίμπλεντον σώζει στο «παρά πέντε» την παρτίδα και το όλο σχέδιο αναβάλλεται μέχρι και το 2004. Παράλληλα όμως με τις διοικητικές εξελίξεις, οι οπαδοί ήδη σχεδιάζουν την επόμενη κίνηση. Η δημιουργία της νέας Γουίμπλεντον είναι ήδη στα σκαριά και ο κόσμος της περιοχής πρωτοστατεί.
Όλοι, με εξαίρεση έναν νεαρό κύριο ονόματι Μαρκ Γουάιτ. «Σκεφτόμουν, γιατί να μην αρχίσω κάτι καινούριο κι εγώ; Από την αρχή;», εξομολογείται ο ίδιος στην Guardian. To ίδιο έτος λοιπόν, δημιουργείται μια παρεΐστικη ομάδα μεταξύ 14 φίλων, οι οποίοι αποφασίζουν να κατεβούν στο τοπικό πρωτάθλημα του Κρόουλι. Τα παιδιά «τσοντάρουν» κάθε Σάββατο από πέντε λίρες ο καθένας για να μισθώσουν το δημοτικό πάρκο της περιοχής, στο οποίο βρίσκεται και το Μπιγκ Φιλντ (=μεγάλο χωράφι -στη κυριολεξία-). Μια αχανής έκταση που θυμίζει περισσότερο χωράφι, με δυο εστίες σε κάθε πλευρά.
Τα χρόνια περνούν. Η Ντόρκινγκ αποδεικνύεται «μεγάλη» για την συγκεκριμένη κατηγορία και γρήγορα παίρνει την άνοδο για τα τοπικά πρωταθλήματα του Δυτικού Σάσεξ, τα οποία απαρτίζονται από πέντε κατηγορίες. Κατακτά το πρωτάθλημα στην πέμπτη από αυτές στην πρώτη τους απόπειρα, βγαίνει 2η την επόμενη χρονιά στην τέταρτη κατηγορία και στέφεται ξανά πρωταθλήτρια στην τρίτη. Κάνοντας ένα διετές «διάλειμμα», σειρά έχει ο τίτλος στην δεύτερη, ανεβαίνοντας έτσι στην -πρώτη- τοπική κορυφή.
Στην Πρέμιερ Ντιβίζιον του Δυτικού Σάσεξ οι Γουόντερερς παρέμειναν μόλις δυο χρόνια. Την σεζόν 2006/07 κατέκτησαν το πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική και κάπως έτσι ξέφυγαν σχετικά γρήγορα από τον «σκόπελο» των τοπικών πρωταθλημάτων. Η ξέφρενη πορεία στα «χωράφια» της αγγλικής ποδοσφαιρικής πυραμίδας, ανοίγει ακόμη περισσότερο την όρεξη στον ιδρυτή και ιδιοκτήτη του συλλόγου.
Ο προβιβασμός στην τρίτη κατηγορία του Κομητειακού πρωταθλήματος του Σάσεξ, όμως έφερνε νέες προκλήσεις. Το γηπεδικό ζήτημα ήταν το πρώτο μεγάλο εμπόδιο. Με το Μπιγκ Φιλντ να έχει κριθεί ακατάλληλο, ο σύλλογος έψαχνε μανιωδώς για νέα έδρα. Τα όνειρα του στεγάστηκαν στο συγκρότημα του Γουεστχάμπλ, μιας έκτασης ποδοσφαιρικών γηπέδων πλησίον του αυτοκινητοδρόμου του Λονδίνου. Το πρώτο βήμα είχε γίνει, όμως αγωνιστικά η ενδέκατη κατηγορία αποδείχθηκε πολύ σκληρότερη απ’ ότι πιθανόν ακούγεται.
Η υπόθεση της ανόδου μόνο δεδομένη δεν θεωρούταν, οι πόροι ήταν απειροελάχιστοί, ενώ σαν να μην έφτανε αυτό, οι γύρω κάτοικοι διαμαρτύρονταν συνεχώς για τις ανακαινίσεις που λάμβαναν χώρα εκεί. Ένας μάλιστα παραπονιόταν ότι οι προβολείς του γηπέδου έκαιγαν το γρασίδι στο σπίτι του! Όλα αυτά τα προβλήματα, ανάγκασαν την ομάδα να κάνει μια «παύση» από τις συνεχόμενες ανόδους, μέχρι να προσαρμοστεί στα δεδομένα της κατηγορίας. Η αναμονή κράτησε μόλις μια τετραετία. Την σεζόν 2010/11, η Ντόρκινγκ πανηγυρίζει ένα ακόμα πρωτάθλημα κι από εκεί και έπειτα ξεκινάει η εκτόξευση.
Όπως συνέβη και στα τοπικά του Δυτικού Σάσεξ, έτσι έγινε και στο Κομητειακό πρωτάθλημα ολόκληρης της περιοχής. Την αμέσως επόμενη χρονιά τερμάτισε στην 3η θέση της δεύτερης κατηγορίας, κέρδισε και πάλι την άνοδο, ενώ δυο χρόνια μετά, αναδείχθηκε δευτεραθλήρια στην πρώτη κατηγορία, ανεβαίνοντας στην όγδοη -συνολικά- κατηγορία και πρώτη της Isthmian League. Αν νομίζετε ότι το ταξίδι θα σταματούσε εκεί, είστε βαθιά γελασμένοι!
Η πρώτη χρονιά σε μια περιφερειακή κατηγορία, βρήκε την ομάδα στην 2η θέση, με ένα εισιτήριο για τα πλέι-οφ ανόδου στην Premier Division. Εκεί, η Φέιβερσχαμ αποδείχθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο, ωστόσο ότι δεν κατάφερε εκείνη την σεζόν, η Ντόρκινγκ το πέτυχε την ακριβώς επόμενη. Τερμάτισε και πάλι στην ίδια θέση, απέκλεισε στον ημιτελικό την Χέιστινγκς στα πέναλτι, ενώ με τον ίδιο τρόπο απέκλεισε και τη Κορίνθιαν Κάζουαλς στον τελικό. Ήταν πλέον γεγονός. Οι Γουόντερερς είχαν ανέβει στην έβδομη κατηγορία, μια μόλις μακρυά από τα εθνικά πρωταθλήματα.
Σε αυτή τη νέα κατηγορία η Ντόρκινγκ έμεινε δύο χρόνια. Μάλιστα, στο πρώτο έφτασε μια «ανάσα» από τον υποβιβασμό και για αυτό το επόμενο λήφθηκαν «δρακόντεια» μέτρα. Η έτερη ομάδα της περιοχής, η «συνώνυμη» Ντόρκινγκ ΦΚ, με έτος ίδρυσης το μακρινό 1880, έφτανε ένα βήμα πριν τον αφανισμό. Οι Γουόντερερς προτείνουν συγχώνευση, το ιστορικό σωματείο δέχεται και τα πράγματα παίρνουν μια απρόσμενη τροπή. Το «προβληματικό» Γουεστχάμπλ γίνεται παρελθόν και ο σύλλογος μετακομίζει στην ιστορική έδρα του… ενσωματωμένου πια σωματείου, το Μίντοουμπανκ.
Φυσικά τότε το γήπεδο δεν θύμιζε σε τίποτα το σημερινό «στολίδι». Μόλις ανακοινώνεται η συγχώνευση, οι Γουόντερερς ξεκινάνε άμεσα εργασίες στην παλαιωμένη κερκίδα των 300 θεατών, ενώ το τοπικό συμβούλιο εγκρίνει ένα κονδύλι πέντε εκατομμυρίων λιρών για την ολική ανακαίνιση του γηπέδου και του πέριξ χώρου. Όλα συνηγορούσαν στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το Μίντοουμπανκ από ένα ερειπωμένο «χωράφι» μετατράπηκε σε μόλις λίγους μήνες σε ένα σύγχρονο γήπεδο υψηλών προδιαγραφών, ενώ παράλληλα το ρόστερ ενδυναμώνεται σε σημείο, που η άνοδος θεωρείτο σχεδόν δεδομένη.
Όλα πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο. Η Ντόρκινγκ κάνει περίπατο στην Isthmian League Premier Division, έχοντας μάλιστα 22 βαθμούς διαφορά (!) από την δεύτερη Καρσάλτον και προβιβάζεται με κάθε επισημότητα στον Νότιο όμιλο της Βαναράμα. Η πρώτη χρονιά στην έκτη κατηγορία της Αγγλίας συνέπεσε με το ξέσπασμα του κορωνοϊού. Το πρωτάθλημα επικυρώθηκε με την βαθμολογία βασισμένη στoυς βαθμούς ανά αγώνα, γεγονός που οδηγούσε τον σύλλογο στην 7η θέση αλλά στα πλέι-οφ ανόδου. Έτσι, όταν έληξε η πολύμηνη διακοπή των πρωταθλημάτων, πέρασε την Μπαθ στα προημιτελικά, για να αποκλειστεί στο «νήμα» από την Γουέιμαουθ.
Η πανδημία που ταλαιπωρεί τον πλανήτη εδώ και σχεδόν δυόμισι χρόνια, δεν άφησε ούτε και την περασμένη σεζόν τον σύλλογο να «ευθυμήσει». Η σεζόν ακυρώθηκε, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και φυσιολογικά δεν υπήρξε καμία άνοδος στην κορυφαία κατηγορία της Βαναράμα. Κάτι που φυσικά στεναχώρησε απίστευτα τους ανθρώπους του συλλόγου, αφού όταν το πρωτάθλημα διακόπηκε, η Ντόρκινγκ βρισκόταν στην πρώτη θέση1
Η τρίτη σεζόν ήταν τελικά και η φαρμακερή. Φέτος, η ομάδα ήταν αδίστακτη. Κυριολεκτικά. Επιδεικνύοντας απίστευτη σταθερότητα κατά την διάρκεια της σεζόν κι έχοντας σε 40 αγώνες 101 τέρματα, 25 νίκες και έξι ισοπαλίες, η αρμάδα του ιδιοκτήτη και προπονητή (ναι, ξέχασα να αναφέρω ότι είναι και προπονητής) Μαρκ Γουάιτ, τερμάτισε στην 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα, πέντε βαθμούς πίσω από την Μέιντστοουν. Κέρδισε απευθείας το «εισιτήριο» για τα ημιτελικά των πλέι-οφ ανόδου, όπου και κατάφερε να προσπελάσει επιτυχώς το εμπόδιο της Όξφορντ Σίτι στα ημιτελικά και την Έμπσφλιτ Τάουν σε έναν συγκλονιστικό τελικό!
Εκεί στο 92ο λεπτό η ομάδα του Ντένις Κούτριμπ βρέθηκε να προηγείται με 2-1, όμως χάρη στο γκολ του Λουκ Μουρ στο 90+9′, το ματς οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί «δράση» ανέλαβε το φετινό «πολυβόλο» Άλφι Ράδερφορντ (30 γκολ), ο οποίος πέτυχε το νικητήριο τέρμα κι έστειλε στην ομάδα του στα ουράνια, ένα βήμα πριν από τις επαγγελματικές κατηγορίες. Αυτά τα υπέροχα «παραμύθια» είναι που χαρακτηρίζουν το αγγλικό ποδόσφαιρο. Εκεί όπου μέσα από αντιξοότητες, κακούς αγωνιστικούς χώρους κι εκατοντάδες άλλα προβλήματα, υπάρχουν μερικές ομάδες που με την αξιοπρόσεκτη οργάνωση τους και με το πάθος μερικών ανθρώπων, καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και να αποζημιωθούν για την προσπάθεια τους.
Μια τέτοια ιστορία είναι κι αυτή της Ντόρκινγκ Γουόντερερς. Μιας ομάδας που κατάφερε να πετύχει δώδεκα ανόδους σε 21 χρόνια ιστορίας και πλέον βρίσκεται ένα βήμα μακριά από τις επαγγελματικές κατηγορίες. Ίσως το κύριο μέρος του παραμυθιού τώρα ξεκινά…
