Τις τελευταίες μέρες στο Νησί κυριαρχεί η άποψη πως η Chelsea του Conte οφείλεται στο χτίσιμο του Mourinho, κατά πόσο ισχύει όμως η παραπάνω έκφραση;
Ξέρετε θα περάσουν πολλά χρόνια στην Chelsea για να μπορέσει να ξεχαστεί το όνομα Mourinho και ίσως και λογικά καλό θα είναι να μην ξεχαστεί ποτέ. Ο Mou είναι συνδεδεμένος με τους «μπλε» και οι «μπλε» με τον Mou, λογικό αφού κατάφερε να κάνει την πρώην ομάδα του μία υπερδύναμη στην Αγγλία και έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ευρώπη.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Jose Mourinho άφησε την δικιά του αυτοκρατορία στην Chelsea, δεν το λέω μόνο εγώ αλλά όλο το Νησί, ακόμα και οι ίδιοι οι παίκτες της Chelsea. Η αλήθεια είναι πως η δουλειά του Πορτογάλου έκανε την ζωή του Conte πιο εύκολη. Βέβαια δεν μπορείς να υποτιμήσεις την επιρροή του Ιταλού στην ομάδα του και τα στοιχεία της ομαδικότητας και του δεσίματος που της έχει προσδώσει, αλλά κατά βάθος ακόμα και ο πιο σκληροπυρηνικός φίλαθλος των «μπλε» γνωρίζει πως η επιρροή του Πορτογάλου στην ομάδα αυτή μετά το μιλένιουμ ήταν καθοριστική για την πορεία, τους τίτλους αλλά και την χρηματιστηριακή της αξία.
Πριν περίπου 12 μήνες ο Mou απομακρύνθηκε από τον πάγκο των «μπλε» μετά από μία -η αλήθεια είναι απογοητευτική σεζόν- και κατέληξε στον πάγκο της Man. United. Το σύγχρονο είδωλο των «μπλε» του Λονδίνου στο πρόσωπο του Πορτογάλου είχε πλέον αλλάξει στρατόπεδο και αυτή τη φορά θα καθόταν στον πάγκο των «κόκκινων διαβόλων».
Το έκανε και ουσιαστικά το ήθελε, πάντα γνώριζε πως θα πήγαινε εκεί γιατί πάντα ήταν μεγάλος θαυμαστής του Ferguson. Όμως για να μην το ξεχνάμε άφησε έναν πάγκο και μία ζεστή θέση στον Hiddink για την αφήσει και αυτός με τη σειρά του στον Conte.
Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε σαν μία αόρατη δύναμη η οποία ώθησε τον Mou να φύγει. Αλλά ξέρετε πως μερικοί τεχνικοί όταν φεύγουν από έναν «δικό τους» σύλλογο αφήνουν πίσω μία κληρονομιά για τον νέο-επόμενο προπονητή, ο οποίος θα έρθει και θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο τον σύλλογο και προφανώς κάτι παρόμοιο θα γίνει και στην Chelsea με τον Conte.
Η βάση για τον καμβά της ζωγραφιάς που ήθελε να δημιουργήσει ο Conte ήταν εκεί και αυτός απλά ήρθε αναζωογόνησε την ομάδα, της έδωσε πνοή, μεράκι και στόχους.
Στην ουσία την ανανεώνει ακόμα και τώρα για να την κάνει την Chelsea της νέας εποχής χωρίς παρόλα αυτά να αλλοιώσει το πνεύμα του προκατόχου του και του προέδρου. Έκανε μία-δύο σημαντικές προσθήκες, άλλαξε ριζικά το σύστημα και βρήκε ακριβώς τον τρόπο με τον οποία θέλει και μπορεί η ομάδα του να αποδώσει καλύτερα.
Άλλαξε ακόμα και τον δύστροπο Diego Costa όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και σαν άνθρωπο. Χαρακτηριστικά θα σας πω το παράδειγμα στο παιχνίδι με την Crystal Palace που μου έκανε εντύπωση, ο Costa σκόραρε και πήγε κατευθείαν στον Conte για να το πανηγυρίσει και να του το αφιερώσει. Πόσο σημαντικό είναι αυτό για μία ομάδα και για έναν παίκτη να αναγνωρίζεις την αξία και την βοήθεια ενός μάνατζερ όχι μόνο στο πρόσωπό σου αλλά και σε όλη την ομάδα.
[embedyt] http://www.youtube.com/watch?v=Taz0BuFoSyk[/embedyt]
Αυτή τη στιγμή η ομάδα του Conte έχει ένα αήττητο 11 παιχνιδιών που συνεχίζει να την κρατά στην κορυφή και μάλιστα με 6 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο. Ναι σίγουρα στην Premier League η βαθμολογική διαφορά μπορεί να αυξομειώνεται συνεχώς αλλά οι «μπλε» φέτος δείχνουν ότι μπορούν να παραμείνουν σταθεροί, κάτι που τους έλειπε. Η σταθερότητα σου δίνει πρωτάθλημα και αν μπορέσει να κινηθεί έξυπνα στο μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου και καλύψει κάποιες τρύπες αμυντικά τότε ίσως αυτή μαζί με τις Liverpool και City (εγώ θα βάλω και την Arsenal) να μας χαρίσουν ένα συναρπαστικό δεύτερο μισό Αγγλικού πρωταθλήματος.
Εν κατακλείδι γιατί να μην το σηκώσει κιόλας άλλωστε την αύρα του πρωταθλητή την έχει κληρονομήσει από τον Mou όχι μόνο σαν ομάδα αλλά και ως νοοτροπία, αλλά και ο Conte έχει το know how για να κάνει ξανά τους «μπλε» πρωταθλητές.
