Πως από την πώρωση για κάτι, μπορεί να δημιουργηθεί κάτι όμορφο που θα βρει χιλιάδες ομοϊδεάτες; Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία των Ελλήνων Υποστηρικτών Αγγλικού Ποδοσφαίρου.
Οι λόγοι που αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο είναι αρκετοί. Πρώτον για να μας γνωρίσετε καλύτερα. Σίγουρα θα χετε αναρωτηθεί, ποιοι είναι αυτοί οι τύποι που λένε πως δεν είναι δημοσιογράφοι όμως «κρατάνε» μία τέτοια σελίδα, αλλά και πως ξεκίνησε όλο αυτό. Δεύτερον για εμάς. Για να υπάρχει κάτι «χειροπιαστό» που θα μας θυμίζει την αρχή όλης αυτής της προσπάθειας. Και τρίτον για τον Μάνο. Ποιος είναι αυτός; Για πάμε από την αρχή. Είναι λίγο «τρελή» η ιστορία…
Καλοκαίρι του 2012 και ένα 18χρονο παιδί από την Κρήτη αποφασίζει να δημιουργήσει μία σελίδα στο Facebook με όνομα Premier League Greek Supporters. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε τι ακριβώς είχε στο μυαλό του όταν έφτιαχνε την συγκεκριμένη σελίδα. Σίγουρα πάντως δεν είχε σκεφτεί ποτέ αυτό που θα ακολουθούσε… Αρχικά την σελίδα αυτή την χειριζόταν μόνος του. Έγραφε ειδήσεις και σχόλια για όλες(!) τις ομάδες και σιγά σιγά (πολύ σιγά), η σελίδα έπαιρνε τα likes της. Όπως ήταν φυσιολογικό από τα πρώτα likes, ήρθαν και τα πρώτα άτομα που ζήτησαν να μπουν στην σελίδα ως διαχειριστές για να βοηθήσουν αυτή τη προσπάθεια.
Φυσικά από τα πρώτα άτομα που συμμετείχαν σε αυτή τη προσπάθεια, ελάχιστοι έχουν παραμείνει ακόμη και σήμερα. Κι αυτό γιατί έχουν περάσει τόσοι και τόσοι – που σίγουρα πολλούς δεν τους θυμόμαστε – που τους πρώτους μήνες είτε δεν ήθελαν να ασχοληθούν άλλο με τη σελίδα, είτε δεν ήθελε ο Μάνος. Όσο περνούσαν οι μήνες τα likes αυξάνονταν και όλο και περισσότερος κόσμος άρχισε να παρακολουθεί αυτή τη προσπάθεια. Φαινόταν ότι η αγάπη του Μάνου για το αγγλικό ποδόσφαιρο, αφουγκραζόταν και από άλλους. Έτσι σε αυτή την ιδιαίτερη «ομάδα» μπήκαν και κάποια άτομα που υπάρχουν στη σελίδα μέχρι και σήμερα. Ο Βαγγέλης, ο Νίκος, ο Τσίλι, ο Αλέξης, ο Αντώνης. Εγώ μπήκα το καλοκαίρι του 2014. Πόσα ήταν τα likes τότε; Πάνω από 8.000. Πλέον βλέπαμε όλοι πως δεν γίνεται να το αφήσουμε όλο αυτό.
Αισίως όταν «ακουμπήσαμε» τα 10.000 likes, πέρα από την «καψούρα» μας για την μπάλα που παίζεται στην Αγγλία, καταλάβαμε ότι πρέπει να βελτιωνόμαστε όλο και περισσότερο τόσο ποσοτικά, όσο κυρίως ποιοτικά, για να φτάσουμε τα 20.000. Εκεί έγινε κάτι απρόσμενο αλλά και τραγικό. Η σελίδα «πέφτει» λόγω πνευματικών δικαιωμάτων, από την Premier League (λόγω ονόματος κυρίως). Το σοκ απίστευτο. Κατευθείαν χωρίς να χάσουμε πολύ χρόνο ο Νίκος μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά φτιάχνει την τωρινή σελίδα. Το όνομα της έπρεπε να είναι διαφορετικό, για να μην μας την «ξανακάνουν» και να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Έλληνες Υποστηρικτές Αγγλικού Ποδοσφαίρου. Απλό όνομα, χωρίς πολλά πολλά και χωρίς να το σκεφτούμε ιδιαίτερα βάζουμε και μία πρόχειρη φωτογραφία προφίλ (μία φώτο του Henry) και ξεκινάμε ξανά από την αρχή, αυτή τη φορά με περισσότερη θέληση από ποτέ.
Η προσπάθεια ήταν συντονισμένη από όλους μας. Προσκλήσεις παντού και συνεχόμενη ροή ειδήσεων και αφιερωμάτων στη σελίδα όπως και στην προηγούμενη. Τα likes ανέβαιναν γρήγορα. Παρ’ότι όταν «έπεσε» η παλιά σελίδα, κατευθείαν δημιούργησαν άλλες παρόμοιες, με παρόμοια ονόματα που υπάρχουν μέχρι και σήμερα, χωρίς όμως καν να πλησιάζουν όλο αυτό που είχαμε φτιάξει. Με τους μήνες να περνούν η σελίδα ανέβαινε επίπεδο. Ο Τσίλι έφτιαξε το πρώτο «logo» μας.
Ο κόσμος είχε «αγκαλιάσει» όλη αυτή τη προσπάθεια και αυτό θα του/σας το χρωστάμε πάντα. Οργανώσαμε συναντήσεις για να παρακολουθήσουμε αγώνες σε Αθήνα, Βόλο, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Ο τρόπος λειτουργίας μας κατά καιρούς άλλαζε. Άτομα έμπαιναν και έβγαιναν όμως οι πιο αξιόπιστοι και τα καλύτερα παιδιά έμειναν μέχρι και σήμερα. Τεράστια αν όχι την μεγαλύτερη συμβολή σε όλο αυτό που έχει φτιαχτεί, έχει ο Γιώργος ο Μανεσιώτης που μπήκε το 2015.
Ήμασταν και είμαστε πάνω από 30 άτομα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας που λίγοι από εμάς έχουν καταφέρει να συναντηθούν από κοντά. Παρ’ όλα αυτά στον ελεύθερο μας χρόνο που ασχολούμαστε με την σελίδα, μετά από τις δουλειές ή τις σπουδές του καθενός από εμάς (γιατί καλώς ή κακώς δεν ζούμε από το site), είμαστε όλοι μαζί. Όπως σε κάθε οικογένεια, έτσι και στην δικιά μας οι δυσκολίες ήταν αναμενόμενες, όπως και οι εντάσεις κάποιες φορές. Με τον Μάνο για παράδειγμα, τον δημιουργό όλης αυτής της προσπάθειας, είχαμε κοντραριστεί κάποιες φορές, αλλά πάντα βρίσκαμε λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα και συνεχίζαμε όπως και πριν.
Η ώρα της δημιουργίας του δικού μας site τελικά έφτασε. Το egglezoi.gr. Πλέον όσα γράφουμε δεν χάνονται στην «άβυσσο» του Facebook, ζούμε το όνειρο μας και τίποτα παραπάνω. Την αρρώστια μας κάνουμε, αυτή που μας κόλλησε ο Μάνος όταν ξεκίνησε μόνος του όλο αυτό πριν κάποια χρόνια. Κάπως έτσι, η «ιδέα του Μάνου» έχει αγαπηθεί από 1.500.000 χρήστες, που την «διάβασαν» 7.000.000 φορές, μέσω των αρθρών του egglezoi.gr.
Το πιο παράξενο, όμως, αλλά παράλληλα και στενάχωρο ήταν το φθινόπωρο του 2016, όταν αποφάσισε να αποχωρήσει από την σελίδα, λόγω δουλειάς. Μας είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν έχει πλέον ελεύθερο χρόνο. Όμως κάποια στιγμή λίγο αργότερα έσβησε και το προσωπικό του προφίλ στο Facebook. Μόνο από εκεί είχαμε επικοινωνία, με αποτέλεσμα να τον «χάσουμε» εντελώς μέχρι σήμερα, έξι χρόνια μετά.
Το μόνο που ελπίζουμε είναι να είναι καλά και αν μας παρακολουθεί, να ξέρει ότι η ιδέα του, να αγαπάει το αγγλικό ποδόσφαιρο μακριά από οπαδικές και «δηλητηριασμένες» ελληνικές φανατικές συνειδήσεις, έχει γιγαντωθεί για τα καλά και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο είμαστε εμείς εδώ και το «dream team» μας.
Υ.Γ.: Δεν έχουμε δει ποτέ το πρόσωπο του Μάνου (μία φωτογραφία μας είχε στείλει και σε αυτή δεν φαινόταν καλά και δεν την έχει κρατήσει κανένας μας πλέον). Δεν είχε ούτε skype, ούτε αριθμό τηλεφώνου μας είχε δώσει, ούτε τίποτα. Και τον είχαμε σαν αδερφό μας. Απίστευτο;
Υ.Γ.2: Στείλε ένα μήνυμα έστω να ξέρουμε ότι είσαι καλά ρε φίλε…
