Η #gunnerius έκανε το ποτ πουρί των καλύτερων στιγμών της ομάδας του Lancashire και σας τις παρουσιάζει.
Η Burnley είναι μια από τις ομάδες που μεσουρανούσαν στην Αγγλία μέχρι την δεκαετία του 1970. Σε αυτό το άρθρο συγκεντρώθηκαν οι 10 αξιομνημόνευτες στιγμές των Clarets, που αναπόφευκτα είναι και μια επιστροφή στα «παλιά» του Αγγλικού Ποδοσφαίρου.
Νούμερο 10: Η μεγαλύτερη μεταγραφή του συλλόγου
Βρισκόμαστε στο έτος 2000 κατά την διάρκεια της χειμερινής μεταγραφικής περιόδου, 14 Φεβρουαρίου 2000. Το BBC Lancashire σταματάει την μετάδοση της εκπομπής που είχε εκείνη την ώρα και o παρουσιαστής Howard Booth, ανακοινώνει «μόλις ενημερωθήκαμε ότι ο Ian Wright υπέγραψε στην Burnley».
Τα επόμενα δυο παιχνίδια των Clarets έγιναν Sold Out σε πολύ λίγο χρόνο μετά την ανακοίνωση της μεταγραφής. Ο Άγγλος έκανε να σκοράρει τρία παιχνίδια στη νέα του ομάδα, όμως στο τέταρτο πέτυχε, ίσως, το πιο σημαντικό γκολ εκείνης της χρονιάς εναντίων της Gillingham.
Νούμερο 9: Ο Bertie Bee κλέβει την παράσταση
Συνήθως, οι μασκότ των ομάδων δεν έχουν την δημοτικότητα που τους αναλογεί. Όμως, ο Bertie Bee, η μασκότ της Burnley, κατάφερε να κερδίσει την φήμη του με τον πιο επάξιο τρόπο.
Σε έναν αγώνα με την αιώνια αντίπαλο, Preston North End, η Burnley προηγείται 2-0 και ο αγώνας είναι ήρεμος, μέχρι που ένας οπαδός μπαίνει μέσα στο γήπεδο, κατευθύνεται προς τις κερκίδες των φιλοξενούμενων και δείχνει τα οπίσθιά του όπου έχει γράψει 2-0. Ο Bertie Bee, εκείνη την στιγμή φεύγει από την θέση του και με ένα τάκλιν βγαλμένο από το ραγκμπυ θα ρίξει κάτω τον οπαδό.
Ο οπαδός συνελήφθη από την ασφάλεια του γηπέδου και το απαγορεύτηκε η είσοδος στο γήπεδο. Από την άλλη ο Bertie Bee έκανε τον γύρο του θριάμβου υποκλινόμενος στους οπαδούς.
Νούμερο 8: Επιστροφή στην 1η Κατηγορία
Το 1971 και μετά από 24 χρόνια, η Burnley πέφτει στην 2η κατηγορία. Την πρώτη της σεζόν στην 2η Κατηγορία δεν πλησίασε ποτέ την άνοδο και, μάλιστα, κινδύνευσε να υποβιβαστεί. Η δεύτερη σεζόν, όμως, ήταν μια εκπληκτική χρονιά για τους «Clarets» καθώς έχασε μόνο τέσσερα παιχνίδια σε όλη την σεζόν. Η άνοδός της στην 1η κατηγορία, επιβεβαιώθηκε μέσα στο Deepdale, της αιώνιας αντιπάλου Preston North End.
Νούμερο 7: Το καλύτερο παιχνίδι της ιστορίας
Δεκέμβριος 1960, White Hart Lane. Η Burnley αντιμετωπίζει εκτός έδρας την Tottenham. Τα «σπιρούνια» είναι πρώτα στην βαθμολογία με 36 βαθμούς και η πρωταθλήτρια, Burnley στην 6η θέση με 25 βαθμούς.
Τότε, δεν υπήρχε ζωντανή μετάδοση και η μοναδική ευκαιρία για τους οπαδούς να μαθαίνουν τι συμβαίνει ήταν κατά την διάρκεια αγώνων της μικρής ομάδας. Από νωρίς στο πρώτο ημίχρονο ακούγεται η πρώτη ανακοίνωση: «Προσοχή, προσοχή. Το σκορ στο White Hart Lane είναι Tottenham 1-0 Burnley» . Ακούστηκε άλλες τρεις φορές η ίδια ανακοίνωση με την τελευταία να ανακοινώνει το 4-0. 10.000 κόσμος στο Turf Moore που παρακολουθούσε τον αγώνα της ομάδας υποδομών, έχουν μείνει άναυδοι από το σκορ.
Επτά λεπτά πριν την λήξη του πρώτου ημιχρόνου θα ακουστεί για πέμπτη φορά ανακοίνωση, όμως αυτή την φορά θα είναι «Προσοχή, προσοχή. Το σκορ στο White Hart Lane είναι Tottenham 4-1 Burnley» με τους οπαδούς της Burnley στο Turf Moor και το White Hart Lane να αναθαρεύουν και να σκέφτονται πως δεν θα ναι τόσο ντροπιαστική η ήττα.
Πράγματι, στο δεύτερο ημίχρονο το σκορ έγινε 4-2 και μετά 4-3. Μέχρι που ήρθε η τελευταία ανακοίνωση, με τους οπαδούς της Burnley να ελπίζουν για άλλο ένα γκολ της ομάδας τους, αλλά να φοβούνται και για το χειρότερο. «Προσοχή, προσοχή. Το σκορ στο White Hart Lane είναι Tottenham 4-4 Burnley» και ξέσπασε χαμός στο Turf Moor.
Ο Windle, διαιτητής του αγώνα, περιέγραψε τον αγώνα ως τον πιο εντυπωσιακό που έχει διαιτητεύσει και ευχαρίστησε τους παίκτες για το θέαμα των 90 λεπτών. Στο τέλος του αγώνα, στάθηκε στο πλάι του γηπέδου και χειροκρότησε τους 22 παίκτες καθώς αποχωρούσαν από τον αγωνιστικό χώρο.
Νούμερο 6: Το καλύτερο γκολ που έχει μπει ποτέ στο Turf Moor
Ιανουάριος 1952. Η Burnley αντιμετωπίζει τη Newcastle και είναι στο 1-1 με έξι λεπτά να απομένουν στο παιχνίδι. Ο Tommy Cummings θα πάρει την μπάλα ανάμεσα στον Milburn και τον Robledo, της Newcastle, μέσα στην μεγάλη περιοχή της Burnley. Από εκεί θα ξεκινήσει μόνος του, θα περάσει τον Harvey, τον Robledo, τον Harvey για δεύτερη φορά και πλησιάζοντας πάνω του οι δυο αμυντικοί, Brennan και McMichael, θα αλλάξει την μπάλα από το καλό του πόδι στο αριστερό και θα σκοράρει ένα πολύ δυνατό σουτ στην πάνω δεξιά γωνία της Newcastle.
Όσοι είδαν το γκολ αυτό εκείνη την ώρα, λένε πως το Turf Moor δεν έχει ξαναδεί τέτοιο γκολ. Ο Tommy Cummings, σκόραρε τρία γκολ για τους «Clarets» σε 434 εμφανίσεις, όμως το ένα από τα τρία είναι από τα ιστορικότερα γκολ της ομάδας.
Νούμερο 5: Πρωταθλητές!
Την σεζόν 1920/1921 η Burnley ξεκινάει ως δευτεραθλήτρια της προηγούμενης σεζόν. Είναι η δεύτερη σεζόν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι «Clarets» κάνουν μια άσχημη αρχή στο πρωτάθλημα, πετυχένοντας την πρώτη τους νίκη στις 6 Σεπτεμβρίου, κάτι που τους μετέφερε στην 18η θέση. Ακολούθησαν έξι συνεχόμενες νίκες, που οδήγησαν την Burnley στην δεύτερη θέση, πίσω από την Liverpool με την οποία είχαν ισοβαθμία.
Η συνέχεια της σεζόν είχε κυρίως νίκες και ισοπαλίες μέχρι τις 26 Μαρτίου 1921 που η Burnley ηττήθηκε 3-1 από την Manchester City. Μέχρι εκείνη την μέρα, οι «Clarets» είχαν 30 παιχνίδια χωρίς ήττα, κάτι που αποτελούσε ρεκόρ μέχρι την σύγχρονη ιστορία του Αγγλικού Πρωταθλήματος και τα χρόνια της Premierleague.
Νούμερο 4: Jimmy Mullen’s Claret and Blue Army
Ιανουάριος 1992. Η Burnley αντιμετωπίζει την Derby για τον επαναληπτικό του FA Cup. Ο προηγούμενος αγώνας μεταξύ των δυο ομάδων είχε λήξει 2-2. Ο επαναληπτικός αγώνας δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο θέαμα και η Burnley βρέθηκε νωρίς πίσω στο σκορ στο πρώτο ημίχρονο και στο δεύτερο ημίχρονο γράφηκε το 2-0, κάτι που θα έδιωχνε την ομάδα από το FA Cup. Λίγο μετά το δεύτερο γκολ, όμως, λίγοι οπαδοί της Burnley στο σταντ των οπαδών της, άρχισαν να τραγουδάνε το “Jimmy Mullen’s Claret and Blue army” χορεύοντας στον ρυθμό του. Στην συνέχεια όλο και περισσότεροι μπήκαν στο τραγούδι μέχρι που στην πάνω εξέδρα του Baseball Ground (Derby) όλοι οι οπαδοί της Burnley τραγουδούσαν και χόρευαν στον ρυθμό του συνθήματος, με την υποδομή του γηπέδου να τραντάζεται από τον χορό τους.
Το τραγούδι των οπαδών της Burnley ήταν τόσο δυνατό που ο τερματοφύλακας της Derby, Peter Shilton, που καθόταν ακριβώς μπροστά τους γυρνούσε για να τους χειροκροτήσει, κάτι που έκαναν και οι οπαδοί της Derby. Το τραγούδι δεν σταμάτησε ακόμα και μετά το σφύριγμα της λήξης μέχρι που ο Jimmy Mullen με την ομάδα του πήγαν προς τους οπαδούς και τους χειροκρότησαν. Με αυτόν τον τρόπο οι οπαδοί των Clarets πείσθηκαν να αποχωρήσουν από το γήπεδο.
Νούμερο 3: Ο πρώτος μεγάλος τίτλος
25 Απριλίου 1914. Από τις πιο σημαντικές ημερομηνίες στην ιστορία του συλλόγου. Η Burnley βρίσκεται αντιμέτωπη με την Liverpool στον τελικό του FA Cup. Οι δυο ομάδες βρίσκονται για πρώτη φορά στην ιστορία τους στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας. Ο Bert Freeman, θα σκοράρει το μοναδικό γκολ του αγώνα και θα στέψει την Burnley Κυπελλούχο Αγγλίας για πρώτη (και τελευταία μέχρι στιγμής) φορά στην ιστορία της.
Στον αγώνα παρεβρισκόταν ο Βασιλιάς Γεώργιος ο πέμπτος, που στο τέλος του αγώνα θα παρέδιδε το Κύπελλο στη νικήτρια ομάδα. Ο αγώνας ήταν αρκετά κλειστός, αλλά ο Bert Freeman θα γινόταν ο μοναδικός παίκτης του αγώνα που κατάφερε να βρει τα δίχτυα, χαρίζοντας έτσι στην Burnley τον πρώτο μεγάλο τίτλο στην ιστορία της και το μοναδικό- μέχρι στιγμής- FA Cup στην ιστορία της.
Με αυτόν τον τρόπο ο Tommy Boyle έγινε ο μοναδικός αρχηγός ομάδας που παρέλαβε το κύπελλο από τον Μονάρχη της Αγγλίας.
Νούμερο 2: Το παιχνίδι με την Orient
9 Μαΐου 1987. Το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν. Η Burnley βρίσκεται στην τελευταία κατηγορία της Αγγλίας και ο αγώνας αυτός ήταν στην πραγματικότητα ζωής και θανάτου. Η ομάδα βρίσκεται στην χειρότερη στιγμή της ιστορίας της με τους οπαδούς να μην έχουν κανένα ενδιαφέρον για την ομάδα και κάποια παιχνίδια να έχουν λιγότερους από 1700 θεατές.
Παρ όλα αυτά, λίγες ώρες πριν τον αγώνα με την Orient το Turf Moore έζησε ξανά την παλιά του δόξα, παρόλο που υπήρχε μεγάλη ένταση και ησυχία μεταξύ των οπαδών. Αυτός ο αγώνας μπορεί να φαίνεται ασήμαντος, όμως μια αλλαγή στους κανονισμούς ανέφερε πως όποια ομάδα έβγαινε τελευταία θα υποβιβαζόταν αυτόματα στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και την θέση της θα λάμβανε η πρώτη ομάδα της Conference.
Η χρονιά της Burnley ήταν πάρα πολύ άσχημη και φτάνοντας στον τελευταίο αγώνα εναντίων της Orient έπρεπε πάσει θυσία να κερδίσει. Οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα θα έγραφε αυτό το παιχνίδι ως το τελευταίο παιχνίδι της Burnley στην ιστορία. Η Burnley τελικά κέρδισε και μαζί με τη νίκη κέρδισε και την ύπαρξή της ως σύλλογος.
Μπορεί να μην είναι κάτι το σπουδαίο σαν αγώνας, κανείς δεν θυμάται το σκορ, ποιος έβαλε γκολ ή οτιδήποτε άλλο αλλά για τους οπαδούς της Burnley είναι μια μέρα που θεωρείται πως δεν πρέπει να ξεχάσουν ποτέ.
Νούμερο 1: Το τελευταίο πρωτάθλημα
Σεζόν 1959/1960. Έχοντας συμπληρώσει το ένα τρίτο της σεζόν (14 παιχνίδια) η Burnley βρίσκεται εκεί που όλοι περιμένανε, στην έκτη θέση, τρεις βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Tottenham. Μετά τα Χριστούγεννα και έχοντας παίξει 28 παιχνίδια συνολικά, η Burnley βρίσκεται στην δεύτερη θέση με 3 βαθμούς διαφορά από την Tottenham και οι οπαδοί της Burnley αρχίζουν να ονειρεύονται. Φτάνοντας στις 30 Απριλίου η κατάταξη βρίσκει την Wolves 1η και την Burnley 2η με έναν βαθμό διαφορά και έναν αγώνα για την λήξη της σεζόν, όπου η Burnley θα αντιμετώπιζε την Manchester City στο Maine Road και έπρεπε να κερδίσει πάσι θυσία αν ήθελε να κερδίσει τον τίτλο της πρωταθλήτριας.
Η Burnley θα ανοίξει το σκορ με τον Brian Pilkington, αλλά η Manchester City θα ισοφαρίσει με τον Hayes, όμως αργότερα στο παιχνίδι ο Trevor Meredith θα κάνει το 1-2 και θα δώσει στην Burnley τη νίκη και τον τίτλο. Ήταν 8 η ώρα το βράδυ που ο Meredith θα πετύχει το γκολ και μια ώρα αργότερα ο διαιτητής θα σφυρίξει το τέλος του αγώνα για να κερδίσει έτσι η Burnley το τελευταίο της- μέχρι σήμερα- πρωτάθλημα Αγγλίας.
Συντάκτης: Dimi Amor
