Στην πατρίδα του Αρσέν Βενγκέρ ο Άγγλος Λίαμ Ροζίνιορ επιχειρεί να αλλάξει τη μοίρα του Στρασβούργου και να φτιάξει το προπονητικό του όνομα.
Η τελευταία φορά που το Στρασβούργο είχε προκριθεί σε ευρωπαϊκή διοργάνωση μέσω των επιδόσεων του στο πρωτάθλημα ήταν το μακρινό 1979, όταν μάλιστα είχε κατακτήσει τον εγχώριο τίτλο, τον μοναδικό και τελευταίο του ως και σήμερα. Ο σύλλογος δεν ήταν δα και καμία υπερδύναμη, όμως και πάλι κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πως η επόμενη φορά που θα κατάφερνε κάτι αντίστοιχο θα ήταν σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, έχοντας στο τιμόνι έναν τύπο, που τότε ήταν ακόμα αγέννητος: τον Λίαμ Ροζίνιορ.
Γεννημένος στο κακόφημο Γουάντσγουορθ του Νότιου Λονδίνου, ο Ροζίνιορ έκανε μία μεστή καριέρα στα αγγλικά γήπεδα από τη θέση του δεξιού μπακ, αγωνιζόμενος κυρίως σε Πρέμιερ Λιγκ και Τσάμπιονσιπ με τις Φούλαμ, Ρέντινγκ, Χαλ και Μπράιτον μεταξύ άλλων. Όντας γιος του άλλοτε θρύλου της Φούλαμ, Λιρόι Ροζίνιορ, κυριολεκτικά μεγάλωσε μέσα στα γήπεδα και δεν άργησε να αναπτύξει τις δικές του ιδέες για το πώς πρέπει να παίζεται το ποδόσφαιρο. Από την ανιαρή, τουλάχιστον τις περασμένες δεκαετίες, θέση του πλάγιου οπισθοφύλακα φανταζόταν ένα πιο ρευστό παιχνίδι, με τους αμυντικούς να γίνονται ακόμα κι επιθετικοί μέσοι (!), σε μία τακτική που η αλληλοκάλυψη και το τρανζίσιον θα ήταν οι βασικές αρχές.
Στα 34 του χρόνια αποφάσισε ότι αρκετά είχε παίξει ποδόσφαιρο και ήταν η κατάλληλη στιγμή να αποκτήσει τις ικανότητες ώστε σύντομα να βρεθεί στους πάγκους. Η τελευταία ομάδα της καριέρας του, η Μπράιτον, του προσέφερε μία θέση βοηθού προπονητή στην Κ-23 του συλλόγου κι αυτός δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Έκανε κάποιες σποραδικές εμφανίσεις στο Sky Sports ως αναλυτής και όταν το καλοκαίρι του 2019 ο σπουδαίος Ολλανδός Φιλίπ Κοκού ανέλαβε την Ντέρμπι Κάουντι, τον πήρε κοντά του ως μέλος του τεχνικού του επιτελείου.
Το περίφημο «Cocuball» που έπαιξε η ομάδα εκείνη την περίοδο ήταν ιδιαίτερα θελκτικό και βοήθησε τον Ροζίνιορ να εξελίξει τις ιδέες του περί ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου δίπλα σε έναν άξιο εκπρόσωπο της ολλανδικής σχολής. Οι καλές επιδόσεις ωστόσο στέρεψαν τον επόμενο χρόνο και ο Κοκού απολύθηκε, με τον Γουέιν Ρούνεϊ να παίρνει τη θέση του και να αναβαθμίζει τον Ροζίνιορ σε βοηθό προπονητή και τον πλέον άμεσο συνεργάτη του. Η Ντέρμπι έστω και δύσκολα παρέμεινε στην Τσάμπιονσιπ, όμως βρέθηκε σε έναν κυκεώνα οικονομικών προβλημάτων, που έθεσαν την ίδια της την ύπαρξη εν αμφιβόλω.
Ο Ρούνεϊ ολοκλήρωσε τη σεζόν, κατά την οποία η ομάδα υποβιβάστηκε, κι αποχώρησε και ο Ροζίνιορ έμεινε ως πρώτος προπονητής για περίπου τρεις μήνες, πριν βρεθεί κάποιος μονιμότερος (εν προκειμένω ο Πολ Γουόρν). Η εμπειρία του σε έναν… κανονικό πάγκο ήρθε πριν καν κλείσει τα 38 χρόνια ζωής, πιο γρήγορα απ’ όσο ήλπιζε και ο ίδιος. Μάλιστα με τα δείγματα γραφής του να είναι σταθερά θετικά, τον Νοέμβριο του 2022 η Χαλ του προσέφερε τριετές συμβόλαιο στην πρώτη κανονική χρονιά του γνωστού μας Ατζούν Ιλίτζαλι στον προεδρικό θώκο του συλλόγου.
Ο Ροζίνιορ κατάφερε να περισώσει ότι σωζόταν μετά τις πάμπολλες αλλαγές σε κάθε πτυχή λειτουργίας της ομάδας και την επόμενη σεζόν (2023/24) παρουσίασε μία Χαλ, που όμοια της δεν είχαν δει οι φίλοι της για καμία δεκαετία περίπου. Οι «Τίγρεις» βρέθηκαν μέχρι και 4οι στη βαθμολογία, όμως τελικά έμειναν εκτός πλέι-οφ ανόδου, τερματίζοντας οριακά 7οι. Τα τρία αρνητικά αποτελέσματα (δύο ισοπαλίες και μία ήττα) στο φινάλε της αγωνιστικής περιόδου εξόργισαν τον Ατζούν, που αποφάσισε να απολύσει τον Ροζίνιορ, θεωρώντας τον υπαίτιο της αποτυχίας. Τώρα αν ήταν όντως αποτυχία, θα αφήσουμε τη φετινή 21η θέση της Χαλ και την παραμονή της στην Τσάμπιονσιπ στην ισοβαθμία να σας δώσει την απάντηση…
Η επίσημη δικαιολογία του Τούρκου μιντιάρχη πάντως ήταν πως ο νεαρός τεχνικός αδυνατούσε να δώσει στην ομάδα ένα πιο κυριαρχικό επιθετικό στυλ, αρκούμενος σε ποδόσφαιρο αντίδρασης και αντεπίθεσης. Ο Ροζίνιορ δεν θέλησε να δώσει κάποια απάντηση σε έναν άνθρωπο που δεν θα την καταλάβαινε και απλά περίμενε την επόμενη δουλειά του για να αποδείξει το αντίθετο. Ήδη από τον Απρίλιο είχε αρχίσει άλλωστε να σκέφτεται την πιθανότητα φυγής από την Αγγλία, αφού στο πλαίσιο της υποψηφιότητάς του για Προπονητής του Μήνα δέχθηκε ρατσιστική επίθεση. «Ο κόσμος μπορεί να συζητά ελεύθερα για το αν είμαι καλός προπονητής ή όχι, για το αν η ομάδα μου παίζει καλά ή όχι, αυτό είναι φυσιολογικό. Ακόμα και για το αν πρέπει να συνεχίσω στον πάγκο της Χαλ. Δεν δέχομαι όμως κάποιος να με κρίνει για το χρώμα του δέρματός μου. Δεν έχω σόσιαλ μίντια, δεν βλέπω τι γράφουν, και δεν με ενδιαφέρει, όμως έχω παιδιά που τα βλέπουν».
Την ευκαιρία να δουλέψει εκτός συνόρων του την έδωσε κάποιος από την Αγγλία. Ήδη από το καλοκαίρι του 2023, ο μεγαλομέτοχος της Τσέλσι, Τοντ Μπόελι, είχε αγοράσει το Στρασβούργο, που αγωνιζόταν στη Λιγκ 1, ακολουθώντας την πεπατημένη της πολυϊδιοκτησίας στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική αγορά. Η πρώτη του επιλογή για τον γαλλικό πάγκο ήταν ο Πατρίκ Βιεϊρά, που είχε απολυθεί την περασμένη σεζόν από την Κρίσταλ Πάλας. Η ομάδα όμως δεν παρουσίασε καμία ιδιαίτερη βελτίωση είτε βαθμολογικά, είτε αγωνιστικά, κι έτσι ο άλλοτε θρύλος της Άρσεναλ απομακρύνθηκε – κατάλληλος για να τον διαδεχθεί κρίθηκε όπως φαντάζεστε ο 40χρονος Ροζίνιορ.
Με αρκετή βοήθεια στο έμψυχο δυναμικό από την Τσέλσι, με τους Τζόρτζε Πέτροβιτς, Αντρέι Σάντος, Ντιέγκο Μορέιρα και Κάλεμπ Γουάιλι, αλλά και την αγγλική αγορά γενικότερα (Σέκου Μάρα, Άντριου Ομομπαμιντέλε, Βαλεντίν Μπάρκο και Σαμ Άμο-Αμέγια) ο Ροζίνιορ ένιωσε άνετα από την πρώτη στιγμή και βάλθηκε να αποδείξει σε όλους ότι έκαναν λάθος που τον υποτίμησαν πίσω στο Νησί. Έχοντας χώρο και χρόνο για να εφαρμόσει τις ιδέες του, στο ντεμπούτο του στο γαλλικό πρωτάθλημα, κόντρα στη Μονπελιέ, κατέβασε μία ομάδα με παίκτες (εκτός του τερματοφύλακα) αποκλειστικά κάτω από 23 ετών, λες και έπαιζε κάποιο… hard mode στο Football Manager.
Η πρωτοπόρος, μα και περίπλοκη, τακτική που οραματιζόταν για το Στρασβούργο άργησε να λειτουργήσει. Στις αρχές Δεκεμβρίου η ομάδα μετρούσε μόλις τρεις νίκες στη σεζόν και προερχόταν από ένα τραγικό σερί τεσσάρων συνεχόμενων ηττών. Ο Μπόελι άρχισε να τον αμφισβητεί, όμως παρά τα αρνητικά αποτελέσματα, οι Γάλλοι επαινούσαν το αντισυμβατικό του παιχνίδι κι έτσι ο Ροζίνιορ παρέμεινε ακλόνητος στη θέση του. Σύντομα ο σύλλογος της Αλσατίας βρήκε μία απίστευτη φόρμα, έγινε θέαμα για τους ποδοσφαιρόφιλους της χώρας, και ολόκληρης της Ευρώπης, κι από εκεί που πάλευε για την παραμονή, βρέθηκε να κυνηγά μία θέση στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν!
Ο Ροζίνιορ, παρατάσσοντας ένα ιδιόμορφο 3-4-2-1, έδωσε έναν ελεύθερο ρόλο στα στόπερ του, που βρέθηκαν να δημιουργούν σαν δεκάρια, να πιέζουν μέχρι την αντίπαλη περιοχή και να παίζουν στη γραμμή σαν full-back. Ακολούθως πλάγιοι (αμυντικοί και μέσοι), όπως οι Ντιλάν Μπακουά και Γκουελά Ντουέ (αδερφός του Ντουέ της Παρί Σεν-Ζερμέν) δημιουργούσαν υπεραριθμίες στον χώρο του κέντρου και της επίθεσης, εκεί που βαρύτερα «πυροβολικά», όπως ο Βραζιλιάνος wonderkid Αντρέι Σάντος και ο ταχύτατος Εμάνουελ Εμέγκα έβρισκαν κενούς τους χώρους δράσης τους και σκόρπιζαν κάθε αντίπαλο.
Λιόν, Μαρσέιγ, Λανς, Λιλ και Παρί όλες υπέκυψαν στις ορέξεις των Αλσατών, με το Στρασβούργο να χάνει από τον Δεκέμβριο μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος μόλις τρεις φορές. Δυστυχώς οι δύο απ’ τις τρείς ήταν στις ισάριθμες τελευταίες αγωνιστικές, με την ομάδα να χάνει οριακά τόσο την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ, όσο κι αυτή στο Γιουρόπα, συμβιβαζόμενη με το Κόνφερενς Λιγκ. Ακόμα κι αυτό όμως είναι -σχεδόν- πρωτόγνωρο για τον γαλλικό σύλλογο, που όπως είπαμε και στην αρχή έχει να παίξει Ευρώπη χάρη στις επιδόσεις του στο πρωτάθλημα από το ξεχασμένο 1980!
Στις 25 Απριλίου ο Μπόελι έσπευσε να ανανεώσει το συμβόλαιο του Ροζίνιορ για ακόμα τρία χρόνια, με βελτιωμένες αποδοχές, αφού δημοσιεύματα ήθελαν αρκετούς συλλόγους της Πρέμιερ Λιγκ να βολιδοσκοπούν τον ανερχόμενο τεχνικό. Με την Τσέλσι άλλωστε να μην έχει και τον… μονιμότερο στον πάγκο της, Έντσο Μαρέσκα, δεν αποκλείεται ο Ροζίνιορ να βρεθεί γρηγορότερα στην Πρέμιερ Λιγκ απ’ ότι αναγράφει η λήξη του συμβολαίου του.
Κάποτε στο Λονδίνο ένας αντισυμβατικός προπονητής από το Στρασβούργο βάλθηκε να αλλάξει το ποδόσφαιρο, και σε πολύ μεγάλο βαθμό τα κατάφερε. Τώρα η Ιστορία γράφεται από την ανάποδη. Ένας υποτιμημένος προπονητής από το Λονδίνο, με την παρουσία του στο Στρασβούργο ανέβασε τις προσδοκίες για την εξέλιξη του στον Θεό, και αν μη τι άλλο οι ιδέες του και φρέσκιες είναι, και λειτουργούν στην πράξη. Ο Λίαμ Ροζίνιορ ίσως τελικά γίνει ο νέος «Αλσατός»…
