Στη θητεία του στην Τότεναμ, ο Λούκας Μόουρα δεν ήταν πάντα μεταξύ των κορυφαίων, όμως θα έχει πάντα να θυμάται εκείνο το χατ-τρικ στο Άμστερνταμ.
Ήταν μια κρύα νύχτα του Γενάρη του 2018 στο Λονδίνο, όταν ο άρτι αφιχθείς Λούκας Μόουρα, κλήθηκε να δώσει την πρώτη του συνέντευξη ως το νέο μεταγραφικό απόκτημα της Τότεναμ. Η κάμερα άρχισε να γράφει, και ο δημοσιογράφος με τον Βραζιλιάνο προσπαθούσαν ακόμη να σταθούν στο κέντρο του πλάνου, βρισκόμενοι σε μια αλάνα δίπλα σε κάτι γηπεδάκια ποδοσφαίρου. Ο Λούκας φορούσε έναν χαρακτηριστικό σκούφο και η αμηχανία του ήταν εμφανής, όταν κλήθηκε να απαντήσει στις ψιθυριστές ερωτήσεις που του απηύθυνε ο ρεπόρτερ. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους αλλοεθνείς που μόλις έχουν φτάσει στην Αγγλία, διατύπωσε τις σκέψεις του σε καλά αγγλικά, όμως το βλέμμα του έμοιαζε να λέει: Πού ήρθα; Τι κάνω εδώ πέρα; Δυστυχώς, αναζητώντας το εν λόγω βίντεο διαπίστωσα ότι έχει πλέον κατέβει από το διαδίκτυο.
Τα πρώτα δείγματα γραφής του δεξιού εξτρέμ στο Νησί ήταν θετικά και ενθαρρυντικά. Τις φρενήρεις, «βραζιλιάνικες» κούρσες του ερχόταν να συμπληρώσει το περιστασιακό γκολ, συχνά σε σημαντικές αναμετρήσεις. Ο πρώην παίκτης της Σάο Πάολο και της Παρί Σεν Ζερμέν θα σημείωνε το πρώτο χατ-τρικ στο νέο γήπεδο της Τότεναμ, σε ένα παιχνίδι εναντίον της Χάντερσφιλντ, τον Απρίλιο του 2019.
Σε ένα όμορφο στιγμιότυπο, μετά το σφύριγμα της λήξης, κρατώντας την μπάλα του αγώνα και εμφανώς συγκινημένος, ο Λούκας περίμενε τη σύζυγό του να κατέβει από την εξέδρα και να του δώσει στα χέρια τον γιο του. Οι φίλαθλοι των «Σπιρουνιών» θα φώναζαν «Όλε» κάθε φορά που ο πιτσιρικάς κλοτσούσε την μπάλα, με την παρότρυνση του πατέρα του. Όμως, θα ήταν έναν μήνα μετά όταν, ξανά με χατ-τρικ, ο Λούκας Μόουρα θα ζούσε την πιο ένδοξη στιγμή της καριέρας του, χαρίζοντας παράλληλα και στην ίδια την Τότεναμ μία από τις πιο ένδοξες στιγμές της.
Είμαστε στα μισά της φάσης των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ της σεζόν 2018/19, και η Τότεναμ του Μαουρίτσιο Ποτσετίνο μοιάζει «ξεγραμμένη», αφού στους τρεις πρώτους αγώνες της μετρούσε δύο ήττες και μία ισοπαλία. Όμως, διαδοχικές εντός έδρας νίκες επί της Ίντερ και της Αιντχόφεν έδωσαν νέα πνοή στους «Πετεινούς», επιτρέποντάς τους και πάλι να ονειρεύονται. Ωστόσο για να προκριθεί, χρειαζόταν θετικό αποτέλεσμα μέσα στο Καμπ Νου, και το γρήγορο γκολ του Ουσμάν Ντεμπελέ έμοιασε να βάζει «ταφόπλακα» στις ελπίδες της. Όμως, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας δεν έχει τελειώσει μέχρι να σφυρίξει ο διαιτητής, κι έτσι, χάρη στο γκολ του Λούκας Μόουρα από την ασίστ του Χάρι Κέιν στο 85′, ο βαθμός της ισοπαλίας σήμανε και την πρόκριση στην επόμενη φάση της διοργάνωσης.
Σε μία πορεία βγαλμένη από παραμύθι, η Τότεναμ απέκλεισε στη συνέχεια την Ντόρτμουντ και έπειτα τη Μάντσεστερ Σίτι, σε μία από τις ομορφότερες αναμετρήσεις των τελευταίων ετών (4-3). Αντίπαλος στους ημιτελικούς έμελλε να είναι ο, κατά γενική ομολογία καλύτερος, Άγιαξ των τελευταίων δεκαετιών. Ειρωνικά, εκείνη την εποχή όλοι μιλούσαν για τον «Αίαντα» ως τον «φονέα γιγάντων», εφόσον είχε αποκλείσει τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Γιουβέντους, σαν να μην είχε φορέσει ποτέ τη φανέλα του ο Γιόχαν Κρόιφ, ξεχνώντας ότι ο σύλλογος ήταν ο ίδιος κάποτε γίγαντας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Κανείς δεν μιλούσε για τον άθλο της Τότεναμ που έφτασε στους τέσσερις με τραυματία τον αρχηγό και καλύτερο της παίκτη, Κέιν. Το momentum έδειχνε Άγιαξ, και το 0-1 στο Λονδίνο φάνηκε να επιβεβαιώνει τις προβλέψεις για την κατάληξη του ζευγαριού. Την ημέρα του επαναληπτικού στο Άμστερνταμ, στις 5.00 το πρωί, κάποιοι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του Αίαντα δεν αρκέστηκαν στις αγωνιστικές επιδόσεις της ομάδας τους, κι είπαν να βάλουν οι ίδιοι το χεράκι τους για να σιγουρέψουν την πρόκριση στον μεγάλο τελικό. Έτσι, άναψαν καπνογόνα και τραγούδησαν συνθήματα έξω από το ξενοδοχείο, όπου κοιμόντουσαν οι παίκτες του Ποτσετίνο, ξυπνώντας τους μέσα στο άγριο χάραμα.
Στηρίξτε μας στη νέα μας προσπάθεια στο Tik Tok και απολαύστε μία «δόση» Πρέμιερ Λιγκ σε ένα λεπτό!
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, δύο γκολ στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε να βάζουν τέλος στα όποια όνειρα των «Σπιρουνιών». Οι οπαδοί του Άγιαξ τραγούδησαν στη διακοπή το «Everything’s gonna be alright» του Μπομπ Μάρλεϊ, κι οι νεαροί παίκτες του Τεν Χαγ παρατάχθηκαν αυτάρεσκα για το δεύτερο μισό του αγώνα, σαν να καλούνταν να κάνουν μία δουλειά που είχε ήδη τελειώσει. Λογάριαζαν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο, ή στην προκειμένη περίπτωση τον… πελάτη.
Ο Λούκας Μόουρα σημείωσε brace στο 55′ και στο 59′, φέρνοντας το σκορ στο 2-2. Παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν θεώρησε ότι επρόκειτο για κάτι περισσότερο από μία ομάδα, που ήθελε να αποκλειστεί με το κεφάλι της ψηλά. Ο Βραζιλιάνος είχε, όμως, άλλη άποψη. Έχοντας πάρει το ζήτημα πατριωτικά και παίζοντας στον αγώνα σαν να ήταν ο τελευταίος του, σαν να ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου, φαινόταν να παρασύρει τους απογοητευμένους του συμπαίκτες, που δεν πίστευαν ότι είχαν ελπίδα χωρίς τον Κέιν.
Από όσες λήψεις κι αν δει κανείς το τρίτο γκολ του Μόουρα, η πιο αντιπροσωπευτική και συνάμα γλυκιά είναι αυτή εδώ, με τους οπαδούς του Άγιαξ να παρακολουθούν τα τελευταία λεπτά του αγώνα σε μία τοπική παμπ και να μετρούν αντίστροφα για τη λήξη. Τη στιγμή που τελειώνουν την αντίστροφη μέτρηση, στην τελευταία φάση του αγώνα ο μαινόμενος Βραζιλιάνος στέλνει την μπάλα στα δίχτυα για να παγώσει το Άμστερνταμ. Οι παίκτες του Τεν Χαγ σωριάζονται στο έδαφος, αδυνατώντας να πιστέψουν πως άφησαν μια τέτοια ευκαιρία να φύγει μέσα απ’ τα χέρια τους. Ο Λούκας Μόουρα έχει γράψει ιστορία, στέλνοντας την Τότεναμ στον πρώτο της τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, χαράσσοντας το όνομά του για πάντα στις καρδιές των οπαδών του συλλόγου.
Τα υπόλοιπα είναι, όπως λένε, Ιστορία. Ο Ποτσετίνο δέχτηκε έντονη κριτική από τους φιλάθλους όταν επέλεξε να παρατάξει τον Κέιν, που είχε μόλις επιστρέψει από πολύμηνο τραυματισμό, στην κορυφογραμμή της ομάδας εναντίον της Λίβερπουλ του Κλοπ. Όλοι θεωρούν ακόμα και σήμερα ότι ο Λούκας άξιζε τουλάχιστον μια ευκαιρία, αφού στην πραγματικότητα η ομάδα βρισκόταν στον τελικό χάρη σ’ αυτόν, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Και, ένα ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί μέχρι σήμερα είναι γιατί δεν επιλέχθηκε ο Κέιν για να αγωνιστεί μαζί με τον Λούκας Μόουρα.
Μετά τον χαμένο τελικό της Μαδρίτης, η πορεία της Τότεναμ ήταν καθοδική, και αντίστοιχη ήταν και η επίδοση του Βραζιλιάνου, που δεν φάνηκε ποτέ να επιστρέφει στο παλιό αγωνιστικό του επίπεδο. Στο εξής, στο βλέμμα του έμοιαζε μονίμως χαραγμένο το ερώτημα: «Τι θα γινόταν αν είχα παίξει σε εκείνο τον τελικό;». Εκτός γηπέδων πάντως, ο Μόουρα προκάλεσε με τις δηλώσεις του τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν δήλωσε υποστηρικτής του αμφιλεγόμενου Βραζιλιάνου προέδρου Μπολσονάρου.
Πριν από λίγο καιρό, στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του προς τους φιλάθλους της Τότεναμ, ο Βραζιλιάνος λύγισε μπροστά στον φακό, δηλώνοντας ότι κάθε φορά που φόραγε τη φανέλα της ομάδας έδινε το 100%, καθώς και ότι θα είναι για πάντα οπαδός της ομάδας. Τα λόγια του ήρθε να επιβεβαιώσει με τις πράξεις του, όταν στις 28 Μαΐου μπήκε αλλαγή στον εκτός έδρας αγώνα εναντίον της Λιντς, για να πραγματοποιήσει μία φανταστική ατομική ενέργεια και να σημειώσει ένα πανέμορφο γκολ στις καθυστερήσεις του αγώνα.
Μπορεί το μεγαλύτερο μέρος της παραμονής του Λούκας Μόουρα στα «Σπιρούνια» να συνέπεσε με μία καθοδική πορεία για την ομάδα του Βόρειου Λονδίνου, με απανωτές αλλαγές προπονητή, αποτυχημένες μεταγραφές και αρνητικά αποτελέσματα. Όμως, οι καρδιές των οπαδών της θα έχουν για πάντα φυλαγμένη μία θέση για τον Βραζιλιάνο χαφ, για εκείνη τη βραδιά στο Άμστερνταμ, για εκείνο το χατ-τρικ. Διότι έδειξε ένα τεράστιο ψυχικό απόθεμα όταν όλοι οι υπόλοιποι είχαν ήδη παραιτηθεί, επιτρέποντας στην Τότεναμ να ζήσει την -παρ’ ολίγον- σημαντικότερη στιγμή στην ιστορία της. Καλή συνέχεια στο ταξίδι σου, Λούκας Μόουρα!
