Τα γκρίζα σύννεφα στο Μάντσεστερ, οι τέσσερις συνεχόμενες ήττες, η κομβική απώλεια του Ρόδρι και η αφοσίωση του Πεπ Γκουαρντιόλα στη Σίτι.
«Η αλήθεια είναι πως αυτή τη στιγμή δεν σκέφτομαι να φύγω. Δεν ξέρω τι άλλαξε στην απόφασή μου, ίσως έπαιξαν ρόλο αυτές οι τέσσερις συνεχόμενες ήττες. Πάντως και να μας ρίξουν κατηγορίες, εγώ θα είμαι εδώ, να κερδίσουμε ανόδους μέχρι την επιστροφή στην Πρέμιερ Λιγκ». Αυτά ήταν τα ακριβή λόγια του προπονητή της Μάντσεστερ Σίτι, Πεπ Γκουαρντιόλα, ο οποίος εν τελει υπέγραψε την πολυπόθητη ανανέωση και δεν θα αποχωρήσει το ερχόμενο καλοκαίρι από το Νησί.
Ουκ ολίγες φορές το ποδοσφαιρικό σύμπαν έστρεφε το ενδιαφέρον του στη μέχρι πρότεινος επικείμενη λήξη του συμβολαίου του Καταλανού προπονητή και πάσχιζε να μαντέψει την επόμενη επιλογή του. Εκείνος βέβαια, με τις διάσπαρτες αναφορές του σε «ξεκούραση» ή ακόμα και «ενασχόληση με κάποια εθνική ομάδα» κάθε άλλο παρά ενθάρρυνε την παραμονή του στο Μάντσεστερ.
Όμως, οι εξαπίνης αποφάσεις είναι και αυτές που δίνουν ένα διαφορετικό χρώμα στη ζωή γενικότερα, πόσο μάλλον στο χώρο του αθλητισμού. Οι ιθύνοντες της Σίτι σίγουρα σκόπευαν να πράξουν παραπάνω από τα δέοντα, προκειμένου να διατηρήσουν τον Πεπ στο τιμόνι της ομάδας τους. Όπως σίγουρα εξέταζαν τις εναλλακτικές και οραματίζονταν τη φαινομενικά δύσβατη «μετα-γκουαρντιολική» εποχή. Μια εποχή ωστόσο, που δεν πρόκειται να επέλθει -άνευ συγκλονιστικού απροόπτου- πριν το καλοκαίρι του 2027, όταν και θα κάνουμε λόγο για δεκαετή (και λίγο περισσότερο) παρουσία του Καταλανού προπονητή στην πόλη του Μάντσεστερ.
Η κάτοχος του πρωταθλήματος φάνηκε από σχετικά νωρίς στη φετινή σεζόν να δείχνει, όχι μόνο στο πρωτάθλημα, σημάδια ασταθούς αγωνιστικής παρουσίας, τολμώντας να πω και πιθανού εκθρονισμού. Δεδομένης της συνολικά πολύμηνης πλέον απουσίας του Ντε Μπρούιν μέσα στη σεζόν λόγω πολλαπλών τραυματισμών, η διοίκηση επανέφερε τον αρχηγό της ομάδας Ίλκαι Γκιουντογκάν έπειτα από τη μονοετή απουσία του για χάρη της Μπαρσελόνα. Ουσιαστικά ο σκοπός του Πεπ ήταν να καλύψει συν τοις άλλοις και το τεράστιο κενό που άφησε πίσω του ο Χουλιάν Άλβαρεθ -ο οποίος δήλωνε παρών σε περιπτώσεις που δεν μπορούσε ο Χάαλαντ να το κάνει- φορτώνοντας τη μεσοεπιθετική γραμμή με παίκτες δραστήριους στα αντίπαλα καρέ.
Η απόλυτη δικαίωση μάλιστα για τον Πεπ αναμφίβολα μπορούμε να πούμε ότι ήλθε όταν το δικό του παιδί, ο κινητήριος μοχλός στη μεσαία γραμμή των «Πολιτών», ονόματι Ρόδρι απονεμήθηκε τη Χρυσή Μπάλα. Ίσως οι άλλοι δύο φιναλίστ, Βινίσιους και Μπέλινγχαμ για πολλούς να άξιζαν περισσότερο να βρίσκονται στη συζήτηση για την κατάκτηση, καθώς η σεζόν που αμφότεροι πραγματοποίησαν ατομικά οδήγησε σε συλλογικούς θριάμβους για τη Ρεάλ. Ενδεχομένως δε, η επιλογή του Ισπανού χαφ να έρχεται ως αποτέλεσμα όχι τόσο βάσει απόδοσης της περσινής σεζόν, αλλά των τελευταίων τριών. Σπανίως, για να γίνω πιο σαφής, βλέπαμε μεσοεπιθετικούς με γεμάτες γκολ και ασίστ χρονιές, να χάνουν έδαφος στην κούρσα της Χρυσής Μπάλας συγκριτικά με έναν πιο αμυντικογενή ποδοσφαιριστή.
Αναφερόμενος νωρίτερα στις εξαπίνης ανθρώπινες αποφάσεις, υπάρχουν και οι ανάλογες αντιξοότητες και συνθήκες που εξίσου ξαφνικά προκύπτουν. Στις 22 Σεπτέμβρη (ουσιαστικά ενάμιση περίπου μήνα πριν την ανακοίνωση του κορυφαίου παίκτη της χρονιάς) και το πρώτο μεγάλο ντέρμπι της σεζόν ανάμεσα σε Σίτι και Άρσεναλ, ο χρόνος παγώνει για τους «Γαλάζιους» κάπου στο 23ο λεπτό, όταν και αντικρίζουν τον Ρόδρι να αποχωρεί από τον αγωνιστικό χώρο υποβασταζόμενος, σφαδάζοντας. Εν τοιαύτει περιπτώσει, δε θέλει πολύ να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει, ιδίως όταν βλέπεις τον αθλητή να κρατάει το γόνατό του.
Οι χειρότεροι φόβοι επιβεβαιώνονται κι έτσι ο Πεπ καλείται να βρει το… αντίδοτο. Ποιος θα αναλάβει δηλαδή το ρόλο του Ρόδρι, ο οποίος δεν είναι και ο πιο ξεκάθαρος στο γήπεδο, παρόλο που αυτό φαίνεται και αυτό μπορούμε να θεωρήσουμε όλοι. Άλλοτε βλέποντάς τον πιστεύει κανείς ότι είναι εξάρι με την κλασική έννοια. Άλλοτε δίνει στηρίγματα επιθετικά και ψάχνει να βρει το σουτ κοντά στη μεγάλη περιοχή, ενίοτε και εντός της και άλλοτε παίζει ανάμεσα στα στόπερ. Μέχρι και παρτενέρ του Στόουνς τον είδαμε και μάλιστα στο χώρο του κέντρου με άκρα επιτυχία. Ουδέποτε πάντως η ομάδα του Μάντσεστερ αντιμετώπιζε δυσκολία στο να βρει δίχτυα. Το θέμα πάντα ήταν στη μετάβαση, το πως μια ομάδα που είναι μαθημένη να κυριαρχεί στην αντίπαλη περιοχή και προσαρμόζει νέες θέσεις επιθετικά, θα αναχαιτίσει τις προσπάθειες στα μετόπισθέν της.
Από τη στιγμή που ο βασικός της πυλώνας τέθηκε εκτός, η Μάντσεστερ Σίτι φάνηκε να παίρνει αποτελέσματα επεισοδιακά, αφήνοντας την τελική γεύση έντονου προβληματισμού στον Γκουαρντιόλα. Νίκες με 3-2, με 2-1, με 1-0. «Δεν μπορείς να κερδίσεις πρωτάθλημα στις 8 πρώτες αγωνιστικές, μπορείς όμως να το χάσεις». Τάδε έφη πολλάκις στο παρελθόν ο Καταλανός κόουτς. Η πρώτη ήττα ήρθε στο FA Cup από τον χρόνιο πονοκέφαλο για τη Σίτι, την Τότεναμ. Ενός κακού μύρια έπονται λέει το ρητό. Τρεις μέρες αργότερα σημειώνεται η ήττα από τη Μπόρνμουθ, η πρώτη μετά από 14(!) διαδοχικά μεταξύ τους παιχνίδια στην Πρέμιερ Λιγκ στα οποία η Σίτι είχε κυριαρχήσει. Ακολουθεί η βαριά ήττα με 4-1 από τη φορμαρισμένη Σπόρτινγκ Λισαβώνας του νυν προπονητή της αιώνιας αντιπάλου πλέον Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ρούμπεν Αμορίμ και του «δαιμονισμένου» Βίκτορ Γκέκερες.
Ένα εκκωφαντικό αρνητικό αποτέλεσμα, εξαιτίας του οποίου ένα ρεκόρ 26 σερί αήττητων αγώνων στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση έφτασε στο τέλος του. Οι άλλοτε πρωταθλητές Ευρώπης είναι στο προσκήνιο για τον λάθος λόγο πλέον, πραγματοποιώντας το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο. Η τέταρτη και τελευταία (προς το παρόν) ήττα ήρθε ακριβώς πριν τη διακοπή, από τη Μπράιτον, εκτός έδρας και αυτή. Χειρότερη επίδοση για τους «Πολίτες» με πάνω από τρεις σερί ήττες από τη σεζόν 2005/06 και τις ισάριθμες τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, αλλά και την πρεμιέρα της 2006/07.
Τα σύννεφα γύρω από τη γαλάζια πλευρά του Μάντσεστερ φέρονται να αποκτούν πιο σκούρο χρώμα το τελευταίο διάστημα, με τις δυσκολίες και τους προβληματισμούς να μην περιορίζονται εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Υπενθυμίζεται ότι εκκρεμεί η οριστική απόφαση σχετικά με τις κατηγορίες των 115 οικονομικών παραβάσεων ως προς τη νομιμότητα των εσόδων της Μάντσεστερ Σίτι, με τον αγγλικό Τύπο να προμηνύει εξελίξεις περί τα μέσα του 2025. Παρόλα αυτά, το μόνο ξεκάθαρο για τους διοικούντες, παραμένοντας στο αγωνιστικό σκέλος, ήταν εξαρχής ο άνθρωπος που για τους ίδιους γνωρίζει καλύτερα πως να ανατρέψει την κατάσταση και να επαναφέρει την ηρεμία στις τάξεις του συλλόγου.
Και αυτόν τον άνθρωπο κατάφεραν να τον κρατήσουν για ακόμη δύο χρόνια στον πάγκο της ομάδας τους. Η «αγωνία» του τι θα κάνει μετά τη Σίτι ο Πεπ παρατείνεται, με το άμεσο ενδιαφέρον να στρέφεται στο μεγάλο παιχνίδι του Σαββάτου, Μάντσεστερ Σίτι – Τότεναμ, όπου όλα είναι ανοιχτά. Άραγε η απουσία του Ρόδρι ανοίγει το δρόμο για νέα συστήματα και ακόμη περισσότερους τρόπους προσέγγισης ή τελικά περιπλέκει τα πράγματα; Πιθανότατα το δεύτερο, αλλά ο Γκουαρντιόλα έχει δείξει ότι ακόμα και τα πιο περίπλοκα, έχουν ποδοσφαιρική λογική.
