Πολύ πριν γίνει Sir και κλείσει 26 χρόνια στον πάγκο της United, ο Alex Ferguson βρέθηκε ένα ματς πριν την απόλυση. Ο Μark Robins όμως με ένα γκολ του, έδωσε άλλη μια ευκαιρία στον προπονητή του και εκείνος άλλαξε την ιστορία του συλλόγου.
Το ημερολόγιο «έγραφε» 7 Ιανουαρίου του 1990 και η Manchester United αγωνίζονταν για τον 3ο γύρο του FA Cup, στην έδρα της ισχυρής τότε Nottingham Forest. Προερχόμενη από σειρά αρνητικών αποτελεσμάτων που την είχαν θέσει εκτός της κούρσας του πρωταθλήματος και όντας τρία χρόνια χωρίς τίτλο, η θέση του, μετέπειτα θρύλου της προπονητικής και ενός εκ των σπουδαιότερων προσωπικοτήτων του ποδοσφαίρου, Sir Alex Ferguson, στον πάγκο της ομάδας έμοιαζε να απειλείτε σοβαρά. Μάλιστα, σύμφωνα με φήμες της εποχής, που πλέον έχουν δημιουργήσει έναν μεγάλο αστικό μύθο, ο Σκωτσέζος έπαιζε το τελευταίο του «χαρτί» σε αυτό τον αγώνα, καθώς οπαδοί και διοίκηση είχαν αρχίσει να στρέφονται εναντίον του.
Στον προηγούμενο αγώνα της United στο Old Trafford απέναντι στην Crystal Palace (0-1), μάλιστα, είχε υψωθεί ένα μεγάλο πανό που έγραφε «Τρία χρόνια δικαιολογίες ήταν αρκετά». Αναλογιζόμενος την κρισιμότητα του αγώνα, ο Σκωτσέζος παρατάσσει μια δυνατή ενδεκάδα με όλους τους τότε αστέρες παρόντες, με την διαφορά ότι στην «αιχμή του δόρατος» χρησιμοποιεί τον μόλις 20 ετών τότε Mark Robins, τον οποίο εμπιστευόταν πολύ στο χορτάρι. Mάλιστα ο ίδιος τον είχε «ανεβάσει» στην πρώτη ομάδα μόλις δυο χρόνια πριν.
Όλα έμοιαζαν να κυλούν προς την ισοπαλία καθώς η ομάδα του Μάντσεστερ, παίζοντας με «τεντωμένα» νεύρα αδυνατούσε να απειλήσει. Επειδή όμως το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που πολλές φορές θυμίζει… παραμύθι, με το ματς να είναι στο δεύτερο ημίχρονο και τον Sir Alex να κάθεται σκυμμένος στον πάγκο βυθισμένος στις σκέψεις του, ο νεαρός Robins έπειτα από σέντρα… «έργο τέχνης» του Hughes με το εξωτερικό, θα κερδίσει την κεφαλιά και θα λύσει τον «γόρδιο δεσμό», λυτρώνοντας τους «Κόκκινους Διαβόλους». Μετά το τελευταίο σφύριγμα η νίκη πανηγυρίστηκε σαν τίτλος, με τους παίκτες να αγκαλιάζουν Robins και Ferguson.
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=7zqPxadKs9E[/embedyt]
Τι επακολούθησε; Η Manchester United θα κατακτούσε το FA Cup νικώντας την Crystal Palace στον τελικό, με τον Robins να σκοράρει απέναντι στην Newcastle αλλά και στον ημιτελικό με την Oldham. Αυτός ήταν και ο πρώτος τίτλος της δυναστείας του Sir Alex στην Αγγλία, ενώ έπειτα ακολούθησαν… μόλις 37 τρόπαια μεταξύ αυτών 13 Premier League και δυο Champions League.
Όσο για τον Robins, δεν ακολούθησε την σπουδαία πορεία που πολλοί περίμεναν πως θα χάραζε αλλά πέρασε από τα μέρη λίγα χρόνια αργότερα σαν ένας… «παλαιός» Macheda, στον Πανιώνιο. Με την «ομάδα της πλατείας» έφτασε στους 8 της Ευρώπης στο Κύπελλο Κυπελλούχων και άφησε καλές εντυπώσεις σε αυτό τον ένα χρόνο που παρέμεινε, παρόλο που τον επόμενο αγωνίστηκε δανεικός από τον Πανιώνιο στην συμπολίτισσα City. Ένα σενάριο που μοιάζει έτη φωτός μακριά από την σημερινή ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Σήμερα βγάζει τα προς το ζην προπονώντας την Coventry την οποία προβίβασε μάλιστα στην League One την περσινή σεζόν.
Πιθανώς αν δεν βρισκόταν στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή και αν η ποδοσφαιρική φαντασία του Hughes δεν οργίαζε μέσα στο γήπεδο εκείνο τον χειμώνα του 1990, ο «χάρτης» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου να ήταν τόσο διαφορετικός, ώστε ούτε στην φαντασία να μην μπορούσαμε να σκεφτούμε τον θρύλο που έχτισε μετέπειτα ο Sir Alex Ferguson και η Manchester United τα 22 χρόνια που θα ακολουθούσαν.
Από την άλλη το όνομα του Robins έμεινε βαθιά «ριζωμένο» στην συνείδηση των οπαδών αλλά και στην ιστορία της United, παρόλο που σε πέντε χρόνια αγωνίστηκε μόλις 48 φορές. Στιγμές σαν και αυτή είναι που… μάλλον επιβεβαιώνουν το «Φαινόμενο της πεταλούδας» και δημιουργούν άλυτους ποδοσφαιρικούς αστικούς μύθους. Η αλήθεια πάντως είναι πως δεν θα μάθουμε ποτέ την άλλη πλευρά του «νομίσματος», θα μείνει για πάντα κρυμμένη στα αμέτρητα ποδοσφαιρικά «αν».
Συντάκτης: Παρασκευάς Σπηλιόπουλος
