«Πνίγεσαι όχι αν πέσεις στο ποτάμι, αλλά αν παραμείνεις βυθισμένος σε αυτό». Ο Τζέιμι Τρεγκάσκις βρήκε τον εαυτό του να πέφτει σε ένα «ποτάμι», βαθύ και σκοτεινό. Η επιθυμία του όμως να εκπληρώσει το μεγαλύτερο όνειρο που είχε στη ζωή του, δεν τον άφησε να «βυθιστεί».
Ο Τζέιμι Τρεγκάσκις ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από εφτά χρονών και αμέσως είχε κατασταλάξει στη πορεία που ήθελε να πάρει η ζωή του. «Όλα ήταν ποδόσφαιρο», είχε δηλώσει ο ίδιος για την παιδική του ηλικία. Ανάμεσα στα συνομήλικα παιδιά της περιοχής του, αυτή η φιλοδοξία δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Ο ονειροπόλος όμως, εκτός από φιλοδοξίες είχε και ταλέντο. Αγωνιζόμενος στη δεξιά πλευρά του γηπέδου ως εξτρέμ, τον χαρακτήριζε η εκρηκτικότητα και η ταχύτητα, που σε συνδυασμό με την τρομερή του έφεση στο σκοράρισμα τον έκαναν να ξεχωρίσει αμέσως. Μέλος της ακαδημίας Χάτερσλι, κέντρισε το ενδιαφέρον αρκετών scouts, μεταξύ των οποίων και άνθρωποι της Μάντσεστερ Σίτι. Αν ο στόχος του νεαρού Άγγλου ήταν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, τότε σίγουρα «περπατούσε» σε σωστό δρόμο. Κι όλα αυτά, ενώ δεν ήταν καν έντεκα ετών.
Όλα τα παραμύθια όμως, έχουν ένα «δράκο», μια «κακιά μάγισσα» που πρέπει να εξοντώσεις για να φτάσεις στην «ουτοπία» και για να το καταφέρεις αυτό, χρειάζεται κάτι πολύ παραπάνω από απλή θέληση. Μετά από έναν αγώνα ποδοσφαίρου, όταν ο Τρεγκάσκις ήταν πλέον δεκατριών, ένιωσε μια ενόχληση στο αριστερό του πόδι. Τα συμπτώματα δεν ήταν ανησυχητικά. Μονάχα ένας έντονος πόνος στο γοφό που τον δυσκόλεψε στο τρέξιμο. Ο ίδιος θεώρησε ότι ήταν ένας συνηθισμένος τραυματισμός, που απλά θα του στερήσει μερικές ώρες προπόνησης από το άθλημα που λατρεύει. Η αλήθεια όμως δεν ήταν αυτή. Μερικές ημέρες αργότερα το πρόβλημα δεν είχε υποχωρήσει, με αποτέλεσμα ο Τζέιμι να ξεκινήσει φυσιοθεραπείες. Κάπου εκεί τα πράγματα άρχισαν να δείχνουν πιο σοβαρά, καθώς η κατάσταση δεν βελτιώθηκε, ενώ στις ακτινογραφίες που υποβλήθηκε δεν εμφανίστηκε κάτι που να μπορούσε να εξηγήσει τη κατάσταση.
Η ζωή του Τζέιμι Τρεγκάσκις άλλαξε για πάντα
Η απάντηση εν τέλει, προήλθε από μια αξονική τομογραφία και ήταν η χειρότερη δυνατή. Όταν ο έφηβος Τζέιμι άρχισε να υποφέρει από περίεργη κόπωση και χάσιμο βάρους, η μητέρα του τον πήγε για εξετάσεις. Τα αποτελέσματα έδειξαν μια «σκιά» γύρω από τη λεκάνη του και μετά από βιοψία αποδείχθηκε ότι ο Τζέιμι έπασχε από οστεοσάρκωμα, μια σπάνια μορφή καρκίνου των οστών. Σύμφωνα με το φιλανθρωπικό ίδρυμα “Children with Cancer”, μόλις 30 παιδιά το χρόνο «χτυπιούνται» από αυτήν την ασθένεια. Αναπόφευκτα, για να περιορίσει τον όγκο ξεκίνησε κύκλο χημειοθεραπειών, ο οποίος κράτησε τρεις μήνες. «Ως εκείνο το σημείο το είχα πάρει αρκετά καλά, γιατί δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς είχα. Ήμουν απλά ένα παιδί που απολάμβανε τις ημέρες χωρίς σχολείο», υποστήριξε ο ίδιος καιρό αργότερα.
Δυστυχώς για εκείνον ωστόσο, ο μόνος τρόπος για να ξεφορτωθεί τον όγκο και να μην επιτρέψει στον καρκίνο να επιστρέψει ήταν ο ακρωτηριασμός! Ένας έφηβος με «ποδοσφαιρικά όνειρα», έπρεπε να πάρει την απόφαση μεταξύ του να χάσει τη ζωή του ή το πόδι του. Χωρίς ουσιαστική επιλογή, υποβλήθηκε σε επέμβαση δύο εβδομάδες αργότερα. «Ένιωσα καταρρακωμένος. Μέχρι εκείνο το σημείο πίστευα ότι δε θα μπορούσα να παίζω ποδόσφαιρο, μόνο για όσο κρατούσε η θεραπεία. Ξαφνικά, έμαθα ότι δε θα έπαιζα ποτέ ξανά!», θα δηλώσει σε συνέντευξη μερικά χρόνια αργότερα.
Το στάδιο της ανάρρωσης από την επέμβαση εξοντωτικό. Όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχολογικά. Εκείνη τη περίοδο, ο μικρός βέβαια γνώρισε στο νοσοκομείο έναν ακόμα ασθενή που έχει χάσει το πόδι του, τον Μάρτιν Χιλντ. Αυτός θα μιλήσει στον Τζέιμι για το ποδόσφαιρο ακρωτηριασμένων ή όπως ονομάζεται στα αγγλικά “amputee football” και του πρότεινε να επισκεφθεί μια προπόνηση της Μάντσεστερ Amputee FC για να γνωρίσει το άθλημα. Έτσι κι έγινε!
Το ποδόσφαιρο για ακρωτηριασμένους είναι ένα πολύ δύσκολο και επίπονο άθλημα. Ομάδες των επτά ατόμων αγωνίζονται για δυο ημίχρονα των 25 λεπτών (μερικές φορές και 15′), χρησιμοποιώντας πατερίτσες. Για να αντιληφθεί κανείς τη δυσκολία, αρκεί να προσπαθήσει να κάνει μερικά μέτρα στο ένα πόδι με πατερίτσες. Ίσως μοιάζει απλό, αλλά φανταστείτε μετά πως είναι να τρέχεις, να κλωτσάς τη μπάλα χωρίς να πέφτεις, να πηδάς για κεφαλιά και να προσγειώνεσαι σε ένα πόδι.
Παρ’ όλες τις φαινομενικές δυσκολίες ο Τζέιμι Τρεγκάσκις δεν έμεινε μόνο στην πρώτη επίσκεψη. Μόλις ένιωσε ότι το σώμα του ήταν στη σωστή κατάσταση, αποφάσισε να ξεκινήσει προπονήσεις με την ομάδα του Μάντσεστερ. Μάλιστα, ο ακρωτηριασμός του που ήταν σε πολύ ψηλό σημείο στο πόδι, δε του επέτρεπε να χρησιμοποιήσει προσθετικό πόδι στην καθημερινότητα του. Αυτό το γεγονός, τον είχε οδηγήσει στο να συνηθίσει της πατερίτσες και μερικούς μήνες μετά να παίζει ποδόσφαιρο με αυτές. «Ήταν τόσο κουραστικό στην αρχή και μου πήρε λίγο καιρό να προσαρμοστώ σε ένα τελείως διαφορετικό σπορ. Ξεκίνησα να κλωτσάω τη μπάλα σε πάρκα με τους φίλους μου, ώστε να συνηθίσω τις πατερίτσες και νομίζω τα κατάφερα αρκετά καλά».
Κάτι παραπάνω από ένα χρόνο χωρίς να έχει ακουμπήσει μπάλα μετά τον τραυματισμό του, ο άτυχος Άγγλος ερωτεύτηκε ξανά! Και δεν είχε να κάνει μόνο με το άθλημα, αλλά και με τους ανθρώπους που γνώρισε εκεί. Καινούργιοι φίλοι, οι περισσότεροι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ο καθένας με μια διαφορετική ιστορία. Μπορεί τέτοιες ιστορίες για ανθρώπους που έχουν χάσει κάποιο άκρο, να μη γίνονται ευρέως γνωστές, αλλά όπως εκμυστηρεύτηκε ο Τζέιμι, στο χώρο του ποδοσφαίρου για ακρωτηριασμένους θα βρει κανείς άτομα που έχουν χτυπηθεί από κάποια ασθένεια, όπως ο ίδιος, ή ήταν θύματα τροχαίου ή ακόμα και βετεράνους -τραυματίες- στρατιώτες.
Το όνειρο έγινε εν τέλει πραγματικότητα
Η επαφή του με το ποδόσφαιρο ήταν σαν να μην είχε περάσει μια μέρα. Δεν ήταν απλά καλός, ήταν ένα «φαινόμενο». Τα στοιχεία που χαρακτήριζαν το στυλ παιχνιδιού του ήταν ακόμα εκεί. Η ταχύτητα, η τεχνική, η έφεση στο σκοράρισμα! «Χρειάζεται πολύ περισσότερη ενέργεια από το κανονικό ποδόσφαιρο, αλλά προσπαθώ να αγωνίζομαι όπως παλιά, ντριμπλάροντας αντιπάλους και κινούμενος συνεχώς μέσα στο γήπεδο». Όπως ήταν φυσιολογικό, τα κατορθώματα του «χτύπησαν» άλλη μια φορά τη πόρτα της Μάντσεστερ Σίτι.
Οι «πολίτες», μέσω του ιδρύματός τους “City in the Community”, θα συνεργαστούν με τη Μάντσεστερ Amputee, βοηθώντας την να φτάσει σε ένα σχεδόν επαγγελματικό επίπεδο. Δωρεά αγωνιστικών εμφανίσεων, παραχώρηση προπονητικών εγκαταστάσεων, ακόμα και προώθηση της ομάδας μέσω διαφημίσεων, είναι μερικά από τα οφέλη που αποκόμισαν. Όσο για το «αστέρι» της ομάδας, το όνειρο του έγινε πραγματικότητα. «Τρελαμένος» με το Μάντσεστερ, δεν έδειχνε προτίμηση μεταξύ των δύο μεγάλων ομάδων της πόλης, λατρεύοντας και τις δυο το ίδιο. Κάπου εκεί ήρθε η στιγμή να φορέσει τα «χρώματα» της μιας, φτάνοντας σε σημείο να προπονείται στο ίδιο μέρος με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, όπως οι Σέρχιο Αγουέρο, Κέβιν Ντε Μπρόινε, Βινσέντ Κομπανί και πολλούς ακόμη. «Λατρεύω να φοράω τη φανέλα και να προπονούμαι πλέον σε υψηλού επιπέδου εγκαταστάσεις. Νιώθω σαν πραγματικός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής».
Σήμερα, ο Τρεγκάσκις θεωρείται ένας από τους καλύτερους ακρωτηριασμένους ποδοσφαιριστές στον κόσμο, αποδεικνύοντας μάλιστα ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα με ένα πόδι, από ότι πολλοί άλλοι με δυο! Οι περισσότερες ενέργειες του κάνουν το γύρο του διαδικτύου, με πολλά γκολ του να γίνονται viral. Βέβαια, εκτός από τις εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα με τη φανέλα της Σίτι, είναι μέλος και της εθνικής ομάδας της Αγγλίας. Έχει συμμετάσχει σε μια πληθώρα τουρνουά, ανάμεσα στα οποία, το Παγκόσμιο και το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Ακρωτηριασμένων. Ενώ μεταξύ άλλων έχει αντιμετωπίσει και την δικιά μας αντίστοιχη εθνική σε φιλικό.
Πριν από μερικές ημέρες μάλιστα, ο Τρεγκάσκις ήταν ανάμεσα στους πρωταγωνιστές μίας μεγάλης επιτυχίας για την εθνική Αγγλίας ακρωτηριασμένων. Την κατάκτηση ενός τίτλου μετά το 1990! Κάτι που έλειπε εδώ και 24 χρόνια από την χώρα. Ο Τζέιμι και οι συμπαίκτες του πανηγύρισαν την κατάκτηση του Nations League, ένα αναμφίβολα σημαντικό επίτευγμα.
𝗛𝗜𝗦𝗧𝗢𝗥𝗬 𝗠𝗔𝗞𝗘𝗥𝗦
— England Amputee FA (@amputeefootball) June 19, 2023
The first England Amputee side to lift a major trophy since 1989.
𝐎𝐮𝐫 𝐂𝐡𝐚𝐦𝐩𝐢𝐨𝐧𝐬 🏆#UnstoppableTogether pic.twitter.com/FQfBbSLZTH
Πλέον, ο Τζέιμι Τρεγκάσκις θέλει να πιστεύει ότι το σπορ αυτό θα αποκτήσει περισσότερο φίλαθλο κοινό, γιατί όχι να φτάσει και τη δημοτικότητα του κανονικού ποδοσφαίρου. Σίγουρα απέχει πολύ από τη πραγματικότητα αυτό, αλλά για ένα παιδί που στα 13 του χρόνια βρέθηκε «με το ένα πόδι» κοντά στο θάνατο και σήμερα απολαμβάνει τη χαρά του να κάνει αυτό που αγαπάει, μάλλον δεν είναι τίποτα απίθανο.
Υ.Γ.: Κι αν με ρωτάτε, μάλλον δεν υπάρχει καλύτερη διαφήμιση για το άθλημα από τον ίδιο τον Τζέιμι. Έναν ποδοσφαιριστή που όσα κι αν καταφέρει δε θα γίνει ποτέ πρωτοσέλιδο σε κάποια εφημερίδα, δε θα γεμίσει με αφίσες τοίχους μικρών θαυμαστών. Ο Τζέιμι Τρεγκάσκις, δε θα πάψει ποτέ να είναι ένας ήρωας της καθημερινότητας, όπως αρκετοί ακόμα άνθρωποι στο κόσμο που έχουν κάποιο πρόβλημα αναπηρίας και δεν το βάζουν κάτω. Αδιαμφισβήτητα αποτελεί μια έμπνευση, με όλη τη σημασία της λέξης, για να μη τα παρατάς ποτέ, ακόμα και αν οι πιθανότητες είναι εναντίον σου!
Διαβάστε από τον ίδιο αρθρογράφο: Εμιλιάνο Μαρτίνες: Για όλα ευθύνεται μία… πεταλούδα
