Αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα των «Σπιρουνιών». Έμεινε αξέχαστος για την τεχνική του, την χάρη που είχε στην κίνησή του, ενώ αποτέλεσε και λόγο για εμφύλιο στις οπαδικές τάξεις των Λονδέζων, εν μέσω πολέμου. Ο λόγος για τον Osvaldo Ardiles.
«Περιπλανώμενος» στην πατρίδα
Γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1952 στην Cordoba της Αργεντινής. Ποδοσφαιρικά «ανδρώθηκε» σε αλάνες, γεγονός που καθρεφτίστηκε και στον τρόπο του παιχνιδιού του. Ήταν από τους ποδοσφαιριστές που γοήτευαν τον κόσμο με υψηλή τεχνική, η οποία μετουσιωνόταν σε απλότητα εντός του αγωνιστικού χώρο.
Στις αλάνες, δημιούργησε το όνομά του, καθώς έγινε στόχος διαφόρων συλλόγων. Ο «Ossie», όπως τον αποκαλούν οι λάτρεις του, υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο το 1973 με την Instituto de Córdoba. Για χάρη του ποδοσφαίρου μάλιστα, σταμάτησε τις σπουδές του στην Νομική Σχολή.
Στην τοπική ομάδα έμεινε για έναν χρόνο, καθώς το 1974 μεταγράφηκε στην Belgrano. Εκεί παρέμεινε για ένα έτος, καθώς τράβηξε ακόμη περισσότερα βλέμματα, με «έπαθλο» την μετακίνησή του στην Huracan. Η ομάδα του Μπουένος Άιρες διένυε τα «χρυσά» της χρόνια, καθώς αποτελούσε διεκδικήτρια τόσο του πρωταθλήματος Αργεντινής, όσο και των ηπειρωτικών τίτλων της Λατινικής Αμερικής. Το καλοκαίρι του 1978, ο Ardiles κλήθηκε να αγωνιστεί με την εθνική ομάδα της χώρας του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, το οποίο μάλιστα ευτύχησε να κατακτήσει.
Απόβαση στην Ευρώπη
Όπως ήταν λογικό, ως πρωταθλητής κόσμου ο Ardiles είχε τραβήξει τα βλέμματα συλλόγων και από το εξωτερικό. Τελικά, η Tottenham Hotspur τον πήρε «πακέτο» με ακόμη έναν συμπατριώτη του, τον Ricky Villa. Στους «Πετεινούς» θα έμενε για μία ολόκληρη δεκαετία και θα έγραφε «χρυσές» σελίδες, τόσο στην προσωπική του ιστορία, όσο και σε εκείνη του συλλόγου. Ο πρώτος τίτλος ήρθε τη σεζόν 1980-81.
Στις 14 Μαΐου του πρώτου έτους της δεκαετίας του ’80, Tottenham και Manchester City θα «διασταύρωναν» τα ξίφη τους στον επαναληπτικό τελικό του FA Cup. Οι δύο ομάδες είχαν αναδειχθεί ισόπαλες με 1-1 στην πρώτη αναμέτρηση και όπως πρόσταζαν οι κανονισμοί, έπρεπε να έρθουν αντιμέτωπες σε νέο 90λεπτο. Στη δεύτερη λοιπόν αναμέτρηση, οι Λονδρέζοι επιβλήθηκαν με 3-2, κατακτώντας το πολυπόθητο τρόπαιο.
Μάλιστα, το ίδιο σενάριο θα λάμβανε μέρος και την αμέσως επόμενη χρονιά, αλλά με απόντα αυτή τη φορά τον Ardiles. Βλέπετε, η Tottenham είχε έρθει σε συμφωνία με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αργεντινής, πως θα παραχωρούσε τον Ardiles πριν το τέλος της σεζόν, έτσι ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα για το επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο. Η απόφαση δεν κόστισε στους Λονδρέζους, καθώς με γκολ του Hoddle, κέρδισαν με 1-0 την QPR και κατέκτησαν το όγδοο FA Cup της ιστορίας τους.
Η κρίση του πολέμου
Στα μέσα του 1982, πριν την ενσωμάτωσή του στην εθνική ομάδα, ο Ardiles βρέθηκε στην μέση. Αργεντινή και Αγγλία είχαν ξεκινήσει πολεμική αντιπαράθεση για τα Νησιά Falklands και ο ίδιος (όπως και ο Ricky Villa) έγινε «μαύρο πρόβατο». Η καταγωγή του αποτέλεσε αντικείμενο έντονης αποδοκιμασίας από τους περισσότερους Άγγλους, ενώ και ο ίδιος ήταν σε αδιέξοδο, όπως γινόταν πρόδηλο και στις δηλώσεις του: «Η χώρα που γεννήθηκα πολεμάει με την χώρα που με ‘υιοθέτησε’, είναι σαν να τσακώνονται τα αδέρφια μου». Με την έναρξη του πολέμου, οι προπονήσεις απαρτίζονταν από δημοσιογράφους διαφορετικών ειδών, η πίεση είχε χτυπήσει «κόκκινο» και πολλές φορές η κατάσταση μύριζε «μπαρούτι».
Ως είθισται στο επάγγελμα της δημοσιογραφίας, οι… καλοθελητές και των δύο πλευρών φρόντιζαν να πιέζουν τον Ardiles, εν μέσω εξαιρετικά ιδιαίτερης καταστάσεως. Οι Αργεντινοί έκαναν λόγο για έλλειψη πατριωτισμού του Ardiles, ενώ η αγγλική πλευρά δυσανασχετούσε με ενδεχόμενη δήλωση στήριξης του «Ossie» προς την χώρα του. Το πολιτικό καθεστώς που κυβερνούσε την Αργεντινή παραδόθηκε στους Άγγλους και η αντιπαράθεση έληξε μετά από (περίπου) δύο μήνες. Μπορεί ο πόλεμος να τελείωσε πριν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά η κακή πορεία της χώρας του σε αυτό, συντέλεσε στη συνέχεια της εθνικής κρίσης.
Παρά ταύτα, το ποδόσφαιρο απέδειξε ακόμη μία φορά τη δύναμή του, καθώς αποτέλεσε «βήμα» για ανάδειξη αντιπολεμικών φωνών. Πολλές φορές οπαδοί της Tottenham χρησιμοποιούσαν πανό με τη σημαία της Αργεντινής, ενώ υπήρχε και το σλόγκαν «κρατήστε τα Falklands, αφήστε μας τον Ossie». Η διοίκηση της Tottenham, θέλοντας να αποφύγει την όποια επέκταση της σύγχυσης, αποφάσισε να δώσει δανεικό τον Ardiles για μία χρονιά στην Paris Saint Germain.
Επιστροφή ως ήρωας
Το καλοκαίρι του 1983, ο Ardiles επέστρεψε στο Λονδίνο και οι οπαδοί των «Πετεινών» φρόντισαν να του δείξουν την αγάπη τους, καθώς του επιφύλασσαν ηρωική υποδοχή. Μάλιστα, εκείνη την χρονιά οι Λονδρέζοι θα κατακτούσαν το δεύτερο Κύπελλο UEFA στην ιστορία τους. Τα τέσσερα χρόνια που παρέμεινε στο Λονδίνο ο Αργεντινός, έδειχνε να έχει αφήσει πίσω του την «μαύρη» περίοδο του πολέμου. Από την άλλη, ο χρόνος κύλαγε και ο ίδιος έβλεπε τις συμμετοχές του να λιγοστεύουν λόγω ηλικίας. Στην τελευταία του σεζόν με την Tottenham ανέλαβε ως παίκτης-προπονητής, ενώ μετά την αποχώρησή του από την Tottenham αγωνίστηκε για τρία ακόμη χρόνια σε QPR, Lauderdale Strikers και Swindon Town.
«Κρέμασε» τα παπούτσια του το 1991 και αμέσως ξεκίνησε προπονητική καριέρα, στην οποία έμεινε ενεργός για 21 χρόνια. Μεταξύ άλλων, ανέλαβε τις Newcastle United, West Bromwich, Tottenham, ενώ έκανε «tour» σε πολλές ομάδες της Ασίας. Πλέον ο «Ossie» αποτελεί αναλυτή του ιρλανδικού μέσου RTE Sport.
Ενδιαφέροντα στοιχεία
Σε συλλογικό επίπεδο, αγωνίστηκε 376 φορές και πέτυχε 32 τέρματα. Το παρατσούκλι του «πύθωνας», του το απέδωσε ο αδερφός του. Ο λόγος ήταν η χαρακτηριστική κίνησή του εντός του γηπέδου και ο διασκελισμός του, κινήσεις οι οποίες θύμιζαν το θανατηφόρο ερπετό!
Πρωταγωνίστησε στην ταινία «Escape to Victory» του 1981, πλάι στους Sylvester Stallone, Michaeil Cane, Pele, Bobby Moore, από την οποία έγινε εκ των πιο αναγνωρίσιμων ποδοσφαιριστών κι εκτός γηπέδων. Τον Ιανουάριο του 2014, σε γυρίσματα στα νησιά Falklands, αναμίχθηκε σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, μαζί με τον Ricky Villa. Ευτυχώς, κανείς από τους δύο δεν χρειάστηκε ιδιαίτερης περίθαλψης.
Συντάκτης: Γιώργος Γκίκας
