Η Τσέλσι απέκτησε έντεκα παίκτες, αποχαιρέτησε 25 (!) και με μία ακαταλόγιστη τακτική προσπαθεί να εκπληρώσεις τους… όποιους στόχους της.
Η σεζόν 2022/23 ήταν ομολογουμένως απογοητευτική για την Τσέλσι του Τοντ Μπόελι. Από τη σεζόν 1995/96 είχε η ομάδα να τερματίσει κάτω από τη 10η θέση, κάτω από το μισό του βαθμολογικού πίνακα. Τότε που ιδιοκτήτης ήταν ακόμα ο Κεν Μπέιτς, και προπονητής ο Γκλεν Χοντλ. Συγκριτικά εκείνο το ρόστερ είχε μόλις πέντε μη Βρετανούς παίκτες, ενώ το προπέρσινο 20. Ήταν η πρώτη απόπειρα του Αμερικανού επιχειρηματία στον προεδρικό θώκο και στον πάγκο κάθισαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς, τέσσερις διαφορετικοί προπονητές, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιακών.
Ξεκάθαρη λύση στο παραπάνω πρόβλημα δεν υπήρχε, τουλάχιστον για έναν «εγκέφαλο» με μηδαμινή εμπειρία στον ευρωπαϊκό αθλητισμό, και δη στο ποδόσφαιρο του ύψιστου επιπέδου. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε πως για τον Μπόελι υπήρχε μία και μοναδική λύση: τα λεφτά. Με το «καλημέρα» η Τσέλσι προχώρησε σε 15 αγορές, με τα ποσά να μοιάζουν σε αρκετές περιπτώσεις δυσανάλογα με τις ικανότητες των παικτών. Μάλιστα πολλοί εξ αυτών δεν προορίζονταν καν -άμεσα- για την πρώτη ομάδα, αφού χαρακτηριστικά οι «Μπλε» έδωσαν περισσότερα από 73 εκατομμύρια λίρες για τους Κασαντέι, Σλόνινα, Τσουκουεμέκα, Ντάτρο Φοφανά και Αντρέι Σάντος. Στον αντίποδα οι πωλήσεις ήταν μόλις έξι, ενώ άλλα τέσσερα μέλη της πρώτης ομάδας έφυγαν ως ελεύθεροι.
Κόντρα στο «μαχαίρι» και με τις κινήσεις του να αποδεικνύονται αναμφίβολα αναποτελεσματικές, ο Μπόελι συνέχισε και πέρυσι να ξοδεύει. Δώδεκα αγορές, αλλά και εννέα πωλήσεις, έφεραν νέες ανακατατάξεις στο ρόστερ. Κι αν η μεταγραφική πολιτική δεν είχε πολλά να επιδείξει στις 26 πρώτες της προσπάθειες, στην 27η χτύπησε διάνα. Ο Κόουλ Πάλμερ κατέφθασε στο Λονδίνο την τελευταία ημέρα των μεταγραφών από τη Μάντσεστερ Σίτι και κόστισε για μία ακόμη φορά ένα δυσανάλογο ποσό σχετικά με την απόδοσή του. Αυτήν τη φορά όμως ήταν υπέρ των «Μπλε», αφού οι 40 εκ. λίρες που έδωσαν, έχουν αποφέρει μέχρι και σήμερα 28 τέρματα και 19 ασίστ!
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γινόταν αν ο Πάλμερ δεν πετύχαινε, αν η Τσέλσι δεν κατέληγε 6η, αν δεν έβγαινε άμεσα Ευρώπη, μετά το μονοετές διάλλειμα στη συνεχόμενη παρουσία της από το 1998. Ίσως σε αυτήν την περίπτωση ο Μπόελι να άλλαζε ρότα. Όμως όταν κάτι λειτουργεί σωστά (;), δεν το πειράζεις. Με γνώμονα λοιπόν τη μεταγραφή του Άγγλου άσσου, οι «Μπλε» ξόδεψαν τα περισσότερα χρήματά τους σε παίκτες με εμπειρία στο αγγλικό ποδόσφαιρο, ενώ για τα ανερχόμενα ταλέντα και τους ελάχιστους «ξένους» έφτασαν με το ζόρι τα 20 εκ. λίρες.
Η σχετική βελτίωση φυσικά δεν σήμαινε και «θεραπεία». Στις 27 Αυγούστου και με την ομάδα να έχει ηττηθεί (σχετικά δύσκολα είναι η αλήθεια) εντός έδρας από τη Μάντσεστερ Σίτι, η Τσέλσι αγόρασε τον ταλαντούχο δίμετρο πορτιέρε της Γκενκ, Μάικ Πέντερς, φτάνοντας σε διψήφιο (10) αριθμό τερματοφυλάκων (!), από τους οποίους έξι τους δάνεισε, κράτησε «καβάτζα» τον 22χρονο Φινλανδό Λούκας Μπέργκστρεμ και αποφάσισε να πορευθεί με τους Ρόμπερτ Σάντσεθ, Φίλιπ Γιόργκενσεν και Μάρκους Μπετινέλι. Η είδηση της μεταγραφής έγινε viral, όχι μόνο για το υπερβολικό νούμερο, αλλά και για το ότι, αν θεωρήσουμε ως βασικό τον Ισπανό, για τους υπόλοιπους έχουν ξοδευτεί στην εποχή Μπόελι περί τα 60 εκ. λίρες!
Στο περιθώριο της συνέντευξης τύπου πριν την πρεμιέρα με τη Σίτι, οι ερωτήσεις προς τον Έντσο Μαρέσκα αφορούσαν σχεδόν αποκλειστικά τις μεταγραφές και το μέγεθος του ρόστερ. «Προφανώς υπάρχουν παίκτες που προπονούνται μόνοι τους. Δεν έχω 43 άτομα να προπονήσω. Αυτήν τη στιγμή δεν ασχολούμαι με αυτό. Τελειώνω την προπόνηση και σκέφτομαι την επόμενη. Μόνο αυτό θέλω να κάνω, είναι αυτό στο οποίο έχω τον έλεγχο. Δεν είμαι αυτός που θα βρει λύσεις για τους περιττούς παίκτες, αλλιώς θα έπρεπε να με πληρώσουν διπλά», θα τονίσει χαρακτηριστικά ο Ιταλός τεχνικός, ίσως και λίγο ενοχλημένος.
Πια οι «Μπλε» έχουν συμπληρώσει έξι αγώνες μες στη σεζόν και στο ενεργό τους ρόστερ βρίσκονται οκτώ φετινές μεταγραφές. Καμία εξ αυτών δεν λογίζεται ακριβώς βασικός. Από τους οκτώ μόλις ένας ξεπερνά τον μισό διαθέσιμο αγωνιστικό χρόνο (270 λεπτά) κι αυτός είναι μάλλον αουτσάιντερ, αφού πρόκειται για τον 21χρονο Πορτογάλο αριστερό μπακ, Ρενάτο Βέιγκα, που κατέφθασε από τη Βασιλεία. Επιπλέον παίκτες όπως ο Μπεν Τσίλγουελ, και οι ταλαντούχοι Τσουκουεμέκα και Κασαντέι θα μείνουν τουλάχιστον ως τον Ιανουάριο ανενεργοί, ενώ οι Ρομέο Λάβια και Άξελ Ντισασί, που κόστισαν πέρυσι αθροιστικά 90 εκ. λίρες έχουν φέτος 250 αγωνιστικά λεπτά και οι δύο μαζί!
Κάπως έτσι προκύπτει και ο ολίγον αγενής όρος του τίτλου: clusterfuck. Ο ορισμός του έχει να κάνει με μία κατάσταση που έχει διαχειριστεί επιμελώς αποτυχημένα κι όπου πολλά προβλήματα προκύπτουν ταυτόχρονα. Πέραν των όσων έχουμε αναφέρει παραπάνω, η Τσέλσι φέτος αποχωρίστηκε από έντεκα παίκτες (είτε προσωρινά είτε μόνιμα) οι οποίοι ήρθαν στον σύλλογο στην εποχή Μπόελι, δηλαδή τα τελευταία δύο χρόνια – αν το επιτρεπτό ρόστερ για την Πρέμιερ Λιγκ αγγίζει τα 30 άτομα (ο ακριβής αριθμός είναι μικρότερος) αυτό σημαίνει πως οι προσθαφαιρέσεις φτάνουν στο 1/3 του συνόλου.
Προσοχή, όλα αυτά συμβαίνουν τη φετινή πιο «μυαλωμένη» σεζόν. Φυσικά αυτά δεν τα βλέπει μόνο ένας ουδέτερος παρατηρητής, αλλά και οι ιθύνοντες της Τσέλσι. Ήδη από πέρυσι το καλοκαίρι ο Μπόελι έκανε την πιο συνηθισμένη κίνηση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο των κροίσων ιδιοκτητών, δηλαδή την αγορά ενός συλλόγου που θα λειτουργεί ως δορυφόρος, θα δοκιμάζει παίκτες, θα δανείζεται, θα «ξαλαφρώνει» το ρόστερ και θα τους δίνει πάντα την ευκαιρία (ή την ψευδαίσθηση) πως αν λάμψουν εκεί το Στάμφορντ Μπριτζ τους περιμένει. Το ίδιο άλλωστε πράττει η Μάντσεστερ Σίτι, η Μπράιτον ή ακόμα και η Νότιγχαμ Φόρεστ.
Το κονσόρτιουμ της BlueCo αγόρασε το πλειοψηφικό μερίδιο των μετοχών της Στρασμπούρ τον Ιούνιο του 2023. Έκτοτε οι Γάλλοι έχουν ξοδέψει σε αγορές 120 εκ. ευρώ, ποσό που ξεπερνά κατά πολύ τον συνηθισμένο μέσο όρο τους (ανά διετία), κι έχουν χρησιμοποιήσει ως δανεικούς πέντε παίκτες της Τσέλσι. Επιπλέον έχει πια στον πάγκο τον ανερχόμενο Άγγλο τεχνικό Λίαμ Ροζίνιορ, ενώ οι μεταγραφές της είναι σχεδόν αποκλειστικά ταλαντούχοι νεαροί με μέγιστη ηλικία τα 22 έτη, σε μία ξεκάθαρη αντιμετώπιση του συλλόγου ως «σκαλοπάτι» για την Πρέμιερ Λιγκ, για τον «μεγάλο αδερφό».
Παραδόξως όλα αυτά μοιάζουν να λειτουργούν. Ίσως όχι ακόμα στο επιθυμητό επίπεδο, μάλλον με μεγάλη «ζημιά» στο ταμείο παρά τα φετινά έσοδα των σχεδόν 200 εκ. ευρώ, αλλά με μία φανερά (;) ανοδική τάση. Η ομάδα πέρυσι από τον Φεβρουάριο κι έπειτα έχασε μόλις τρία παιχνίδια. Ένα στην Πρέμιερ Λιγκ από την Άρσεναλ, ένα στο Λιγκ Καπ από τη Λίβερπουλ κι ένα στο FA Cup από τη Μάντσεστερ Σίτι. Με ένα ομολογουμένως εντυπωσιακό ντεμαράζ τερμάτισε 6η, βγήκε στην Ευρώπη, στην οποία θεωρείται πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ και φέτος παρά την ήττα στην πρεμιέρα από τη Σίτι, δείχνει ένα σταθερά καλό πρόσωπο, ακόμα κι αν λάβουμε υπόψιν την ισοπαλία με την Κρίσταλ Πάλας.
Ο Πάλμερ παραμένει η σταθερά, ο Μαντουέκε έχει κάνει το ξεπέταγμα που ήλπιζαν όλοι και ο υγιής Ενκουνκού έχει φτάσει ήδη τα τρία τέρματα. Παράλληλα ο Τζέιντον Σάντσο, που αντικατέστησε τον Ραχίμ Στέρλινγκ (αμφότεροι δανεικοί) στο ρόστερ, χρειάστηκε μόλις ένα ημίχρονο κόντρα στην Μπόρνμουθ ώστε να αναδειχθεί Παίκτης του Αγώνα και να δώσει -κι άλλη- ελπίδα στους φίλους των «Μπλε». Όσο μάλιστα Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τότεναμ μοιάζουν λίγο πολύ ασταθείς, η Τσέλσι ελπίζει να βρει τρόπο να «χωθεί» στην τετράδα και να ξαναβρεί την πρώτη «χαραμάδα» φωτός στην μετά-Αμπράμοβιτς εποχή.
Ξεκάθαρα ο Τοντ Μπόελι πλήρωσε την απειρία του και το κάκιστο τάιμινγκ στην μετά πανδημίας (και πολέμου) ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική αγορά. Με μία σειρά ακατανόητων αποφάσεων έβαλε δύσκολα στην Τσέλσι, έμοιαζε να προσπαθεί να (την) φαληρίσει κι έφτιαξε ένα clusterfuck ρόστερ, που μόνο ένας πρωτάρης του Football Manager θα μπορούσε να οραματιστεί. Κοίτα όμως που μπορεί και να πετύχει…
