Θα είναι το φετινό καλοκαίρι η απαρχή της ανασύνταξης της Τσέλσι που θα σηματοδοτήσει την επαναφορά της στους διεκδικητές της Πρέμιερ Λιγκ;
Τι να πει κανείς για την περυσινή (αυτό)καταστροφική σεζόν της Τσέλσι; Μια σεζόν που ξεκίνησε με μεγάλες βλέψεις εξαιτίας των νέων Αμερικανών επενδυτών, με όνειρα για τίτλους και κυριαρχία εντός και εκτός των συνόρων. Τι συνέβη από όλα αυτά; Απολύτως τίποτα. Περισσότερα από 550 εκατομμύρια λίρες (πόσα;) ξοδεύτηκαν σε μεταγραφές ποδοσφαιριστών, ο πάγκος «φιλοξένησε» τέσσερις προπονητές μέσα στην ίδια αγωνιστική χρόνια και κατέληξε να τερματίσει στην ντροπιαστική 12η θέση, αρκετά μακρυά από τις ευρωπαϊκές θέσεις.
Για τους λοιπούς τίτλους, ούτε λόγος. Αποκλεισμός από νωρίς σε FA Cup και Λιγκ Καπ, ενώ ίδια μοίρα είχε και στο Τσάμπιονς Λιγκ, έχοντας την «ατυχία» να πέσει επάνω στη Ρεάλ Μαδρίτης. Τόμας Τούχελ, Γκρέιαμ Πότερ, Μπρούνο Σαλτόρ και Φράνκ Λάμπαρντ άλλαξαν κατά σειρά θέσεις στην τεχνική ηγεσία, θυμίζοντας ελληνική επαρχιακή ομάδα. Μιλάμε για ακραίες καταστάσεις, οι οποίες έγιναν ακόμα χειρότερες από τα δυο μεταγραφικά παράθυρα, που ο κόσμος έβλεπε την Τσέλσι να σπαταλάει αλόγιστα εκατομμύρια σε όποιον ποδοσφαιριστή της «γυάλιζε». Θα έλεγε κανείς ότι θύμιζε ομάδα ελληνικής Σούπερ Λιγκ. Αν και ίσως ήταν λίγο χειρότερη!
Ευτυχώς για τους οπαδούς των «Μπλε», η διοίκηση Μπόελι έδειξε να βάζει γρήγορα μυαλό. Ήδη από τα τέλη Μαΐου είχε οριστεί ο νέος προπονητής. Το όνομά του; Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. Ο αγαπητός Αργεντίνος τεχνικός επέστρεψε στην Αγγλία και το αγαπημένο του Λονδίνο, μετά το διετές περίπου πέρασμά του από την Παρί Σεν Ζερμέν. Το καλό του παρελθόν δεν αφήνει χώρο για αμφισβήτηση. Η δουλειά του είναι γνωστή σε κάθε γωνία της Αλβιώνας. Οι οπαδοί των Σαουθάμπτον και Τότεναμ πιθανότατα ακόμα να λησμονούν τις εποχές, που ο έκανε κουμάντο στα αποδυτήρια τους.
Παράλληλα, κατά το διάστημα της παραμονής του στο Παρίσι, έμαθε να διαχειρίζεται σχεδόν απεριόριστα διαθέσιμα ποσά για μεταγραφές. Μπορεί στα αποδυτήρια να χάθηκε λίγο η «μπάλα», ωστόσο αυτό δεν είναι δυνατόν να αποφευχθεί εντελώς, έχοντας δεκάδες εγωκεντρικούς αστέρες ταυτόχρονα στον ίδιο χώρο. Σαν κίνηση, ποδοσφαιρικά μιλώντας πάντα, είναι σωστή. Ο «Ποτς» θα κληθεί να διαχειριστεί μία Τσέλσι, με ένα από τα μεγαλύτερα μπάτζετ στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ. Αν όμως κρίνω με την ως τώρα πορεία του, να τον δούμε να ξοδεύει πάλι μισό δισεκατομμύριο για μεταγραφές το θεωρώ απίθανο. Περισσότερο θα εστιάσει στο σωστό ξεσκαρτάρισμα και στους δικούς του ανθρώπους.
Ο Αργεντίνος τεχνικός δεν πάει πουθενά χωρίς τον γιο του, Σεμπάστιαν, και τον Μιγκέλ Ντ’Αγκοστίνο. Ο πρώτος λειτουργεί ως προπονητής φυσικής κατάστασης και ο δεύτερος τον αιώνιο βοηθό του, το alter ego του. Μαζί σκανάρουν εξονυχιστικά όλο το ρόστερ και μαζί λαμβάνουν τις αποφάσεις, δύο μυαλά σε ένα. Ήδη την πόρτα της εξόδου έχουν δει οι (πάρτε μολύβι και χαρτί) Καλιντού Κουλιμπαλί, Ματέο Κόβασιτς, Εντουάρντ Μεντί, Κάι Χάβερτζ, Ενγκολό Καντέ, Θεσάρ Αθπιλικουέτα και Ρούμπεν Λόφτους-Τσικ.
Φυσικά δεν συνυπολογίζουμε παίκτες που είναι από τις ακαδημίες και αγωνίζονταν δανεικοί τα τελευταία χρόνια, όπως για παράδειγμα ο Νέιθαν Μπάξτερ ή ακόμα και ο Τιεμουέ Μπακαγιόκο. Ήδη, αυτές οι αποχωρήσεις έχουν αποφέρει περίπου 140 εκατομμύρια λίρες δίχως να υπολογίζονται τα έξοδα στους μισθούς των ποδοσφαιριστών. Εννοείται ότι έπεται και συνέχεια με τους Ομπαμεγιάνκ, Πούλισιτς, Μάουντ, Ζιγιές, Λουκάκου, Αμπαντού και Χάντσον-Οντόι να είναι με το ένα πόδι εκτός Στάμφορντ Μπριτζ. Δεν αποκλείεται μάλιστα να έχει αποχωρήσει κάποιος από αυτούς όταν εσείς θα διαβάζετε το παρόν κείμενο!
Στις προσθήκες, ο σύλλογος -ακόμη- παραμένει φειδωλός. Έχει προβεί στις απολύτως απαραίτητες κινήσεις, που χρειάζεται για την ερχόμενη σεζόν. Ο πολυδιάστατος και δαιμόνιος Κρίστοφερ Ενκουνκού αποκτήθηκε από την Λειψία για μόλις 52 εκατομμύρια λίρες, ενώ σημαντική ήταν και η προσθήκη του, φανταστικού πέρυσι, Νίκολας Τζάκσον από την Βιγιαρεάλ για είκοσι εκατομμύρια λιγότερα. Παράλληλα δεν λείπουν και οι επενδύσεις με φόντο το μέλλον. Ντιέγκο Μορέιρα από Μπενφίκα, Άλεξ Μάτος από Νόριτς και Ντουζουάν Ρίτσαρντς από την Ακαδημία Φίνιξ της Τζαμάικα έχουν έρθει για να ενισχύσουν τις ρεζέρβες, όλοι ως ελεύθεροι και με προοπτική ακόμα και μεσούσης της σεζόν να προωθηθούν στην πρώτη ομάδα!
Δεν θυμάμαι άλλη -πρόσφατη- χρονιά όπου ένα καλοκαίρι της Τσέλσι είχε τόσο πολύ ενδιαφέρον. Άλλωστε, όπως είπαμε και παραπάνω, οι «Μπλε» προετοιμάζονται για μια σεζόν χωρίς ευρωπαϊκή δράση για πρώτη φορά μετά από εφτά χρόνια. Ο Ποτσετίνο έχει ένα μακρύ και δύσκολο έργο στην καλοκαιρινή προετοιμασία. Στις 13 Αυγούστου ξεκινάει η Πρέμιερ Λιγκ της νέας σεζόν και σε δυο εβδομάδες σύσσωμος ο σύλλογος θα αναχωρήσει για τις ΗΠΑ, όπου θα συμμετάσχει στο Premier League Summer Series, τον «απόγονο» ουσιαστικά του Asia Trophy. Εκεί η Τσέλσι θα δώσει πέντε φιλικά. Η αρχή θα γίνει με την Ρέξαμ στο Τσάπελ Χιλ της Βόρειας Καρολίνας, εν συνεχεία θα ακολουθήσουν Μπράιτον, Νιουκάστλ και Φούλαμ για το συγκεκριμένο τουρνουά σε Φιλαδέλφια, Ατλάντα και Μέριλαντ αντίστοιχα, ενώ η περιοδεία θα κλείσει με την Μπορούσια Ντόρτμουντ στο Σικάγο.
Ακόμη δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια ποιοί θα ακολουθήσουν την αποστολή. Δεν γνωρίζουμε τι προσθήκες αναμένεται να γίνουν ως τότε και πόσοι θα έχουν ήδη αναχωρήσει, όχι για την Αμερική προφανώς. Ο Αργεντίνος τεχνικός καλείται να διαχειριστεί ένα υπέρογκο ρόστερ, με πολλές ακριβές μεταγραφές που κινδυνεύουν από νωρίς να καταλήξουν flops, και μάλιστα από τα μεγάλα. Μόνο οι Έντσο Φερνάντεζ και Μικάιλο Μούντρικ κόστισαν κάτι λιγότερο από 200 εκατομμύρια ευρώ και όσο αγωνίστηκαν για τους Λονδρέζους πέρυσι, δεν δικαιολόγησαν ούτε στο ελάχιστο τα ποσά που δαπανήθηκαν για χάρη τους.
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε τους υπόλοιπους. Μάλο Γκούστο και Αντρέι Σάντος έφτασαν με μεγάλες περγαμηνές, έστω και αν παρέμειναν δανεικοί στις ομάδες τους μέχρι την λήξη την σεζόν. Αντίστοιχα σπουδαίες προσδοκίες υπάρχουν και γύρω από το όνομα του Νόνι Μαντουέκε, χωρίς όμως να γνωρίζει κανείς αν θα έχει σταθερή θέση στο rotation ώστε να αποδείξει την αξία του στους «Μπλε». Μπορεί λοιπόν ο νέος «σταθμός» του Ποτσετίνο να έχει να κάνει με δυο συνιστώσες που γνωρίζει καλά (Αγγλία και πακτωλό χρημάτων), ωστόσο η Τσέλσι του δίνει την… ευκαιρία να δοκιμαστεί και σε κάτι καινούργιο – τη διαχείριση ενός πραγματικά μεγάλου και πολυδιάστατου ρόστερ.
Το ερώτημα λοιπόν που απασχολεί τους απανταχού φίλους των Λονδρέζων, αλλά και τους αθλητικογράφους ανά τον πλανήτη είναι ένα. Τι θα κάνει φέτος το καλοκαίρι η Τσέλσι; Θα οικοδομήσει κάτι στέρεο πάνω στα περυσινά «απομεινάρια» ή η «μαύρη τρύπα» των πολυέξοδων Αμερικανών επενδυτών και της παράνοιας θα παρασύρει τον Αργεντίνο και θα έχουμε μια ακόμη κακή σεζόν με γκρίνιες, διαμαρτυρίες και μιζέρια; Η τελική απάντηση θα δοθεί σε περίπου δέκα μήνες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε ως τότε είναι προβλέψεις…
