Μετά από τρεις θητείες δίπλα στον Μανουέλ Πελεγκρίνι, με την τελευταία στο Μάντσεστερ, ο Μαρτίν Ντεμικέλις αποφάσισε να ακολουθήσει τα βήματα του και έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά.
Γεννήθηκε σε μια μικρή κωμόπολη στην επαρχία της Κόρδοβα, ονόματι Χουστινιάνο Πόσε. Μεγάλωσε εκεί χωρίς πολλές πολυτέλειες, αφού πρόκειται για μια αγροτική κυρίως περιοχή μακρυά από τις μεγάλες πόλεις όπως το Ροζάριο και το Μπουένος Άιρες. Το μόνο που δεν στερήθηκε ποτέ ήταν το ποδόσφαιρο. Σε αυτή την υπέροχα δομημένη κωμόπολη (πραγματικό αλφάδι, όπως φαίνεται στο Google Maps), ο Μαρτίν Ντεμικέλις έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα με την τοπική Κομπλέχο Ντεπορτίβο, ενώ κατά την διάρκεια της εφηβείας του πέρασε και από την Κλουμπ Ρενάτο Τσεζαρίνι.
Εκεί ήταν που τράβηξε και το «βλέμμα» της ιστορικής Ρίβερ Πλειτ, μέσα από ένα τουρνουά που διοργανώθηκε στο Ριο Κουάρτο του Ροζάριο. Μετά από τις τρομερές πιέσεις του συλλόγου προς την οικογένεια Ντεμικέλις, οι γονείς του θηριώδους αμυντικού πείθονται και δίνουν την συγκατάθεση τους για την μετακόμιση του νεαρού στην πρωτεύουσα. Έτσι το όνειρο ξεκινά…
Στα τμήματα υποδομής της Ρίβερ πέρασε δύο χρόνια. Το τρίτο του όμως στον σύλλογο ήταν αυτό που θα τον «σύστηνε» στο κοινό της Αργεντινής. Όλα οφείλονται στον τότε προπονητή των «Μιγιονάριος», Ραμόν Ντίαζ. Ο νυν τεχνικός της Βάσκο ντα Γκάμα, που έχει περάσει κι από την αγγλική Όξφορντ (!), είχε εστιάσει την προσοχή του στο απεριόριστο ταλέντο, που ήταν «συσσωρευμένο» εκείνη την εποχή στον σύλλογο. Εστεμπάν Καμπιάσο, Φερνάντο Καβενάγκι, Κριστιάν Λεντέσμα και Ματίας Λέκι ήταν μόνο μερικά από τα ονόματα, που βρίσκονταν το 2001 στο δυναμικό του συλλόγου, όντας όλοι κάτω των 23 ετών.
Μέσα σε αυτούς λοιπόν, προσθέστε και τον 21χρονο Ντεμικέλις, ο οποίος κάνει το «μπάσιμο» στην πρώτη ομάδα και προσαρμόζεται άμεσα στα «θέλω» του Ντίαζ, παίζοντας στο πλευρό του Σέλσο Αγιαλά. Η Ρίβερ κατακτά τo Κλαουσούρα στο «νήμα» απέναντι στην Χιμνάσια Λα Πλάτα και ο νεαρός στόπερ αρχίζει να «φλερτάρει» με την απέναντι όχθη του Ατλαντικού Ωκεανού. Την αμέσως επόμενη χρονιά, γίνεται βασικός και αναντικατάστατος. Αγωνίζεται σε 46 παιχνίδια εντός και εκτός συνόρων, κατακτά εκ νέου το πρωτάθλημα και ένα μικρό «πανηγύρι» στήνεται γύρω από τους παίκτες του συλλόγου.
Ήταν δεδομένο ότι θα υπήρχε μαζική αποχώρηση των νεαρών ταλέντων. Ο γνωστός μας Τσόρι Ντομίνγκεζ αποχωρεί για την Ρουμπίν Καζάν, ο Αντρές Ντ’Αλεσάντρο φεύγει με μεταγραφή-ρεκόρ 9,5 εκατομμυρίων ευρώ για τη Βόλφσμπουργκ, ο Γκιγιέρμο Περέιρα για την Μαγιόρκα, όμως το μεγαλύτερο «άλμα» το πραγματοποιεί ο Ντεμικέλις για την Μπάγερν Μονάχου. Η μεταγραφή κόστισε, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, περίπου πέντε εκατομμύρια ευρώ. Τι προσέφεραν στους Βαυαρούς αυτά τα πέντε εκατομμύρια; Θα σας πω εγώ. Έναν αμυντικό 260 εμφανίσεων και έντεκα τίτλων μέσα σε μια επταετία!
Κατά διαμονή του στην Γερμανία, ο Ντεμικέλις μπορεί να μην συγκαταλεγόταν στους καλύτερους αμυντικούς στον κόσμο, αλλά διακρινόταν για την σκληρότητα, το έξυπνο παιχνίδι και την σταθερότητα που απέπνεε σε κάθε παιχνίδι. Το μόνο που του έλειψε ήταν ένας ευρωπαϊκός τίτλος, σαν αυτόν που έχασε τον Μάιο του 2010, όταν οι συμπαίκτες του στην εθνική Αργεντινής, Καμπιάσο και Μιλίτο, χάρισαν το Τσάμπιονς Λιγκ στην Ίντερ. Συνεργάστηκε με σπουδαίους προπονητές. Οι Φέλιξ Μάγκατ, Ότμαρ Χίτσφελντ, Γιούργκεν Κλίνσμαν, Γιουπ Χάινκες και Λουίς φαν Χάαλ έμειναν εμβρόντητοι μπροστά την σπουδαία προσωπικότητα του Αργεντίνου αμυντικού, ωστόσο το «ταξίδι» στο Μόναχο έλαβε το δικό του τέλος, όταν στην αρχή της προηγούμενης δεκαετίας αποφάσισε να αλλάξει «σελίδα».
Η νέα του πρόκληση άκουγε στο όνομα Μάλαγα, μία ομάδα η οποία έκανε το δικό της «ξεπέταγμα», χάρη στις φιλοδοξίες ενός σεΐχη από το Κατάρ. Το ρόστερ που είχε συγκεντρωθεί εκείνη την διετία στο Λα Ρομεράδα πραγματικά εντυπωσίαζε. Προπονητής του συλλόγου, ήταν ο μετέπειτα «μέντορας» του σημερίνου μας πρωταγωνιστή. Ο Μανουέλ Πελεγκρίνι διαχειρίστηκε με απόλυτη επιτυχία ένα σύνολο, με παίκτες όπως ο Ζούλιο Μπαπτίστα, ο Ζερεμί Τουλαλάν, ο Ίσκο, ο Νάτσο Μονρέαλ και μια ντουζίνα ακόμη ποδοσφαιριστών που έφεραν την ομάδα της Ανδαλουσίας ως την 4η θέση της Λα Λίγκα και τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ένα «παραμύθι», το οποίο άρχισε στην Αθήνα απέναντι στον Παναθηναϊκό, όπου ο Ντεμικέλις σκόραρε, και ολοκληρώθηκε με τον «μαρτυρικό» αποκλεισμό από την Ντόρτμουντ, δευτερόλεπτα πριν η πρωτάρα Μάλαγα πανηγυρίσει την πρόκριση της στα ημιτελικά του θεσμού.
Από αυτό το συμβάν και έπειτα, η «φούσκα» έσκασε. Ένα μεγάλο ποσοστό παικτών αποχώρησε από τον σύλλογο και ο Ντεμικέλις μετακόμισε στην Μαδρίτη και την Ατλέτικο ως ελεύθερος. Ωστόσο δεν μακροημέρευσε στην ομάδα του Τσόλο Σιμεόνε. Όχι, όχι, δεν τέθηκε εκτός πλάνων, ούτε φταίει ότι δεν «έκανε» για πρωταθλητισμό με την ομάδα της πρωτεύουσας. Ο λόγος ήταν κάποιοι άλλοι Άραβες, αυτή τη φορά από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, σε μια ομάδα που ο προπονητής ήταν ο αγαπημένος του, Πελεγκρίνι.
Έτσι, μοιραία, ούτε ενάμιση μήνα μετά την υπογραφή του στην Ατλέτικο Μαδρίτης, η Μάντσεστερ Σίτι δίνει 4,5 εκατομμύρια ευρώ και τον φέρνει στο Νησί. Αμέσως παίρνει φανέλα βασικού και πρωταγωνιστεί σε σπουδαία παιχνίδια, όπως το «χορταστικό» 6-3 απέναντι στην Άρσεναλ, ενώ παράλληλα με τις επιδόσεις του εντός γηπέδων, αποτελεί και παράδειγμα προς μίμηση για τους νεαρούς συμπαίκτες του. Πραγματοποιεί 106 εμφανίσεις με τους «Πολίτες», τα πρώτα δυο χρόνια είναι βασικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ενδεκάδας, ωστόσο ο απαιτητικός ρυθμός και με το «πλήρωμα» του χρόνου να πλησιάζει, περιορίζεται στον πάγκο.
Το καλοκαίρι του 2016, η θητεία του στην Αγγλία λαμβάνει οριστικά τέλος. Επιστρέφει για λίγους μήνες στην Ισπανία για λογαριασμό της Εσπανιόλ και κλείνει την επιβλητική του καριέρα στη Μάλαγα. Εκεί όμως που ένα μεγάλο «κεφάλαιο» κλείνει, ανοίγει ένα άλλο. Οι Ανδαλουσιανοί του προσφέρουν την ευκαιρία να συνεχίσει το έργο του στο ποδόσφαιρο. Αυτή την φορά εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Χωρίς σεΐχη πια, ο σύλλογος με ένα πενιχρό μπάτζετ προσπαθεί να πετύχει το «θαύμα» της παραμονής. Ο Ντεμικέλις είναι μέλος αυτού του εγχειρήματος, ως βοηθός προπονητή, στο πλευρό του Χοσέ Γκονζάλεθ. Όμως φεύ. Ο σύλλογος τερματίζει στην τελευταία θέση και υποβιβάζεται στη Σεγούντα Ντιβιζιόν.
Ο Αργεντίνος αποχωρεί από την Ισπανία, αποφασισμένος να συνεχίσει το «όνειρο» της προπονητικής ζωής. Μια άλλη πρώην του δίνει αυτήν την ευκαιρία. Η Μπάγερν Μονάχου ψάχνει προπονητή για την Β’ ομάδα, η οποία αγωνίζεται στη Ρετζιοναλίγκα (4η κατηγορία). Δυστυχώς τη θέση τελικά κερδίζει ο Σεμπάστιαν Χούνες και ο Ντεμικέλις καταλήγει στην Κ-19, δίπλα στον Ντάνι Σβαρτζ. Μόνος του έμεινε την επόμενη χρονιά. Σε πέντε αγώνες, μέτρησε τρεις νίκες και μια ισοπαλία, πριν αναλάβει τελικά την αρχική θέση, για την οποία είχε προταθεί!
Στον πάγκο της Β’ ομάδας κάθισε για συνολικά 65 παιχνίδια, γράφοντας 34 νίκες και 16 ισοπαλίες, ενώ οι παίκτες του βρήκαν τον δρόμο προς τα δίχτυα συνολικά 160 φορές. Ο εντυπωσιακός του απολογισμός έφερε «μνηστήρες» στην Μπάγερν από διάφορες ομάδες, που εκτίμησαν τη δουλειά του εκεί. Άπαντες νόμιζαν ότι θα ακολουθούσε τον δρόμο του Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος έκανε αντίστοιχη πορεία στη Ρεάλ Σοσιεδάδ. Όμως ο ίδιος επέλεξε να βάλει μπροστά το συναίσθημα. Η Ρίβερ Πλέιτ, ο μεγάλος του έρωτας, έμενε δίχως προπονητή, με τον Μαρσέλο Γκαγιάρδο να βάζει τίτλους τέλους σε μια εντυπωσιακή οκταετία με δεκάδες τίτλους και θριάμβους.
Ο Ντεμικέλις επέλεξε να μπει κατευθείαν στα βαθιά και να είναι αυτός που θα αντικαταστήσει τον σπουδαίο τεχνικό. Προτίμησε να παίξει το «κεφάλι» του, όπως έκανε συχνά, παλαιότερα στις μονομαχίες εντός αγωνιστικών χώρων. Μέχρι στιγμής τα πάει υπέροχα. Πριν από έναν μήνα κατέκτησε την Πριμέρα Ντιβιζιόν, έχοντας φροντίσει προηγουμένως να «εξαφανίσει» τον ανταγωνισμό. Οι «Μιγιονάριος» έφτασαν στην πρωτιά με έντεκα βαθμούς διαφορά από την δεύτερη Ταγιέρες και πλέον κοιτούν με αισιοδοξία την επόμενη μέρα, που έμοιαζε αβέβαιη μετά τη φυγή του Γκαγιάρδο.
Ο Μαρτίν Ντεμικέλις, φροντίζει να είναι ως προπονητής, όπως και όλοι οι αντικειμενικά σπουδαίοι, που είχε στην καριέρα του. Παρατάσσει την ομάδα με ένα στυλ, που θυμίζει έντονα Πελεγκρίνι, ενώ δεν διστάζει να χρησιμοποιεί τους νεαρούς παίκτες της ομάδας, όπως έκανε και ο Ντίαζ, με την περίπτωσή του. Στο μέλλον προβλέπεται πολλοί νέοι τεχνικοί να «ξεπηδήσουν», επηρεασμένοι από τις διδαχές του Πεπ Γκουαρδιόλα, όμως ο σημερινός μας πρωταγωνιστής επηρεάστηκε βαθύτατα από έναν προκάτοχό του στο Μάντσεστερ, ακολουθώντας τον σε δύο ομάδες πριν βαδίσει στα βήματά του!
