Ήταν η περυσινή έκπληξη του πρωταθλήματος, με έναν προπονητή που ξεκίνησε να συγκαταλέγεται στους κορυφαίους της χώρας. Φέτος όμως η κατάσταση άλλαξε και η Burnley αντιμετωπίζει σοβαρά αγωνιστικά προβλήματα, κατρακυλώντας απρόσκοπτα προς την Championship.
Μετά τις ήττες με κάτω τα χέρια και τα εννιά τέρματα που είχε δεχθεί η Burnley απέναντι σε Chelsea και Manchester City, χθες κάτι φάνηκε να αλλάζει όταν ο Jack Cork έβαλε μπροστά τους «Clarets» στο 54′. Έχοντας όμως μόλις 23% κατοχή και με την ψυχολογία στα τάρταρα, η ομάδα του Sean Dyche, δέχθηκε τρία γκολ στο τελευταίο μισάωρο του αγώνα, όντας με εννιά βαθμούς προτελευταία στην βαθμολογία. Ουσιαστικά στον πάτο του πίνακα έχουμε τριπλή ισοβαθμία μεταξύ Fulham, Burnley και Southampton, με την δεύτερη να παίζει φέτος σαφώς χειρότερα από τις υπόλοιπες.
Τα πεπραγμένα των «Clarets» φέτος επιβεβαιώνουν τα λόγια μας. Δέκα ήττες, μόλις δύο νίκες και δεύτερη χειρότερη άμυνα (32) στο πρωτάθλημα, την στιγμή που πέρυσι σε ολόκληρη την σεζόν έχασε συνολικά δώδεκα φορές και δέχθηκε 39 τέρματα. Η σύγκριση μιλά από μόνη της. Χαρακτηριστικά στατιστικά είναι επίσης πως δέχεται τα περισσότερα σουτ (21,1 ανά παιχνίδι) από κάθε άλλη ομάδα, πραγματοποιεί τα λιγότερα (4,9 ανά παιχνίδι) και έχει τις λιγότερες ντρίμπλες (8,3 ανά παιχνίδι). Εντύπωση μάλιστα κάνει πως παρά την αμυντική της φύση, έχει τα τρίτα λιγότερα τάκλιν (14,5 ανά παιχνίδι) με μόνο τις Bournemouth και Manchester City να έχουν λιγότερα, αφού ουσιαστικά δεν τα χρειάζονται λόγω τακτικής.
Ο Sean Dyche δημιούργησε πέρυσι μια ομάδα η οποία έχει μάθει να αμύνεται καλά και να είναι αποτελεσματική, όμως κόντρα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο αυτό δεν το καταφέρνει στην αντεπίθεση. Μοιάζει απίστευτο, όμως σε 53 ματς πέρυσι και φέτος -ως τώρα- η Burnley έχει πετύχει μόλις ένα τέρμα με αυτόν τον τρόπο, αποδεικνύοντας πως είναι κάτι που δεν το δουλεύει καν. Γενικότερα πέρα από τις περυσινές αμυντικές της επιδόσεις (ήττες και γκολ κατά), τα υπόλοιπα στατιστικά είναι πανομοιότυπα με την προηγούμενη σεζόν, παρά την τεράστια απόκλιση βαθμολογικής συγκομιδής.
Ποια είναι λοιπόν τα φετινά προβλήματα, που κάνουν την διαφορά; Οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια, όμως θα έπρεπε να «ενοχλήσουν» λίγο τον Dyche και το επιτελείο του. Ούτε ο πιο φιλόδοξος οπαδός δεν περίμενε οι Mee, Tarkowski, Westwood και Barnes να επαναλάβουν την εκπληκτική τους χρονιά, ενώ ο τραυματισμός του ίσως πιο ελπιδοφόρου παίκτη του ρόστερ, του τερματοφύλακα Pope, υπήρξε αναμφίβολα πλήγμα από πολύ νωρίς. Δεν αποκλείεται μάλιστα την σημαντικότερη «ζημιά» να την έκανε ο Ολυμπιακός.
Ήταν αρχές Αυγούστου όταν ο λιγομίλητος Dyche, έκανε μια δυσοίωνη πρόβλεψη-παραδοχή, τονίζοντας πως η δυσανάλογη εξοδο-μανία στις μεταγραφές θα απέβαλλε μακροπρόθεσμα -ή βραχυπρόθεσμα- την Burnley από την Premier League. Βλέπετε ο 47χρονος Άγγλος προπονητής είχε ξεκινήσει από νωρίς τον προγραμματισμό της νέας σεζόν ένεκα των προκριματικών του Europa League και είχε ήδη βιώσει την σκληρή πραγματικότητα της νέας τάξης στις αγορές. Οι δύσκολες προκρίσεις στην παράταση απέναντι σε Aberdeen και Basaksehir όμως, του έδιναν ένα ακόμα «μαξιλαράκι ασφαλείας». Αν περάσει και τον Ολυμπιακό, τα οικονομικά οφέλη θα δώσουν στον σύλλογο παράταση ζωής.
Η πρόκριση όμως δεν ήρθε ποτέ και ο πολυπράγμων προπονητής, έκανε αυτό που γνώριζε καλύτερα. Αυτάρκεια και αυτοσυγκράτηση. Αποχωρίστηκε ουσιαστικά από την περυσινή ομάδα μόνο τον Arfield και αγόρασε μόλις τρεις παίκτες (Hart, Gibson, Vydra) για να διατηρήσει το περυσινό τρίπτυχο της επιτυχίας. Απόκρουση-Άμυνα-Αποτελεσματικότητα. Αν είχε άλλους αρχικούς στόχους δεν το ξέρει κανείς, όμως αυτοί οι τρεις δεν έφεραν ότι έψαχνε. Ο Hart όπως είπαμε έχει δεχθεί 32 τέρματα, ο Gibson είναι τραυματίας από τον Ιούλιο και ο Vydra, που ήδη είχε αποτύχει δις στην Premier League με Watford και West Brom, έχει μόλις ένα γκολ, μετά τα 21 πέρυσι στην Championship.
Γενικότερα φέτος όλα τα μέλη του ρόστερ μοιάζουν λίγο χειρότερα από πέρυσι. Η τελευταία νίκη απέναντι στην Cardiff (2-1 εκτός έδρας) ήρθε με αρκετή δόση τύχης, αφού η Burnley σκόραρε στα δύο από τα τρία σουτ της, την στιγμή που οι αντίπαλοι είχαν 1/12. Μοναδική αναλαμπή ήταν το 4-0 εναντίον της Bournemouth, σε ένα ματς που ο Dyche χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το 4-4-1-1 αντί του παραδοσιακού 4-4-2, με το σκορ βέβαια να μην είναι ακριβώς ενδεικτικό, αφού ο Barnes, ερχόμενος από τον πάγκο πέτυχε δύο γκολ στα τελευταία πέντε λεπτά.
Θα υπάρξει ποτέ αμφισβήτηση απέναντι στον Dyche; Αυτό μοιάζει μάλλον το πιο σημαντικό ερώτημα την δεδομένη στιγμή. Ο Άγγλος τεχνικός έγινε όνομα σε τοπική pub, γκράφιτι, υπέγραψε τον Ιανουάριο συμβόλαιο έως το 2022, οδήγησε την ομάδα στην καλύτερη θέση τα τελευταία 50 χρόνια και την έβγαλε στην Ευρώπη μετά την σεζόν 1975/76. Εκτός αυτών την τελευταία φορά που ο σύλλογος υποβιβάστηκε από την Premier League, ο ίδιος παρέμεινε στο πόστο του για να την οδηγήσει ακόμα δυνατότερη πίσω σε αυτήν.
Η σύγχρονη πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική έστω κι αν έχουν περάσει μόλις πέντε χρόνια από τότε. Η ζυγαριά προς το παρόν είναι ακόμα στην μεριά του ταλαντούχου, αν και λίγο μονόχνωτου, Dyche. Ο ίδιος άλλωστε έμεινε πιστός στον σύλλογο όταν κατά την περυσινή επιτυχία αρκετές μεγαλύτερες ομάδες τον προσέγγισαν. Προς το παρόν προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφυπνίσει τους παίκτες του και να τους προσδώσει πάλι την χαμένη τους αυτοπεποίθηση. Απέναντι στην Liverpool εξοργίστηκε με την «κουβεντούλα» του Klopp με τον τέταρτο διαιτητή και θεώρησε τα παράπονά του Γερμανού για τα δυνατά τάκλιν, ενθαρρυντικό μήνυμα για την συνέχεια.
«Έχουμε κάνει ήδη αρκετά βήματα βελτίωσης, όμως η αλήθεια είναι πως πρέπει να αρχίσουμε να παίρνουμε και αποτελέσματα. Ποτέ δεν ήμασταν μια φαντεζί ομάδα. Πάντα παλεύαμε μέχρι τελικής πτώσης για να διακριθούμε. Δεν μας λείπει ο χαρακτήρας και παραμένουμε η επιτυχημένη ομάδα που ήμασταν πέρυσι. Δεν γίνομαι ποτέ ματαιόδοξος και δεν θα σταματήσω να δουλεύω με τους παίκτες μου μέχρι να αλλάξει η κατάσταση», με αυτά τα λόγια ο Dyche τα είπε όλα και δεν θα μας φανεί διόλου απίθανο, αν στο τέλος της χρονιάς βρει την φόρμουλα επιβίωσης, που τόσο δείχνει να χρειάζεται η Burnley.
