Το «αγγλικό» ρόστερ του Άρη, επίτασσε την απόκτηση ενός Βρετανού προπονητή, ο οποίος θα γνώριζε άριστα τους παίκτες που έχει στο δυναμικό της η ομάδα της Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, άνεργος εμφανιζόταν ένας προπονητής με πλούσια ιστορία και κάπως έτσι ο «γάμος» δεν άργησε να έρθει…
Άλαν Σκοτ Πάρντιου. Ένα όνομα, ένας προπονητής, 19 χρόνια σε πάγκους αγγλικών ομάδων και περίπου 855 παιχνίδια προπονητικής καριέρας. Από την τρίτη κατηγορία μέχρι την Πρέμιερ Λιγκ, από τις ρεζέρβες της Ρέντινγκ μέχρι τα Ευρωπαϊκά «σαλόνια» και από εκεί στον περίεργο κόσμο της Ολλανδίας, της Βουλγαρίας και πλέον της Ελλάδος. Ο τεχνικός ηλικίας 61 ετών, ξεχειλίζει από εμπειρία. «Μπαρουτοκαπνισμένος» μέχρι ελέους. Αναγνωρίσιμος από όλους, μα υπάρχει αυτή η κοινή παραδοχή. Αυτοκαταστροφικός και εμμονικός. Ικανός για κάθε πιθανό αποτέλεσμα. Αυτός είναι ο Άλαν Πάρντιου και το egglezoi.gr θα ξετυλίξει τις όχι και τόσο γνωστές πτυχές του Άγγλου τεχνικού.
Γεννημένος το 1961, στο Λονδίνο και στην εργατική περιοχή του Γουίμπλεντον, ο Άλαν Πάρντιου ξεκίνησε να εργάζεται από πολύ μικρή ηλικία. Η τέχνη που διδάχθηκε ήταν αυτή του υαλουργού , ενώ παράλληλα «βόλευε» την αγάπη του για το ποδόσφαιρο μέσα από την Sunday League και τις τοπικές Γουάιτλιφ και Έπσομ. Λίγο έλειψε να παρατήσει τα πάντα, όταν η εξαιρετική δουλεία του στον πύργο NatWest, κέντρισε το ενδιαφέρον αρχιτεκτόνων από την Μέση Ανατολή, οι οποίοι του προσέφεραν θέση εργασίας σε διάφορες χώρες του αραβικού κόλπου. Παρόλα αυτά, έλειψε μόνο για έξι μήνες.
Επέστρεψε στο Λονδίνο, οπού… ξεκρέμασε τα ποδοσφαιρικά του. Η Κορίνθιαν-Κάζουαλς τον έκανε δικό της και εν συνεχεία η Ντάλγουιτς Χάμλετ. Οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις στην μεσαία γραμμή, τον οδήγησαν στην εθνική ομάδα ημι-επαγγελματιών της Αγγλίας και σε μεταγραφή στην Γέοβιλ Τάουν. Από εκεί ήρθε η εκτόξευση. Η τέχνη του… τζαμά έλαβε τέλος και έδωσε την θέση της σε αυτή του επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Όχι με την Γέοβιλ, αλλά με την Κρίσταλ Πάλας. Με τους «Αετούς» κατέγραψε πάνω από μια εκατοντάδα εμφανίσεων, ενώ το ίδιο έπραξε και στην πρεμιερλιγκάτη -τότε- Τσάρλτον. Από το 1987 έως και το 1995, υπήρξε ένας τίμιος καθαρόαιμος μέσος με τις φανέλες των δυο ομάδων, γεγονός που εξαργυρώθηκε και από έναν βραχυχρόνιο δανεισμό στην Τότεναμ. Στα «Σπιρούνια» εμφανίστηκε μόνο στην τραγική τους «εκστρατεία» στο Ιντερτότο του 1995 και κατόπιν επέστρεψε στους «Addicks» για να φύγει για την Μπάρνετ λίγο πριν «κρεμάσει» τα παπούτσια του.
Ο εργατικός μέσος ωστόσο, δεν αποσύρθηκε στις «Μέλισσες». Ο ποδοσφαιρικός επίλογος γράφτηκε στο Ρέντινγκ, όπου είχε προσληφθεί σαν παίκτης και προπονητής της ομάδας των ρεζέρβων. Έτσι ξεκίνησε το προπονητικό του ταξίδι και όταν ο Τέρι Μπούλιβαντ απολύθηκε από τον πάγκο των «Βασιλικών» ανέλαβε χρέη υπηρεσιακού. Το ντεμπούτο του στους πάγκους δεν στέφθηκε με επιτυχία. Η Ρέντινγκ ηττήθηκε με 2-0 από την Χάντερσφιλντ και αμέσως μετά προσλήφθηκε ο Τέρι Άνταμς να καθοδηγήσει τον σύλλογο. Ο δε Πάρντιου επέστρεψε πίσω στις ρεζέρβες και περίμενε καρτερικά μια νέα ευκαιρία. Αυτή ήρθε στα μέσα της σεζόν 1999-2000. Με την Ρέντινγκ στην τρίτη κατηγορία να «χαροπαλεύει» για την παραμονή της, ο Πάρντιου έκατσε στο «τιμόνι» του συλλόγου και βασιζόμενος σε παίκτες όπως ο Τζέιμι Κιούρετον και δίνοντας έμφαση στην φυσική κατάσταση των ποδοσφαιριστών, έφτασε να αγωνίζεται για την άνοδο. Τις δύο πρώτες χρονιά δεν τα κατάφερε, με αποκορύφωμα την ήττα στον τελικό των play-off από την Γουόλσολ. Η τρίτη χρονιά του Πάρντιου στην τεχνική ηγεσία ήταν και η «φαρμακέρη», καθώς η Ρέντινγκ στο τέλος τη σεζόν προβιβάζεται στην Τσάμπιονσιπ. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ήδη στην πρώτη της χρονιά στην κατηγορία, λίγο έλειψε να ανέβει στην Πρέμιερ Λιγκ χάνοντας και πάλι σε διαδικασία play-off, αυτή τη φορά από την Γουλβς.
Αφού εντυπωσίασε στους πάγκους του Σταδίου Μαντέισκι έγινε το βήμα -αναμενόμενο- «ξεπέταγμα» . Η Γουέστ Χαμ ήταν αυτή που του έδωσε θέση εργασίας και η συνέχεια είναι πάνω κάτω γνωστή. Στο Μπόλεϊν Γκράουντ παρέμεινε για τρία χρόνια. Ανέβασε τον σύλλογο στην Πρέμιερ Λιγκ, έπειτα τον καθιέρωσε εκεί, ενώ μετά την εκπληκτική πορεία μέχρι και τον τελικό του FA Cup κατάφερε να κερδίσει και ευρωπαϊκό «εισιτήριο». Το παραμύθι με τα «Σφυριά» δεν είχε happy end. Η ομάδα την σεζόν 2006-07 έμεινε εκτός στην Ευρώπη πολύ νωρίς από την Παλέρμο & εκτός του Λιγκ Καπ από την Τσέστερφιλντ στον πρώτο γύρο. Παρά τις ενστάσεις που είχε η διοίκηση, ο κόσμος ήταν αυτός που τον κράτησε στο Ανατολικό Λονδίνο, ωστόσο λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2006 και μετά από μια… ξεγυρισμένη τεσσάρα από την Μπόλτον, απολύθηκε.
Εν συνεχεία επέστρεψε στην Τσάρλτον, με την οποία είχε μια αξιοσέβαστη καριέρα ως ποδοσφαιριστής. Προπονητικά τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Δεν κατάφερε να κρατήσει την ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ την επόμενη χρονιά, αντί να… «επιστρέψει» στην κορυφαία κατηγορία τερμάτισε απογοητευτικά ενδέκατος. Οι ιδιοκτήτες του λονδρέζικου συλλόγου του έδωσαν πίστωση χρόνου για την σεζόν 2008-09, ωστόσο τα πράγματα μόνο χειρότερα έγιναν, αφού όχι μόνο η ομάδα δεν έδειξε σημάδια βελτίωσης, αλλά βρισκόταν στον πάτο της βαθμολογίας, χωρίς νίκη σε οκτώ παιχνίδια. Οι οπαδοί εξαγριώθηκαν, σε κάθε αγώνα φρόντιζαν να δείχνουν το πόσο ήθελαν τον Πάρντιου εκτός ομάδας και μετά την βαριά ήττα με 5-2 από την Σέφιλντ Γιουνάιτεντ αλλά και από ένα «λαϊκό δικαστήριο» των οπαδών, είδε την πόρτα της εξόδου.
Ακολούθησαν Σάουθαμπτον, Νιουκάστλ, Κρίσταλ Πάλας και Γουέστ Μπρομ στην καριέρα του Βρετανού προπονητή. Σε κάθε μια από αυτές κάτι καλό πιστώθηκε και για αρκετά κατηγορήθηκε. Στους «Αγίους» πιστώθηκε την απόκτηση του Λαλάνα, ωστόσο κατηγορήθηκε για την επιπόλαιη συμπεριφορά της ομάδας του στην League One. Παρά το γεγονός οτι κατέκτησε το Λιγκ Τρόφι απέναντι στην Κάρλαϊλ, στο πρωτάθλημα έχασε την είσοδο στα πλέι-οφ ανόδου για επτά βαθμούς. Το γεγονος αυτό επηρέασε τους ιθύνοντες, ήρθε σε ανοιχτή διαμάχη με την οικογένεια Κορτέζε και λίγο μετά την έναρξη της επόμενης σεζόν, είδε την πόρτα της εξόδου από το Σεντ Μέριζ.
Η Πρέμιερ Λιγκ αναζήτησε και πάλι την παρουσία του. Αυτή τη φορά είχε έρθει η ώρα της Νιουκάστλ. Tο St. James Park θεωρείται το γήπεδο όπου ο Πάρντιου παρουσίασε το πιο σπουδαίο του προπονητικό έργο. Έστω και αν αυτό έληξε με… αρνητικό πρόσημο εξαιτίας των 72 ηττών και των 41 ισοπαλιών σε 184 αγώνες. Στον αγγλικό βορρά, ο Πάρντιου κατάφερε αρχικά να σταθεροποιήσει την ομάδα του στην μέση της βαθμολογίας και με ένα εκπληκτικό ντεμαράζ, έφτασε μέχρι και την Ευρώπη. Η σεζόν 2012-13, αποτελεί την πλέον εμβληματική -μέχρι την φετινή- χρονιά, με τους «Geordies» να φτάνουν μέχρι και τους «16» του Γιουρόπα Λιγκ. Από εκεί και έπειτα επήλθε η απόλυτη κατρακύλα. Άσλεϊ και Πάρντιου δεν ενίσχυσαν επαρκώς την ομάδα, πραγματοποιώντας μονο την μεταγραφή του Κεμέν (του ποιου;) από την Μετζ. Ο Πάρντιου εμφανώς πιεσμένος από τον Τύπο και το κοινό, υπέπιπτε συνεχώς σε πειθαρχικά παραπτώματα εντός των τεσσάρων γραμμών, ωστόσο το πείσμα του Άγγλου τεχνικού, σε συνδυασμό με την επιμονή του ιδιοκτήτη, οδήγησαν αμφότερες τις πλευρές σε μια σύντομη ανανέωση. Το τέλος ήρθε πριν την Πρωτοχρονιά του 2015. Το ποτήρι είχε ξεχειλίσει. Η Νιουκάστλ παρουσίαζε μηδενική βελτίωση. Παράλληλα, στο Λονδίνο, ο Νιλ Γουόρνοκ αποχαιρετούσε τον πάγκο της Κρίσταλ Πάλας. Ο Άλαν Πάρντιου εμφανιζόταν σαν κύριος διάδοχος του και έτσι, αφότου πήρε την σχετική άδεια απο την Νιουκάστλ, επέστρεψε -αυτή τη φορά – ως προπονητής στο Σέλχαρστ Παρκ. Από τότε άρχισε σιγά σιγά να εκλείπει η υπόληψη του στους βρετανικούς πάγκους. Και παρά το γεγονος οτι έφτασε για ακόμη μια φορά σε τελικό Κυπέλλου, μετά απο ένα ακόμη κακό σερί αποτελεσμάτων, είδε την πόρτα της εξόδου.
Οι τίτλοι τέλους στην καριέρα του εντός της Αγγλίας, γράφτηκαν στο Χόθορνς. Εκεί οπου στάθηκε ανήμπορος να αντιστρέψει την κατάσταση στην Γουέστ Μπρομ, αφήνοντας την λίγο πριν την λήξη του πρωταθλήματος στον πάτο της βαθμολογίας. Έτσι πήρε την απόφαση να κυνηγήσει νέες θέσεις εργασίας, αυτή τη φορά στο εξωτερικο. Η Ντεν Χάγκ και η Χάγη του προσέφεραν αυτή την παρθενική εμπειρία, καθώς ανέλαβε τον ρόλο του «σωτήρα». Με το ξέσπασμα όμως του COVID-19, παρέμεινε στον πάγκο για μόλις οκτώ παιχνίδια. Μόλις μια νίκη κατάφερε να πανηγυρίσει, πριν αναχωρήσει για την Βουλγαρία και την ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Εκεί γνώρισε την Βαλκανική «ομορφιά» του ποδοσφαίρου. Αν και αρχικά προσλήφθηκε ως σύμβουλος, προάχθηκε σε προπονητής μετά την αποχώρηση του Στόιτσο Μλαντένοφ. Το «έργο» όμοιο. Μόλις μια νίκη σε εννέα παιχνίδια, ενω σαν να μην έφτανε αυτό, ηττήθηκε και στον τελικό του Κυπέλλου από την αιώνια αντίπαλο, Λέφσκι. Μη περιμένοντας να απολυθεί, παραιτήθηκε μετά από τον τελικό εκείνον, όπου οπαδοί της ίδιας του της ομάδας, πέταξαν… μπανάνες στους έγχρωμους ποδοσφαιριστές της ΤΣΣΚΑ.
Κάπως έτσι λοιπόν κατέληξε στον Άρη. Μετά την αποχώρηση του Μπούργος, ο Πάρντιου εμφανίστηκε σαν «από μηχανής θεός», να διαχειριστεί το «βρετανικό» ρόστερ του συλλόγου. Το έργο του στην χώρα μας συνεχίζεται. Μπορεί να έχει πετύχει παραπάνω από μια νίκη, όμως η μουρμούρα των οπαδών καθώς επίσης και το αξιόλογο ρόστερ των Θεσσαλονικιών δεν δικαιολογούν τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα του. Η μάχη που δίνει για την είσοδο στα play-off του πρωταθλήματος και ο απίστευτος -όπως ήρθε- αποκλεισμός στο Κύπελλο από τον Ολυμπιακό, δεν αποκλείεται να φέρει σύντομα ανακατατάξεις στην τεχνική ηγεσία των «Κιτρινόμαυρων», με τον ίδιο να πληρώνει για ακόμη μια φορά την εμμονή και την επιμονή στο ίδιο πλάνο, έστω και αν αυτό πηγαίνει εντελώς, μα εντελώς στραβά.
Το ίδιο έγινε στην Ρέντινγκ, το ίδιο στην Γουέστ Χαμ, το ίδιο σε Τσάρλτον, Σαουθάμπτον, Νιουκάστλ, Κρίσταλ Πάλας και Γουέστ Μπρομ. Ακόμη και εκτός Αγγλίας, η μοίρα του φαίνεται να είναι ίδια. Καταδικασμένος σε συνεχόμενες αλλαγές πάγκων, «κερδίζοντας» επάξια την ταμπέλα του αυτοκαταστροφικού. Αυτός όμως είναι ο Άλαν Σκοτ Πάρντιου και τον λατρεύουμε. Γιατί είναι και με την βούλα μια από τις πιο καλτ φιγούρες των αγγλικών πάγκων, που έχει ταυτιστεί με τα εντυπωσιακά γήπεδα της Πρέμιερ Λιγκ, της Τσάμπιονσιπ και των ευρωπαϊκών αγώνων.
Διαβάστε ακόμα στο egglezoi.gr: Αντεμόλα Λούκμαν: Το διαμάντι που… άργησε να λάμψει
