Ο Τζορτζ Μπάλντοκ έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 31 ετών και το σοκ είναι ακόμα τεράστιο σε όλη την ποδοσφαιρική κοινότητα.
Δεν υπάρχουν πολλά λόγια για να εκφράσουμε τη λύπη μας για ένα τέτοιο γεγονός. Το σοκ όλων είναι τεράστιο από την τραγική είδηση του χαμού του Τζορτζ Μπάλντοκ. Ενός ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε πολύ επιτυχημένα στο αγγλικό ποδόσφαιρο, αλλά μας έκανε υπερήφανους διπλά φορώντας και τη φανέλα της Εθνικής μας ομάδας.
Πίσω στον Ιούνιο του 2022, ο Τζορτζ Μπάλντοκ είχε κληθεί επιτέλους στην ελληνική Εθνική ομάδα. Τότε ο Φάνης Αγριτέλλης είχε γράψει για τον δικό μας νέο «Γιώργο» μιλώντας για την καριέρα του αλλά και το πως έφτασε να γίνει διεθνής.
Διαβάστε ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό κείμενο:
«Με την «ανάμνηση» της παλιάς Γουίμπλεντον να είναι πλέον ισχνή, ο Τζόρτζ Μπάλντοκ, δεχόταν τις πρώτες ποδοσφαιρικές του βάσεις στις ακαδημίες της νεοσύστατης ΜΚ Ντονς. Από κοντά βρισκόταν και ο μεγαλύτερος αδερφός του, Σαμ, ο οποίος καθότι μεγαλύτερος βίωσε την «μετακόμιση» από το ένα προάστιο στο άλλο.
Εκεί ξεκίνησαν να στεγάζονται τα πρώτα ποδοσφαιρικά τους όνειρα. Ο ένας αδερφός, ικανότατος αμυντικός, εγκεφαλικός, με εντυπωσιακή -για την ηλικία του- σωματοδομή, με σωστές τοποθετήσεις, ταλέντο και κυρίως όρεξη για μάθηση. Ο άλλος, ο πρεσβύτερος, ήδη άφηνε τα διαπιστευτήριά του ως δεινός σκόρερ στις ανώτερες ηλικιακές κατηγορίες. Το όνειρο όμως κοινό. Να παίξουν στην Πρέμιερ Λιγκ και να φορέσουν την φανέλα με το εθνόσημο των «Τριών Λιονταριών».
Παράλληλα, στο σπίτι της οικογένειας, το καλοκαίρι του 2004, ο πατέρας Μπάλντοκ πανηγύριζε ξέφρενα την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Όλοι γνωρίζουμε ποιοι ήταν οι νικητές. Ίσως αυτό ήταν το κομβικό σημείο για να μάθει πραγματικά ο Τζόρτζ την σημασία της Ελλάδας για την οικογένεια του. Στοιχηματίζω ότι αρκετοί από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές έχετε κάποιον συγγενή στην Αυστραλία ή στην Αμερική. Ίσως ξέρετε, λοιπόν, από πρώτο χέρι τι σημαίνει μια ελληνική επιτυχία για τους ομογενείς, τι συναισθήματα δημιουργεί. Κάπως έτσι, μέσω της Ελληνίδας γιαγιάς, η οικογένεια Μπάλντοκ εκτίμησε τότε λίγο παραπάνω τις εδώ ρίζες της!
Ας επιστρέψουμε όμως στα ποδοσφαιρικά πεπραγμένα των τέκνων. Το 2005, ο Σαμ κάνει το ντεμπούτο του με την φανέλα της ΜΚ Ντονς και πέντε χρόνια αργότερα έρχεται η σειρά του Τζόρτζ να πράξει το ίδιο. Η χαρά των δυο αδερφών όμως κρατάει λίγο. Το 2011, ο πρώτος αποχωρεί για την Γουέστ Χαμ, ενώ ο δεύτερος ξεκινά το δικό του «οδοιπορικό» ως δανεικός. Η Νορθάμπτον ήταν η πρώτη που τον ενέταξε στο ρόστερ της. Δεν αγωνίστηκε πολύ. Ήταν αρκετά «άγουρος» για την σκληράδα της League Two και λίγο αργότερα, υποχώρησε μια κατηγορία για λογαριασμό της Τάμγουορθ.
Ούτε κι εκεί κατάφερε να δείξει τις αρετές του, αφού έπεσε πάνω στον αγαπημένο των οπαδών, Ντουέιν Κόρτνει, και πήρε ελάχιστες ευκαιρίες. Εμφανώς απογοητευμένος από το σκληρό πρόσωπο που του έδειξε το αγγλικό ποδόσφαιρο, ο Μπάλντοκ αποφασίζει να δοκιμάσει μια διαφορετική «οδό», αυτήν της Ισλανδίας. Η ομώνυμη ομάδα από το γραφικό Βεστμανέιαρ, ψάχνει απεγνωσμένα για δεξί μπακ. Ο Ισλανδός Μάγκνους Γκίλφασον, εκμεταλλεύεται τις δικές του γνωριμίες στο Νησί και φέρνει στην χώρα τον νεαρό Άγγλο.
Επιτέλους ο νεαρός αμυντικός κάνει το ξεπέταγμά του, πραγματοποιεί το ντεμπούτο τοου σε έναν αγώνα απέναντι στην Σέλφος και κατευθείαν εντυπωσιάζει. Βγάζοντας «ψήγματα» του σκληρού αγγλικού ταπεραμέντου, ο Μπάλντοκ μαζεύει τέσσερις κίτρινες κάρτες στις πρώτες έξι αγωνιστικές. Τα αποτελέσματα δικαιώνουν τον Γκίλφασον κι ο ένας μήνας στην Ισλανδία, εν τέλει γίνεται… τέσσερις, με τον Ισλανδό τεχνικό να τον κρατάει για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια απέναντι στην ιρλανδική Σεντ Πάτρικς. Μπορεί τελικά οι Ισλανδοί να αποκλείστηκαν από τους Ιρλανδούς, όμως αρκετά «μάτια» ξεχωρίζουν τον δυναμικό Άγγλο, που έχει βρεθεί παραδόξως σε αυτήν την γωνιά του ποδοσφαιρικού κόσμου!
Με το πέρας αυτού του δανεισμού, η Τάμγουορθ τον εντάσσει και πάλι στο ρόστερ της. Αυτή τη φορά όμως δεν έρχεται για να συμπληρώσει το φύλλο αγώνος, αλλά για να πρωταγωνιστήσει. «Βγάζει μάτια» στην Κόνφερενς, με τον Μάρκους Λο να μην πιστεύει ότι ο αυτός ο Μπάλντοκ ήταν ο ίδιος με αυτόν που είχε φτάσει στο Λαμπ Γκράουντ ένα οκτάμηνο νωρίτερα. Σε κάθε αγώνα, η δεξιά οπισθοφυλακή μοιάζει απροσπέλαστη. Παράλληλα ξεκινά να καλλιεργεί και τις επιθετικές του αρετές, μοχθώντας καθημερινά για να μάθει την θέση και του δεξιού εξτρέμ. Μάλιστα αγωνίζεται εκεί στον αγώνα απέναντι στην Κόρμπι για το FA Trophy. To αποτέλεσμα; Νίκη με 4-2 και τον Μπάλντοκ να σκοράρει δις.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξαναδοκιμάστηκε εκεί και τον Δεκέμβρη του 2012, ο δανεισμός του έληξε και επέστρεψε στην ΜΚ Ντονς. Στο Μίλτον Κέινς υποβιβάστηκε και πάλι στις ρεζέρβες, όμως αυτή τη φορά αντιμετωπιζόταν ως ένα ανερχόμενο ταλέντο. Όντως την επόμενη χρονιά ήταν η στιγμή του να λάμψει. Υπό τις οδηγίες του Καρλ Ρόμπινσον, ο Μπάλντοκ κάνει καταπληκτική χρονιά στην League One, συμμετέχοντας σε 46 παιχνίδια. Τις επόμενες δυο χρονιές μοιράζει τον «χρόνο» του ανάμεσα σε ΜΚ Ντονς και Όξφορντ Γιουνάιτεντ, ενώ από το 2015 μέχρι και το 2017 παραμένει βασικός στο δεξί άκρο της άμυνας του συλλόγου στον οποίον ξεκίνησε!
Οι καταπληκτικές του εμφανίσεις στις δυο τελευταίες επαγγελματικές κατηγορίες, προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Ο Κρις Γουάιλντερ δεν δίστασε λεπτό να «στηριχτεί» επάνω του, τον έριξε απευθείας στα «βαθιά νερά» της Τσάμπιονσιπ κι ο Μπάλντοκ κολύμπησε με μεγάλη επιτυχία. Η εξέλιξη του ήταν ταχύτατη. Συνθέτοντας μια εξαιρετική τετράδα με τους Τζακ Ο’Κόνελ, Τζέικ Ράιτ και Ντάνιελ Λάφερτι, η Σέφιλντ έχτιζε σταδιακά τα θεμέλια για την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ. Η πολυπόθητη αυτή άνοδος ήρθε την σεζόν 2018/19.
τετράδα της άμυνας παρέμεινε -σχεδόν- ακλόνητη. Μοναδική διαφορά η αποχώρηση του Λάφερτι στο αριστερό άκρο, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον αναπληρωματικό, αλλά ανερχόμενο Έντα Στίβενς. Είχε έρθει πλέον η ώρα για τον Μπάλντοκ να εκπληρώσει ένα μεγάλο του όνειρο, συμμετέχοντας στην Πρέμιερ Λιγκ. Όταν ο σύλλογος κατέκτησε την άνοδο, άπαντες θεωρούσαν ότι οι «Λεπίδες» θα ήταν το πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό. Φευ. Η Σέφιλντ ξετρέλανε τα πλήθη, φτάνοντας μάλιστα κοντά στην έξοδο στην Ευρώπη. Όσον αφορά δε για τον Έλληνα -πλεον- οπισθοφύλακα, υπήρξε βασικό και αναντικατάστατο μέλος της.
Για την ακρίβεια αγωνίστηκε και στους 38 αγώνες της πρώτης σεζόν, αποσπώντας διθυραμβικά σχόλια από σχολιαστές, αναλυτές και δημοσιογράφους. Ίσως να ήταν και η πρώτη φορά που πίστεψε ότι μπορεί μια κλήση στην εθνική Αγγλίας, να μην αποτελεί ουτοπικό όνειρο. Ακόμη και την επόμενη σεζόν, που η Σέφιλντ πήρε την «άγουσα» και πάλι για την Τσάμπιονσιπ, ο Μπάλντοκ «έπαιξε» αρκετά στα βρετανικά μέσα για ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ. Καμία από αυτές τις μεταγραφικές φήμες όμως δεν μετουσιώθηκε σε πρόταση.
Η χρονιά του υποβιβασμού πάντως ήταν κομβική για την απόφασή του να αγωνιστεί στην Εθνική Ελλάδος. Ο Παναγιώτης Ρέτσος έφτασε στο Μπράμαλ Λέιν το δεύτερο εξάμηνο της σεζόν 2019/20, ενίσχυσε το ελληνικό «κίνητρο» του Μπάλντοκ και του έβαλε τις πρώτες σκέψεις να φορέσει την γαλανόλευκη φανέλα. Ο πρώην ομοσπονδιακός μας τεχνικός, Τζον φαν΄τ Σχιπ τον είχε στα ραντάρ αρκετό καιρό, όμως οι διαδικασίες ελληνοποίησης του παίκτη «πάγωσαν» ελέω κορωνοϊού. Όπως και να έχει είναι πλέον, με κάθε επισημότητα, Έλληνας. Η γραφειοκρατία καθυστέρησε, αλλά δεν… στέρησε από την νέα εθνική του Γκουστάβο Πογιέτ μια σπουδαία μονάδα, με τον Ουρουγουανό φυσικά να τον συμπεριλαμβάνει στις πρώτες του κλήσεις.».
Ο Τζορτζ θα πανηγυρίσει ακόμα μία άνοδο με την αγαπημένη του Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, επιστρέφοντας με τις «Λεπίδες» στην Πρέμιερ Λιγκ. Θα καταγράψει 12 συμμετοχές με την Εθνική Ελλάδας, η τελευταία στο παιχνίδι που έκρινε την είσοδο στο EURO 2024 με αντίπαλο τη Γεωργία.
Την περσινή σεζόν, ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και δεν μπόρεσε να βοηθήσει ουσιαστικά την αγαπημένη του ομάδα στην επάνοδό της. Το καλοκαίρι κλείνοντας μία επιτυχημένη πορεία επτά σεζόν στο Μπρέιμαλ Λέιν, θα συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε η τελευταία του ποδοσφαιρική παράσταση να είναι στο μεγαλύτερο ελληνικό ντέρμπι, την περασμένη Κυριακή.
Ο Τζορτζ Μπάλντοκ είχε πάντοτε μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά των ανθρώπων που απαρτίζουν την κοινότητα των Εγγλέζων, ιδιαίτερα μετά την απόφασή του να εκπροσωπήσει την Ελλάδα.
Το μαχητικό του πνεύμα και η εξαιρετική του παρουσία στην Αγγλία -όχι μόνο στα γήπεδα- είναι κάτι που δεν θα ξεχαστεί ούτε από τους Άγγλους αλλά και από εμάς.
Γιώργο μπορεί να έφυγες νωρίς από τη ζωή, αλλά οι Έλληνες Υποστηρικτές του Αγγλικού Ποδοσφαίρου, δεν θα σε ξεχάσουν ποτέ γιατί ήσουν κυριολεκτικά ένας από εμάς: Ένας Έλληνας που λάτρευε το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Καλό ταξίδι παιχταρά.
