Με ανανεωμένο ρόστερ και αντεπίθεση στο φινάλε, όπως και πέρυσι, η Σάντερλαντ βρίσκεται στα πλέι-οφ της Τσάμπιονσιπ μετά από 25 χρόνια κι επιθυμεί διακαώς να επιστρέψει στην Πρέμιερ Λιγκ!
Το 2017 η Σάντερλαντ υποβιβάζεται στην Τσάμπιονσιπ ως ουραγός, μαζεύοντας μόλις 24 βαθμούς. Στόχος της επόμενης σεζόν, ήταν φυσικά η επάνοδος στην Πρέμιερ Λιγκ, τα πράγματα όμως πήραν τελείως διαφορετική τροπή, με την ομάδα να τερματίζει τελευταία και στην Τσάμπιονσιπ και να επιστρέφει στην τρίτη τη τάξει κατηγορία μετά από 30 χρόνια. Όλοι περιμένουν αυτή η ελεύθερη πτώση να αποτελέσει «ηλεκτροσόκ», όμως και πάλι πέφτουν έξω. Επί τρεις συναπτές σεζόν οι «Μαυρόγατες» δεν καταφέρνει να φτάσουν στην άνοδο. Οι τρόποι ποικίλουν – ήττα στο τελικό των πλέι-οφ, 8η θέση και ήττα στα ημιτελικά των πλέι-οφ αντίστοιχα.
Πέρυσι η κατάσταση δεν αλλάζει, αφού η ομάδα βρίσκεται σε όλη τη διάρκεια της σεζόν σε τροχιά πλέι-οφ, χωρίς όμως να διεκδικεί με αξιώσεις κάτι παραπάνω. Στις 29 Ιανουαρίου, έπειτα από μία ήττα με 6-0 από τη Μπόλτον, απολύεται ο προπονητής Λι Τζόνσον και λίγες μέρες αργότερα προσλαμβάνεται ο πρώην τεχνικός της Πρέστον, Άλεξ Νιλ. Η πορεία της ομάδας σταθεροποιείται, τερματίζει 5η και στα πλέι-οφ υπερκερνά το εμπόδιο της Σέφιλντ Γουένσντεϊ στα ημιτελικά και μετέπειτα εκείνο της Γουίκομπ στο τελικό – γεγονότα που θα αποτελέσουν τη 3η και τελευταία σεζόν του δημοφιλούς «Sunderland ‘Til I Die», όπως έχει γνωστό!
Κάπως έτσι φτάνουμε στο «σήμερα», ή καλύτερα στο «φέτος», όπου χωρίς πολυδάπανες μεταγραφές η ομάδα ενισχύεται ουσιαστικά και δημιουργεί έναν κορμό νεαρών ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, με ορισμένους πιο έμπειρους, όπως οι Μπέιλι Ράιτ, Ντάνι Μπαθ και Άλεξ Πρίτσαρντ. Αυτός ο προσανατολισμός καθιστά τη Σάντερλαντ την πιο νεανική ομάδα της κατηγορίας, με μέσο όρο ηλικίας τα 23,4 έτη, ενώ ως στόχος τίθεται ένα υψηλό βαθμολογικό πλασάρισμα, χωρίς παράλογες και ιδιαίτερα υψηλές απαιτήσεις.
Έχοντας ξεκινήσει τη σεζόν αρκετά ελπιδοφόρα και όντας στη 5η θέση μετά από πέντε αγωνιστικές, ο προπονητής Νιλ παίρνει μία ακατανόητη, μέχρι και σήμερα, απόφαση, καθώς μετά τη νίκη επί της Στόουκ εκτός έδρας, υποβάλει την παραίτηση του για να αναλάβει τη… Στόουκ λίγες ημέρες αργότερα. Δείχνοντας γρήγορα αντανακλαστικά οι άνθρωποι της Σάντερλαντ προσεγγίζουν τον Τόνι Μόουμπρεϊ, ο οποίος το καλοκαίρι είχε μείνει ελεύθερος μετά από μία τετραετία στη Μπλάκμπερν. Ο έμπειρος προπονητής, που ειδικεύεται στην ανάπτυξη νεαρών ποδοσφαιριστών, αποφασίζει να ποντάρει στον ενθουσιασμό τον παικτών του, αποβάλλοντας την πιο συντηρητική προσέγγιση του προκατόχου του.
Το παιχνίδι της ομάδας, καθ’ όλη τη χρονιά, βασίστηκε στο 4-2-3-1, που μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις εγκαταλείφθηκε, πάντα από αναγκαιότητα. Λόγω των πολλών τραυματισμών που αντιμετώπισε ο Μόουμπρεϊ, ποτέ δεν δημιουργήθηκε ένας πυρήνας «βασικών», καθώς η ενδεκάδα άλλαζε αρκετά πρόσωπα από παιχνίδι σε παιχνίδι. Ωστόσο ο Άγγλος τεχνικός βρήκε τη σταθερά που, ήθελε ώστε να οδηγήσει την ομάδα στην επιτυχία.
Το βάρος της επιθετικής λειτουργίας έπεσε στα άκρα όπου η Σάντερλαντ έχει τη τύχη να διαθέτει δύο εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές με έφεση στο σκοράρισμα, έχοντας συμμετοχή στο 30% των γκολ της ομάδας τους. Ο λόγος για τους δύο εξτρέμ, Τζακ Κλαρκ (9 γκολ/11 ασίστ) και Άμαντ Ντιαλό (13 γκολ/3 ασίστ) που αποτελούν, ίσως το καλύτερο δίδυμο ακραίων επιθετικών της κατηγορίας, όντας και οι δύο σε εξαιρετική ηλικία, 22 και 20 ετών αντίστοιχα.
Οι «Μαυρόγατες» βρήκαν την καλύτερη φόρμα στη σεζόν την πιο κατάλληλη στιγμή, τρέχοντας ένα αήττητο σερί εννέα αγώνων στις τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, με μερικά σπουδαία αποτελέσματα. Άλλοτε χρειάστηκε να παίξουν αμυντικά, όπως στην έδρα της πρωτοπόρου Μπέρνλι κι άλλοτε να επιτεθούν όπως έκαναν στο Χόθορνς απέναντι στη Γουέστ Μπρομ, η οποία μάλιστα προηγούνταν στο ημίχρονο με 1-0. Παρά αυτές τις εκπληκτικές επιδόσεις η ομάδα στο φινάλε δεν κρατούσε την πρόκριση στα πλέι-οφ ανόδου στα χέρια της.
Ωστόσο έπειτα από 45 εξαντλητικές αγωνιστικές, η 46η και τελευταία μας χάρισε ένα τρομερό φινάλε και δάκρυα χαράς στους χιλιοταλαιπωρημένους οπαδούς της Σάντερλαντ. Μέχρι το ημίχρονο, με το σκορ στο 0-0 απέναντι στην Πρέστον και με τη Μίλγουολ να νικά με 3-1 την Μπλάκμπερν οι ελπίδες φάνηκε να σβήνουν. Με την εκκίνηση του δεύτερου μέρους όμως, στο 54ο λεπτό, μία ακόμα διεκδικήτρια, η Γουέστ Μπρομ σκόραρε απέναντι στη Σουόνσι, σχεδόν ταυτόχρονα με τη Σάντερλαντ, με τις δύο ομάδες να είναι ισόβαθμες, αλλά να βλέπουν τις πλάτες των Κόβεντρι και Μίλγουολ.
Η Μπλάκμπερν, που χρειαζόταν ένα θαύμα για να πάρει εκείνη ένα εισιτήριο, ισοφάρισε τη Μίλγουολ στο 63′ και η Σουόνσι τη Γουέστ Μπρόμ στο 66′ , ενώ η Σάντερλαντ έκανε γρήγορα τρία τα τέρματα της και έστρεψε το βλέμμα της στα δύο αυτά παιχνίδια. Και τότε, με έναν μαγικό τρόπο, περίπου όπως η ομάδα έπεσε δύο σερί σεζόν (και άλλες τόσες δεν ανέβηκε), τόσο η Μίλγουολ, όσο και η Γουέστ Μπρομ ηττήθηκαν, επιστρέφοντας επιτέλους λίγη τύχη στις «Μαυρόγατες». Με τη λήξη του παιχνιδιού ποδοσφαιριστές, τεχνικό επιτελείο και οπαδοί ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς, καθώς είχαν πετύχει κάτι ανέλπιστο και πραγματικά σπουδαίο!
Ο πρωτεργάτης αυτής της πορείας, Μόουμπρεί, δηλώνει πανευτυχής για αυτό το κατόρθωμα παρά το ότι δεν ήταν άμεσος στόχος στην αρχή της σεζόν. Μάλιστα παρά το γεγονός πως η Σάντερλαντ δεν ήταν ακριβώς σταθερή στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς, συνέχισε να αποδίδει όμορφο ποδόσφαιρο, που ικανοποίησε τους οπαδούς της, κέρδισε την εκτίμηση του φίλαθλου κόσμου στην Αγγλία και τελικά έφερε μία ανέλπιστη, αλλά όχι ανάξια επιβράβευση.
Η Ρέξαμ, που πρόσφατα προβιβάστηκε στις επαγγελματικές κατηγορίες, οφείλει κατά ένα βαθμό την αγορά της από τους αστέρες του Χόλιγουντ, Ρομπ ΜακΈλενι και Ράιαν Ρέινολντς, στο «Sunderland ‘Til I Die», μέσα από το οποίο έγινε γνωστή, και στον κινηματογραφικό κόσμο, η δύσκολη κατάσταση της ομάδας, κερδίζοντας αρκετές συμπάθειες. Έπειτα λοιπόν από αφάνταστες δυσκολίες, συνεχείς ατυχίες και εσωτερικές διαμάχες οι «Μαυρόγατες» ακονίζουν ξανά τα νύχια τους και… γουργουρίζουν αγριεμένες προς την Πρέμιερ Λιγκ!
