Παίζοντας μαζί σε τρεις ομάδες για συνολικά έξι σεζόν, οι Κόουλ και Γιορκ αποτέλεσαν ο ένας για τον άλλον τον ιδανικό συμπαίκτη και παρτενέρ.
Όσοι από εμάς πλησιάζουν (ή ξεπερνούν) τα 30 χρόνια ζωής, σίγουρα θα θυμούνται στα αγγλικά γήπεδα μερικά σπουδαία επιθετικά δίδυμα – τότε που ακόμα το 4-4-2 ήταν νόρμα στο Νησί. Κρις Σάτον και Άλαν Σίρερ, Ντένις Μπέργκαμπ και Τιερί Ανρί, Ρόμπι Φάουλερ και Μάικλ Όουεν, ακόμα και η σκωτσέζικη εκδοχή των Άλι ΜακΚόιστ και Μαρκ Χέιτλι, σίγουρα είχαν μαγέψει πολλούς με τη συνεργασία τους. Πολλοί από τους παραπάνω ξεχώριζαν και ως μονάδες, ίσως γι’ αυτό όταν μιλάμε για «δίδυμο», το μυαλό μας πάει πρώτα στους Άντι Κόουλ και Ντουάιτ Γιορκ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Έχοντας γεννηθεί με δεκαεννέα ημέρες διαφορά, ο μεν Κόουλ στο μουντό Νότιγχαμ, ο δε Γιορκ στο μακρινό κι εξωτικό Τρινιντάντ και Τομπάγκο, όντας και οι δύο κεντρικοί επιθετικοί, με τον δέυτερο μόλις τρεις πόντους ψηλότερο από τον πρώτο, οι δυο τους υπήρξαν οι σιωπηλοί «εκτελεστές» που συνδυαστικά πέτυχαν 187 γκολ και μοίρασαν 77 ασίστ, προσφέροντας -κατά παράδοξο τρόπο για επιθετικούς- μεγάλο μέρος της υπόγειας δουλειάς που έστειλε τους «Κόκκινους Διαβόλους» στην κορυφή της Αγγλίας, της Ευρώπης, και του κόσμου.
Ακόμα πιο παράδοξο, το γεγονός ότι σήμερα θυμόμαστε πολύ πιο έντονα τον Τέντι Σέριγχαμ και τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, δηλαδή τους σκόρερ των δύο τερμάτων της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στις καθυστερήσεις του τελικού με την Μπάγερν Μονάχου στο Καμπ Νου, οι οποίοι σφράγισαν μία θρυλική ανατροπή, καταργώντας το πλεονέκτημα των Βαυαρών με το απευθείας φάουλ του Μάριο Μπάσλερ μόλις στο 6ο λεπτό του αγώνα, πλεονέκτημα που κράτησε 85 ολόκληρα λεπτά.
Μπορεί ο Κόουλ κι ο Γιορκ να σίγησαν σε εκείνον τον αγώνα, μπορεί οι δύο αλλαγές του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να αποδείχθηκαν πολύ πιο ηχηρές και, τελικά, «χρυσές», όμως ο τελικός του ’99 είναι αντιπροσωπευτικός της συνολικής διαδρομής των δύο μαύρων φορ, αντικατοπτρίζοντας τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί συνολικά η ιστορία της ανθρωπότητας, αφού πάντοτε προτιμάμε να θυμόμαστε ένα δυο πρόσωπα-σύμβολα, ξεχνώντας τους αφανείς ήρωες οι οποίοι, αν όχι πάντα, τουλάχιστον σε αρκετές περιπτώσεις, διαδραμάτισαν ακόμα σημαντικότερο ρόλο στη διαμόρφωση των γεγονότων.
Αφενός, λογικό: οι Σέριγχαμ και Σόλσκιερ ήταν εκείνοι που, από τις άχαστες μπαλιές του Μπέκαμ, χάρισαν στους φίλους της Γιουνάιτεντ την πιο όμορφη βραδιά της ζωής τους. Αφετέρου, παράδοξο, διότι υπήρχε λόγος που ο Σκωτσέζος τεχνικός επέλεγε βασικούς τους Κόουλ και Γιορκ, μπροστά από τον «ανταγωνισμό». Απόδειξη η αμέσως επόμενη σεζόν, όταν ο Γιορκ σημείωσε 20 τέρματα και ο Κόουλ 19 στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ είχαν καταγράψει και από τέσσερις ασίστ. Τόσο αποτελεσματικός ήταν ο συνδυασμός τους, ώστε αν για παράδειγμα τραυματιζόταν ο ένας από τους δύο στο… FIFA, έβγαζες αλλαγή και τον άλλον. Ήταν σαν ένας παίκτης, αχώριστοι. Δεν είχε νόημα να αφήσεις μέσα τον έναν, χωρίς το συμπληρωματικό του.
«Σε κάποια στιγμή είχαμε ακριβώς το ίδιο αυτοκίνητο. Στο ίδιο χρώμα», θα δηλώσει ο Γιορκ. «Παίζοντας δίπλα στον Ντουάιτ, ήταν σαν να συναντούσες μία όμορφη γυναίκα και να την ερωτευόσουν», θα απαντήσει ο Κόουλ. Σήμερα, η σχέση τους παραμένει ισχυρή. Οι δύο τους είναι κοντινοί φίλοι και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν υπήρξαν δίδυμο μόνο στη Γιουνάιτεντ, αλλά και στις Μπλάκμπερν και Σάντερλαντ. Πέρυσι, ο Κόουλ δήλωνε πανευτυχής για την επιτυχία του φίλου του στην Αυστραλία, ως προπονητή της Μακάρθουρ. Μπορεί ο «διόσκουρός» του να εγκατέλειψε τον αυστραλιανό σύλλογο τον Ιανουάριο του 2023, όμως τον οδήγησε στον πρώτο του τίτλο, κατακτώντας το Κύπελλο Αυστραλίας το 2022.
Ο Γιορκ δεν ήταν πρωτάρης στο αγγλικό πρωτάθλημα, όταν ο Σερ Άλεξ τον πήρε κάτω από τις φτερούγες του το 1998. Μικρός, ήταν οπαδός της Τότεναμ και η πρώτη του εμφάνιση ήταν μια λευκή φανέλα των «Σπιρουνιών». Προτού μεταβεί στο Μάντσεστερ, είχαν προηγηθεί οκτώ ολόκληρες σεζόν του ως παίκτης της Άστον Βίλα. Ακόμα και μετά την αποχώρησή του από τους «Κόκκινους Διαβόλους», το 2002, ο Γιορκ συνέχισε να περιοδεύει στην Αγγλία, περνώντας από την Μπλάκμπερν, την Μπέρμιγχαμ και τη Σάντερλαντ, με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα για τη Σίντνεϊ και την Αυστραλία. Τελικά, κρέμασε τα παπούτσια του το 2009, όντας σχεδόν 38 ετών.
Από τη μεριά του, ο Κόουλ έχει ακόμα πιο πλούσιο βιογραφικό. Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στο Λονδίνο και την Άρσεναλ, τη σεζόν 1989/90. Οι «Κανονιέρηδες» δεν τον εμπιστεύτηκαν ποτέ και τον έστειλαν δανεικό διαδοχικά στη Φούλαμ και την Μπρίστολ Σίτι, στην οποία πήρε μεταγραφή το 1992, αλλά ο πρώτος του τίτλος σε επίπεδο πρωταθλήματος ήρθε με τα ασπρόμαυρα της Νιουκάστλ, με την οποία κατέκτησε τον τίτλο της δεύτερης κατηγορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου τη σεζόν 1992/93, εξασφαλίζοντας την άνοδο στη νεοσύστατη Πρέμιερ Λιγκ.
Στις «Καρακάξες», ο Κόουλ προσέφερε 92 επιθετικές συνεισφορές σε 84 αγώνες (68 γκολ/23 ασίστ). Όμως, τα μεγαλύτερα κατορθώματά του, ο Κόουλ έμελλε να τα επιτύχει με τα κόκκινα, αφού με την επόμενη ομάδα του, τη Γιουνάιτεντ, κατέκτησε πέντε (!) φορές την Πρέμιερ Λιγκ, δύο το FA Cup και μία το Τσάμπιονς Λιγκ. Έχοντας κερδίσει τα πάντα, ο Άγγλος φορ άφησε το Ολντ Τράφορντ το 2001, πηγαίνοντας στην Μπλάκμπερν, όπου και έσμιξε τον παλιόφιλό του, την επόμενη σεζόν. Από τους «Ρόβερς» αποχώρησαν μαζί το 2004. Επόμενοι σταθμοί του Κόουλ ήταν η Φούλαμ, η Μάντσεστερ Σίτι, η Πόρτσμουθ, η Μπέρμιγχαμ, η Σάντερλαντ, η Μπέρνλι και η Νότιγχαμ. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια της καριέρας του δεν συνοδεύτηκαν από κάποιον μεγάλο τίτλο.
«Εγώ και ο Ντουάιτ ήμασταν αντιδιαμετρικά αντίθετοι, γι’ αυτό λειτουργούσαμε τόσο καλά. Ότι άρεσε σ’ αυτόν, εμένα όχι – και το αντίθετο. Ήμασταν σαν το Γινγκ και Γιανγκ. Η φιλία μας δεν θα σταματήσει ποτέ. Τον αγαπώ σαν αδερφό μου και τον θεωρώ μακράν τον καλύτερο συμπαίκτη που είχα στην καριέρα μου. Απλά υπήρχε αυτός ο μοναδικός δεσμός μεταξύ μας», θα πει συγκινημένος ο Κόουλ, ερωτώμενος για την «τηλεπαθητική» αυτή σχέση σε μία πρόσφατη συνέντευξη στο Planet Football.
Μπορεί κανένας από τους δυο τους να μην αναγνωρίζεται σήμερα ως ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς που πέρασαν από το αγγλικό πρωτάθλημα, όμως αδιαμφισβήτητα δύσκολα θα βρει κανείς ένα πιο παραγωγικό επιθετικό δίδυμο, με τα 53 γκολ που πέτυχαν σε όλες τις διοργανώσεις την αξέχαστη σεζόν 99/00 να αποτελούν ορόσημο μέχρι σήμερα. Παίζοντας σε μία εποχή που τα δίδυμα ήταν περισσότερο της… μόδας, οι δυο τους, πάντα μαζί, θα μας θυμίζουν ότι το ποδόσφαιρο είναι πάνω απ’ όλα ομαδικό άθλημα!
