Η επικείμενη μεταγραφή του Hakim Ziyech στην Chelsea έχει προκαλέσει παροξυσμό στους φιλάθλους των «Μπλε», που βλέπουν την ομάδα τους μετά τον σχετικό αποκλεισμό από τις αγοραπωλησίες να προχωρούν σε μία τρομερά στοχευμένη κίνηση. Μήπως όμως αυτός ο ενθουσιασμός εγκυμονεί και κάποιους κινδύνους;
Οι τρεις τελευταίες μεταγραφές της Chelsea έχουν ένα κοινό παρονομαστή, αφού προσπαθούν να συνδέσουν το παρόν με το μέλλον. Mateo Kovacic, Christian Pulisic και Hakim Ziyech έχουν αποδείξει πως μπορούν να συνεργαστούν με νεαρούς εξελίξιμους παίκτες και δεν απαιτούν άμεσα τίτλους, αστέρες και μία ακριβή πώληση. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται φυσικά και ο νυν προπονητής, Frank Lampard, που «διψά» για αναγνώριση και επιθυμεί όσο τίποτα να πετύχει στον δικό του σύλλογο, κάτι που καταφέρνει σε ικανοποιητικό βαθμό φέτος, με ένα ρόστερ δομημένο προσεκτικά από τα σπλάχνα των «Μπλε».
Υπό αυτό το πρίσμα ο Ziyech, πέρα από τα εντυπωσιακά στατιστικά του, επιβεβαιώνει και τον σχεδιασμό αυτής της κίνησης, σε μία τιμή μάλιστα άκρως δελεαστική, αφού το κόστος δεν φαίνεται να ξεπερνά καν τις 35 εκ. λίρες. Η μεταγραφή μοιάζει κάπως με αυτή του Minamino στην Liverpool, αφού ο Μαροκινός εντυπωσίασε στους αγώνες του Champions League και ειδικά σε αυτόν του Stamford Bridge, όπου μοίρασε τρεις ασίστ (!) σε 72 λεπτά συμμετοχής στο συναρπαστικό 4-4. Στην καριέρα του στον Ajax μετρά έως τώρα 48 τέρματα και 82 ασίστ σε μόλις 161 συμμετοχές, ενώ συνολικά στην Eredivisie, αν προσθέσουμε και τα νούμερα σε Heerenveen και Twente, φτάνει στα 79 γκολ και 97 ασίστ σε 214 αγώνες.
Μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει το ολλανδικό πρωτάθλημα λόγω χαμηλότερης δυναμικότητας, όμως οι αγορές από αυτό είναι ικανές να αποδειχθούν «χρυσωρυχείο», με πιο τρανά παραδείγματα αυτά των Robben, Van Persie, Van Nistelrooy και Kuyt. Γενικότερα όλα συνηγορούν υπέρ του 26χρονου μεσοεπιθετικού και δικαιολογημένα τα μέσα, οπαδικά και μη, έχουν αποθεώσει αυτήν την επιλογή. Είναι ο Ziyech όμως ο απόλυτος σωτήρας της Chelsea, που θα σηματοδοτήσει την νεανική αντεπίθεση που οραματίζεται ο σύλλογος;
Η Premier League «κρύβει» άπειρα παραδείγματα παικτών, που χάθηκαν στον άκρατο ενθουσιασμό της προοπτικής τους, την στιγμή που αποδεδειγμένα μπορούσαν να πετύχουν οπουδήποτε αλλού. Το καλοκαίρι ο Μαροκινός άσσος συνδέθηκε τόσο με την Bayern Munich όσο και με την Sevilla, σε δύο «περιβάλλοντα» που ο καθένας θα μπορούσε να προσαρμοστεί και να αποδώσει πιο εμφατικά. Η γερμανική ομάδα άργησε πολύ να τον προσεγγίσει, την ώρα μάλιστα που ο Ajax είχε και ευρωπαϊκά προκριματικά, ενώ το δέλεαρ του ισπανικού συλλόγου δεν ήταν αρκετό για να φύγει, αλλά αρκετό για να προβληθεί ως μία ακόμα συναισθηματική επιτυχία η ανανέωση συμβολαίου του.
«Είναι ένα καλό βήμα. Ο Hakim είναι έτοιμος γι’ αυτό τώρα», ο Aziz Doufikar, εκτός από πρώτος Μαροκινός παίκτης που αγωνίστηκε στην Eredivisie, είναι τόσο ο μέντορας, όσο και το πρότυπο του Ziyech. Η πορεία τους κοινή από το 2006 και μετά, αν και τους χωρίζουν 30 χρόνια ζωής, όταν ο νυν παίκτης του Ajax έχασε τον πατέρα του από την ζωή, και δύο από τα εννιά του αδέρφια παράτησαν το ημι-επαγγελματικό ποδόσφαιρο για να… μπουν φυλακή! Ο ίδιος εκείνη την εποχή έπαιζε ακόμα στην τοπική ASV Dronten της πόλης που μεγάλωσε και κάπνιζε, ξενυχτούσε, έχανε προπονήσεις και παρατούσε το σχολείο, ενώ δεν ήταν ακόμα ούτε 15!
Προφανώς ο ενθουσιασμός του Doufikar δεν συμβαδίζει με τα διθυραμβικά headlines που κάνουν τον γύρο του κόσμου, έχοντας ζήσει την κακή και την καλή πλευρά του 26χρονου πια μεταγραφικού αποκτήματος της Chelsea. Στην πρώτη του μεταγραφή άλλωστε -από την Heerenveen στην Twente- ο ίδιος ο Ziyech είχε δηλώσει ευθαρσώς πως λέει πάντα ότι σκέφτεται γι’ αυτό και δεν είναι εύκολος για τους περισσότερους προπονητές. Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και στον Ajax, αφού μετά τον πρώτο του άτιτλο χρόνο, είχε έρθει σε σφοδρή αντιπαράθεση σε «μπλόκο» οργανωμένων οπαδών στο πούλμαν της ομάδας, φτάνοντας σε σημείο να ζητήσει μεταγραφή και να διαγράψει κάθε φωτογραφία του σχετική με την ολλανδική ομάδα από τα social media.
Φυσικά από την «συλλογή» του δεν θα μπορούσε να λείπουν οι Εθνικές ομάδες, καθώς μετά την απόφαση του Danny Blind να τον αφήσει για όλο το ματς στον πάγκο στις δύο πρώτες του κλήσεις στην Εθνική Ολλανδίας, αποφάσισε να απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση στην χώρα καταγωγής του (Μαρόκο) και να γίνει άμεσα διεθνής. Μάλιστα δεν δίστασε να παραινέσει και τους συμπατριώτες του El Ghazi και Tannane να πράξουν το ίδιο, καταφέρνοντας όμως να πείσει μόνο τον δεύτερο, αφού ο νυν ποδοσφαιριστής την Aston Villa πρόλαβε να σημειώσει δύο συμμετοχές πριν «ξεχαστεί» εδώ και μια πενταετία.
Επίσης το timing της μεταγραφής μοιάζει κάπως ανησυχητικό, με την ήττα-αποκλεισμό από την Valencia ουσιαστικά να την σφραγίζει, μιας και η τιμή του δεν μπορεί εύκολα να εκτοξευθεί μακρυά από το «λαμπερό» Champions League. «Μου αρέσει πολύ να παίζω για τον Ajax. Αν ένας σύλλογος με ήθελε τόσο πολύ θα είχε κάνει ξεκάθαρο πως θέλει να με αποκτήσει. Όλοι είδαν τι καταφέραμε πέρυσι και τον ρόλο που έπαιξα σε αυτό. Μια μεταγραφή δεν αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο για εμένα, αφού τα λεφτά δεν είναι πρόβλημα και θα έφευγα μόνο με την σωστή πρόταση. Θέλω να αποδείξω πως η περυσινή πορεία της ομάδας δεν ήταν πυροτέχνημα».
Αυτά δήλωνε κατά την παραμονή του ο Ziyech και δεν είναι απόλυτα σίγουρο αν εννοούσε την Chelsea, όταν υπερθεμάτιζε την σωστή πρόταση. Για τους περισσότερους άλλωστε η παραμονή του ήταν μεγάλη έκπληξη και μένοντας στην comfort zone του ίσως εσωτερίκευε την «απαξίωση» συγκριτικά με τις πολυσυζητημένες και πανάκριβες πωλήσεις των De Jong και De Ligt. Αυτή η συνεχιζόμενη αδικία φαίνεται να στοιχειώνει την καριέρα του, αφού δεν είναι μόνο ο φετινός αποκλεισμός από την συνέχεια του Champions League, αλλά φυσικά και ο περυσινός στα ημιτελικά από την Tottenham δευτερόλεπτα πριν την λήξη του επαναληπτικού, ο χαμένος τελικός στο Europa League από την Manchester United, καθώς και οι μόλις δύο τίτλοι (ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο) στο ολλανδικό πρωτάθλημα σε οκτώ γεμάτα πρωταγωνιστικά χρόνια.
Αναμφίβολα τι θα μπορούσε δυνητικά να φέρει στο Stamford Bridge είναι εκπληκτικά τόσο από άποψης δημιουργίας και θεάματος, όσο και στην πράξη. Μετά το εντυπωσιακό της ξεκίνημα στην Premier League η Chelsea μετράει τέσσερις νίκες τους τελευταίους τρεις μήνες με μόλις 1,25 τέρματα ανά αγώνα στο ίδιο χρονικό διάστημα και αν και διατηρεί την προνομιούχο θέση της στην τετράδα, η ευρωπαϊκή έξοδος δύσκολα θα κριθεί πριν τις τελευταίες αγωνιστικές. Ο Ziyech έρχεται σε μία ομάδα γεμάτη προοπτική, όμως είναι πιθανόν ακόμα και το σενάριο να πρέπει να αρκεστεί του χρόνου μόνο στις εγχώριες διοργανώσεις.
Επιπλέον κρίνοντας από την τρέχουσα τακτική του Lampard ο Μαροκινός προορίζεται για την τριάδα της επίθεσης, ίσως στην θέση του φευγάτου Willian και του απόντα Pedro, κάτι που άμεσα σημαίνει πως ένας εκ των δύο πιο ταλαντούχων παικτών στο ρόστερ, Mount και Pulisic, θα ξεκινήσει την νέα σεζόν ως μόνιμος αναπληρωματικός, περιορίζοντας ή και «διώχνοντας» το πολυσηζητημένο wonderkid, Hudson-Odoi. Επιπλεόν ακόμα χειρότερη μοιάζει η λύση να προσαρμοστεί το σύστημα στις ανάγκες του Ziyech, αφού επιδεικνύει σαφώς καλύτερα νούμερα ως ελεύθερος επιθετικός μέσος, καθώς τότε πέρα από τους φαινομενικά ακλόνητους Jorginho και Kante, θα επηρεαστούν πέραν του Mount και οι έτεροι διεθνείς Loftus-Cheek και Barkley, ο «δουλευταράς» Kovacic και ο ταλαντούχος 18χρονος Gilmour.
To «παζλ» μοιάζει ήδη αρκετά δύσκολο, χωρίς καν να υπολογιστεί η διαφαινόμενη λαϊκή απαίτηση για μεταγραφική δραστηριότητα το καλοκαίρι και τα πληθαίνοντα δημοσιεύματα για πολυέξοδη κίνηση για τον Jadon Sancho. Αυτήν την στιγμή ένα μοιάζει σίγουρο πως ο 26χρονος Μαροκινός έρχεται «αφηνιασμένος» ώστε να κατακτήσει την δόξα και τους τίτλους που του στερούσαν τόσα χρόνια η τύχη και οι συγκυρίες, όμως η κακοπροαίρετη κριτική, η οπαδική ανυπομονησία, η τακτική στασιμότητα και τα «υπερφίαλα» ταλέντα της ομάδας μπορούν να αποδειχθούν οι χειρότεροι εχθροί του.
