Αποδυναμωμένη και σε κρίση, η Γουλβς εξέπληξε ευχάριστα την πρώτη αγωνιστική, έχασε εύκολα τη δεύτερη και κέρδισε το «ντέρμπι» της τρίτης, αποδεικνύοντας γιατί αποτελεί το απόλυτο φετινό στοίχημα.
Αν και στην Αγγλία, δεν είναι συχνό φαινόμενο, στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα, συνηθίζεται να βλέπουμε συχνά τις ομάδες-πυροτεχνήματα, που βγαίνουν στο προσκήνιο για κάποιες σεζόν, μπορεί ακόμα και για μια και μοναδική, στην πρώτη κατηγορία και μετά εξαφανίζονται το ίδιο γρήγορα όπως εμφανίστηκαν. Αν και στις αρχές του αιώνα, η Γουλβς έμοιαζε να ακολουθεί μια τέτοια πορεία, έχοντας προβιβαστεί δύο φορές και υποβιβαστεί τρεις μέσα σε έντεκα χρόνια, η πολυπόθητη σταθερότητα στην μεγάλη κατηγορία δεν άργησε να έρθει.
Τη σεζόν 2017/18, οι «Λύκοι» κατέκτησαν την Τσάμπιονσιπ, ανέβηκαν στα «σαλόνια» της Πρέμιερ Λιγκ και από τότε δεν έχουν ξανακοιτάξει πίσω, δημιουργώντας μάλιστα μια ομάδα που τερμάτισες δις στην πρώτη οκτάδα κι έφτασε ως τα προημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ. Όπως γίνεται αντιληπτό, οι ζοφερές για το σύλλογο μέρες της δεκαετίας του ’80, ανήκουν πια στο παρελθόν και το παρόν σχεδιάζεται με ακρίβεια και προσοχή. Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει, αφορά την φετινή pre-season, όπου η ομάδα έχασε ούτε λίγο ούτε πολύ, εννέα ποδοσφαιριστές και τον προπονητή της, ενώ στον αντίποδα, η μεταγραφική ενίσχυση χαρακτηρίζεται το λιγότερο νωθρή.
Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί, είναι το εάν αυτή η «διαρροή» παικτών, θα οδηγήσει σε πραγματική αποδυνάμωση του συνόλου και ως εκ τούτου θα τεθεί υπό αμφισβήτηση η επιβίωσή του στην Πρέμιερ Λιγκ, στην οποία δεν έχει τερματίσει κάτω από 13η την τελευταία πενταετία, ή αν πρόκειται περί υπολογισμένων κινήσεων της διοίκησης, που θα αποβούν ακόμα κι ευεργετικές μακροπρόθεσμα!
Μπορεί το ενδιαφέρον του ποδοσφαιρικού κόσμου, κάθε καλοκαίρι, να κινείται γύρω από τα «πάρε-δώσε» των ομάδων σε επίπεδο ποδοσφαιριστών, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως η απόδοση ενός συλλόγου, συχνά ξεκινάει από την άκρη του πάγκου. Για τη Γουλβς, το θέμα του προπονητή, ίσως αποτελεί το κυριότερο «αγκάθι» για την φετινή σεζόν. Ο Ζουλέν Λοπετέγκι, ο οποίος είχε έρθει στο Γουλβερχάμπτον με τρομερές περγαμηνές ως νικητής του Γιουρόπα Λιγκ με τη Σεβίλλη και βελτίωσε σαφέστατα τους «Λύκους» μετά την άφιξή του, εξέφρασε ανοιχτά την αντίθεσή του με τη νέα μεταγραφική πολιτική, και μάλιστα προχώρησε και σε μια αιφνιδιαστική παραίτηση, μόλις τρεις ημέρες πριν την επίσημη πρεμιέρα της ομάδας!
Οι φωνές στο στρατόπεδο του συλλόγου μοιράστηκαν στη μέση, με τους μισούς να κατηγορούν τον Ισπανό για αντιεπαγγελματική συμπεριφορά και τους άλλους μισούς να τον υπερασπίζονται, χρεώνοντας την -κατ’ αυτούς- καταστροφική μεταγραφική περίοδο, στην διοίκηση. Αντικαταστάτης του, ο 40χρονος Γκάρι Ο’Νιλ, πρώην προπονητής της Μπόρνμουθ, ο οποίος επέστρεψε εσπευσμένα από τις διακοπές του στην Πορτογαλία, για να αναλάβει τις τύχες της ομάδας.
Αναμφίβολα, ο Άγγλος τεχνικός θα αποτελέσει το εύκολο θύμα, εάν τα πράγματα στραβώσουν τη φετινή χρονιά για τη Γουλβς και θα πληρώσει πρώτος το μάρμαρο για την κακή πορεία, έστω κι αν η θητεία του δεν ξεκίνησε με τις καλύτερες συνθήκες. Εάν από την άλλη, καταφέρει να οδηγήσει την ομάδα σε «ασφαλή νερά», θα αποτελέσει τεράστιο παράσημο τόσο για τον ίδιο, όσο και για την διοίκηση που τον εμπιστεύτηκε. Προσωπική εκτίμηση, πρόκειται ξεκάθαρα για downgrade!
Εντός του ρόστερ τώρα, αναμφίβολα μεγαλύτερη απώλεια θεωρείται αυτή του Ρούμπεν Νέβες, αρχηγού και απόλυτου ηγέτη των «Λύκων», που υπηρέτησε την ομάδα για πάνω από μια εξαετία. Δύσκολα αναπληρώνεται τέτοιο κενό, και αναμφίβολα θα «πονέσει» πολύ τη μεσαία γραμμή, αφήνοντας βαριά «κληρονομιά» στον Μπουμπακάρ Τραορέ και τον ποιοτικό συμπατριώτη του Ματέους Νούνιες. Ο Νέβες παρασύρθηκε από τον «τυφώνα» που ακούει στο όνομα Σαουδική Αραβία και την Αλ Χιλάλ, έναντι 55 εκατομμύρια ευρώ. Δύσκολα θα έλεγε όχι η διοίκηση σε μια τέτοια πρόταση, παρά την γκρίνια του κόσμου!
Αίσθηση προκάλεσε πάντως και η αποχώρηση του Νέιθαν Κόλινς, του κεντρικού αμυντικού με την εκπληκτική περυσινή σεζόν, όπου μαζί με τον Μαξ Κίλμαν διαμόρφωσαν ένα δυναμικό και αξιόπιστο δίδυμο. Όπως και πολύ άλλοι, έτσι κι εγώ, δεν βρίσκω λογική στην μεταγραφή του Κόλινς για 23 εκατομμύρια λίρες, ποσό που προφανώς αξιολογήθηκε ως αρκετό από την διοίκηση, και αποτέλεσε και ρεκόρ δαπάνης για την Μπρέντφορντ, που τον απέκτησε.
Στην ίδια κατηγορία, στις αποχωρήσεις δηλαδή που αποτελέσουν ενδεχομένο βήμα πίσω για τον σύλλογο, θα μπορούσαμε υπό προϋποθέσεις να προσθέσουμε και τους Κόνορ Κόαντι και Αντάμα Τραορέ, με τον πρώτο να αποχωρεί για 7,5 εκατομμύρια λίρες για τη Λέστερ της Τσάμπιονσιπ, έχοντας πια πατήσει τα 30, ενώ ο δεύτερος παρά τη γεμάτη σεζόν που είχε, όσον αφορά τις συμμετοχές, δεν αποδέχτηκε την πρόταση ανανέωσης, ελπίζοντας στην «αναγέννηση» με τη φανέλα της Φούλαμ.
Όσον αφορά τις υπόλοιπες αποχωρήσεις, δεν θα ασπαστώ την φρενίτιδα που επικρατεί στις τάξεις των οπαδών της ομάδας, καθώς πρόκειται για παίκτες που είτε δεν είχαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής, όπως ο Ραούλ Χιμένεθ, που την τελευταία χρονιά μέτρησε μόλις 15 συμμετοχές, ο Ράιαν Τζάιλς, για τον οποίο εκταμιεύθηκαν πέντε εκατομμύρια λίρες από την Λούτον, ενώ δεν είχε καν συμμετοχή με την ομάδα, και ο Ιάπωνας Χαγιάο Καβάμπε (μόλις μία συμμετοχή), είτε είχαν αφήσει πίσω τους τα καλά ποδοσφαιρικά χρόνια, όπως οι Ντιέγκο Κόστα και Ζοάο Μουτίνιο.
Καλώς ή κακώς, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι ισορροπίες στο αγωνιστικό κομμάτι, η Γουλβς είναι υποχρεωμένη να ποντάρει σε μονάδες, ώστε να έχει μια σεζόν μακρυά από περιπέτειες. Μετά τον Ο’Νίλ, που κατά την προσωπική μου άποψη, αποτελεί το κύριο στοίχημα, καθοριστικός αναμένεται να αποβεί ο Ματέους Κούνια. Γνώριμος στο Μολινό, καθώς αγωνίστηκε με τα χρώματα της ομάδας και την περυσινή σεζόν, ο Βραζιλιάνος αποκτήθηκε για 44 εκατομμύρια, όπως όριζε η ρήτρα που είχε ο δανεισμός του από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Τα δύο γκολ σε 20 συμμετοχές, και η γενικότερη παρουσία του, δεν ενθουσίασαν κανέναν, και μένει να δούμε εάν μπορεί να σηκώσει το βάρος που του αναλογεί την φετινή χρονιά, έχοντας προσαρμοστεί καλύτερα στα δεδομένα της Πρέμιερ Λιγκ.
Πέρα απ’ αυτόν, ένας ακόμα νέος (αλλά παλίος!) παίκτης θα κρίνει κατά πολύ την πορεία των «Λύκων». Αυτός δεν είναι άλλος από τον Ματ Ντόχερτι, λαϊκό ήρωα στο Μολινό, που αποκτήθηκε με ελεύθερη μεταγραφή, κι αυτός από την Ατλέτικο Μαδρίτης, και σκόρπισε χαμόγελα. Πάνω από 300 συμμετοχές με τη Γουλβς, ένα ιστορικό τέρμα κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι και μια δεκαετία προσφοράς, από μόνα τους κάνουν τον Ιρλανδό one-to-watch τη φετινή σεζόν.
Είναι κοινό μυστικό, πως το περυσινό ρόστερ, ή όσο έχει απομείνει τελοσπάντων, θα σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος, καθώς οι μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας, δεν ενθουσίασαν κανέναν, όντας στην πλειοψηφία τους παίκτες που ήδη βρίσκονταν στο έμψυχο δυναμικό του συλλόγου, απλά ως δανεικοί. Προφανώς ο Ματέους Νούνιες, που πολιορκήθηκε μάλιστα από τη Μάντσεστερ Σίτι, θα τραβήξει το «κουπί» στον χώρο του κέντρου, ενώ στο επιθετικό μισό οι Ζοάο Γκόμες και οι πάντα επικίνδυνοι ακραίοι Πέδρο Νέτο και Ντανιέλ Ποντένσε θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος της δημιουργίας. Αβέβαιη παραμένει η επιθετική εικόνα της ομάδας, έστω κι αν υπάρχουν επιλογές για κάθε γούστα με τους Χουάνγκ Χι-Τσαν, Γκονσάλο Γκέδες, Φάμπιο Σίλβα και Σάσα Καλάιτζιτς!
Μπάλα είναι και γυρίζει, ωστόσο δυσοίωνη φαντάζει η σεζόν ενόψει για τη Γουλβς. Επιθετική γραμμή που δεν «δαγκώνει», μόλις δύο καθαρόαιμα σέντερ μπακ πρώτης γραμμής, μεταγραφική στασιμότητα και η φυγή του καλύτερου παίκτη της ομάδας το καλοκαίρι, συνθέτουν μια εικόνα, που δικαιολογημένα προκαλεί άγχος σε κάθε φίλο της ομάδας. Πολλά τα «αν», και σε αντίστοιχες περιπτώσεις, δεν έχουν επαληθευτεί.
Σε πείσμα όλων αυτών ωστόσο, στο παιχνίδι με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η ομάδα στάθηκε πολύ καλά και έδειξε πως μπορεί να γίνει επικίνδυνη, με το αποτέλεσμα (και τη διαιτησία) να την αδικεί κατάφωρα. Η ευρεία ήττα απέναντι στην Μπράιτον ήρθε να «χαλάσει» τα πρώτα θετικά δείγματα, όμως η εκτός έδρας νίκη κόντρα σε μία ανταγωνίστρια ομάδα στην μάχη της (άνετης;) παραμονής, την Έβερτον, ήρθε να ισορροπήσει την κατάσταση. Προσωπικά πιστεύω, πως έστω κι αν τα πάει χειρότερα από πέρυσι, οι «Λύκοι» θα είναι και του χρόνου εδώ και όχι στην Τσάμπιονσιπ…
