Σε μία χρονιά που η Γουέστ Χαμ ήταν σε ρυθμούς «West Ham Way» τα «Σφυριά» ανταμείφθηκαν με μία παρουσία σε έναν ευρωπαϊκό τελικό μετά από 47 χρόνια!!
Καμία φορά έχει αξία να γυρίζει κανείς τον χρόνο πίσω. Όχι για να πάρει μία μικρή τζούρα από στιγμές που ανήκουν στο παρελθόν, αλλά για να σκεφτεί πόσο δρόμο έχει διανύσει για να φτάσει στο σήμερα. Είτε αυτό είναι προς τα πίσω, είτε αυτό είναι προς τα μπροστά.
Αρχικά, ας επικεντρωθούμε στο σήμερα. Το σήμερα βρίσκει την Γουέστ Χαμ σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης μετά από 47 χρόνια. Έναν χρόνο μετά τον άδοξο αποκλεισμό στην ημιτελική φάση του Γιουρόπα Λιγκ, η ομάδα του Μόις καταφέρνει να πάει ως το τέλος της διαδρομής, στον τελικό του Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ.
Το γκολ του Φορνάλς στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων ήταν το έναυσμα των πανηγυρισμών. Ο Ντέιβιντ Μόις έτρεξε προς το πέταλο των φιλοξενούμενων, με μία ένταση που όμοια δεν είχε ποτέ. «Κάνατε εξαιρετική δουλειά. Όχι μόνο σήμερα, αλλά σε όλο του τουρνουά» θα πει στα αποδυτήρια.
Η έκσταση που επικρατούσε στο στρατόπεδο της Γουέστ Χαμ, δεν κλονίστηκε ούτε όταν οι φίλοι της Αλκμάαρ «τραμπούκισαν» τα μέλη των οικογενειών των ποδοσφαιριστών της αγγλικής ομάδας. Τα πανηγύρια τόσο στα αποδυτήρια, όσο και στον αγωνιστικό χρόνο δεν σταματούσαν. Ο Μαρκ Νομπλ -βλέποντας ουσιαστικά του συμπαίκτες του- να είναι σε έναν τελικό, ήταν δακρυσμένος από χαρά!
Πριν το παιχνίδι –σύμφωνα πάντα με τον Ροσέιν Τόμας- ο Μόις μίλησε στους παίκτες του για την ήττα από την Άιντραχτ Φρανκφούρτης ώστε να τους δώσει το απαραίτητο έξτρα κίνητρο. Γύρισε πίσω τον χρόνο ώστε να τους θυμίσει πόσο άσχημη ήταν η νύχτα. Τους θύμισε πως δεν θα ήθελαν σε καμία περίπτωση να δούνε ξανά τους αντιπάλους, να πανηγυρίζουν έξαλλα μπροστά τους.
Η Γουέστ Χαμ είχε φυσικά καλύτερες νύχτες στο Κόνφερενς Λιγκ. Για την ακρίβεια, ότι καλό είδαμε φέτος από τα «Σφυριά» ήταν στην συγκεκριμένη διοργάνωση. Φυσικά, το διακύβευμα ήταν πολύ μεγαλύτερο. Το ψυχολογικό φορτίο από τον περσινό αποκλεισμό ακόμα πιο μεγάλο. Όμως, οι ποδοσφαιριστές του Μόις τα κατάφεραν και στοχεύουν στον πρώτο τίτλο της ομάδας μετά το 1980 και την κατάκτηση του F.A. Cup.
«Είναι η πρώτη φορά που μπορώ να νιώσω αυτή την χαρά με τη φανέλα της Γουέστ Χαμ. Η χρονιά δεν είναι ήταν και η καλύτερη σε ότι αφορά το πρωτάθλημα, αλλά αν τελειώσει με έναν τίτλο, όλοι θα θυμούνται αυτή την χρονιά με θετικό πρόσημο» δήλωσε μετά το παιχνίδι ο αρχηγός της ομάδας, Ντέκλαν Ράις.
Ο 24χρονος Άγγλος μέσος με τον τρόπο του, ίσως να φωτογράφησε και μία προσωπική ανακούφιση. Δεν είναι λίγα τα σενάρια τα οποία σημειώνουν πως είναι πολύ πιθανό να αποχωρήσει το καλοκαίρι. Είτε αλλάζοντας γειτονιά στο Λονδίνο, είτε αλλάζοντας πόλη. Και μοιάζουν αρκετά ρεαλιστικά.
Εάν η Γουέστ Χαμ κλείσει την χρονιά με έναν τίτλο, ο Ράις θα έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στην ιστορία των «Σφυριών», καθώς θα είναι ο πρώτος αρχηγός της ομάδας μετά τους εμβληματικούς, Μπόμπι Μουρ και Μπίλι Μποντς που θα έχει σηκώσει τρόπαιο. Σίγουρα θα έχει αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά εάν το αποφασίσει.
Λένε πως συμβαίνουν καλά πράγματα σε όσους ξέρουν να περιμένουν. Ο Μόις περίμενε 14 χρόνια να για να φτάσει ξανά σε τελικό ως προπονητής. Ο Άαρον Κρέσγουελ περίμενε ένα χρόνο προκειμένου να φύγει από πάνω του το βάρος της αποβολής στον περσινό τελικό. Ο Πάμπλο Φορνάλς έπρεπε να περιμένει 80 λεπτά προκειμένου να πάρει την ευκαιρία του, σε μία χρονιά που έχει συρρικνωθεί ο αγωνιστικός του χρόνος. Η διοίκηση που ανέλαβε το 2010, χρειάστηκε να περιμένει 13 χρόνια προκειμένου να δει την ομάδα σε έναν τελικό, στον οποίο να διακυβεύεται τίτλος.
Όσο για την πορεία της ομάδας στην Πρέμιερ Λιγκ; Μία κλασική πορεία Γουέστ Χαμ, μία «στροφή στην κανονικότητα» μετά από δύο τρομερές σεζόν στις οποίες τα «Σφυριά» έχασαν τις τελευταίες αγωνιστικές την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κι όμως φέτος, σε μία χρονιά που δεν της βγήκε τίποτα, μπορεί να κλείσει επιτυχημένα την σεζόν και μάλιστα με τίτλο που θα σημάνει τη συμμετοχή της στο επόμενο Γιουρόπα Λιγκ!
Άλλωστε ο Μόις πριν τα δύο ματς με την Αλκμάαρ είπε πως θέλει να ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξε ο Ζοζέ Μουρίνιο πέρσι, χαρακτηρίζοντας την ευκαιρία για έναν ευρωπαϊκή τίτλο ιστορική. Η μεταμόρφωση της Γουέστ Χαμ τα τελευταία χρόνια, πρέπει να πιστωθεί ολοκληρωτικά στον Ντέιβιντ Μόις. Επιπροσθέτως πρέπει να του πιστωθεί πως δεν αντιμετώπισε την διοργάνωση με μπλαζέ ύφος από την αρχή, όπως για παράδειγμα πέρσι έκανε η Τότεναμ.
Mπορεί λοιπόν κάποιος να κοιτάζει την φετινή σεζόν της Γουέστ Χαμ και να ξινίζει. Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου, έχει σημασία αξία να γυρίζει κανείς τον χρόνο πίσω για να δει πόσο δρόμο έχει διανύσει.
Όπως μου θύμισε ο προσωπικός μου λογαριασμός στο Facebook, ο 16χρονος μου εαυτός πριν 11 χρόνια πανηγύριζε τη νίκη της Γούεστ Χαμ επί της Μπλάκπουλ στον τελικό των play off της Τσάμπιονσιπ. Τότε αν μου έλεγε κάποιος ότι θα δω ευρωπαϊκό τελικό με τα «Σφυριά» μάλλον θα νόμιζα ότι με κοροϊδεύει.
Ακολουθήστε μας και στο Instagram!
Έντεκα χρόνια μετά, τα «Σφυριά» συμμετέχουν απόλυτα δίκαια σε έναν τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Και σίγουρα αυτό είναι κάτι που πρέπει εκτός από το να πανηγυριστεί, να γίνει το πάτημα για κάτι γερό, για να αποδείξει η Γουέστ Χαμ, ότι είναι έτοιμη να αλλάξει επίπεδο ή για τους πιο παλιούς, να βρει κάτι από τις δόξες του παρελθόντος.
Up the Irons!
Διαβάστε ακόμα στο egglezoi.gr: Captain Picks GW37: Το προτελευταίο περιβραχιόνιο!
