Συνεχίζοντας το αφιέρωμα στις ιστορίες μεταγραφικής τρέλας, γυρνάμε τον χρόνο πίσω στο καλοκαίρι του 2006, όπου η Γουέστ Χαμ κάνει ένα από τα πιο «αθόρυβα» μπαμ της ιστορίας, ανακοινώνοντας την απόκτηση των Κάρλος Τέβες και Χαβιέρ Μαστσεράνο.
Το καλοκαίρι του 2006, την τελευταία μέρα των μεταγραφών, η Γουέστ Χαμ πέτυχε ένα από τα πιο θεαματικά – και ύποπτα – μεταγραφικά «μπαμ» στην ιστορία της Premier League. Ανακοίνωσε την απόκτηση δύο από τα πλέον περιζήτητα ταλέντα της Αργεντινής, του Κάρλος Τέβες και του Χαβιέρ Μαστσεράνο, αφήνοντας άφωνους τους φιλάθλους και τον Τύπο.
«Ήμουν στη δουλειά και έλαβα ένα μήνυμα από έναν φίλο μου που υποστηρίζει τη Γουέστ Χαμ, ο οποίος έλεγε ότι είχαμε υπογράψει και τους δύο, και κυριολεκτικά του απάντησα: «Ναι, και οι αγελάδες πήδηξαν πάνω από το φεγγάρι”», λέει στο BBC Sport ο Ντάνιελ Χάρλεϊ, συγγραφέας του The Greatest Escape – ενός βιβλίου για τη σεζόν της Γουέστ Χαμ τη σεζόν 2006-07.
«Είμαι αποσβολωμένος που κανείς δεν το έψαξε περισσότερο τότε. Το να κάνεις τέτοιες μεταγραφές και ουσιαστικά να λες ‘δεν θέλουμε να το συζητήσουμε’ είναι τόσο παράξενο» θα συνεχίσει στο βιβλίο του.
Οι δύο νεαροί σταρ της Κορίνθιανς είχαν συνδεθεί με κολοσσούς όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Άρσεναλ και η Μίλαν, κι όμως κατέληξαν ξαφνικά σε μια ομάδα του Λονδίνου χωρίς ιδιαίτερους στόχους για εκείνη τη σεζόν – ένα πραγματικό σοκ για το ποδοσφαιρικό κατεστημένο.
«Ήταν μια από τις πιο εκπληκτικές συμφωνίες όλων των εποχών στην Αγγλία» έγραψε χαρακτηριστικά ο Guardian εκείνη την ημέρα. Ακόμη και η ίδια η Γουέστ Χαμ, στην ανακοίνωσή της, παραδέχτηκε τον ασυνήθιστο χαρακτήρα της υπόθεσης, σημειώνοντας πως το ποσό της μεταγραφής και «όλες οι λεπτομέρειες της συμφωνίας παραμένουν εμπιστευτικές και αδημοσίευτες» Χμμμ.
Η συμφωνία αυτή μύριζε… μπαρούτι από την αρχή. Δημοσιογράφοι και αντίπαλοι συλλόγοι αναρωτιούνταν πώς μια ομάδα σαν τη Γουέστ Χαμ κατάφερε να προσελκύσει δύο «παγκόσμιας κλάσης παίκτες που ακόμη δεν είχαν φτάσει στο απόγειο της καριέρας τους». Για να σας το φέρουμε με τα σημερινά δεδομένα, είναι σαν ο Εστεβάο να επιλέγει να συνεχίσει την καριέρα του στη Φούλαμ.
Φήμες κυκλοφορούσαν ότι πίσω από τη μετακίνηση βρισκόταν η μυστηριώδης εταιρεία Media Sports Investment (MSI) του επιχειρηματία Κία Τζουραμπτσιάν, η οποία είχε δικαιώματα επί των παικτών από τη θητεία τους στην Βραζιλία. Αν και αρχικά οι λεπτομέρειες δεν ήταν σαφείς, πολλοί υποψιάζονταν ότι η Γουέστ Χαμ ουσιαστικά δεν «αγόρασε» τους παίκτες με την παραδοσιακή έννοια, αλλά συμφώνησε να τους φιλοξενήσει προσωρινά, ίσως με σκοπό μεταπώλησης σε μεγαλύτερο σύλλογο στο μέλλον.
Ο εκπρόσωπος Τύπου της ομάδας, Φιλ Χολ, προσπάθησε να κατευνάσει αυτές τις ανησυχίες, δηλώνοντας: «Δεν υπάρχει περίπτωση η Γουέστ Χαμ να λειτουργήσει ως “τροφοδότης” για άλλους συλλόγους. Φυσικά, αν στο μέλλον έρχονταν μεγάλες προσφορές, θα τις εξετάζαμε – όπως θα κάναμε για κάθε παίκτη». Οι δηλώσεις του όμως άφηναν ένα παράθυρο ανοιχτό και δεν έπεισαν απόλυτα.
Πράγματι, η σεζόν ξεκίνησε περίεργα, όπως τελείωσε το μεταγραφικό παζάρι. Ο Τέβες και ο Μαστσεράνο, αν και παίκτες τεράστιας αξίας, δυσκολεύονταν να βρουν ρόλο στη Γουέστ Χαμ. Ο Μαστσεράνο σχεδόν εξαφανίστηκε από την ενδεκάδα και θα φύγει μόλις λίγους μήνες μετά, ενώ ο Τέβες χρειάστηκε χρόνο να προσαρμοστεί, με το πρώτο του γκολ να έρχεται μετά από 1142 λεπτά.
Η Γουέστ Χαμ βυθίστηκε σε κρίση αποτελεσμάτων, με συνεχόμενες ήττες και αποκλεισμούς, και βρέθηκε στη ζώνη του υποβιβασμού. Η πίεση στο κάτω μέρος της βαθμολογίας αυξανόταν, καθώς οι αντίπαλοι της Γουέστ Χαμ ζητούσαν αφαίρεση βαθμών για την υπόθεση Τέβες και Μαστσεράνο. Η Premier League τους επέβαλε πρόστιμο 5,5 εκατομμυρίων λιρών – ρεκόρ για την εποχή – μία μέρα πριν νικήσουν την άμεση ανταγωνίστρια Γουίγκαν στις 28 Απριλίου.
«Η χρονική στιγμή της απόφασης με εκνεύρισε», λέει ο Πολ Τζούελ, προπονητής της Γουίγκαν τότε. «Ήρθαν στη Γουίγκαν την επόμενη μέρα και ήταν στα ύψη· είχαν φόρμα και μας νίκησαν 3-0. Έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί αμέσως, από τη στιγμή που το θέμα αναφέρθηκε για πρώτη φορά.
Είχα έναν άνθρωπο της Premier League στο γραφείο μου, και του είπα: “Αν αυτό το είχε κάνει η Γουίγκαν ή η Γουότφορντ, θα μας είχαν αφαιρέσει βαθμούς – ο λόγος που δεν το κάνουν στη Γουέστ Χαμ είναι επειδή είναι μεγάλη ομάδα.” Και μου απάντησε: “Συμφωνώ μαζί σου, αλλά δεν θα το πω ποτέ δημόσια.” Νομίζω ότι ήλπιζαν πως η Γουέστ Χαμ θα υποβιβαζόταν από μόνη της». Εκείνη την εποχή, ο διευθύνων σύμβουλος της Premier Leuge, o Ρίτσαρντ Σκούνταμορ, αρνήθηκε οποιονδήποτε υπαινιγμό για μεροληψία.
«Η τιμωρία τότε δεν ήταν αφαίρεση βαθμών – ήταν ο υποβιβασμός», προσθέτει ο Χάρλεϊ: «Οποιαδήποτε αφαίρεση μάς έστελνε στην ChampionshΙp, και νομίζω ότι καθυστέρησαν την απόφαση υποθέτοντας πως θα πέφταμε έτσι κι αλλιώς. Αλλά συνεχίσαμε να κερδίζουμε».
Από το να βρίσκονται 10 βαθμούς πίσω από τη 17η θέση στις αρχές Μαρτίου, ένα σερί έξι νικών σε οκτώ αγώνες άφησε τα «Σφυριά» να χρειάζονται μόλις έναν βαθμό απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – που είχε ήδη στεφθεί πρωταθλήτρια – για να εξασφαλίσουν την παραμονή την τελευταία αγωνιστική.
Σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ο…παράνομος «Απάτσι» θα σημειώσει το νικητήριο γκολ μέσα στο Ολντ Τράφορντ επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, εξασφαλίζοντας τη σωτηρία της Γουέστ Χαμ και καταδικάζοντας τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ σε υποβιβασμό. Ήταν μια δραματική κατάληξη που όμως θα πυροδοτούσε μεγάλες νομικές περιπέτειες.
Ήδη από τον Ιανουάριο του 2007, η υπόθεση είχε κινήσει την προσοχή της Premier League. Καθώς ο Μαστσεράνο ήταν ένα βήμα πριν ανακοινωθεί από τη Λίβερπουλ, πραγματοποιώντας μόλις 5 εμφανίσεις με τα «Σφυριά». Οι αρχές του πρωταθλήματος ζήτησαν να εξεταστούν οι συμβάσεις του με τη Γουέστ Χαμ.
Τότε αποκαλύφθηκε ότι η συμφωνία της Γουέστ Χαμ με τους εκπροσώπους των δύο Αργεντινών (που συνδέονταν με την MSI του Τζουραμπτσιάν) περιείχε ρήτρες που παραβίαζαν τους κανονισμούς: «Τρίτοι» είχαν τη δυνατότητα να επηρεάζουν πότε οι παίκτες θα πουληθούν ή ακόμα και πότε θα αγωνίζονται. Αυτή η μορφή «τρίτης ιδιοκτησίας» απαγορευόταν ρητά, καθώς μπορούσε να επηρεάσει την ακεραιότητα των αγώνων.
Η Premier League κινήθηκε άμεσα (από τις λίγες φορές): τον Μάρτιο του 2007 απήγγειλε κατηγορίες στη Γουέστ Χαμ για παραβίαση των κανονισμών U6 και U18 περί τρίτης επιρροής σε συλλόγους Σε επίσημη ανακοίνωσή της, η διοργανώτρια αρχή τόνισε ότι υπήρχαν συμφωνίες που «επέτρεπαν σε τρίτα μέρη να επηρεάσουν υλικά την πολιτική του συλλόγου και την απόδοση της ομάδας του» – κάτι που αντίκειται στην υποχρέωση όλων των συλλόγων να δρουν με «απόλυτη καλή πίστη».
Η Γουέστ Χαμ προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό της, ισχυριζόμενη ότι θα «αμυνθεί σθεναρά» και ότι δεν είχε καμία πρόθεση παρατυπίας. Ωστόσο, τα στοιχεία ήταν επιβαρυντικά και οι εξηγήσεις που έδωσε η διοίκηση της ομάδας του ανατολικού Λονδίνου δεν ήταν ιδιαίτερα πειστικά.
Η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, που υποβιβάστηκε εκείνη τη σεζόν, θεώρησε ότι η παραμονή της Γουέστ Χαμ οφειλόταν ουσιαστικά στη συμβολή του παράτυπα δηλωμένου Τέβες και εξαπέλυσε νομικό αγώνα. Ήταν μια σπίθα που πυροδότησε τεράστια διαμάχη μεταξύ των συλλόγων με τη Σέφιλντ να διεκδικεί αποζημίωση δεκάδων εκατομμυρίων λιρών ως κόστος του υποβιβασμού της.
Ακολούθησε μακρά δικαστική μάχη. Αρχικά, η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ ζήτησε να ανατραπεί ο υποβιβασμός της ή να επιβληθεί αυστηρότερη ποινή στη Γουέστ Χαμ. Όταν αυτό δεν έγινε δεκτό από την Premier League, οι «Λεπίδες» (το παρατσούκλι της Σέφιλντ) κατέθεσαν αγωγή αποζημίωσης.
Δύο χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 2009, οι δύο σύλλογοι κατέληξαν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό: η Γουέστ Χαμ συμφώνησε να καταβάλει 20 εκατομμύρια λίρες στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ (4 εκατ. κάθε χρόνο για πέντε χρόνια) ως αποζημίωση για τη ζημία του υποβιβασμού. Ήταν μια ακριβή κατάληξη για μια υπόθεση που ξεκίνησε ως μεταγραφικό θαύμα και κατέληξε ως ένα από τα μεγαλύτερα φιάσκα.
Στο μεταξύ, ο Κάρλος Τέβες δεν έμεινε για πολύ στη Γουέστ Χαμ. Το καλοκαίρι του 2007, ακολούθησε νέο θρίλερ σχετικά με τα δικαιώματά του: η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήθελε να τον αποκτήσει, αλλά η ιδιοκτησία του παρέμενε περίπλοκη. Μετά από παρεμβάσεις της FIFA και μια απειλή για δικαστήρια, βρέθηκε λύση: η MSI (του Τζουραμπτσιάν) πλήρωσε 2 εκατ. λίρες στη Γουέστ Χαμ για να «σπάσει» το συμβόλαιο και να αφήσει τον Τέβες ελεύθερο να πάει στη Γιουνάιτεντ.
Ο Τέβες συνέχισε την καριέρα του σε κορυφαίο επίπεδο, ενώ ο Μαστσεράνο μετακόμισε στη Λίβερπουλ και διέπρεψε εκεί, πριν συνεχίσει στην Μπαρτσελόνα. Η Premier League, δε, τροποποίησε τους κανονισμούς της για να απαγορεύσει πλήρως τέτοιες μορφές τρίτης ιδιοκτησίας παικτών στο μέλλον, ώστε να μην επαναληφθεί παρόμοιο φαινόμενο.
Η υπόθεση Τέβες-Μαστσεράνο στη Γουέστ Χαμ παραμένει σημείο αναφοράς ως μια από τις πιο αλλόκοτες μεταγραφικές ιστορίες. Η ομάδα κατάφερε μια ανεπανάληπτη διπλή μεταγραφή αστέρων, που αποδείχτηκε τελικά ότι πίσω από τη λάμψη κρύβονταν παρατυπίες και ίντριγκες. «Ήταν αναμφίβολα μια τεράστια επιτυχία για τη Γουέστ Χαμ, αλλά μας οδήγησε σε ανεπιθύμητα μονοπάτια», παραδέχτηκε χρόνια αργότερα άνθρωπος του συλλόγου στον αγγλικό τύπο.
Τελικά, το τίμημα πληρώθηκε για τη Γουέστ Χαμ – σε λίρες στερλίνες και σε φήμη. Από την άλλη, κανείς στο ανατολικό Λονδίνο, δεν κρατάει κακία στους πρωταγωνιστές. Ο Κάρλος Τέβες λατρεύεται μέχρι σήμερα από τους οπαδούς της Γουέστ Χαμ, που τραγουδούν «Υπάρχει μόνο ένας Κάρλος Τέβες», αναγνωρίζοντας ότι, παρά το σκανδαλώδες παρασκήνιο, θα είναι για πάντα αυτός που υπέγραψε τη μεγάλη απόδραση της Γουέστ Χαμ από το Ολντ Τράφορντ!
Διαβάστε ακόμα στο egglezoi.gr: London Calling: To Live Blog των Εγγλέζων για τη μεταγραφική περίοδο
