Σήμερα σε ηλικία 75 ετών ο Λάρι Λόιντ έφυγε από τη ζωή αφήνοντας μία τεράστια παρακαταθήκη στην ιστορία της Νότιγχαμ Φόρεστ.
Πίσω στο μακρινό 1975, ο Λάρι Λόιντ θα σπάσει το πόδι του την εποχή που αγωνίζονταν στη Νότιγχαμ Φόρεστ. Ο θρυλικός προπονητής της ομάδας, Μπράιαν Κλαφ αγόρασε τότε τον Ντέιβιντ Νίνταμ από την Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς. Και, με τον Νίνταμ εξαιρετικό στην καρδιά της άμυνας, η εκπληκτική άνοδος της Φόρεστ συνεχίστηκε αδιάκοπα, με τη ξέφρενη πορεία τους τους κατά την απουσία του Λόιντ να περιλαμβάνει και μια νίκη 4-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ωστόσο, από τη στιγμή που ο Λόιντ ήταν έτοιμος, ο Κλαφ τον επανέφερε αμέσως στο βασικό σχήμα.
«Μπορεί να αναρωτιέστε γιατί έκανα αυτό…» είπε ο προπονητής στον Νίνταμ μπροστά στους υπόλοιπους παίκτες. «Έχεις παίξει εξαιρετικά. Και είσαι ένας υπέροχος τύπος. Πράγματι, αν είχα κόρη, θα ήμουν ενθουσιασμένος αν κατέληγε μαζί σου.» Τότε έδειξε τον Λόιντ. «Αλλά αυτός, είναι ένας γαμημένος μπάσταρδος.»
Σε αρκετές περιπτώσεις ο Λάρι Λόιντ είχε ψηφιστεί ως ο πιο σκληρός παίκτης που είχε ποτέ η Φόρεστ («Δεν ήμουν τόσο σκληρός, απλά ήμουν αδέξιος μερικές φορές,» επέμενε κάποτε σύμφωνα με την Telegraph), για πέντε χρόνια ο Λόιντ δρούσε ως ανεμπόδιστος «εκτελεστής» του Κλαφ στον αγωνιστικό χώρο.
Καθώς η ομάδα κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλητή, δύο Λιγκ Καπ και φυσικά δύο φορές τον τίτλο των πρωταθλητών Ευρώπης, ήταν ο βράχος γύρω από τον οποίο χτίστηκε η άμυνα. Και δεν έχει σημασία ότι οι δυο τους (Λόιντ-Κλαδ) δεν είχαν προσωπική συμπάθεια – ο Λόιντ «κρατούσε» το γεγονός ότι ο προπονητής ποτέ δεν τον επαινούσε για τις εμφανίσεις του, τον ενοχλούσε στο βαθμό της απόσπασης – η δική τους ήταν μια μεγαλεπήβολη, γεμάτη με τρόπαια, αθλητική σχέση. Μία σχέση που δεν θα είχε συμβεί ποτέ, αν η Λίβερπουλ δεν άφηνε τον Λόιντ να συνεχίσει την καριέρα του αλλού.
Έφτασε στο Άνφιλντ από την Μπρίστολ Ρόβερς στην ηλικία των 20 ετών το 1969. Ο Μπιλ Σάνκλι τον προώθησε γρήγορα στην πρώτη ομάδα και μέχρι το 1973, όταν έπαιξε κάθε λεπτό κάθε παιχνιδιού σε μια σεζόν στην οποία η Λίβερπουλ κέρδισε τον τίτλο του πρωταθλητή και το Κύπελλο UEFA, με τον Λόιντ να αποτελεί ένα αναπόσπαστο μέρος της ομάδας. Την επόμενη σεζόν όμως, όταν τραυματίστηκε, παραγκωνίστηκε αγωνιστικά. Ο νέος προπονητής Μπομπ Πέισλεϊ, προτιμώντας την πιο επιδέξια πάσα του Τόμπσον στην από τις ανορθόδοξες μεθόδους του Λόιντ, κράτησε το νέο παίκτη στην ομάδα ακόμη και όταν ο σταθερός ήταν πλήρως έτοιμος. Ο Λόιντ δεν ήταν ευχαριστημένος και ζήτησε μεταγραφή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή ο Λάρι Λόιντ έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που με τη βοήθεια του βίντεο, ανέτρεψε μία κόκκινη κάρτα εις βάρος του χρησιμοποιώντας τηλεοπτικά πλάνα. Το συγκεκριμένο περιστατικό έγινε σε ένα παιχνίδι με την Μάντσεστερ Σίτι (ειρωνεία) όταν είχε αποβληθεί άδικα για ένα συμβάν με τον Γουίν Ντέιβις.
O Πέισλεϊ τον πούλησε στην Κόβεντρι Σίτι για ένα ποσό-ρεκόρ £260,000. Ήταν τόσο μεγάλη η δαπάνη, που η Κόβεντρι σύντομα βρέθηκε σε οικονομικά προβλήματα και επιδίωξε να ξεφορτωθεί το ακριβό της απόκτημα. Εκείνη την εποχή, εμφανίστηκε πάλι στη ζωή του Λόιντ ο Κλαφ. Αναζητούσε έναν έμπειρο, σκληρό αμυντικό, με τη Νότιγχαμ Φόρεστ να βρίσκεται εκείνη την εποχή στη μέση της δεύτερης κατηγορίας.
Μετά από μια αρχική περίοδο δανεισμού, ο προπονητής έπεισε τον Λάρι Λόιντ να υπογράψει για την ομάδα του προσφέροντάς του ένα νέο πλυντήριο ρούχων. Με τις νέες ηλεκτρικές συσκευές στο σπίτι του, ο Λόιντ υπέγραψε και εμφανίστηκε στο προπονητικό κέντρο των «Ρεντς» όπου τον πλησίασε ένας από τους φροντιστές. «Είστε ο Λάρι Λόιντ; Μόλις μας κοστίσατε το πλυντήριό μας. Ο προπονητής έστειλε δυο άτομα για να το πάρουν και να το πάνε στο σπίτι σας.»
Ο Λάρι Λόιντ δεν καταλάβαινε και πολλά. Μια φορά τον τιμώρησαν με τον μισθό δύο εβδομάδων γιατί έδωσε μια μπουνιά στον Πίτερ Όσγκουντ σε μια ομίχλη τόσο πυκνή που ο διαιτητής δεν την είδε, σε αντίθεση με τον Κλαφ που έγινε έξαλλος. Η καλύτερη του εμφάνιση, όπως πάντα υποστήριζε, ήταν εναντίον του Αμβούργου στη δεύτερη ευρωπαϊκή κούπα της Φόρεστ. Το 1980, πλέον στα τριάντα του, κλήθηκε για πρώτη φορά μετά από εννιά χρόνια στην εθνική Αγγλίας: η Αγγλία έχασε 4-1 από την Ουαλία, και αυτή ήταν η τελευταία φορά που έπαιξε για τη χώρα του.
Την επόμενη σεζόν, ωστόσο, ο Κλαφ του είπε ότι έχει γεράσει πια για να αγωνίζεται στη Νότιγχαμ Φόρεστ. Ως αποζημίωση, ο Μπράιαν Κλαφ συμφώνησε να επαινέσει το δυναμικό του ως ένας ανερχόμενος προπονητής, αναφέροντας σε αρκετές συνεντεύξεις ότι θα μπορούσε να γίνει ένας κορυφαίος τεχνικός. Ως αποτέλεσμα, του προσφέρθηκε μια θέση στη Γουίγκαν ως παίκτης-προπονητής. Τη μία Κυριακή αγωνίστηκε στον τελικό του Διηπειρωτικού (προάγγελος του Παγκοσμίου Συλλόγων) και την άλλη στο Γούιγκαν-Ρότσντεϊλ.
Η πρώτη του χρονιά εκεί ωστόσο πήγε καταπληκτικά με τους «Λάτικς» να προβιβάζονται στην τρίτη κατηγορία. Εκείνος θα αποδεχτεί την πρόταση της Νοτς Κάουντι αλλά λόγω της ισχυρής του σύνδεσης με τη Φόρεστ, κανείς από τους φίλους της ομάδας δεν τον ήθελε εκεί.
Ωστόσο, έμεινε στο Νότιγχαμ, αγοράζοντας μερικές παμπ και ένα νυχτερινό κέντρο, ενώ ήταν πολύ δημοφιλής στο τοπικό ραδιόφωνο. Μετά από ένα διάστημα διαμονής στην Ισπανία, όπου επένδυσε με επιτυχία σε αναπτύξεις ακινήτων, επέστρεψε στην πόλη και ήταν συχνός επισκέπτης στα εντός έδρας παιχνίδια της Φόρεστ, με τους οπαδούς να μην ξεχνούν την παρουσία του.
«Οι άνθρωποι με ρωτούν συχνά ποιο ήταν το μεγαλύτερο μου λάθος στο παιχνίδι,» είπε κάποτε. «Και υποθέτω ότι θα έπρεπε να πω ότι ήταν ένα τεράστιο λάθος που μάλωσα στη Λίβερπουλ. Αλλά αν δεν το είχα κάνει, ποτέ δεν θα είχα πάει στη Φόρεστ. Και εκεί είχα την καλύτερη περίοδο της ζωής μου.»
Σήμερα σε ηλικία 75 ετών ο Λάρι Λόιντ έφυγε από τη ζωή αφήνοντας μία τεράστια παρακαταθήκη στην ιστορία της Νότιγχαμ Φόρεστ.
Διαβάστε ακόμα στο egglezoi.gr: Ο Καντονά αποκάλυψε τι σήμαινε η θρυλική ατάκα του με τους γλάρους και τις σαρδέλες!
