Αν βαρέθηκες τα πρωταθλήματα με «ισόβιους» νικητές, αδιάφορα ματς και μονόπλευρα αποτελέσματα, καλώς ήρθες στον κόσμο της League One, όπου η μάχη της παραμονής περιλαμβάνει 13 (!) ομάδες και μόλις έξι στροφές πριν το τέλος κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής.
Η χρονιά που ζούμε στο αγγλικό ποδόσφαιρο ξεπερνάει φέτος κάθε φαντασία. Στην Premier League οι κούρσες για τίτλο και τετράδα είναι πιο συναρπαστικές από ποτέ. Στην Championship κάθε αγωνιστική φέρνει τα πάνω-κάτω στις θέσεις των play-offs και της απευθείας ανόδου, επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του κόσμου. Στην League Two για πρώτη φορά στην ιστορία της κατηγορίας κινδυνεύει να υποβιβαστεί νεοφώτιστη ομάδα (Macclesfield) παρά την ηρωική προσπάθεια που κάνει.
Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τα τεκτενόμενα της League One, όπου η μάχη της παραμονής φαντάζει πιο επική κι από την αναμενόμενη «Μάχη του Winterfell» στο Game of Thrones. Από την 12η Oxford (49 β.) έως την 24η Bradford (36 β.) μεσολαβούν μόλις 13 βαθμοί και αν υποθέσουμε ότι αυτές είναι οι πιο σίγουρες, για παραμονή και υποβιβασμό αντίστοιχα, τι να πούμε τότε για τις θέσει 13-23 όπου η διαφορά πάει στους έξι (!) και όλα βρίσκονται στον αέρα, με μόλις 3/13 αυτές ομάδες να νικούν την πιο πρόσφατη αγωνιστική.
Μόλις μια φορά την τελευταία δεκαετία σώθηκε ομάδα με λιγότερους από 50 βαθμούς, όταν την σεζόν 2010/11 η Walsall το κατάφερε με 48. Κάτι τέτοιο μοιάζει εξαιρετικά απίθανο φέτος, αφού πιθανότατα θα έχουμε μια επανάληψη του Μαΐου του 2015, όταν η παραμονή κρίθηκε την τελευταία «στροφή», με τις Crewe και Colchester να χρειάζονται 52 βαθμούς για να σφραγίσουν τα τελευταία εισιτήρια επιβίωσης. Ακόμα και πέρυσι η Oldham αν και έφτασε στο «μαγικό» 50άρι δεν κατάφερε να σωθεί.
Η συζήτηση ξεκινάει λοιπόν από την Oxford, που έχει 16 βαθμούς στα τελευταία εφτά ματς και εκτός απροόπτου βρίσκεται μόλις μια νίκη μακρυά από την σωτηρία. Αλίμονο όμως αν πιστέψει πως ήδη τα έχει καταφέρει, αφού στα επόμενα τρία παιχνίδια παίζει κατά σειρά με τις εξαιρετικά «ανασφαλείς» Walsall και Wimbledon πριν αντιμετωπίσει την υπερηχητική πρωτοπόρο Luton. Αν το πηλίκον γράφει μηδέν, τότε το μέλλον της θα είναι κάθε άλλο παρά σίγουρο.
Σε παρόμοια μοίρα, αλλά με ελαφρώς πιο βατό πρόγραμμα η Gillingham (48 β.), η οποία με στοχευμένους δανεισμούς την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου (Holmes, Burke, Da Silva Lopes, King και Campbell) κατάφερε γρήγορα να ξεκολλήσει από τον συνωστισμό και με μόλις μία ήττα στα τελευταία εφτά ματς να «ανασάνει» λίγο πιο ελεύθερα. Αν μάλιστα είχε κερδίσει το περασμένο Σάββατο εντός την προτελευταία Rochdale, ίσως τα πάντα να είχαν κριθεί.
Συνέχεια έχει η πιο ξεχωριστή μεταξύ των ομάδων που κινδυνεύουν, η Plymouth (47 β.), που αν και βρισκόταν τελευταία στην βαθμολογία ανήμερα της Boxing Day τώρα πια βρίσκεται στην σχετική ασφάλεια της 14ης θέσης, έχοντας γνωρίσει μόλις τρεις ήττες στους τελευταίους 15 αγώνες. Παρ’ όλα αυτά για να στεφθεί με επιτυχία η «απόδρασή» της χρειάζεται να δείξει «μέταλλο» μέχρι τέλος Απριλίου, αφού στα τρία από τα τέσσερα επόμενα ματς αντιμετωπίζει ομάδες της πρώτης εξάδας.
Επόμενη στην λίστα μας η περυσινή έκπληξη του πρωταθλήματος και για μεγάλο διάστημα πρωτοπόρος του, Shrewsbury (46 β.), η οποία φέτος πραγματοποιεί σχεδόν αντίθετη πορεία. Τι κι αν τον περασμένο Μάιο έχασε στην παράταση το εισιτήριο για την Championship, τον ερχόμενο Μάιο δεν είναι καθόλου σίγουρο πως δεν θα βρίσκεται στην League Two. Ο εκτός έδρας θρίαμβος επί της Southend -μόλις τρίτη νίκη ως φιλοξενούμενη- την περασμένη αγωνιστική την «σήκωσε» πιο ψηλά από ποτέ στον φετινό πίνακα, όμως θα χρειαστεί και άλλους βαθμούς μακρυά από το «σπίτι» της για να σωθεί οριστικά.
Έναν βαθμό χαμηλότερα «φυτοζωεί» η Bristol Rovers (45 β.), χάρη στον εκπληκτικό της σκόρερ Jonson Clarke-Harris. Ο πρώην επιθετικός των Coventry και Rotherham μετράει εννιά γκολ σε ισάριθμα ματς τις τελευταίες εβδομάδες και αποτελεί πρωτοστάτη ενός πραγματικά απρόβλεπτου συνόλου, που μετρά μόλις μια νίκη εντός έδρας τους τελευταίους δύο μήνες! Στα υπέρ φυσικά το γεγονός πως υπερτερεί σε κάθε πιθανή ισοβαθμία, αφού έχει την καλύτερη διαφορά τερμάτων (-4) από τους 13 μονομάχους.
Πάμε στον πρώτο «συνωστισμό» στους 44 βαθμούς, όπου ισορροπούν μαζί οι Wycombe, Accrington και Scunthorpe. Η πρώτη καταφανέστατα παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο από τις τρεις -ίσως και από αρκετές πιο ψηλά στην βαθμολογία-, όμως αδυνατεί να βρει την «φόρμουλα νίκης», μην έχοντας να κερδίσει εδώ και δέκα αγωνιστικές και «τρώγοντας» σωρηδόν γκολ στα τελευταία λεπτά. Από την άλλη η Accrington του «θαυματοποιού» προπονητή John Coleman έχει ως αυτοσκοπό το αποτέλεσμα και σκοράρει με το σταγονόμετρο, όμως δεν τρέμει τον υποβιβασμό όσο οι υπόλοιπες μετά την περυσινή ανέλπιστη άνοδο από την League Two.
Αναμφίβολα όμως η πιο φοβισμένη και εσωστρεφής ομάδα και από τις τρεις δεν είναι άλλη από την Scunthorpe. Αποτελεί μαζί με την Shrewsbury τις μόνες από τις 13 που έπαιξαν πέρυσι στα play-off ανόδου και αν και στο ρόστερ της μπορείς να βρεις ικανούς και έμπειρους παίκτες, όπως οι Adam Hammill και Tony McMahon, μόλις δέχεται γκολ τα πάντα καταρρέουν και η αντίδραση είναι μηδενική. Κάπως έτσι στο παιχνίδι-φωτιά απέναντι στην Wimbledon εντός έδρας, μετά το 0-2 στο 29′ χρειάστηκε σχεδόν μία ώρα για να μειώσει, μην έχοντας τελικά αρκετό χρόνο για να πιέσει για την ισοφάριση!
Κι αν νομίζατε πως οι τρεις ομάδες είναι πολλές, φανταστείτε τι γίνεται στην τετραπλή ισοβαθμία στους 42 βαθμούς, όπου μόνο μία εξ αυτών βρίσκεται πάνω από την γραμμή σωτηρίας! Southend, Walsall, Wimbledon και Rochdale βρίσκονται στην πρώτη γραμμή μάχης και αντιμετωπίζουν ακόμα και το τρελό σενάριο καμία τους να μην βγει ζωντανή. Ένα είναι σίγουρο πάντως, ότι με διαφορετικά «όπλα» και ήρωες η καθεμιά δεν θα τα παρατήσει πριν το τέλος.
Η Southend μετράει τέσσερις συνεχόμενες ήττες και είναι μια από τις μεγάλες χαμένες της περασμένης αγωνιστικής, αφού με το κάκιστο αποτέλεσμα απέναντι στην Shrewsbury κατάφερε όχι μόνο να κολλήσει στην «πολυκοσμία», αλλά και να απελευθερώσει από αυτή την αντίπαλό της. Μάλιστα δεν έχει ευτυχήσει να κρατήσει ανέπαφη την εστία της εδώ και δώδεκα αγώνες, με μοναδική αχτίδα φωτός τον Simon Cox (16 γκολ και εκ των MVP του πρωταθλήματος) και τον ελπιδοφόρο νέο προπονητή, Kevin Bond.
Ίδια χάλια και για την Walsall, που προέρχεται επίσης από τέσσερα διαδοχικά στραπάτσα (sic) και έχει μόλις τρεις νίκες στις τελευταίες 13 αγωνιστικές. Αν λάβουμε υπόψιν μόνο την φόρμα και τις εντός γηπέδου εμφανίσεις, τότε θα πρέπει να την θεωρήσουμε πεσμένη. Όμως αυτός ο σύλλογος έχει αποδειχθεί πραγματικά «εφτάψυχος», έχοντας σωθεί την τελευταία στιγμή τρεις φορές την τελευταία πενταετία και πετύχει τον άθλο της παραμονής με 48 βαθμούς πριν από οκτώ χρόνια!
Στο άλλο άκρο φορμαρίσματος βρίσκεται η Wimbledon, που έχει μαζέψει τους περισσότερους πόντους από τις 13 «μονομάχους» (12) και υπό τον ορμώμενο από την Ινδία Wally Downes έχει αντιστρέψει πλήρως το αρνητικό κλίμα που επικρατούσε μέχρι το τέλος του 2018, όταν ο υποβιβασμός φαινόταν σχεδόν βέβαιος. Μάλιστα με την μεγάλη αντίζηλο MK Dons να βρίσκεται στις θέσεις της απευθείας ανόδου στην League Two, υπάρχει ένα επιπλέον κίνητρο για παραμονή, αφού δεν νοείται καν να αγωνιστούν ξανά σε χαμηλότερη από αυτήν κατηγορία!
Ένας ακόμη εμπνευσμένος τεχνικός βρίσκεται στην Rochdale και της δίνει ελπίδα για σωτηρία. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Ιρλανδό θρύλο της και αρχηγό της επί σειρά ετών, Brian Barry-Murphy. O 40χρονος ανέλαβε αρχικά ως caretaker, όμως μετά από έναν εντυπωσιακό Μάρτιο δίχως ήττα (δύο νίκες, δύο ισοπαλίες) μονιμοποιήθηκε και ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Η ομάδα είναι αναμφισβήτητα εμποτισμένη με το ηρωικό στοιχείο, αφού πέρυσι σώθηκε χάρη σε γκολ του πρώην καρκινοπαθή, Joe Thompson, και φέτος στηρίζεται στην «καμπούρα» του 40χρονου Aaron Wilbraham και του 34χρονου μόνιμου σκόρερ της Ian Henderson.
Τελευταία και καταϊδρωμένη, αλλά όχι ακόμα ξεγραμμένη η Bradford, που βρίσκεται έξι βαθμούς μακρυά από την σωτηρία αυτήν την στιγμή. Στα τρία τελευταία ματς της σεζόν αντιμετωπίζει μάλιστα ομάδες που εμπλέκονται άμεσα στην μάχη του υποβιβασμού και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί αν εκεί γίνει το 3/3. Φυσικά χρειάζεται ένα θαύμα, όμως ο Gary Bowyer έχει επανειλημμένα δηλώσει πως πιστεύει σε όλους τους παίκτες του και το αποδεικνύει κάθε εβδομάδα, κάνοντας rotation και κυνηγώντας κάθε διαθέσιμο βαθμό.
Για να καταλάβετε σε βάθος τι συμβαίνει στην φετινή League One, αρκεί να σας πούμε πως όλες οι ομάδες που αναφέραμε έχουν 10-13 νίκες φέτος και αρνητική διαφορά τερμάτων. Φανταστείτε πως στο «φάσμα» μεταξύ 36 και 49 βαθμών στην Premier League έχουμε μόλις έξι ομάδες, στην Championship οκτώ και στην League Two επίσης έξι, ενώ όπως αναφέραμε πολλάκις εδώ αυτές ανεβαίνουν στις 13.
«Ποτέ δεν έχω δει πρωτάθλημα που σε τόσο προχωρημένο στάδιο η 12η με την 23η ομάδα απέχει μόλις εφτά βαθμούς. Κάθε σύλλογος πιστεύει πως θα καταφέρει αρκετά ώστε στο τέλος να σωθεί, όμως δεν υπάρχει κανένας που να μην φοβάται πως παρομοίως μπορεί και να πέσει. Έχω περισσότερα από 1,000 παιχνίδια ως προπονητής και μπορώ να πω με βεβαιότητα πως όλα θα κριθούν την τελευταία αγωνιστική. Όλες οι ομάδες ελπίζουν να μην αφορά αυτές τότε, όμως κάλλιστα θα μπορούσε να αφορά καθεμία από αυτές», θα σχολιάσει ο προπονητής της Accrington, John Coleman, γι’ αυτόν τον «πόλεμο».
