Φυλλομετρούμε προς τα πίσω το βιβλίο των αγγλικών ομάδων στο Champions League, ως το βράδυ του διπλού-πρόκρισης της Newcastle στο λιμάνι του Rotterdam. Ενός διπλού γκαν γκινιόλ…
Το σεντόνι του Champions League δεν είχε πολλές φορές την ευκαιρία να “τεντωθεί” στο Saint James Park, τη σεζόν 2002-2003 όμως στη δεύτερη απόπειρα των “Καρακαξών” στη διοργάνωση, οι φίλοι της Newcastle το χόρτασαν και με το παραπάνω. Δώδεκα παιχνίδια στη διοργάνωση άλλωστε δεν ήταν και λίγα. Για να φτάσει όμως η ομάδα του αείμνηστου Sir Bobby Robson να δώσει τόσα ματς με το σεντόνι στο φόντο, έπρεπε να βιώσει ένα χιτσκοκικό βράδυ, αυτό του De Kuip…
Για τους παλιότερους, η τότε μορφή του Champions League ήταν η πιο χορταστική. Δύο φάσεις ομίλων, περισσότεροι αγώνες και ομάδες που για να επιβιώσουν έπρεπε να έχουν διάρκεια και συνέπεια. Στη φάση των “32”, η Newcastle κληρώνεται με την ισχυρότατη και μετέπειτα φιναλίστ Juventus του Marcello Lippi, την κάτοχο του Κυπέλλου Uefa και εξαιρετική εκείνο το διάστημα Feyenoord και την επικίνδυνη Dinamo Κιέβου.
Ο όμιλος ξεκινάει πολύ ζόρικα για τις “Καρακάξες” που έμελλε όμως να γράψουν ιστορία. Τρεις ήττες στα πρώτα τρία ματς (2-0 από την Dinamo εκτός, 0-1 από τη Feyenoord στην Αγγλία και 2-0 από τη Juve στο Delle Alpi κατά σειρά), φέρνουν την ομάδα του Robson με το ένα πόδι εκτός συνέχειας. Το αλληλοφάγωμα των Dinamo και Feyenoord ωστόσο αφήνει ακόμη ελπίδες στην Newcastle που ξεκίνησε ντεμαράζ νικών, αρχής γενομένης με αυτήν κόντρα στην “Βέκια Σινιόρα” στα τέλη Οκτώβρη του 2002 με 1-0. Ακολούθησε το 2-1 επί της Dinamo στο Saint James Park για να φτάσουμε στο κρίσιμο βράδυ στην Ολλανδία.
Ο όμιλος σε οριακά επίπεδα. Η Juventus η μόνη άνετη της ιστορίας, μιας και είχε εξασφαλίσει τη πρόκρισή της, οι υπόλοιπες τρεις σε αναμμένα κάρβουνα. Επτά βαθμούς η Dinamo, έξι η Newcastle, πέντε η Feyenoord. Στο De Kuip η νίκη είναι αυτοσκοπός για τις δύο τελευταίες, την ώρα που περιμένουν από την Juventus να κάνει το χρέος της στην Ουκρανία παίρνοντας το “διπλό”.
Το De Kuip φημίζεται για την καυτή ατμόσφαιρά του, δεν θα μπορούσε συνεπώς εκείνο το βράδυ να αποτελεί εξαίρεση. Η αποστολή των “Καρακαξών” μόνο εύκολη δεν ήταν λοιπόν. Το παιχνίδι όπως αναμένεται είναι κλειστό, ξέρουν και οι δύο πως μισή φάση, ένα γκολ, πιθανόν να αρκεί για να επιτευχθεί ο στόχος. Και αυτό θα έρθει στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους από τον Graig Bellamy, ο οποίος μετά από δύο σπουδαίες χαμένες ευκαιρίες στο πρώτο μέρος, παίρνει το αίμα του πίσω με ένα “παλικαρίσιο” γκολ.
Με το 0-1 υπέρ της και την ψυχολογία στα ύψη, η Newcastle μπαίνει στην επανάληψη με το πόδι στο γκάζι αποφασισμένη να τελειώσει την υπόθεση. Στο 49΄ο Hugo Viana δίνει “αέρα” δύο τερμάτων στην ομάδα του Robson με εξαιρετικό αριστερό σουτ και κάπου εκεί όλοι πίστεψαν πως η μόνη εκκρεμότητα ήταν το αποτέλεσμα του ματς στο Κίεβο. Φευ. Η Feyenoord αρχίζει να “δαγκώνει”, ψάχνει το γκολ μείωσης του σκορ και θα το βρει με τον νεοεισελθόντα στο ματς Mariano Bombarda στο 65΄, που βάζει φωτιά στο τελευταίο μισάωρο του αγώνα.
Το De Kuip “κατηφορίζει” επικίνδυνα και η κατηφόρα του παρασέρνει την Newcastle σταδιακά σε άτακτη οπισθοχώρηση στα καρέ της. Έξι λεπτά μετά το γκολ του Αργεντίνου φορ, ο Anthony Lurling τελειώνει υπέροχα τη κεφαλιά-πάσα του Emerton με ένα δεξί βολέ και φέρνει το ματς σε ισορροπία. Την ίδια ώρα η Dinamo ηττάται με 1-2, συνεπώς το γκολ είναι ζωτικής σημασίας και για τους δύο προκειμένου να την προσπεράσουν.
Την τελευταία λέξη στο παιχνίδι θα την πει αυτός που είπε και την πρώτη, ο Graig Bellamy δηλαδή. Σε ένα γέμισμα από την άμυνα με τη συμπλήρωση του 90λέπτου, ο Kieron Dyer θα βρεθεί στη καρδιά της περιοχής, θα τελειώσει αναιμικά τη φάση όμως με τον Lodewijks να αποκρούει. Ο Ουαλός φορ όμως ακολουθεί τη φάση και από πλάγια θέση πλασάρει και με τη βοήθεια του Ολλανδού πορτιέρο στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα και την Newcastle στους “16”. Το πανδαιμόνιο που ακολούθησε από τους Άγγλους στις εξέδρες του De Kuip για την μεγάλη πρόκριση δεν περιγράφεται. Ο μόνος καλμαρισμένος ίσως ήταν ο θρυλικός Bobby Robson στον πάγκο.
Η Newcastle εκείνο το βράδυ της 13ης Νοεμβρίου 2002 στο λιμάνι του Rotterdam δεν κατόρθωσε μόνο να προκριθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στους “16” της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης (και μοναδική μέχρι σήμερα), αλλά έγραψε και ένα μοναδικό ρεκόρ. Είναι η μόνη ομάδα στην ιστορία του Champions League που κατάφερε να προκριθεί στον επόμενο γύρο, ξεκινώντας με τρεις σερί ήττες στα τρία πρώτα ματς των ομίλων. Παραλίγο να την μιμηθούν η Arsenal την επόμενη σεζόν και ο Παναθηναϊκός το 2008-2009, οι οποίοι ωστόσο προκρίθηκαν έχοντας δύο ήττες και μια ισοπαλία στα τρία πρώτα ματς, διατηρώντας έτσι το αξιοθαύμαστο ρεκόρ της ακατάρριπτο ως και σήμερα.
Για την ιστορία, η Newcastle αποκλείστηκε στην επόμενη φάση σε όμιλο με τις Barcelona, Inter και Bayer Leverkusen, τερματίζοντας τρίτη με επτά βαθμούς.
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
FEYENOORD (Bert Van Marwijk): Lodewijks – Paauwe, Rzasa, Van Wonderen – Bosvelt, Emerton, Gyan, Chong-Gug Song (52΄Bombarda), Lurling – Kalou, Buffel
NEWCASTLE (Sir Bobby Robson): Given – Dabizas, Griffin, Hughes, O΄Brien – Dyer, Viana (82΄Bernard), Jenas, Speed – Bellamy, Shearer
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=v0wf-DR_A6U[/embedyt]
Συντάκτης: Ηλίας Βαραμπούτης
