Η Liverpool έχασε το πρωτάθλημα της σεζόν 2018-2019 από τη Manchester City, όμως αυτό θωράκισε την ψυχολογία των «Reds» αντί να την καταστρέψει και τους βοήθησε να…σκουπίσουν το φετινό – υπεύθυνος για αυτό είναι ο «Normal One», Jurgen Klopp.
Η περσινή χρονιά τελείωσε με χαρούμενο τρόπο για τη Liverpool με την κατάκτηση του έκτου Champions League στην ιστορία της να έρχεται ως τελευταίο γεγονός χρονικά, πράγμα που άφησε γλυκιά…γεύση στους «Reds» και τους οπαδούς τους τη σεζόν 2018-2019. Ακόμα και μετά από την ευρωπαϊκή επιτυχία όμως, υπήρχε πάντα στην καρδιά των απανταχού Liverpudlians το «αγκάθι» της μη κατάκτησης της Premier League. Και το πρόβλημα δεν ήταν η δεύτερη θέση, αλλά το γεγονός ότι η ομάδα έχασε το πρωτάθλημα από τη Manchester City μόλις για έναν βαθμό, κάνοντας μάλιστα ρεκόρ συγκομιδής βαθμών για την ιστορία της (97, έναντι 98 της Manchester City).
Κάνοντας μια βόλτα στα διαδικτυακά και μη…καφενεία των απανταχού Liverpudlians μετά τη λήξη της περσινής σεζόν, διαπίστωσα πως μεγάλη μερίδα των φίλων της Liverpool βυθίστηκαν στην αβεβαιότητα και στα «αν»: “Αν είχε περάσει η μπάλα τη γραμμή πριν διώξει ο Stones στην ήττα από τη City με 2-1 στο Etihad”, “αν δεν φέρναμε ισοπαλία στο δεύτερο γύρο με τη Leicester, με τη West Ham, με τη United”, “αν δεν υπήρχε αυτή η τρομερή City στο διάβα μας” και άλλες τέτοιες υποθέσεις. Βέβαια, ένα ήταν το μεγάλο ερώτημα όλων των φιλάθλων που παρακολουθούν αγγλικό ποδόσφαιρο και δη των φίλων της Liverpool: «Αν όχι τώρα, τότε πότε;»
Με αυτό το ερώτημα έκλεισε η σεζόν 2018-19 και σε αυτό έπρεπε να απαντήσει η ομάδα του Jurgen Klopp φέτος. Η καλοκαιρινή προετοιμασία της ομάδας επιβεβαίωνε τους απαισιόδοξους φίλους της ομάδας, οι οποίοι θεωρούσαν πως η ομάδα θα είναι απογοητευμένη μετά την περσινή απώλεια και χρειάζονται μεταγραφές στο παζάρι το καλοκαιριού για να ανανεωθεί το ρόστερ. Τα φιλικά δεν πήγανε καλά, η Liverpool έχανε και οι φωνές για μεταγραφές πολλαπλασιάζονταν. Πολλοί ήθελαν ένα βαρύ σέντερ φορ, άλλοι αντικαταστάτη της επιθετικής τριάδας, άλλοι πλάγια μπακ και άλλοι…τον Mbappe.
Ο Γερμανός πάντως ήξερε ήδη τι πρέπει να γίνει για «στρώσει» η ομάδα και να πάει…τραίνο για την κατάκτηση της Premier League μετά από 30 χρόνια. Και φυσικά γνώριζε ότι για να φτάσει η ομάδα στην κατάκτηση του τροπαίου έπρεπε να μη χάσει ούτε βαθμό, καθώς για να ανταγωνιστεί τη Manchester City έπρεπε η ομάδα να είναι άτρωτη. Και τι άλλαξε στην ομάδα; Απολύτως τίποτα! Ναι, ο Klopp δεν έκανε ούτε μια ουσιαστική μεταγραφή (εκτός από αυτή του Adrian που πήρε μερικές συμμετοχές λόγω του τραυματισμού του Alisson), δεν έδιωξε κανέναν από τα βασικά γρανάζια της περσινής καλής πορείας, κράτησε το δέσιμο στα αποδυτήρια, περίμενε υπομονετικά την καθυστερημένη επιστροφή των Mane και Salah (λόγω Copa Africa) και Firmino (λόγω Copa America) και συνέχισε την δουλειά του. Την ίδια δουλειά που κάνει στο Merseyside εδώ και μια πενταετία.
Άλλωστε, η απόφαση να μη γίνουν μεταγραφές το καλοκαίρι (εκτός απρόοπτης αποχώρησης) είχε παρθεί αρκετό καιρό πριν, είχε παρθεί από εκείνη τη νύχτα στο Anfield, όταν η Liverpool κέρδιζε 4-0 τη Barcelona και περνούσε στον τελικό του Champions League με τον Shaqiri και τον Origi βασικό. Θα μπορούσε να έχει καλύτερους αναπληρωματικούς από αυτούς που ταπείνωναν τη Barcelona του Messi, του καλύτερου ποδοσφαιριστή του κόσμου; Έτσι κι αλλιώς, δεν ήταν ποτέ στο dna της Liverpool να ξοδεύει πολλά εκατομμύρια για να φέρνει μεγάλα ονόματα στο Anfield, όπως το κάνουν άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Ο Γερμανός φαίνεται να το έχει αντιληφθεί και παραμένει πιστός σε αυτό που λέμε…«Liverpool way».
Και πάμε τώρα στα φετινά. Το πρωτάθλημα ξεκινάει και η Liverpool κερδίζει το ένα παιχνίδι πίσω από το άλλο, στην αρχή χωρίς να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο. Ο κόσμος δεν ενθουσιάζεται, περιμένει. Περιμένει, γιατί ξέρει ότι υπάρχει πάντα δίπλα η πρωταθλήτρια City, αυτή η ομαδάρα του Pep Guardiola που δεν σταματάει πουθενά, ή μάλλον δεν σταματούσε. Η νίκη των «Κόκκινων» επί της City στο Anfield τονώνει ακόμα περισσότερο το ηθικό του κόσμου και των παικτών και η ομάδα συνεχίζει να κερδίζει όλα τα εντός έδρας, σχεδόν όλα τα εκτός έδρας (ισοπαλία με United, ήττα από τη Watford), αδιαφορώντας για το τι κάνουν οι άλλοι. Μια αδιαφορία που από πολλούς μεταφράστηκε ως αδυναμία, αλλά από ότι δείχνουν τα αποτελέσματα, ήταν απλά μια σιγουριά της ομάδας για τις δυνάμεις της, μια σιγουριά που μόνο μια πρωταθλήτρια ομάδα μπορεί να έχει. Ναι, η Liverpool δεν ήταν πρωταθλήτρια, όμως έτσι ένιωθε μετά την περσινή σεζόν και αυτό ήταν έργο του Klopp.
Τα ρεκόρ σπάνε το ένα μετά το άλλο, η αρμάδα του Klopp κάνει το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία των top-5 ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, αλλά όλοι είναι ταπεινοί. Γιατί ο χειμώνας ήταν δύσκολος. Ταξίδι στο Qatar και κατάκτηση του παγκόσμιου κυπέλλου συλλόγων που σήμανε ταυτόχρονη έξοδο από το Carabao Cup, καθώς η U23 αποκλείστηκε από την Aston Villa. Τα παιχνίδια είναι συνεχόμενα, όμως η Liverpool δεν κολλάει πουθενά. «Ρίχνει» τέσσερα στην έδρα της Leicester που είχε περάσει στη δεύτερη θέση (αγώνας που έδειξε ότι το πρωτάθλημα πλησιάζει). Νίκες μέσα στην Tottenham και τη Wolves, νίκη στο ντέρμπι με τη United, όλοι περιμένουν πότε θα χάσει η Liverpool και αυτή αρνιόταν. Βλέπετε, μια πρωταθλήτρια ομάδα έχει μέσα της το «winner mentality» και οι αντίπαλοι πολλές φορές γνωρίζουν ότι θα χάσουν πριν μπουν στο γήπεδο μόνο και μόνο από την αύρα που εκπέμπει η ομάδα.
(Κακή παρένθεση, όπως αυτή που άνοιξα μόλις τώρα, ήταν η ήττα με 3-0 από τη Watford στο Vicarage Road, όμως ακόμα και για αυτήν ο Klopp είχε προειδοποιήσει. «Βλέποντας το πρόγραμμα, σκέφτηκα ότι το παιχνίδι με τη Watford θα είναι πολύ δύσκολο», είχε πει πριν το παιχνίδι. Τελικά δεν κατάφερε να αποφύγει το μοιραίο και το κυνήγι του αήττητου πρωταθλήματος αποτελεί παρελθόν, όπως και ο χειμώνας).
Παράλληλα, η Manchester City προβληματίζει και προβληματίζεται (η τιμωρία που της επεβλήθη από την UEFA σίγουρα επισκιάζει το αγωνιστικό κομμάτι τη φετινή σεζόν για τους «Πολίτες»), ενώ η Leicester δεν μπορεί να ακολουθήσει στον ίδιο ρυθμό. Ανέλπιστα, η ομάδα του Pep έχει πετάξει «λευκή πετσέτα» πολύ νωρίς, όμως οι «Reds» δεν βλέπουν καν πίσω τους, καθώς έχουν πάρει απόφαση να νικήσουν τους πάντες φέτος και δεν είναι πρόθυμοι να αλλάξουν τα σχέδιά τους. Και πριν καν το καταλάβει κανείς, η Liverpool έφτασε στο +22 στα μέσα του Φλεβάρη, χωρίς να νιώσει ποτέ την πίεση των «από κάτω», χωρίς να χάσει ποτέ το mood της. Σίγουρα, δεν ήταν πάντα καλή, πολλές φορές δεν είδαμε ωραίο ποδόσφαιρο, όμως εκεί ήταν ένας Firmino, ένας Salah, ένας Mane, ένας Henderson, ένας Alisson και πολλοί άλλοι πρωταγωνιστές. Οι «Reds» το δείχνουν σε όλους μέσα στο γήπεδο: «φέτος είναι η χρονιά μας». Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως όποτε προηγήθηκαν στο σκορ κέρδισαν, αλλά και όταν βρέθηκαν πίσω στο σκορ τις περισσότερες φορές το γύρισαν (εκτός από τα παιχνίδια στο Old Trafford και στο Vicarage Road). Προσωπικότητα, χαρακτήρας, ποδοσφαιρική…μαγκιά και φυσικά τύχη. Η τύχη είναι με τους δυνατούς λένε.
Πλέον μετράμε αντίστροφα. Τέσσερις νίκες μένουν (τη στιγμή που γράφεται το κείμενο) για τη Liverpool, ώστε να κατακτήσει και μαθηματικά το πρωτάθλημα. Πρόταση που δεν θα φαινόταν περίεργη, εάν δεν κοιτάζαμε ταυτόχρονα το ημερολόγιο, το οποίο δείχνει μήνα Μάρτη. Πλέον, οι Liverpudlians στα καφενεία τους συζητάνε αν η ομάδα θα σηκώσει το τρόπαιο στην έδρα της Everton, στην έδρα της Manchester City ή κάπου αλλού. Βλέπετε η απληστία του ανθρώπου είναι ατελείωτη, δεν σταματάμε ποτέ να επιδιώκουμε το καλύτερο σενάριο, την καλύτερη περίπτωση. Βέβαια, κάτι τέτοιες συζητήσεις μένουν στην άκρη τις βραδιές του Champions League.
Δεν αναφέρομαι τυχαία στο Champions League. Το κάνω αφενός γιατί λίγες μέρες πριν πιάσω το πληκτρολόγιο έχω δει τη Liverpool να χάνει από την Atletico στη Μαδρίτη, αφετέρου γιατί θέλω να είμαι λιγότερο άπληστος. Ίσως η ανάγκη να δω την ομάδα μου να σηκώνει την Premier League για πρώτη φορά με κάνει να αφήνω στην άκρη την χαρά που μου έδωσε το περσινό ευρωπαϊκό τρόπαιο, αλλά και εκείνο της Κωνσταντινούπολης. Πως όμως να μην περιμένω την ανατροπή στο Anfield, γνωρίζοντας ότι ο Klopp δεν έχει αποκλειστεί ποτέ σε διπλούς αγώνες στην Ευρώπη με τη Liverpool; Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και το φετινό πρωτάθλημα έρχεται με τόση άνεση που μου επιτρέπει να ονειρεύομαι. Να ονειρεύομαι κόκκινη κυριαρχία, καθώς ένα ενδεχόμενο «double» θα επισφραγίσει την κυριαρχία της Liverpool αυτή την εποχή και θα την φανερώσει σε όσους δεν την έχουν δει ακόμη.
Αυτή η κόκκινη κυριαρχία λοιπόν ξεκίνησε από πέρσι. Όχι από την κατάκτηση του Champions League, αλλά από την απώλεια της Premier League, γιατί ο δεύτερος δεν είναι πάντα ο χαμένος, έτσι Jurgen;
