Η φετινή Manchester United έχει βαλθεί να στείλει στο… ψυχιατρείο όλους τους οπαδούς της παγκοσμίως. Μια ομάδα που ενώ ξεκίνησε με υποσχέσεις και φόρα από την περασμένη σεζόν με στόχο το πρωτάθλημα, αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός της πρώτης εξάδας. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι η βαθμολογική της θέση που τρομάζει, αλλά κυρίως οι εμφανίσεις. Εδώ και σχεδόν έναν μήνα, η ομάδα είναι σκιά του -ήδη- κακού εαυτού της και κανείς δεν γνωρίζει πως να την επαναφέρει εν ζωή.
Η «κατάρα» της διαδοχής του Sir Alex καλά κρατεί στο Old Trafford. Οκτώ και πλέον χρόνια από την αποχώρηση του θρυλικού προπονητή, η Manchester United αδυνατεί να βρει τον επόμενο που θα στεριώσει στο «τιμόνι» της ομάδας και θα την επαναφέρει στην κορυφή. Ακόμη και του SAF όμως του πήρε περίπου μια εξαετία να φέρει τους «Κόκκινους Διαβόλους» στα υψηλά στρώματα της βαθμολογίας. Με εξαίρεση την δεύτερη του σεζόν στον πάγκο, όπου η United τερμάτισε στην δεύτερη θέση, οι υπόλοιπες χρονιές από το 1986 μέχρι και το 1991 έβρισκαν την ομάδα κάπου μεταξύ της 8ης και 13ης θέσης.
Την σήμερον εποχή όπως καταλαβαίνετε κάτι τέτοιο είναι απαγορευτικό. Η προσαρμογή και η εξέλιξη πρέπει να έρχεται με ταχύτατους ρυθμούς, ειδάλλως το… τρένο χάνεται. Στη μετά-Ferguson εποχή, ο εκλεκτός του David Moyes δεν ολοκλήρωσε ούτε μια γεμάτη σεζόν στον πάγκο της ομάδας, ενώ παραλίγο να αποκλειστεί και από τον Ολυμπιακό στο Champions League. Ο Ryan Giggs, που ανέλαβε ως υπηρεσιακός, κρίθηκε ανεπαρκής για την δουλειά, ο Louis van Gaal παρά το γεγονός ότι έκατσε δυο σεζόν στον πάγκο, αποχώρησε κακήν κακώς έχοντας τσακωθεί σχεδόν με όλους κι ο Jose Mourinho άντεξε λίγο παραπάνω, κουβαλώντας κι εκείνος τον δικό του «σταυρό».
Από τις 19 Δεκεμβρίου του 2018, ο «διάβολος με το αγγελικό πρόσωπο» είναι σε θέση οδηγού. Τους περισσότερους τίτλους ξέρετε ποιος τους έφερε; Ο Πορτογάλος. Τότε, στην πρώτη του χρονιά στον σύλλογο, κατάφερε να συστηθεί με το «καλημέρα», κατακτώντας το Community Shield, το EFL Cup και φυσικά το Europa League. Οι δε Moyes και Van Gaal φρόντισαν επίσης να συμβάλλουν στον εμπλουτισμό της τροπαιοθήκης. Ο Σκωτσέζος πρόσθεσε ένα ακόμη Community Shield, έχοντας στα χέρια του ακόμη ομάδα με… DNA Sir Alex Ferguson, ενώ ο Ολλανδός, παρότι γνώριζε την μοίρα του στο Μάντσεστερ, φρόντισε να συνδυάσει το αντίο με την κατάκτηση ενός FA Cup.
But, what about Ole; Στο πρώτο τρίμηνο του ως υπηρεσιακός, ο Νορβηγός έμοιαζε πως θα φτιάξει κάτι καλό. Πράγματι κατάφερε να χτίσει πράγματα που επί ημερών Mourinho έμοιαζε να είχαν λησμονηθεί. Η πρόκριση στα προημιτελικά του Champions League με ανατροπή και μάλιστα απέναντι στην Paris Saint-Germain φάνηκε να ήταν η απόλυτη επισφράγηση της συμφωνίας. «Η Manchester United σταματάει να ψάχνει για προπονητή και συνεχίζει με τον Ole Gunnar Solskjaer στο τιμόνι». Πιασάρικο; Ναι. Φιλόδοξο; Επίσης. Η επόμενη σεζόν ήταν ακόμη πιο ικανοποιητική. Παρά το γεγονός ότι δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο, η ομάδα πήγε μέχρι τα ημιτελικά όλων των παράλληλων διοργανώσεων (FA Cup, EFL Cup και Europa League), ενώ επέστρεψε και στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, που οδηγούσαν στο Champions League. Όσο η εξέλιξη συνεχιζόταν, ο κόσμος έδειχνε να στηρίζει όλο και περισσότερο τον Νορβηγό. Η διοίκηση το ίδιο. Μέχρι να έρθει η περυσινή σεζόν και το ποδόσφαιρο στα στάνταρ που είχαμε συνηθίσει προ κορονοϊού.
Μετά από μια περίεργη ποδοσφαιρική χρονιά που περιείχε επίσημους αγώνες κατακαλόκαιρο και final-8 ευρωπαϊκών διοργανώσεων στα μέσα Αυγούστου (!), η ομάδα μέσα σε μόλις 25 μέρες τελείωσε με την σεζόν 2019/20 και προχώρησε στην επόμενη. Το ξεκίνημα ήταν μουδιασμένο. Νωθρό. Ήττα στην πρεμιέρα της Premier League εντός έδρας από την Crystal Palace, μια απίστευτα τυχερή νίκη απέναντι στην Brighton εκτός έδρας και συντριβή με 1-6 στο Old Trafford από την Tottenham. Τα πρώτα καμπανάκια χτύπησαν και μάλιστα πολύ δυνατά. Ακολούθησαν δυο αποτυχημένες απόπειρες νίκης στα ντέρμπι με Chelsea και Arsenal και ο Solskjaer βρέθηκε για πρώτη φορά στο τέλμα μιας πιθανής απομάκρυνσης από την τεχνική ηγεσία.
Ευτυχώς για τον ίδιο, η ομάδα στην Premier League ανασυγκροτήθηκε. Χρειάστηκε σχεδόν τρεις μήνες για να ηττηθεί και πάλι σε αγώνα πρωταθλήματος, ωστόσο το πρόβλημα αυτή τη φορά εντοπιζόταν αλλού. Στο Champions League. Στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση εκείνης της σεζόν, το Group H έμοιαζε με «όμιλο του θανάτου», αφού περιείχε εκτός της United τις Paris Saint-Germain, RB Leipzig και İstanbul Başakşehir, με τα προγνωστικά πρόκρισης φυσικά να κλίνουν σε Παρίσι και Μάντσεστερ. Αμ δε! Τι και αν ξεκίνησε με νίκη στην «πρωτεύουσα του Φωτός» και εν συνεχεία κατακερμάτισε με 5-0 τους Γερμανούς στο Old Trafford, η ήττα στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στους Τούρκους πρωταθλητές έσπειρε τις πρώτες «τάσεις αυτοκτονίας».
Κάπου εκεί ξεκίνησε να χύνεται και η «καρδάρα με το γάλα» Μπορεί στον επαναληπτικό να επικράτησε με 4-1, όμως στις δυο τελευταίες και κρίσιμες αγωνιστικές γνώρισε ισάριθμες ήττες από Γάλλους και Γερμανούς, καταλήγοντας στην τρίτη θέση και το Europa League. Παρόλα αυτά, στο πρωτάθλημα συνέχιζε με φρενήρεις ρυθμούς. Η εντός έδρας ήττα από την ουραγό Sheffield United στις 27 Γενάρη ήχησε άσχημα στα αυτιά των οπαδών, με την ομάδα όμως να αντιδρά συνεχίζοντας αήττητη μέχρι και την 11η Μάϊου, όταν και ηττήθηκε από την Leicester. Ομοίως συνέχιζε και στο Europa League, αφήνοντας εκτός διοργάνωσης τις Real Sociedad, Milan, Granada και Roma. Τα μόνα ψεγάδια εντοπίστηκαν στα εγχώρια κύπελλα, όπου η ομάδα του Solskjaer έμεινε εκτός από Leicester και Manchester City σε FA Cup και EFL Cup αντίστοιχα.
Μοιραία φτάνουμε λοιπόν στον «καταραμένο» Μάη. Εκεί όπου όλη η ομολογουμένως -εντυπωσιακή- βελτίωση της αρμάδας του Νορβηγού, υπέστη ένα ολικό breakdown. Το εντυπωσιακό σερί των σχεδόν πέντε μηνών στο πρωτάθλημα τερματίστηκε από τις «Αλεπούδες» και εν συνεχεία η ομάδα ηττήθηκε ξανά εντός έδρας από την Liverpool, ήρθε ισόπαλη με την Fulham, κερδίζοντας τουλάχιστον το τελευταίο ματς της χρονιάς απέναντι στους Wolves. Επίσης στο Europa League, ό,τι χτίστηκε από την φάση των «32», γκρεμίστηκε στον τελικό του Γκντάνσκ, χάνοντας στα πέναλτι από την Villarreal. Παρά την θριαμβολογία μεσούσης της σεζόν και την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, ο Ole είχε «κερδίσει» την ρετσινιά του… loser.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα. Η Manchester United έχει αρχίσει απογοητευτικά στο πρωτάθλημα παρά τις προσδοκίες που «γεννήθηκαν» μέσα στο καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι όπου στο Μάντσεστερ έφτασαν οι Jadon Sancho, Raphael Varane και ολοκληρώθηκε με την επιστροφή του Cristiano Ronaldo. Κανένας βασικός παίκτης δεν αποχώρησε, με τις μόνες απώλειες να θεωρούνται οι Daniel James, Sergio Romero και Axel Tuanzebe. Παίκτες δηλαδή που σε καμία περίπτωση δεν είχαν βασικό ρόλο και ούτε πρόκειται να είχαν κατά την διάρκεια της σεζόν. Οι οπαδοί άρχιζαν και πάλι να ονειρεύονται την επιστροφή της κούπας της Premier League στο Old Trafford, κάτι που ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο μέσα από τις πέντε πρώτες αγωνιστικές, οι οποίες ολοκληρώθηκαν με τέσσερις νίκες και μια ισοπαλία.
Ξαφνικά όμως και κυριολεκτικά από το πουθενά, επικράτησε το… χάος. Η αρχή του κακού έγινε στην Ελβετία, εκεί όπου η Young Boys επικράτησε της Manchester United με 2-1 στην πρώτη αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Champions League. Τα μουρμουρητά οξύνθηκαν ακόμη περισσότερο μετά τον πρόωρο εντός έδρας αποκλεισμό από την West Ham στο EFL Cup και την επίσης εντός έδρας ήττα στο πρωτάθλημα από την Aston Villa. Κάπου εκεί άρχισαν όλοι να αναρωτιούνται εκ νέου για τις προπονητικές ικανότητες του Νορβηγού τεχνικού. Το ίδιο όμως πλέον είχε αρχίσει να συμβαίνει ακόμη και όταν η ομάδα κέρδιζε. Απέναντι στην Villarreal, η Manchester United πήρε μια μάλλον τυχερή νίκη, με τον Ronaldo να σκοράρει στο 95ο λεπτό, ενώ την επόμενη αγωνιστική δεινοπάθησε να επικρατήσει της Atalanta, σε έναν αγώνα μάλιστα που βρισκόταν από νωρίς πίσω σκορ με 2-0.
Οι εμφανίσεις της ομάδας ήταν τόσο κακές που ο Solskjaer είχε γίνει το επίκεντρο του ποδοσφαιρικού πλανήτη. Όλα αυτά βέβαια αποτυπώθηκαν και στην εικόνα της ομάδας στην Premier League, χάνοντας με «κάτω τα χέρια» από την Leicester με 4-2, ενώ η τελική κατάληξη ήταν φυσικά η ντροπιαστική ήττα από την Liverpool. Άλλωστε δεν δίστασε να το παραδεχτεί και ο ίδιος. «Πιάσαμε πάτο», δήλωσε ανοιχτά μετά το τέλος του αγώνα και προφανώς δεν άργησαν να βγουν στην φόρα οι πρώτες φήμες για την αντικατάστασή του. Κάτι απολύτως λογικό, αφού κυριολεκτικά αυτός ο αγώνας ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση ότι ο Νορβηγός πέρυσι χτύπησε «ταβάνι» και φέτος δείχνει ανίκανος να κατανοήσει την πραγματική δύναμη, αλλά και τον τρόπο παιχνιδιού μιας ακόμη πιο ισχυρής -τουλάχιστον στα χαρτιά- ομάδας.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, οι Glazers έχουν δώσει πίστωση τριών παιχνιδιών στον Νορβηγό, μήπως και καταφέρει να αντιστρέψει το βαρύ κλίμα. Παρ’ όλα αυτά τα σενάρια για την αντικατάστασή του… δίνουν και παίρνουν. Το μενού έχει από Zinedine Zidane και Antonio Conte μέχρι Graham Potter και Gareth Southgate. Ο καθένας φυσικά με τις δικές του πιθανότητες, αλλά και το δικό του στυλ παιχνιδιού.
Στο κυνήγι της αναζήτησης του επόμενου Sir Alex Ferguson, επικρατέστερος είναι ο θρυλικός Γάλλος. Πράγμα απόλυτα φυσιολογικό αν σκεφτεί κανείς ότι είναι ελέυθερος αυτή την στιγμή στην αγορά, γνωρίζει από ανοικοδόμηση και πρωταθλητισμό, ενώ έχει συνεργαστεί στο παρελθόν τόσο με τον Varane όσο και τον Cristiano Ronaldo. Το μόνο αρνητικό που εντοπίζεται στην περίπτωση αυτή είναι ότι έχει δοκιμαστεί η αξία του μόνο στην Real Madrid και το ισπανικό πρωτάθλημα. Αλλά τι να πεί κανείς για έναν προπονητή που έχει πάρει δυο La Liga, τρία Champions League και ισάριθμα Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων και Super Cup;
Επίσης στα φαβορί συγκαταλέγεται και ο, πρώην της Chelsea, Conte. Δοκιμασμένος στην Αγγλία, συλλέκτης τροπαίων στην Ιταλία, αλλά υπάρχει ένα μείζον πρόβλημα εδώ, που ενδέχεται να παίξει καθοριστικό ρόλο στην πρόσληψη του. Γνωστός για το πειθαρχημένο και απαράλλαχτο 3-4-1-2, αυτό είναι ένα σύστημα που δεν ταιριάζει καθόλου στην ταυτότητα των παικτών του συλλόγου. Υποθέτοντας ότι τα τρια στόπερ θα είναι οι Lindelof, Varane και Maguire, οι Shaw και Wan-Bissaka πιθανότατα θα μεταφερθούν σε ρόλο μπακ-χαφ, δημιουργώντας σοβαρό πρόβλημα από την μέση και μπροστά. Με τον Ιταλό να μην έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους εξτρέμ, αρκετοί παίκτες θα περιθωριοποιηθούν, με κορυφαίο φυσικά τον Sancho, δεδομένου ότι θα έχουμε τον Bruno πίσω από τους δυο επιθετικούς, που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα είναι οι Rashford και Ronaldo.
Τώρα το τι γίνεται αν ο Solskjaer παραμείνει για την υπόλοιπη σεζόν στο τιμόνι; Φαντάζομαι όλεθρος. Λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη και τα παιχνίδια που έχει να δώσει η ομάδα μέσα στον Νοέμβρη, η καρέκλα του Νορβηγού στον πάγκο, ενδέχεται να μεταμορφωθεί σε εκτινασσόμενο κάθισμα. Όμως όπως λένε και στο χωριό μου… time will tell.
Συντάκτης: Φάνης Αγριτέλλης
