Η ευρωπαϊκή σεζόν περνά επιτέλους στο «κυρίως πιάτο», με τους ομίλους των αγγλικών ομάδων να έχουν οριστικοποιηθεί και να χρήζουν ανάλυσης.
Μπορεί να έχουμε ευρωπαϊκούς αγώνες από τον Ιούνιο (!), όμως τα προκριματικά αγγίζουν ελάχιστα την Αγγλία κι όλοι αναμένουν τη φάση των ομίλων για να μιλήσουν για Ευρώπη. Εδώ και μερικές ημέρες οι επτά εκπρόσωποι της Πρέμιερ Λιγκ έχουν μάθει τους αντιπάλους τους, με την κληρωτίδα, όπως συνήθως αναμένεται, να παρουσιάζεται ευγενική. Κάποιος ίσως πιο κακοπροαίρετος θα έλεγε πως πιο ευνοημένη από αυτήν ήταν ξανά η περυσινή πρωταθλήτρια, Μάντσεστερ Σίτι.
Δείξε μου τους αντιπάλους σου, να σου πω την θέση σου
Πρόκειται για έναν όμιλο, ο οποίος εξαρχής δεν τραβά πολλά βλέμματα επάνω του μεν, δεν παύει όμως να ελλοχεύει κινδύνους και να κρύβει παγίδες δε. Θεωρητικά, το ακλόνητο φαβορί του εν λόγω ομίλου είναι οι «Πολίτες».
Η ομάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα αναμενόμενα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα με το ξεκίνημα της Πρέμιερ Λιγκ. Μία ισοπαλία (3-3 με την εμφανώς βελτιωμένη Νιούκαστλ εκτός έδρας) καθίσταται η τρόπον τινά μοναδική παραφωνία, όσον αφορά το απόλυτο στους πρώτους τέσσερις αγώνες της στο πρωτάθλημα.
Ξεκινώντας από τη «μικρούλα» του γκρουπ, Κοπεγχάγη, βλέπω ως μονόδρομο την τέταρτη θέση. Κυρίως λόγω της προφανούς διαφοράς ποιότητας με τις υπόλοιπες, ενώ δεν εμπνέει και τη σιγουριά που ενέπνεε παλαιότερα. Πρόκειται για μία ομάδα που σκοράρει πολύ, αλλά δέχεται και πολλά τέρματα. Η συγκομιδή μάλιστα στο πρωτάθλημα Δανίας μιλά από μόνη της. Σε εφτά αναμετρήσεις, έχει συγκεντρώσει εννέα βαθμούς, ούσα στην 7η θέση, με 14 γκολ υπέρ και 13 κατά!
Μιλάμε για την καλύτερη επίθεση και την τρίτη χειρότερη άμυνα στο πρωτάθλημα. Ξεπέρασε το εμπόδιο της Τράμπζονσπορ του Τάσου Μπακασέτα, με αρκετή δόση τύχης, αλλά και εμπειρίας, κι έφτασε στο δρόμο των «αστεριών». Κατά τη γνώμη μου, πολύ δύσκολα θα συγκεντρώσει πάνω από τρεις βαθμούς. Υπάρχει βέβαια ένας αστερίσκος εδώ, τον οποίο θα αναφέρω στη συνέχεια.
Συνεχίζοντας με την τρίτη, κατ’ εμέ, του ομίλου, θεωρώ πως η Μπορούσια Ντόρτμουντ, παρά τις φιλοδοξίες και το αρκετά δυνατό (και νεαρό) ρόστερ της, λόγω του ανοιχτού παιχνιδιού της θα υποκύψει στην εμπειρία της Σεβίλλης. Σίγουρα οι δυο ομάδες διαμορφώνουν ένα ανταγωνιστικό δίδυμο, ο επικρατών του οποίου θα πλαισιώσει τη Μάντσεστερ Σίτι στην κορυφή. Δίνω ένα σαφές προβάδισμα στην ισπανική ομάδα, καθώς έχει το λεγόμενο «know how» έναντι των Γερμανών, που όμως βρίσκονται σε φάση αναδόμησης.
Παρ’ όλα αυτά, επειδή άλλωστε όλα όσα αναγράφονται υπόκεινται στο θεωρητικό πλαίσιο, τα μεταξύ τους παιχνίδια διαθέτουν ούτως ή άλλως έναν αμφίρροπο χαρακτήρα, καθώς πρόκειται για δύο μεγάλες ομάδες του ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού στερεώματος. Εκατέρωθεν παρατηρούμε ένα ποδόσφαιρο δημιουργίας, με τάση στο γρήγορο τέρμα. Η ειδοποιός διαφορά όμως, καθίσταται η ευελιξία της ομάδας του Γιουλέν Λοπετέγι να προσαρμόζεται στο παιχνίδι του αντιπάλου και να επιβάλλει το ρυθμό της «αθόρυβα».
Κάντε ένα like στη σελίδα μας στο facebook, αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Το «κλειδί» της επιτυχίας
Ο Έρλινγκ Χόλαντ θα έλεγε κανείς με αρκετή σιγουριά πως αποτελεί πια την αιχμή του δόρατος των «Πολιτών». Θα είναι όμως αυτός που θα καθορίσει εξολοκλήρου την πορεία της φετινής Σίτι; Η απόκτηση ενός δεινού εκτελεστή αναμφίβολα μόνο θετικά μπορεί να επιδράσει, ιδίως σε μια ομάδα που έχει το 65-70% της κατοχής της μπάλας και πατά περιοχή σχεδόν συνέχεια. Σίγουρα δε, θα είναι και το πρόσωπο με τους προβολείς στραμμένους επάνω του στα ματς κόντρα στην πρώην ομάδα του, Ντόρτμουντ.
Σε παλαιότερο άρθρο είχα αναφέρει για τη χρήση του underlap ως μέθοδο ορθολογικής ανάπτυξης, με την οποία φυσικά έχει «έρωτα» ο Γκουαρδιόλα. Πλέον όμως, ο τρόπος χρησιμοποίησης των μπακ (σ.σ. Κανσέλο–Γουόκερ) ως καθαρά, δημιουργικά 8άρια – με τους Φόντεν και Ντε Μπρούιν σε πιο ελεύθερο ρόλο και τον Ρόδρι να ενώνει τα δύο στόπερ, αλλά να διαθέτει ταυτόχρονα και το χαρακτηριστικό του μακρινού σουτ – είναι και αυτός που ανεβάζει ακόμη ένα επίπεδο τη Σίτι.
Επομένως, αν είχαμε δέκα λόγους για τους οποίους χρίζουμε φαβορί τη Μάντσεστερ Σίτι σε αυτόν τον όμιλο, τακτικά έχουμε έναν παραπάνω. Θεωρώ ότι η ομάδα του Πεπ έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος στην Ευρώπη. Δεν της κατοχυρώνω από τώρα το τρόπαιο, για να μην παρεξηγηθώ. Σίγουρα όμως θα κοιτάξει, τακτικά, να περιορίσει ακόμη περισσότερο τους αντιπάλους της, ισάξιους και μη.
Αδιαμφισβήτητα, όσον αφορά τον όμιλο, θα αποτελέσει αρκετά μεγάλη έκπληξη η απώλεια (των τριών) βαθμών σε κάποιο παιχνίδι. Ίσως δυσκολευτεί στην Ανδαλουσία, αλλά προσωπικά δεν βλέπω ακόμα κι εκεί κάτι λιγότερο από την ισοπαλία. Η Σεβίλλη καθίσταται μία ομάδα ευπροσάρμοστη, όπως προαναφέρθηκε, και κατ’ επέκταση επικίνδυνη, όμως με τα τωρινά δεδομένα δύσκολα θα κατορθώσει να επιβάλλει τον ρυθμό της απέναντι στους Άγγλους, ώστε να της αποσπάσει τρεις βαθμούς.
Ο άσημος που αξίζει να γίνει διάσημος
Καταλήγοντας, δεν γινόταν να απουσιάζει από το κείμενο ο ποδοσφαιριστής, ο οποίος δεν έχει εκλάβει την απαιτούμενη αναγνώριση που ενδεχομένως να του άρμοζε. Αν μιλούσαμε… πέρυσι, θα υποδείκνυα τον Καρίμ Αντεγέμι, όσο ήταν ποδοσφαιριστής της Ζάλτσμπουργκ. Ωστόσο, προς έκπληξη αρκετών, δεν θα επιλέξω κάποιον νεαρής ηλικίας και, κυρίως, δε θα επιλέξω κάποιον από τις τρεις μεγάλες του ομίλου. Κυρίως, διότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό.
Ο κύριος που αξίζει να παρακολουθήσουμε, είναι ο Πεπ Μπιέλ της Κοπεγχάγης. Στα 25 του, αναμφίβολα στο peak της καριέρας του, καθίσταται ο κινητήριος μοχλός της ομάδας του αρχηγού, Κάρλος Ζέκα. Αγωνίζεται ως επιθετικός μέσος (10άρι) και ως «ψευτο-εννιάρι». Εξαιρετικός με τη μπάλα στα πόδια, γρήγορος στη λήψη αποφάσεων, δημιουργός και σκόρερ.
Αναμφίβολα το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στην καλύτερή του περίοδο, ενώ ήδη απασχολεί διάφορους συλλόγους ανά την Ευρώπη. Οι αριθμοί του μάλιστα επιβεβαιώνουν τη σταθερά ανοδική πορεία του. Από πέρυσι μέχρι και σήμερα, μετρά 56 συμμετοχές, με 24 γκολ και 18 ασίστ. Φέτος μάλιστα έχει συμμετοχή σε γκολ κάθε 67 λεπτά συμμετοχής και δύσκολα θα παραμείνει για πολύ ακόμα στην Δανία!
Διαβάστε ακόμα στο egglezoi.gr: Στην Βαλένθια ο Έντινσον Καβάνι!
