Η ζωή είναι ένα μεγάλο ταξίδι, το οποίο επιφυλάσσει πάρα πολλές εκπλήξεις. Κι ιδιαίτερα η ποδοσφαιρική ζωή, μπορεί να φτάσει από το ζενίθ στο ναδίρ με μεγάλες ταχύτητες, ή και το αντίστροφο. Πως ο Jose Fonte, όμως, κατέληξε από τη δεύτερη κατηγορία της Πορτογαλίας, πρωταθλητής Ευρώπης και Γαλλίας;
Γεννηθείς στο Peniafel της Πορτογαλίας, ο Fonte ξεκίνησε την καριέρα του από την ομώνυμη ομάδα. Η δεύτερη ομάδα της Sporting, τον «ανακάλυψε», και ο τότε 11χρονος Πορτογάλος αντιλήφθηκε πως ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής. Με πατέρα ποδοσφαιριστή άλλωστε, δεν γινόταν αλλιώς. Σε ηλικία 19 ετών υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα, στην οποία αγωνίστηκε για δυο χρόνια, αλλά μονάχα στην Β’ ομάδα, αφού ο Fernando Santos δεν τον πίστευε. Θέλοντας να διεκδικήσει περισσότερα πράγματα στην καριέρα του, ο Fonte υπέγραψε στην Salgueiros, ομάδα της δεύτερης κατηγορίας της Πορτογαλίας. Η ομάδα αυτή όμως αντιμετώπιζε μεγάλα οικονομικά προβλήματα, οπότε και ο νεαρός αποχώρησε άμεσα, λίγες ημέρες αργότερα, για την Felgueiras, επίσης ομάδα της δεύτερης κατηγορίας. Στα αξιοσημείωτα μάλιστα, το γεγονός πως έφτασε σε ύψος το 1,91. Ο πατέρας του, έχει ύψος μόλις 1,69!
Ο Fonte έπαιξε σε 28 αγώνες και βοήθησε στη σχετικά άνετη παραμονή της ομάδας. Φαίνεται όμως πως η τύχη δεν ήταν με το μέρος του ξανά, καθώς στο τέλος της σεζόν, η Felgueiras έπεσε οικειοθελώς, λόγω οικονομικών προβλημάτων, κι ακολούθως διαλύθηκε. Στα 22 του κι ήδη ο «πρωταγωνιστής» μας έχει βιώσει δυο αρκετά δύσκολες εμπειρίες. Δεν πτοήθηκε όμως, κι υπέγραψε με τη Vitoria Setubal. Βέβαια, σε αυτήν αγωνίστηκε μονάχα έξι μήνες, αφού η Benfica προέβη στην απόκτησή του. Την ευκαιρία του με τους «Αετούς» πάντως, δεν την έλαβε ποτέ.
Αμέσως, προκειμένου να πάρει χρόνο συμμετοχής, βρέθηκε στην Pacos Ferreira, με τον Fernando Santos (ξανά) να προτιμά τους Anderson, Luisao και Ricardo Rocha, αντί για τον ίδιο. Στην Pacos ο Fonte δεν «έδεσε» κι έφυγε ξανά ως δανεικός, αυτή τη φορά για την Estrela Amadora. Εκεί έδειξε ένα αρκετά καλό πρόσωπο, με την «άσημη» ομάδα να τερματίζει στην ένατη θέση. Αργότερα κιόλας στην καριέρα του, ο Πορτογάλος στόπερ αποκάλυψε πως ήταν ευγνώμων για τους δανεισμούς του, και για το γεγονός πως δεν πήρε ευκαιρίες στην Benfica.
Κάπου εδώ όμως, μπαίνει στην ιστορία του ποδοσφαιριστή και η Αγγλία. Η Crystal Palace αποκτά των Fonte ως δανεικό, ευρισκόμενη στην Championship. Ήδη ο Πορτογάλος δείχνει «ψήγματα» της ποιότητάς του κι η ομάδα τερματίζει πέμπτη, κόντρα στα προγνωστικά, χάνοντας όμως την άνοδο μέσω των play–off. Σε προσωπικό όμως επίπεδο, ο τεχνικός Neil Warnock έμεινε ικανοποιημένος απ’ τον Fonte, ζητώντας την απόκτησή του. Αμετακίνητος από τη βασική ενδεκάδα, ο Πορτογάλος είδε την ομάδα του να έχει μια αντιστρόφως ανάλογη πορεία σε σχέση με αυτή της προηγούμενης χρονιάς, τερματίζοντας 15η.
Οι «Αετοί» του Λονδίνου εξακολούθησαν να βρίσκονται σε πτωτική πορεία και την ακόλουθη σεζόν. Στα μέσα της χρονιάς, ο Fonte μετακόμισε στη Southampton, η οποία αγωνιζόταν στη League One. Όπως δήλωσε αργότερα, πείστηκε απ’ το ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα, παρότι βρισκόταν σε χαμηλότερη κατηγορία από την Palace. Και τι κατάφερε αρχικά; Οι «Άγιοι» τερμάτισαν έβδομοι κι έχασαν για λίγο τη δυνατότητα να βρεθούν στα play–off ανόδου, ενώ είχαν δεχθεί και μια ποινή αφαίρεσης βαθμών. Ο Fonte, προφανώς και δεν πτοήθηκε ξανά.
Η δεύτερη σεζόν του Πορτογάλου κεντρικού αμυντικού στη Southampton, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Εκμεταλλευόμενος απόλυτα τις στημένες φάσεις, έκανε ρεκόρ καριέρας σε τέρματα (πέτυχε επτά) και συνέβαλε στην άνοδο της ομάδας, που κατέκτησε τη δεύτερη θέση. Στην επόμενη σεζόν, οι «Άγιοι» συνέχισαν με τον ίδιο ρυθμό. Δεν μακροημέρευσαν στην Championship και κατέκτησαν απευθείας τη δεύτερη θέση, με τους Fonte και Hooiveld να αποτελούν ένα απροσπέλαστο δίδυμο. Μάλιστα, μεσούσης της σεζόν, υπέγραψε ένα νέο, τετραετές συμβόλαιο, ως αποτέλεσμα της μεγάλης συμβολής του. Και ποιος το περίμενε δηλαδή, ο πιτσιρικάς απ’ τα «αζήτητα» της Πορτογαλίας, στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.
Όντας ένας σχετικά αργός αμυντικός, αλλά με καλές τοποθετήσεις και σωστή σκέψη, υπήρξε προβληματισμός για το αν θα κατάφερνε να ανταποκριθεί στο επίπεδο της Premier League. Φυσικά, η «καλοκουρδισμένη» τότε Southampton έδειξε πως δεν ήταν απλά ένα πυροτέχνημα, που θα δυσκολευόταν στην κατηγορία. Ο Fonte διατηρήθηκε στο βασικό σχήμα, κι ως 14η εξασφάλισε σχετικά εύκολα την παραμονή της. Μάλιστα, στα μέσα της σεζόν προσλήφθηκε και ο Mauricio Pochettino.
Ο Αργεντινός προπονητής παρουσίασε μια ομάδα που αρνούνταν να χάσει στον αγωνιστικό χώρο, ενώ με ομάδες πέραν των μεγάλων, κατάφερνε να παίρνει αποτελέσματα με σχετική άνεση. Είτε με τον Yoshida, είτε με τον Hooiveld, είτε με τον Lovren μετά, ο Fonte δεν έχανε τη θέση του στη βασική ενδεκάδα. Στην πρώτη πλήρη, μάλιστα, πλήρη χρονιά του Pochettino, η Southampton βρέθηκε στην όγδοη θέση, παίζοντας εξαίρετο ποδόσφαιρο.
Ο Pochettino δεν έμεινε παραπάνω στους «Άγιους» αλλά αυτό δεν πτόησε τον πρωταγωνιστή μας. Την ερχόμενη σεζόν ανέλαβε την ομάδα ο Ronald Koeman, και δεν «κούνησε» τον Πορτογάλο από τη βασική ενδεκάδα. Η Southampton κατέκτησε την έβδομη θέση στο πρωτάθλημα, βελτιώθηκε, αλλά κυρίως είχε εδραιωθεί κι είχε εντυπωσιάσει τους πάντες στην Premier. Μέρος αυτής της εξαιρετικής ομάδας, ήταν και ο Fonte, που κέρδισε και την κλήση του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του. Το ντεμπούτο του, μάλιστα, το έκανε υπό τις οδηγίες ενός προπονητή που δυο φορές δεν τον πίστεψε. Του «γνωστού» και για την εν Ελλάδι καριέρα του, Fernando Santos.
Η πρόκριση της ομάδας στο Europa League σήμαινε αυξημένες αγωνιστικές υποχρεώσεις, ενώ το ίδιο συνέβη και με τις απαιτήσεις. Μπορεί στους ομίλους η Southampton να μην μπήκε, όμως ο Fonte συνέχισε να τυγχάνει της καθολικής αποδοχής του Koeman, με την ηγετική του ικανότητα στην άμυνα να ξεχωρίζει. Η Southampton «έσπασε» και πάλι το ταβάνι της και βρέθηκε στην έκτη θέση του πρωταθλήματος. Παράλληλα, ως βασικός ο Fonte συμμετείχε στο Euro του 2016. Η κατάληξη γνωστή, με την Πορτογαλία να κερδίζει τον τελικό, και τον Fonte να είναι μεταξύ των πρωταγωνιστών, στα 33 του.
Στη σεζόν που ακολούθησε, όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Η Southampton επέλεξε ένα διαφορετικό πλάνο πλοήγησης και μέσα σε αυτό δεν συμπεριλαμβανόταν ο Fonte, αφού τα ηνία της άμυνας δίνονταν στον Virgil van Dijk. Στα μέσα της σεζόν, και μετά από επτά χρόνια κοινής πορείας, ο Fonte συνέχισε την καριέρα του στην West Ham, στις απαρχές της «σπάταλης» λογικής της ομάδας. Ο τρόπος που έφυγε, μάλιστα, ήταν άσχημος, μιας και στα media αναφέρθηκε πως ο ίδιος ζήτησε να αποχωρήσει. Σε συνέντευξή του, δήλωσε πως έγινε το αντίθετο, και τον ανάγκασαν έτσι να αποχωρήσει. Η ομάδα του πάντως, από τότε, «ταλαιπωρείται» απ’ την κακή διαχείριση των διοικούντων της.
Στα «Σφυριά» πήρε αμέσως θέση βασικού, αλλά το Νοέμβριο του 2017 τραυματίστηκε σοβαρά, χάνοντας την υπόλοιπη σεζόν. Στα 34 προς τα 35 του χρόνια, ο Moyes τον θεώρησε περιττό κι ο Fonte πήρε την απόφαση να βρεθεί στην Κίνα και την Dalian Yifang, μεσούσης της σεζόν, σε μια προσπάθεια να «εξασφαλίσει» οικονομικά ακόμα περισσότερα για το μέλλον του.
Βέβαια, ο Fonte δεν θέλησε να μείνει παραπάνω. Δεν προσαρμόστηκε στα περίεργα δεδομένα του κινεζικού ποδοσφαίρου κι αποχώρησε πριν τα τελικά του Nations League. Το οποίο μάλιστα, κατέκτησε με την Πορτογαλία. Αναζητώντας μια επιλογή για την καριέρα του που θα τον διατηρούσε σε ένα αξιόλογο επίπεδο, κατέληξε στη Lille του Christophe Galtier.
Εκεί ο έμπειρος αμυντικός πήρε το περιβραχιόνιο ουκ ολίγες φορές, σε μια άκρως ταλαντούχα ομάδα, που κέρδισε μες στη σεζόν και την Paris, με το «εμφατικό» 5-1. Στόχος της Lille ήταν να επιστρέψει στις διασυλλογικές διοργανώσεις και να κάνει μεγάλες πωλήσεις. Η ομάδα τερμάτισε στην δεύτερη θέση του πρωταθλήματος στην πρώτη σεζόν του Fonte, και με τρεις υπερήφανες πωλήσεις, συνέχισε να «προελαύνει». Στο Champions League δεν κατάφερε κάτι, ενώ και στο πρωτάθλημα 28 αγωνιστικών (ελέω της διακοπής του λόγω πανδημίας), τερμάτισε τέταρτη. Κάπως έτσι, πλησιάζουμε στο σήμερα.
Η Lille συνέχισε τις μεγάλες πωλήσεις, αλλά προχώρησε και στην απαραίτητη ενίσχυση. Με παρτενέρ τον, κατά 17 χρόνια νεότερο, Sven Botman, ο Jose Fonte όντας αρχηγός και ηγέτης της αμυντικής γραμμής, συνέβαλε σε ένα «θαύμα», με τους «Dogues» να κατακτούν το πρωτάθλημα μετά από δέκα χρόνια, έχοντας μόλις τρεις ήττες, όντας αήττητοι εναντίον της «πάμπλουτης» Paris. Αξίζει να σημειωθεί ότι, βάση του transfermarkt.com, η αξία των ποδοσφαιριστών των «Παριζιάνων» υπολογιζόταν σχεδόν στα 825 εκατομμύρια ευρώ, ενώ της Lille στα 300 εκατομμύρια, όντας μάλιστα τέταρτη στη λίστα της Ligue 1. Αυτό ήταν το πρώτο πρωτάθλημα του Fonte, σε ηλικία 37 ετών! Καθόλου άσχημα.
Η ποδοσφαιρική ζωή, καθώς φαίνεται, μπορεί να επιφυλάσσει πάρα πολλά σε κάποιον. Ο Fonte ξεκίνησε από τα πολύ χαμηλά στρώματα κι έφτασε σε ένα μεγάλο επίπεδο, την ώρα που σε νεαρή ηλικία του έτυχαν αναποδιές, που άλλους συνομήλικούς του ποδοσφαιριστές ίσως οδηγούσαν στην παραμονή στο χαμηλότερο επίπεδο, ή ακόμα και στην επιλογή άλλου επαγγέλματος. Ο Πορτογάλος αμυντικός όμως, δεν πτοήθηκε ποτέ, κι όσα «βρήκε» μπροστά του, του τα επέστρεψε η ζωή. Πίστεψε σε project, αγαπήθηκε κι έφυγε άκομψα από τη Southampton. Κέρδισε δίκαια τον ποδοσφαιρικό σεβασμό του Fernando Santos, ο οποίος αν και σε νεαρότερη ηλικία δεν τον πίστεψε, δίχως κανέναν ποδοσφαιρικό εγωισμό, τον έκανε βασικό στην εθνική Πορτογαλίας, με τα αποτελέσματα να τον δικαιώνουν.
Παρά την ηλικία του, επιλέχθηκε να αντιπροσωπεύσει την Πορτογαλία στο Euro του 2020, αν και δεν κατάφερε να πάρει συμμετοχή. Το συμβόλαιό του με τη Lille λήγει του χρόνου και ο ίδιος έχει εκφράσει την επιθυμία του, να σταματήσει το ποδόσφαιρο στη χώρα του, παίζοντας ως τα 40. Έπειτα, θέλει να συνεχίσει να βρίσκεται στο ποδόσφαιρο, από διαφορετικό πόστο. Το μόνο σίγουρο πάντως, είναι πως με την αποφασιστικότητα που τον διακατέχει, μπορεί να καταφέρει ο,τιδήποτε. Τέτοιοι άνθρωποι, αποτελούν παράδειγμα για όλους.
