Τσέλσι και Λίβερπουλ αναμετρώντα με φόντο την κατάκτηση του Λιγκ Καπ. Δυο ομάδες με τεράστια ιστορία, μα με μία ειδοποιό διαφορά. Για πάνω από 95 χρόνια, οι δυο σύλλογοι είχαν παντελώς διαφορετικούς στόχους…
Ο πρώτος καταγεγραμμένος αγώνας μεταξύ των δυο ομάδων χρονολογείται πίσω στο 1907, όταν για την τότε Πρώτη Κατηγορία, η Λίβερπουλ υποδέχθηκε την Τσέλσι στο Άνφιλντ. Οι «Μπλε» έφυγαν νικητές επικρατώντας με 4-1. Αυτή ήταν η πρώτη από τις 65 νίκες των Λονδρέζων, με τους «Κόκκινους» να έχουν 85, ενώ ισόπαλα έχουν λήξει 46 παιχνίδια. Παρά τα συχνά ραντεβού τους σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας, στον αυριανό τελικό του Λιγκ Καπ θα είναι το 197ό, η έννοια «ντέρμπι» δεν υπήρχε στο προσκήνιο. Για περίπου 90 και πλέον χρόνια, οι δυο ομάδες είχαν εντελώς διαφορετικούς στόχους.
Μέχρι και το 2003, η Λίβερπουλ βρισκόταν στην ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου – είχε κατακτήσει 18 πρωταθλήματα, δώδεκα κύπελλα, 14 Κομιούνιτι Σιλντ και δέκα ευρωπαϊκούς τίτλους. Η Τσέλσι στον αντίποδα, θα περιοριζόταν σε μόλις ένα πρωτάθλημα (το μακρινό 1955), πέντε κύπελλα και ένα Κύπελλο Κυπελλούχων, την ώρα που κατά το περισσότερο διάστημα της παρουσίας της στην Πρώτη Κατηγορία και στα πρώιμα χρόνια της Πρέμιερ Λιγκ, θα περιοριζόταν σε πλασαρίσματα στο μέσον του βαθμολογικού πίνακα.
Τότε όμως όλα έμελλε να αλλάξουν, με τον Ρώσο κροίσο, Ρόμαν Αμπράμοβιτς, να εξαγοράζει την Τσέλσι, από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, Κεν Μπέιτς, ο οποίος βρισκόταν στα όρια της χρεωκοπίας. Ο Αμπράμοβιτς συμφώνησε «μέσα σε μια μέρα», όπως είχαν γράψει τα εγχώρια μέσα, και άμεσα φρόντισε να τακτοποιήσει ένα χρέος ύψους 80 εκατομμυρίων λιρών. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα, άλλαξε όλο το status quo του σύλλογου. «Ήμασταν τα νέα παιδιά στο προσκήνιο που είχαν μερικές λίρες να ξοδέψουν και υπέγραψαν έναν σωρό παίκτες. Ο Ζοσέ Μουρίνιο ήρθε, ξεκίνησε να φέρεται σαν αφεντικό και απλώς συνεχίσαμε να αγωνιζόμαστε. Ήταν σύγκρουση δυο κόσμων», θα δηλώσει λίγο καιρό αργότερα ο Φράνκ Λάμπαρντ, ο οποίος ήταν από τους παίκτες που έζησαν όλο το χρονικό της αλλαγής.
Με τον Αμπράμοβιτς στο «τιμόνι», η Τσέλσι μπήκε για τα καλά στη διεκδίκηση όλων των τίτλων. Συνεπώς, οι αγώνες με τη Λίβερπουλ απέκτησαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Είτε εντός συνόρων σε προχωρημένες φάσεις των εγχώριων κυπέλλων, είτε ακόμα και σε νοκ άουτ αγώνες ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Η πρώτη φορά που σε αγώνα μεταξύ των δυο ομάδων μπήκε η «ταμπέλα» του ντέρμπι, ήταν στον τελικό του Λιγκ Καπ το 2005. Η Λίβερπουλ είχε αποκλείσει ομάδες όπως η Μίλγουολ, η Τότεναμ και η Γουότφορντ, ενώ από την άλλη η Τσέλσι είχε φροντίσει να αφήσει εκτός τις Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Νιουκάστλ και Γουέστ Χαμ, μεταξύ άλλων.
Στο Μιλένιουμ του Κάρντιφ, 78.000 θεατές κατέκλυσαν στις κερκίδες για να δουν ένα συγκλονιστικό παιχνίδι. Ο Ρίισε άνοιξε το σκορ στο πρώτο λεπτό για τη Λίβερπουλ, μέχρι που ο… Τζέραρντ με αυτογκόλ ισοφάρισε στο 80′ για τους τυπικά φιλοξενούμενους. Ο αγώνας οδηγήθηκε στην παράταση, η Τσέλσι σκόραρε δις με τους Ντρογκμπά και Κέζμαν, ενώ οι «Κόκκινοι» το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να μειώσουν σε 3-2 με τον Νούνιεζ. Τον Αντόνιο, όχι τον Δαρβίνο.
Αυτό που έμεινε στην ιστορία ήταν τα όσα εκτυλίχθηκαν, κατά την διάρκεια του αγώνα μεν, αλλά από την πλευρά του πάγκου δε. Ο Μουρίνιο, στο αυτόγκολ του Τζέραρντ, γύρισε προς τους οπαδούς και τους έκανε νόημα να σωπάσουν. Ο διαιτητής τον απέβαλε και μετά το τέλος του αγώνα κλήθηκε να δώσει τις ανάλογες απαντήσεις. «Η χειρονομία δεν πήγαινε στους οπαδούς της Λίβερπουλ, αλλά στους δημοσιογράφους. Μιλάνε υπερβολικά πολύ και κάνουν οτιδήποτε μπορούν για να παρενοχλήσουν την ομάδα μου. Μη μιλάτε. Επειδή χάσαμε στο πρωτάθλημα δυο φορές, προσπαθείτε να μηδενίσετε την αυτοπεποίθησή μας και να μας ρίξετε επιπλέον πίεση. Δεν χρειάζεται. Για εμένα είναι μια ακόμη νίκη», θα πει ο Πορτογάλος τεχνικός προς υπεράσπισή του, την ώρα που οι δυο σύλλογοι, δυο μήνες μετά θα έρχονταν αντιμέτωποι στην ημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Τότε ήταν που η έννοια του «ντέρμπι» παγιώθηκε για τα καλά, στις αναμετρήσεις των δυο ομάδων. Δεν ήταν τόσο η σημασία του αγώνα, που ήταν ούτως η άλλως άκρως σημαντική, αλλά όσα εκτυλίχθηκαν στα δυο παιχνίδια. Με φόντο λοιπόν μια θέση στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, οι δυο ομάδες διασταύρωσαν τα «ξίφη» τους, αρχικά στο Στάμφορντ Μπριτζ και μετέπειτα στο Άνφιλντ. Η «λευκή» ισοπαλία στον πρώτο αγώνα άφηνε τα πάντα ανοικτά ενόψει της ρεβάνς.
Στον επαναληπτικό ωστόσο, μια φάση ήρθε να οξύνει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις των δυο ομάδων. Φυσικά πρόκειται για την ιστορική φάση με το «γκολ-φάντασμα», όπως το χαρακτήρισε ο «Special One», του μετέπειτα άσσου του Παναθηναϊκού, Λουίς Γκαρσία. Παρά τις προσπάθειες των «Μπλε» να αλλάξουν την απόφαση του διαιτητή, εκείνος κατακύρωσε κανονικά το τέρμα, στέλνοντας τη Λίβερπουλ του Ράφα Μπενίτεθ στον τελικό της Κωνσταντινούπολης και φυσικά στην σπουδαία ανατροπή επί της Μίλαν.
Σε εκείνο το χρονικό σημείο, και με αυτές τις αφορμές, ήρθε όχι μόνο η καθιέρωση, αλλά μαζί και η όξυνση της αντιπαλότητας μεταξύ των δυο ομάδων. Με αμφότερες στην ελίτ του ποδοσφαίρου, τις έχουμε δει μέχρι σήμερα να κατακτούν κάθε τίτλο, εγχώριο και ευρωπαϊκό. Λίβερπουλ και Τσέλσι αναμετρώνται πλέον αρκετά συχνά σε κάθε διοργάνωση. Μπορεί στο Τσάμπιονς Λιγκ να μην ανταμώνουν εδώ και 15 χρόνια, όμως τα «είπαν» στον τελικό του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ το 2019, στον τελικό του Λιγκ Καπ τον Φλεβάρη του 2022 και τρεις μήνες αργότερα στον τελικό του FA Cup. Τρομερό είναι το στατιστικό ότι και οι τρεις τελικοί κρίθηκαν στα πέναλτι. Πολύ πιθανόν κι ο αυριανός…
