Για μία ακόμη σεζόν η Άρσεναλ έχει ξεκινήσει ελπιδοφόρα, με τα προβλήματα ωστόσο να της περισσεύουν. Αποβολές, τραυματισμοί και μία δύσκολη αγωνιστική τη δοκιμάζουν.
Η φετινή σεζόν, στο ξεκίνημα της τουλάχιστον, δεν διαφέρει πολύ από τις προηγούμενες για την Άρσεναλ του Μικέλ Αρτέτα. Τραυματισμοί, κόκκινες κάρτες και συγκρατημένη (απ)αισιοδοξία ορίζουν για ακόμα μία φορά το σκηνικό στο Βόρειο Λονδίνο. Σε ένα ολίγον ετεροχρονισμένο deja vu με πέρυσι, όταν στις 4 Νοεμβρίου ήρθε η πρώτη ήττα από τη Νιουκάστλ και η ομάδα έπεσε στην 4η θέση, πριν επανακάμψει άμεσα και σταθεροποιηθεί στην πρώτη τριάδα για το υπόλοιπο της σεζόν, χάνοντας τελικά στις λεπτομέρειες το πρωτάθλημα.
Ωστόσο φέτος οι «Κανονιέρηδες» είχαν περισσότερα πράγματα για να νιώθουν ότι ήρθε επιτέλους η χρονιά τους. Η ομάδα μάζεψε εφτά βαθμούς σε τρία εκτός έδρας παιχνίδια υψίστης δυσκολίας, με Άστον Βίλα, Τότεναμ και Μάντσεστερ Σίτι (έχασε τη νίκη στις καθυστερήσεις). Άντεξε στις αυξημένες απαιτήσεις με το «καλημέρα» χωρίς τον -ίσως- καλύτερο παίκτη της, Μάρτιν Όντεγκααρντ. Είδε τον καταλύτη της -κύριας- έτερης διεκδικήτριας της Πρέμιερ Λιγκ, Ρόδρι, να τραυματίζεται και να χάνει ολόκληρη τη σεζόν. Κι όμως όλα αυτά δεν έγιναν αναίμακτα.
Τη δεδομένη στιγμή η Άρσεναλ είναι πρώτη στο πρωτάθλημα σε δύο αμιγώς αρνητικές κατηγορίες. Η μία είναι φυσικά οι κόκκινες κάρτες, με τους Ντέκλαν Ράις, Λεάντρο Τροσάρ και Γουίλιαμ Σαλιμπά να έχουν ήδη αποβληθεί από μία φορά και να έχουν «κοστίσει» βαθμούς, αφού τα τρία συγκεκριμένα παιχνίδια είναι τα μόνα στα οποία η ομάδα δεν κέρδισε. Η άλλη κατηγορία είναι οι χαμένες μεγάλες ευκαιρίες, όπου η Άρσεναλ προπορεύεται (μαζί με την Τότεναμ) με 20 και συντηρεί τη συνήθη πια γκρίνια περί απουσίας «κανονικού» επιθετικού.
Όλα αυτά έρχονται φυσικά να προστεθούν στην πάγια ανησυχία, ήδη από εποχές Βενγκέρ, για τους τραυματισμούς παικτών, πολλές φορές καίριων για τη λειτουργία του συνόλου. Ελλείψει του Όντεγκααρντ, ο Αρτέτα είχε δώσει περισσότερο δημιουργικό ρόλο στον Μπουκάγιο Σάκα, που με εφτά ασίστ εντυπωσίαζε ως τώρα, όμως στον πρόσφατο αγώνα της εθνικής Αγγλίας με την Ελλάδα αποχώρησε με μυϊκό πρόβλημα και έκτοτε δεν έχει καν προπονηθεί. Αντίστοιχη απώλεια δέχθηκε η ομάδα και στα μετόπισθεν, αφού ο εκ των διακριθέντων ως τώρα, Γιούριεν Τίμπερ, αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο κόντρα στην Παρί Σεν-Ζερμέν για το Τσάμπιονς Λιγκ και εδώ και 20 ημέρες έχει μόνιμη θέση στο ιατρικό φύλλο.
Σε όλα αυτά ας προσθέσουμε και την καλύτερη του αναμενόμενου εικόνα αρκετών ομάδων, όπως η Λίβερπουλ του πρώτου μετά-Κλοπ τεχνικού, Άρνε Σλοτ, η πολυπρόσωπη Τσέλσι του άπειρου Έντσο Μαρέσκα, η Μπράιτον του… νεανία Φαμπιάν Χιούρτζελερ, ακόμα και η Τότεναμ του «Μπιγκ Άντζι», που μοιάζει να αδικείται από τη βαθμολογική της θέση βάσει των όσων δείχνει εντός του γηπέδου. Μάλιστα είναι τέτοια η επιθετική προσήλωση των παραπάνω, πέραν φυσικά των Μάντσεστερ Σίτι και Άστον Βίλα, που πολλοί τείνουν να αμφισβητήσουν τις προθέσεις του Αρτέτα, φτάνοντας να τον παρομοιάσουν ακόμα και με τον Τζορτζ Γκρέιαμ της διαβόητης «boring, boring Arsenal».
Οι «Κανονιέρηδες» φυσικά ξέρουν ότι βρισκόμαστε μόλις στο πρώτο πέμπτο της σεζόν και επιλέγουν αυτό το survival mode, όσο οι βραχυπρόθεσμοι (;) τραυματισμοί και οι πειθαρχικές απουσίες τους εμποδίζουν να βρουν ρυθμό, να φορμαριστούν. Ωστόσο αυτό δημιουργεί μία δυσχερή συνθήκη, αφού όταν η επιβίωση είναι αυτοσκοπός συχνά ξεχνάς να ζεις. Κακά τα ψέματα η Άρσεναλ δεν είναι, ακόμα τουλάχιστον, Μάντσεστερ Σίτι, δεν μπορεί να παράξει με την ίδια συνέπεια επαγγελματικές εμφανίσεις, αφού το άγχος του πρωταθλητισμού, της αναζήτησης του τίτλου μετά από 20 χρόνια, επιβαρύνει τα πόδια και τα μυαλά των, επί το πλείστον, νεαρών παικτών.
Και ύστερα ήρθε το Σαββατοκύριακο… Παρά τον γενικότερο προβληματισμό, η Άρσεναλ μέχρι προχθές ήταν μία ανάσα από την κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ, ήταν αήττητη σε όλες τις διοργανώσεις και σύμφωνα με τις καθησυχαστικές δηλώσεις του Αρτέτα, σύντομα θα εμφανιζόταν πλήρης και κυριαρχική εντός των γηπέδων. Αν άντεχε την πίεση, την περιορισμένη θεωρητικά ανταγωνιστικότητα των Μπόρνμουθ και Σαχτάρ Ντόνετσκ, θα επικρατούσε μόνο ενθουσιασμός και αισιοδοξία στο Έμιρεϊτς – άλλωστε την τελευταία εβδομάδα οι στοιχηματικές την έδιναν πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου της Πρέμιερ Λιγκ.
Για περίπου μισή ώρα, στον αγώνα κόντρα στα «Κεράσια», η Άρσεναλ παρουσίαζε μία γνώριμη εικόνα, με έναν ελεγχόμενο ρυθμό, χωρίς ιδιαίτερα ρίσκα και με έμφαση στην αμυντική υπεροχή. Μην βιαστείτε να βγάλετε θετικά συμπεράσματα όμως. «Ακόμα και πριν την κόκκινη η Άρσεναλ ήταν απρόσεκτη, παθητική, αργή, όλα αυτά τα πράγματα που δεν θες να βλέπεις απ’ αυτήν», θα δηλώσει χαρακτηριστικά ο Τζέιμι Ρέντναπ στο Sky Sports. Όλα αυτά απέναντι στην Μπόρνμουθ, του ναι μεν αποδεδειγμένα ικανού Άντονι Ιραόλα, που μετρούσε δε τρεις ήττες στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια της.
Μία λανθασμένη πάσα προς τα πίσω, με την άμυνα ευφησυχασμένη και τοποθετημένη ψηλά, αρκούσε ώστε ο Σαλιμπά να υποπέσει σε ένα μοιραίο λάθος. Σχεδόν ενστικτωδώς τράβηξε τον αντίπαλό του κοντά στη γραμμή του κέντρου, με καθαρή πρόθεση να «γλιτώσει» νωρίς τον κίνδυνο για την ομάδα του, αλλά και τον εαυτό του με κιτρινη κάρτα. Δυστυχώς έκανε λάθος, Η αυθόρμητη αντίδρασή του αποδείχθηκε «τυφλή», αφού τόσο ο ίδιος όσο και ο Μπεν Γουάιτ θα μπορούσαν, αν όχι να προλάβουν, να παρεμποδίσουν με κάποιον τρόπο το σίγουρο (;) γκολ του όχι και γρηγορότερου παίκτη του κόσμου, Εβανίλσον.
Κάπου εδώ να ξεκαθαρίσουμε ότι η συζήτηση για τη διατησία δεν είναι αντικείμενο του συγκεκριμένου άρθρου, ούτε γι’ αυτήν την αποβολή, ούτε για τις προηγούμενες. Προσωπικά θεωρώ ότι όλες είναι σωστές βάσει των κανονισμών, με την γενικότερη γκρίνια να επικεντρώνεται στο αν αυτοί τηρούνται ευλαβικά σε όλες τις περιπτώσεις (και ομάδες). «Μας πληγώνει η αφέλειά μας, πρέπει να σταματήσουμε αυτά τα λάθη. Χρειαζόμαστε έντεκα παίκτες για 90 λεπτά, έτσι μπορούμε να κερδίσουμε παιχνίδια. Όσο καλά κι αν έχουμε παίξει με δέκα, δεν αλλάζει το γεγονός πως δεν κερδίσαμε κανέναν αγώνα με παίκτη λιγότερο. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αυτά τα χαζά λάθη. Ήδη το έχουμε κάνει τρεις φορές σε οκτώ αγώνες φέτος», θα τονίσει χαρακτηριστικά ο Ράις.
Σε μία πιο ψύχραιμη ανάλυση, ακόμα κι αν η Άρσεναλ δεχόταν πρώτη γκολ στο 30′, ακόμα κι αν δεν κατάφερνε να το γυρίσει κι έχανε βαθμό ή βαθμούς, τουλάχιστον θα είχε τον Σαλιμπά. Τώρα, μετά από ένα ήδη επιβαρυμένο πρόγραμμα, καλείται να αντιμετωπίσει κατά σειρά Λίβερπουλ, Νιουκάστλ και Τσέλσι χωρίς τον καλύτερο, κατά πολλούς, αμυντικό του πρωταθλήματος. Κι όσο κι αν προαναγγέλλει ο Αρτέτα πως οι τραυματίες σύντομα θα επιστρέψουν, οι «Κανονιέρηδες» συνεχίζουν να ζουν με το άγχος της προσμονής, της προσμονής της κανονικότητας.
Έτσι ολοκληρώθηκε το Σάββατο, όμως την Κυριακή ήρθε κι άλλη «μαυρίλα». Ζητούμενο ήταν οι Μάντσεστερ Σίτι και Λίβερπουλ, αν γινόταν και οι δύο, να χάσουν επίσης βαθμούς. Η πρώτη είχε να υπερκεράσει το σχετικά χαμηλό εμπόδιο της Γουλβς, ενώ η δεύτερη υποδεχόταν σε ένα, ας το πούμε, σύγχρονο ντέρμπι την Τσέλσι. Οι «Πολίτες» λοιπόν, που αγωνίζονταν νωρίτερα χρονικά, όχι μόνο βρέθηκαν πίσω στο σκορ μόλις στο 7′ από την ουραγό του φετινού πρωταθλήματος, αλλά μέχρι και το πέμπτο λεπτό των καθυστερήσεων έδειχαν πως δεν θα φύγουν από το Μολινό με τους τρεις βαθμούς της νίκης. Κι όμως ο Τζον Στόουνς σκόραρε και τους έδωσε στη μοναδική πια αήττητη ομάδα στην Πρέμιερ Λιγκ.
Παρόμοιο σκηνικό και στο Άνφιλντ, όπου η Τσέλσι είχε τις ευκαιρίες, την κατοχή, ακόμα και τα κερδισμένα κόρνερ με το μέρος της, όμως αποχώρησε ηττημένη με 2-1 χάρη σε ακόμα μια παράσταση του Μο Σαλάχ, που είχε γκολ και ασίστ. Κάπως έτσι όλα έγιναν πιο δύσκολα, πιο απαισιόδοξα, ακόμα κι αν η Άρσεναλ παραμένει 3η στη βαθμολογία και μόλις στο -4 από την κορυφή. «Παίξαμε για 68 λεπτά με παίκτη λιγότερο και σε αυτό το επίπεδο είναι απλά αδύνατο να τα καταφέρνεις ξανά και ξανά. Είναι σαν ένα ατύχημα που περιμένουμε να συμβεί, και μόλις συμβαίνει χάνουμε βαθμούς. Δεν μπορώ να κατηγορήσω την ομάδα για την προσπάθεια, για την προσήλωση, για το έξυπνο παιχνίδι παρά το μειονέκτημα, όμως η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον πόνο που νιώθουμε ως κίνητρο για τη συνέχεια», θα παραδεχθεί ο Αρτέτα.
Ίσως η πραγματικότητα να μην είναι τόσο ζοφερή, τόσο απαισιόδοξη όσο παρουσιάζεται για την Άρσεναλ. Όσο κι αν το μοτίβο είναι ανησυχητικό, όσο κι αν το -βασικό- σύνολο πρέπει συνεχώς να (ανα)μπαλώνεται, ο χρόνος είναι ακόμα υπεραρκετός για να αναστραφεί το σκηνικό. Με τρεις αποβολές, με τρεις τραυματισμούς βασικότατων μονάδων, με χαμένους βαθμούς μόνο με παίκτη λιγότερο, απέναντι στην κυνική Μάντσεστερ Σίτι και την ενθουσιώδη Λίβερπουλ του Σλοτ, η Άρσεναλ πρέπει να συνεχίσει να αισιοδοξεί. Ήταν ένα «μαύρο» Σαββατοκύριακο, αλλά είναι ήδη παρελθόν…
