«Χορταστικό» ήταν το σημερινό μεσημεριάτικο ντέρμπυ για τους fans της Premier League. Γλυκόπικρη γεύση άφησε όμως στους φίλους των Κόκκινων Διαβόλων.
Απόψε θα σχολιάσω μέσα σε λίγες γραμμές το σημερινό παιχνίδι από πλευράς της Manchester United, βλέποντας τα αρνητικά και τα θετικά του παιχνιδιού. Γεμάτο παιχνίδι, τυπικό ενός ντέρμπυ της Premier League. Οι φίλοι της Manchester United ωστόσο, έχουν πολλά να σκεφτούν.
-1: Κακό πρώτο ημίχρονο.
Σε αρκετά παιχνίδια με τον Πορτογάλο τεχνικό στον πάγκο, η ομάδα έκανε ένα μουδιασμένο έως κακό πρώτο ημίχρονο. Η ομάδα έδωσε χώρο στους Μπλε του Λονδίνου με αποτέλεσμα η κατοχή να φτάσει μέχρι και το 63%. Οι Κόκκινοι Διάβολοι πήγαν στα αποδυτήρια μετά από μια “αόρατη” εμφάνιση και βρισκόμενοι πίσω στο σκορ. Όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι με την Newcastle, η ομάδα έδειξε ότι μπορεί και έχει το τσαγανό που την χαρακτήριζε τόσα χρόνια. Γιατί περιμένει μέχρι το δεύτερο ημίχρονο για να ξυπνήσει;
-2: Η αμυντική λειτουργία και η απόδοση ορισμένων παικτών.
Η γραμμή στην οποία υποφέρει η ομάδα του Jose Mourinho φέτος, είναι η αμυντική και αυτό το μαρτυρούν τα στατιστικά. Σε εννιά παιχνίδια, κράτησε ανέπαφη την εστία της μόλις μια φορά. Η περσινή δεύτερη καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος με τον κάτοχο Golden Glove, David De Gea, έχει ήδη δεχθεί 16 τέρματα σε εννιά αγωνιστικές. Το αμυντικό της δίδυμο δεν δείχνει συμπαγή και η ομάδα δεν μπορεί να βασιστεί στους δύο. Στο ρόστερ δεν υπάρχει ένας “βαρβάτος” βράχος που θα δείξει τον δρόμο, σηκώνοντας το βάρος πάνω του. Ενδεικτικό της αμυντικής γραμμής της ομάδας, η ασυνεννοησία και η άναρχη αμυντική κατάσταση στο γκολ της ισοφάρισης στο τέλος.
Επιπλέον, αρκετοί παίκτες έχουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοση τους ή έχουν “καεί”. Ο Paul Pogba ο οποίος “έχασε” τον Rudiger στο πρώτο γκολ, ξέρει αρκετά καντάρια μπάλα. Αδιαμφισβήτητο. Πρέπει όμως να αναλάβει επιτέλους ηγετικό ρόλο στην ομάδα και να βγει μπροστά. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν παρών-απών από το παιχνίδι και ανέβηκε στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού. Το ίδιο και στην προηγούμενη αγωνιστική. Θα μου πείτε, ανέβηκε όταν ανέβηκε και η υπόλοιπη ομάδα και συμφωνούμε. Από παίκτες της κλάσης του Γάλλου όμως, αναμένεις αυτοί να ανεβάσουν πρώτοι στροφές. Τέλος, οι Lukaku και Matic θεωρώ ότι πρέπει να πάρουν ανάσες και να κάτσουν λίγο πάγκο γιατί από τα πέρσι τραβάνε μόνοι τους κουπί συνεχόμενα. Πρέπει άμεσα να ξεκουραστούν για να ανανεωθούν.
-3: Ψυχρολουσία στο τέλος
Σαφώς το αρνητικότερο όλων σήμερα ήταν το “κρύο ντους” στο τέλος του παιχνιδιού. Η ομάδα ανέβασε κατακόρυφα στροφές στο δεύτερο ημίχρονο, ανέβηκε, πίεσε, δημιούργησε και ανέτρεψε το σκορ. Οι ανά Γης “Mancunians” πίστεψαν ότι θα είχαν ένα καταπληκτικό απόγευμα, όμως οι Μπλε μίλησαν τελευταίοι. Αφού και οι δύο ομάδες είχαν από ένα καλό ημίχρονο, ίσως το τελικό αποτέλεσμα να ήταν αντικειμενικά το πιο δίκαιο. Ωστόσο, ένα γκολ στο 96’ μετά από εκτός έδρας ανατροπή σε ντέρμπυ, είναι ικανό να σου καταστρέψει ολόκληρη τη μέρα. Για την ιστορία, η τελευταία φορά που η Manchester United κέρδισε στο Λονδίνο την Chelsea, ήταν το… 2012.
+1: Διαφορετικό το δεύτερο ημίχρονο.
Άλλη Manchester United μπήκε στο γήπεδο το δεύτερο ημίχρονο. Μια United που δεν θύμιζε το παραμικρό στην ομάδα του πρώτου 45λεπτου. Μια ομάδα που ανέβηκε ψηλά και πίεζε, έπαιζε κάθετα και δημιουργούσε, επιδίωξε την ανατροπή και σκόραρε δις. Δεν είναι καθόλου εύκολο να βγαίνεις από τα αποδυτήρια σε μια αφιλόξενη έδρα βρισκόμενος πίσω στο σκορ, έπειτα από μια “χλιαρή” εμφάνιση και να καταφέρνεις να γυρίσεις πλήρως τα δεδομένα. Η ομάδα του Πορτογάλου τα κατάφερε και αν εξαιρέσουμε το γκολ της ισοφάρισης, έκανε ένα καταπληκτικό δεύτερο μισό.
+2: Η ανεβασμένη παρουσία ποδοσφαιριστών.
Πριν έκανα λόγο για την μέτρια απόδοση και τα σκαμπανεβάσματα ορισμένων ποδοσφαιριστών. Είναι και κάποιοι όμως που έθελξαν σήμερα. Ένας από αυτούς, ο σκόρερ Anthony Martial. Ο Γάλος έδειξε τα σπουδαία του στοιχεία σήμερα και θύμισε τον παλιό καλό του εαυτό. Με πολύ καλά τελειώματα και νεύρο, ο Martial γύρισε το παιχνίδι.
Ένας ακόμη παίκτης με πολύ καλή απόδοση ήταν ο Juan Mata. O Ισπανός μεσοεπιθετικός είναι ίσως ο αγαπημένος παίκτης του γράφων. Ειλικρινά. Ο Mata είναι αρκετά υποτιμημένος θεωρώ. Παίκτης στρατιώτης, αθόρυβος που κάνει ότι του ζητηθεί και παίζει όσο ξέρει. Αν ήταν ένα κλικ γρηγορότερος θα μιλούσαμε για άλλα δεδομένα αλλά σήμερα ο Ισπανός συνέχισε απ’ εκεί που έμεινε κόντρα στην Newcastle.
Και τέλος… Ashley Young. O 33χρονος αμυντικός (πλέον), κοίταξε στα μάτια τον Eden Hazard και άφησε τον Βέλγο να κινείται σε χαμηλές πτήσεις. Όπως έπραξε πέρσι με τον Mo Salah, έτσι και σήμερα ο Άγγλος έδειξε ότι στην μέρα του αποτελεί μια πολύ αξιόπιστη και έμπειρη λύση.
+3: Υπάρχει ελπίς.
Όχι. Δεν είναι όλα μαύρα στην φετινή United. Οι παίκτες δεν ξέχασαν ως διά μαγείας την μπάλα που ξέρουν. Έδειξαν για ακόμη ένα παιχνίδι ότι η ομάδα μπορεί. Με πίεση ψηλά, τρεξίματα και την μπάλα κάτω η ομάδα παίζει “ορθόδοξο” ποδόσφαιρο και μπορεί όχι απλά να κοιτάξει κατάματα κάθε αντίπαλο, αλλά να έχει και σημαντικό κέρδος. Και πάμε πίσω στο πρώτο αρνητικό. Αφού η United μπορεί, έχει ακόμη το μέταλλο του νικητή και μια βαριά φανέλα, γιατί δεν μπαίνει στο παιχνίδι από το πρώτο λεπτό με απαιτήσεις;
Εν πάση περίπτωση, με εμφανίσεις σαν την σημερινή του δεύτερου ημιχρόνου και αυτή κόντρα στην Newcastle στο αντίστοιχο 45λεπτο, οι φίλοι της ομάδας μπορούν να ελπίζουν για καλύτερες μέρες. Το ερώτημα που γεννάται βλέποντας τις ικανότητες της ομάδας είναι πόσο διαφορετικό πρόσωπο θα είχε η Manchester United, εάν ενισχυόταν επαρκώς το καλοκαίρι σε νευραλγικές θέσεις.
Τελευταίο αρνητικό…
…η αντίδραση και ο προκλητικός πανηγυρισμός του ανθρώπου της Chelsea στο τέλος και τα υβριστικά συνθήματα προς τον Mourinho. Όσο μεγάλο “εγώ” και αν έχει ο Mourinho, όποιο χαρακτήρα και να έχει και όσο κι αν δεν τον συμπαθούν κάποιοι, τέτοιες ενέργειες σαν την σημερινή δεν αρμόζουν επ’ ουδενί στον πιο επιτυχημένο προπονητή της Chelsea.
