Όντας μόλις 18 ετών δεν έχω προλάβει να ζήσω τις «χρυσές εποχές» της Arsenal. Τότε που οι εμφανίσεις της κέρδιζαν τον θαυμασμό αλλά και τον φόβο όλων των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Αντιθέτως, ξεκίνησα να παρακολουθώ και να υποστηρίζω την ομάδα όταν αποτελούσε αντικείμενο χλευασμού από ένα μεγάλο μέρος της ποδοσφαιρικής κοινής γνώμης. Την εποχή που τα λάθη γίνονταν το ένα μετά το άλλο, τόσο διοικητικά όσο και στον αγωνιστικό χώρο και η ομάδα φαινόταν να βυθίζεται σε ένα «απύθμενο πηγάδι».
Ο αγώνας με την Liverpool ήταν ένα πολύ δυνατό test για την ομάδα του Unai Emery. Ένα θετικό αποτέλεσμα θα έδειχνε πως η «παλιά» Arsenal είναι πίσω και ότι θα αποτελούσε σοβαρό ανταγωνιστή για τις πρώτες θέσεις του φετινού πρωταθλήματος. Ήταν όμως ο πρώτος από μία σειρά πολύ δύσκολων αγώνων, με τους «Gunners» να πρέπει να αντιμετωπίσουν τις Tottenham, Watford, Aston Villa και Manchester United τις επόμενες αγωνιστικές.
Η κλήρωση αυτή, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι μεταγραφικές κινήσεις της ομάδας έγιναν τις τελευταίες μέρες της περιόδου, δημιουργούν αυτόματα ένα ερωτηματικό για την ετοιμότητα της ομάδας. Ο Unai Emery παρέταξε την ομάδα απέναντι στους «Reds», με έναν πρωτότυπο και μη αναμενόμενο τρόπο, προκαλώντας ερωτηματικά και αντιδράσεις στις τάξεις των οπαδών της ομάδας. Η εικόνα όμως ήταν αρκετά διαφορετική.
Στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα είδαμε – ίσως για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια- την Arsenal να αμύνεται με σταθερότητα και πάθος, παρά το γεγονός ότι δέχτηκε αρκετές ευκαιρίες. Το σκορ του ημιχρόνου θα μπορούσε να ήταν ακόμα και στο 0-0, αν ο Matip δεν είχε πάρει δύσκολη κεφαλιά, έπειτα από εξαιρετικό κόρνερ του Alexander-Arnold. Η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου όμως δεν ήταν ανάλογη, με την Liverpool να κάνει εύκολα και σύντομα το 3-0 λόγω των λαθών του -κατά τα άλλα καλού- David Luiz.
Το μόνο που κατάφερε η Arsenal ήταν να μειώσει σε 3-1 με τον Lucas Torreira στο τέλος του αγώνα. Έντονη λοιπόν ήταν η κριτική που ασκήθηκε στον Unai Emery για τις αρχικές του επιλογές, την εμφάνιση της ομάδας και για την καθυστερημένη είσοδο των Torreira και Lacazette. Μάλιστα, ξεκίνησε να κυκλοφορεί και το διαδικτυακό hashtag «EmeryOut», όπως είχε γίνει και τα τελευταία χρόνια του Arsene Wenger. Το να κατηγορεί όμως κανείς από τον προπονητή για μια ήττα είναι το πλέον εύκολο στον κόσμο των social media. Η πραγματικότητα όμως είναι αρκετά διαφορετική.
Η αλήθεια είναι πως η Arsenal έπαιξε αρκετά καλό ποδόσφαιρο ανά διάσπαρτα χρονικά διαστήματα. Έχασε μάλιστα δις την ευκαιρία να προηγηθεί με τις κλασσικές ευκαιρίες των Pierre Aubameyang και Nicolas Pepe. Αυτό, σε συνδυασμό με την καλή άμυνα θα μπορούσαν να αλλάξουν εντελώς το παιχνίδι. Παράλληλα, οι «Gunners» αγωνίστηκαν χωρίς τους Rob Holding, Hector Bellerin και Kieran Tierney, οι οποίοι προορίζονται για βασικά μέλη της ομάδας και με τους δύο πρώτους να πραγματοποιούν εξαιρετική σεζόν πέρσι προτού τραυματιστούν σοβαρά. Ταυτόχρονα, ας μην ξεχνάμε ότι ο αγώνας αυτός ήταν στην έδρα της πρωταθλήτριας Ευρώπης, η οποία αποτελεί μία από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο αυτή τη στιγμή και ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου.
Ούτε η ομάδα του Jürgen Klopp όμως χτίστηκε «εν μια νυκτί». Ο Γερμανός τεχνικός χρειάστηκε πέντε χρόνια, αρκετά μεταγραφικά παράθυρα και δύο χαμένους ευρωπαϊκούς τελικούς για να φτάσει την ομάδα εκεί που είναι τώρα. κάτι παρόμοιο όμως έχει ξεκινήσει να γίνεται και με την Arsenal. Τα τελευταία δύο χρόνια «χτίζεται» κάτι διαφορετικό. Η πρόσληψη του Unai Emery έγινε με ιδιαίτερη προσοχή και κατόπιν πολλαπλών συνεντεύξεων και συνομιλιών με τους διοικούντες του συλλόγου. Σε διοικητικό επίπεδο, οι προσλήψεις των Raul Sanllehi και Edu Gaspar κάλυψαν με επιτυχία το κενό που δημιουργήθηκε, λόγω της φυγής των Ivan Gazidis και Sven Mislintat και πλέον η Arsenal είναι μια ομάδα με ξεκάθαρο διοικητικό πλάνο, ανοίγοντας ταυτόχρονα αγορές όπως αυτή της Βραζιλίας.
Το διαφορετικό μοντέλο της ομάδας και η δουλειά αυτών των δύο ανθρώπων φάνηκαν και τις προάλλες με τις αποχωρήσεις των Bielik και Iwobi, οι οποίοι απέφεραν συνολικά στα ταμεία της ομάδας περίπου 50 εκατομμύρια λίρες, ενώ παλαιότερα υπερπολύτιμοι παίκτες όπως οι Alexis Sanchez και Aaron Ramsey αποχώρησαν ως ελεύθεροι. Από μεταγραφικής πλευράς, η Arsenal ξεκίνησε να πραγματοποιεί στοχευμένες κινήσεις και να επενδύει σε παίκτες και σε θέσεις που «πάσχιζε» τα τελευταία χρόνια. Τέτοια παραδείγματα είναι ο Benrd Leno στη θέση του τερματοφύλακα, οι Aubameyang, Lacazette και Pepe στην επίθεση και οι Torreira και Ceballos στο κέντρο.
Ταυτόχρονα, παίκτες από τις ακαδημίες όπως οι Joe Willock, Ainsley Maintland-Niles και Reiss Nelson εξελίσσονται σε σημαντικά μέλη της ομάδας και αποκτούν πολύτιμες εμπειρίες στην Premier League. Ο υπεύθυνος της ομάδας και γιος του μεγαλομετόχου, Josh Kroenke, είχε δηλώσει τις προάλλες ότι όλες οι προαναφερθείσες κινήσεις αποτελούν μέρος της νέας «επιθετικής» τακτικής της ομάδας. Μάλιστα, είχε αναφέρει πως οι «Gunners» θα ακολουθήσουν την ίδια τακτική και στις επόμενες μεταγραφικές περιόδους, λέγοντας προς τους οπαδούς της ομάδας το χαρακτηριστικό «Να είστε ενθουσιασμένοι».
Πολλά από τα αποτελέσματα των κινήσεων αυτών αντικατοπτρίζονται και στο γήπεδο. Χαρακτηριστικό είναι ότι με τον Unai Emery στον πάγκο η Arsenal απέσπασε πέρυσι 11 πόντους από τις ομάδες του Big-Six, ενώ την προηγούμενη χρονιά είχε πάρει μόλις 5 με τον Arsene Wenger. Μπορεί να μην κατάφερε να κατακτήσει μία από τις πρώτες τέσσερις θέσεις, όμως η Arsenal συνέλεξε περισσότερους πόντους από την σεζόν 2017/18, ενώ προφανής ήταν και η αγωνιστική βελτίωση της ομάδας.
Το κυριότερο όμως πρόβλημα της Arsenal είναι η απουσία βάθους. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν ξεκίνησαν οι Lacazette και Torreira ενάντια στην Liverpool και θα είναι και ο λόγος που η Arsenal σε πολλά παιχνίδια δεν θα παρουσιαστεί «πάνοπλη». Σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές της, η ομάδα του Unai Emery δεν έχει αξιόπιστες λύσεις στον πάγκο, γεγονός που περιορίζει αρκετά τις επιλογές του προπονητή. Ο ίδιος ο Jose Mourinho είχε δηλώσει τις προάλλες πως «τα φαβορί για τον τίτλο είναι η Manchester City, η Liverpool, η Tottenham και η δεύτερη ομάδα της Manchester City», μία φράση που δείχνει πολλά για τη σημασία του βάθους σε μια ομάδα. Αυτό είναι το κύριο μειονέκτημα της Arsenal σε αντίθεση με τις άλλες ομάδες του Big-Six, όμως δεν είναι κάτι που μπορεί να λυθεί σε ένα μεταγραφικό παράθυρο.
Εν κατακλείδι, είναι άτοπο να κατακρίνει κανείς μία ομάδα που ακόμα «χτίζεται». Όπως έγινε και με την Liverpool, έτσι και τώρα ενδέχεται να περάσουν αρκετά «δύσκολα» βραδιά προτού η Arsenal ανακτήσει την χαμένη της αίγλη. Το σίγουρο όμως είναι ότι οι οπαδοί των «Gunners» έχουν κάθε δικαίωμα να ελπίζουν και να ονειρεύονται ένα μέλλον με πολλές διακρίσεις και κατακτήσεις εντός και εκτός συνόρων.
Συντάκτης: Νικόλας Ραχιώτης
