Το πιο δύσκολο στο ποδόσφαιρο είναι να παίξεις απλά. Για να το πράξεις χρειάζεσαι τα βασικά. Μια κίνηση, μια πάσα μπροστά, έναν… Κασεμίρο.
Το ημερολόγιο έγγραφε 13 Αυγούστου 2022. Μόλις είχε τελειώσει ο αγώνας της Μπρέντφορντ με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τους «Κόκκινους Διαβόλους» να διασύρονται με 4-0. Ο Έρικ τεν Χαγ μετρά τότε ισάριθμες ήττες στα δύο του πρώτα παιχνίδια στην Πρέμιερ Λιγκ (μετά την εντός έδρας ήττα 1-2 από τη Μπράιτον) και η χρονιά ξεκινούσε όπως ακριβώς είχε τελειώσει η προηγούμενη: η Γιουνάιτεντ δεν έπαιζε ποδόσφαιρο.
Το κλίμα από πλευράς οπαδών και Τύπου παρέμενε βαρύ, θεωρώντας ότι ο Ολλανδός, όπως και οι προκάτοχοί του, δεν θα μακροημέρευε στον πάγκο της ομάδας με τέτοιες εμφανίσεις. Η εικόνα της ομάδας έκανε πολλούς να φοβούνται ότι κανένα από τα ονόματα των αστέρων που συνδέονταν με την ομάδα δεν θα τυπώνονταν στην κόκκινη φανέλα. Ενας από αυτούς, όμως, βλέποντας τον αγώνα, πήρε τον ατζέντη του και του είπε: «Πες τους ότι θα έρθω και θα τους φτιάξω». Αυτός ήταν ο Κασεμίρο.
Όταν η μεταγραφή ανακοινώθηκε, υπήρξαν κάθε τύπου αντιδράσεις, αρνητικές και θετικές. Από το ότι ήρθε ο «νεροκουβαλητής» των Μόντριτς και Κροος για τα τελευταία «ακριβα» ένσημα έως το ότι η Γιουνάιτεντ βρήκε το χαμένο κομμάτι που της έλειπε εδώ και χρόνια. Οι τελευταίοι μάλλον μπορούν να κοιτάνε πίσω και να ευλογούν τα γένια τους για το πόσο δίκιο είχαν.
Ο Κασεμίρο άργησε να μπει στην εντεκάδα της Γιουνάιτεντ, κάτι που αντιμετωπίστηκε με κάποιον σκεπτικισμό. Πέρασαν οκτώ εβδομάδες για να ξεκινήσει βασικός σε παιχνίδι της Πρέμιερ Λιγκ, σε μια περίοδο βέβαια που ο Σκοτ ΜακΤόμινεϊ έκανε κατάθεση ψυχής σχεδόν σε κάθε παιχνίδι. Η περίπτωση Κασεμίρο ήταν άλλη μια απόδειξη ότι ο Τεν Χαγ δεν υπολόγιζε την πίεση οπαδών και Τύπου για τις αποφάσεις του εντός γηπέδου.
Κάντε ένα like στη σελίδα μας στο facebook, αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Αποφάσισε να μην ρίξει τον Βραζιλιάνο στα βαθιά, αλλά να τον εισάγει στην ομάδα πιο ομαλά, για να πάρει από αυτόν όσα περισσότερα μπορεί και με τον βέλτιστο τρόπο. Ταυτόχρονα, μέσω αυτού έδειξε και στους υπόλοιπους παίκτες του ότι θα παίξει όποιος το αξίζει, ασχέτως ονόματος ή χρημάτων. Και όταν ο Κασεμίρο πάτησε γήπεδο έδειξε τι ήταν αυτό που έλειπε τόσο μα τόσο πολύ από τη Γιουνάιτεντ: μια απλή πάσα μπροστά!
Αν αναλύσει κανείς το επιθετικό παιχνίδι του κέντρου της ομάδα προ Τεν Χαγ, θα δει ότι τόσο ο ΜακΤόμινεϊ όσο και ο Φρεντ πάσαραν κατά βάση στο πλάι. Οι πάσες τους συνήθως είχαν την έννοια διατήρησης κατοχής, αλλά όχι προώθησης του παιχνιδιού. Αυτός ήταν κιόλας ένας από τους βασικούς λόγους που η Γιουνάιτεντ δεχόταν την πλειοψηφία των φάσεων εναντίον της από πίεση στον χώρο του κέντρου και -ακολούθως- λάθος πάσες στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Παρατηρώντας τις πάσες του Κασεμίρο, από την άλλη πλευρά, το μεγαλύτερο ποσοστό είναι με κατεύθυνση μπροστά. Μια απλή, γρήγορη πάσα που προωθεί το παιχνίδι, μετά από ανάκτηση κατοχής. Αυτή η απλή και βασική ποδοσφαιρική αρχή είναι από τους κυριότερους λόγους της μετάλλαξης της ομάδας του Μάντσεστερ, από την καθιέρωση του Βραζιλιάνου ως βασικού και ύστερα. Όταν βρίσκεται στην ενδεκάδα, οι «Κόκκινοι Διάβολοι» έχουν κατά μέσο όρο 64,1 πάσες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, ενώ όταν λείπει το νούμερο πέφτει στις 51,3.
Με δεδομένη την εξαιρετική του τοποθέτηση μέσα στο γήπεδο ώστε να αμυνθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (0,6 γκολ και 8,4 σουτ ανά παιχνίδι με αυτόν βασικό, ενώ 1,5 γκολ και 11,5 σουτ ανά παιχνίδι χωρίς), ο Κασεμίρο επιβεβαιώνει στο ακέραιο την ατάκα του Τεν Χαγ για τις ικανότητές του. «Είναι σαν το τσιμέντο ανάμεσα από τα τούβλα». Ο Βραζιλιάνος μέχρι στιγμής είναι όντως αυτό: η «δύναμη» που κατάφερε να ενώσει την άμυνα με την επίθεση της Γιουνάιτεντ, ο αμυντικογενής παίκτης που παίζει καθοριστικό ρόλο στην επιθετική ανάπτυξη, κάνοντας το -θεωρητικά- απλούστερο πράγμα στο ποδόσφαιρο.
Ταυτόχρονα με αυτή την απλή πάσα και τη σωστή τοποθέτηση, ο Κασεμίρο έφερε και κάτι ακόμα στην ομάδα. Έναν παίκτη-πρότυπο για τους υπόλοιπους. Στα 30 του, με παραστάσεις που κανένας συμπαίκτης του δεν έχει, λειτουργεί κάτι σαν μέντορας τους. Σύμφωνα με διάφορες πηγές μέσα από την ομάδα, πάει πρώτος στο Κάρινγκτον και φεύγει τελευταίος, μελετάει συνέχεια τους αντιπάλους του, βλέπει ποδόσφαιρο στον ελεύθερο χρόνο του και κάνει εντατικά μαθήματα αγγλικών για να μπορεί να επικοινωνεί καλύτερα με όλους.
Έναν τέτοιο παίχτη χρειαζόταν ο Τεν Χαγ στη διάθεση του, εντός και εκτός γηπέδου, για διάφορους λόγους. Οι αγωνιστικοί είναι προφανείς. Ο Κασεμίρο αποδεικνύει ότι δεν ήταν απλά ένας… καταστροφέας πίσω από δύο μεγάλους μπαλαδόρους, αλλά ένας πολυδιάστατος και σύγχρονος μέσος. Ταυτόχρονα, αποτελεί το παράδειγμα που χρειαζόταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ώστε να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει τους νεαρούς και ταλαντούχος παίκτες του συλλόγου.
Ένας από τους κυριότερους λόγους, κατά τον γράφοντα, που η Γιουνάιτεντ δεν απέδιδε τα προηγούμενα χρόνια (ακόμα και με καλύτερες μονάδες από τις φετινές) ήταν η έλλειψη ποδοσφαιρικής νοοτροπίας. Τα αποδυτήρια ήταν χαμένη υπόθεση για σχεδόν κάθε προπονητή και υπήρχαν διάφορες προσωπικότητες που θεωρούσαν δικαίως ή αδίκως ότι ξεπερνούν σαν μεγέθη τον ίδιο τον σύλλογο. Ο Τεν Χαγ είχε τα κότσια να πάει κόντρα σε τέτοιες συμπεριφορές, να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες πειθαρχίας και να το κάνει με κάθε τίμημα.
Με το σίριαλ με τον Κριστιάνο Ρονάλντο να είναι ακόμα νωπό, αλλά και την πρόσφατη τιμωρία του (σε δαιμονισμένη φόρμα) Μάρκους Ράσφορντ επειδή άργησε σε μια συνάντηση, ο Ολλανδός τεχνικός είχε από την αρχή ξεκάθαρα τα στάνταρ που έπρεπε να θέσει στην ομάδα για να αποδώσει. Και στον Κασεμίρο βρήκε τον παίκτη που τα πληροί στο ακέραιο.
Όλα τα παραπάνω συντέλεσαν ώστε ο Ράσφορντ να δείξει ξανά γιατί θεωρείται από τα μεγαλύτερα ταλέντα, που ανέδειξε ποτέ η Γιουνάιτεντ. Ώστε ο Γουάν-Μπισάκα να έρθει από τα πιτς και να παίζει λες και είναι ο βασικός δεξιός μπακ από την αρχή της σεζόν. Ώστε ο Σο όχι μόνο να δεχθεί να αγωνιστεί ως κεντρικός αμυντικός, αλλά να αναδειχθεί και κομβικός στην πορεία της σεζόν. Ώστε ο Γκαρνάτσο να λάβει το χρίσμα για να γίνει το επόμενο επιτυχημένο project των ακαδημιών του συλλόγου. Και το βασικότερο, ώστε η Γιουνάιτεντ να παίζει μετά από καιρό ξανά σαν ομάδα και όχι σαν ένα σύνολο μονάδων που έτυχε να φοράνε ίδια φανέλα.
Είναι νωρίς ακόμα για να κριθεί τόσο ο Κασεμίρο, όσο και ο Τεν Χαγ. Η σεζόν είναι στα μισά και η φόρμα μιας ομάδας μπορεί εύκολά να χαθεί. Μια προσωπική αίσθηση (ίσως και ελπίδα) είναι ότι αυτό που βγαίνει στο γήπεδο δεν είναι «πυροτέχνημα». Ο Ολλανδός εξαρχής ήξερε τι ήθελε και δείχνει ότι ξέρει και πως θα το πετύχει. Όπως ακριβώς ο Βραζιλιάνος ήξερε εξαρχής ότι μπορούσε να φτιάξει αυτή την ομάδα και το κάνει με το πιο απλό πράγμα στο ποδόσφαιρο: μια πάσα μπροστά!
