Όσο περνάει ο καιρός, το γυαλί μεταξύ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Κριστιάνο Ρονάλντο ραγίζει. Φτάνει ένας Τεν Χαγκ για να μην σπάσει;
Εν αρχή, μερικά disclaimers. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι σίγουρα ένας από τους δύο καλύτερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του και πιθανότατα ο καλύτερος αθλητής που αγωνίστηκε ποτέ στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Το να αναφέρει κανείς την καριέρα του είναι περιττό, καθώς μιλάμε για τον ίσως πιο αναγνωρίσιμο εμπορικά εν ενεργεία ποδοσφαιριστή.
Τα κατορθώματα του, ατομικά και συλλογικά, είναι τέτοια που υπάρχει μια καλή πιθανότητα σε όσους τομείς έχει πρωτιές να αργήσουν εξαιρετικά πολύ να ξεπεραστούν. Και, τέλος, είναι ο μοναδικός πραγματικός σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου, εντός και -κυρίως- εκτός γηπέδου.
Ο Πορτογάλος είναι από τις περιπτώσεις αθλητών που έχουν καταφέρει να γίνουν one-man brand. Ως ο ποδοσφαιριστής με τους περισσότερους ακολούθους στα social media, κάθε του κίνηση ή δήλωση εντός ή εκτός γηπέδου είναι δεδομένο πως θα συζητηθεί, άσχετα με τη φύση της. Κοινώς, έχει καταφέρει να δημιουργηθεί γύρω του ένας μύθος, συχνά πολύ μεγαλύτερος ακόμα και από τις φανέλες που φοράει για τους οπαδούς του. Το οποίο, βέβαια, προκαλεί και ποικίλες αντιδράσεις στο πως ο ίδιος αντιμετωπίζεται.
Η επιστροφή του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2021 είχε κάθε λογική να συμβεί. Ο ίδιος ήθελε να φύγει από τη Γιουβέντους, η άσπονδη συμπολίτισσα Σίτι ήταν έτοιμη να τον κάνει δικό της και σίγουρα η Γιουνάιτεντ είχε αρκετούς λόγους να τον αποκτήσει. Ίσως όχι τόσο ποδοσφαιρικά, αλλά περισσότερο ηθικά και εμπορικά. Πρόκειται για τον ζωντανό θρύλο της ομάδας, η οποία τον ανέδειξε από τα 18 του.
Οι «Κόκκινοι Διάβολοι» προέρχονταν από μια σεζόν που τους βρήκε στην 2η θέση και είχαν επενδύσει στους Σάντσο και Βαράν για να δυναμώσει ακόμα περισσότερο την ομάδα. Ήταν συναρπαστικό να δώσουν στον Κριστιάνο την ευκαιρία να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας για σταθερή επάνοδο στο top high tier των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ. Μια ευκαιρία για να διευρύνει τον μύθο του, πετυχαίνοντας ως ο «ηγέτης που γύρισε».
Επίσης, το brand name Κριστιάνο Ρονάλντο από μόνο του είναι μια πηγή εσόδων και μόνο που υπάρχει. Σε συνδυασμό με το επιτυχημένο εμπορικά brand της Γιουνάιτεντ, τα οικονομικά οφέλη ήταν δεδομένα. Ίσως πάνω απ’ όλα όμως, θα ήταν πολύ μεγάλο πλήγμα να φορέσει ο Πορτογάλος τα γαλάζια της Σίτι, από πολλές απόψεις. Το μόνο που έμενε ήταν η ομάδα να συνεχίσει από εκεί που έμεινε την προηγούμενη σεζόν, εντάσσοντας στο παιχνίδι της έναν παίκτη με συμμετοχή σε 40 γκολ σε 44 εμφανίσεις στην τελευταία του χρονιά στην Ιταλία!
Κάτι τέτοιο έγινε, αλλά η φόρμουλα απέτυχε παταγωδώς. Η επόμενη σεζόν βρήκε τη Γιουνάιτεντ να τερματίζει 6η, 13 πόντους μακριά από την 4η θέση που έστω θα οδηγούσε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Κριστιάνο έκανε αυτό για το οποίο τον έφεραν στην ομάδα, αλλά προκειμένου να γίνει αυτό η υπόλοιπη ομάδα μεταμορφώθηκε προς το χειρότερο. Το αν για αυτό έφταιγε η ένταξη του στο σύνολο ή γενικότερα οι εμφανίσεις των συμπαικτών του είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί εκτενέστατα, προκαλώντας μάλιστα και μεγάλη διχογνωμία.
Αλλά αυτό είναι ένα θέμα για ένα άλλο κείμενο. Από το τέλος της προηγούμενης σεζόν έως και σήμερα, το μόνο βέβαιο είναι ότι η συμπεριφορά του Κριστιάνο δεν έχει ξενερώσει μόνο τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του, που πάντα τον δικαιολογούν και θα τον δικαιολογούν ότι και να γίνει. Ο Πορτογάλος είναι ξεκάθαρο ότι πάντα κυνηγάει τα ατομικά ρεκόρ πάνω από τα συλλογικά, οπότε το να υπάρξει χρονιά χωρίς να ανεβάσει τα νούμερα του στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν ήταν μια εξέλιξη που ο ίδιος ήθελε.
Αυτό μάλιστα ήταν και η αιτία που προσπάθησε τόσο πολύ να φύγει από την ομάδα το καλοκαίρι. Το ότι ο Ρονάλντο βρίσκεται ακόμα στο Κάρινγκτον οφείλεται μόνο στο ότι καμιά (!) ομάδα δεν ήθελε να τον υπογράψει, για λόγους είτε οικονομικούς είτε ποδοσφαιρικούς (και συνήθως και τα δύο). Με την έλευση του Έρικ Τεν Χαγκ, είχε ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το αν χωράει ο Κριστιάνο στην Γιουνάιτεντ του «αύριο» και πως θα μπορέσει ο Ολλανδός τεχνικός να διαχειριστεί έναν σταρ του βεληνεκούς του.
Ειδικά από την στιγμή που ο ίδιος είχε καταστήσει σαφές ότι δεν ήθελε να βρίσκεται σε μια ομάδα που δεν παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Με τα δημοσιεύματα να πηγαίνουν και να έρχονται για το μέλλον του Πορτογάλου στη Γιουνάιτεντ, καθώς και με την απουσία του από την προετοιμασία, κανείς δεν ήξερε ποια θα είναι η εξέλιξη της μεταξύ τους συνεργασίας.
Τα αποτελέσματα έως τώρα στη σεζόν είναι ξεκάθαρα αποκαρδιωτικά για τον Ρονάλντο. Έχει χάσει τη θέση του στη βασική ενδεκάδα, έχει μικρή συνεισφορά στον τομέα της παραγωγής (3 γκολ/1 ασίστ) για τα δεδομένα του και ως κερασάκι στη τούρτα ήρθε η τιμωρία του από τον Τεν Χαγκ για το περιστατικό στον αγώνα με την Τότεναμ, κατά τον οποίο αρνήθηκε να περάσει ως αλλαγή κι αντ’ αυτού κατηφόρισε προς τα αποδυτήρια. Μια κίνηση που επίσης προκάλεσε διχογνωμία, από αναλυτές και πρώην παίκτες έως τους απλούς οπαδούς.
Από τη μία ο Τεν Χαγκ έκανε το λογικό και τιμώρησε έναν παίκτη που είχε αντιεπαγγελματική συμπεριφορά. Σε συνέντευξη που έδωσε, μάλιστα, αποκάλυψε ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Κριστιάνο επέπιπτε σε τέτοιο «παράπτωμα». Από την άλλη, έχουν ακουστεί αρκετές απόψεις που δικαιολογούν την συμπεριφορά του (για παράδειγμα, οι δηλώσεις του Ρόι Κιν), λέγοντας ότι δεν μπορείς να τον έχεις στην ομάδα και να τον αφήνεις στον πάγκο χωρίς αυτός να αγανακτήσει.
Ο Ρονάλντο, εν τέλει, φαίνεται να ζήτησε συγγνώμη για τη συμπεριφορά του και γύρισε κανονικά στις προπονήσεις της ομάδας και στη διάθεση του προπονητή του. Μάλιστα στο παιχνίδι απέναντι στη Σερίφ για το Γιουρόπα Λιγκ έπαιξε βασικός (όπως σε όλα τα ευρωπαϊκά) και σκόραρε το τελευταίο γκολ της ομάδας του, κάτι που είχε να κάνει από τα μέσα Σεπτεμβρίου.
Σκεπτόμενος μια πολύ κλισέ ατάκα που ακούγεται συνήθως από οπαδούς και παράγοντες μιας ομάδας, το «κανείς παίκτης πάνω από την ομάδα», προσπαθώ να κατανοήσω τι τελικά ισχύει στον γάμο Κριστιάνο Ρονάλντο και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Διαβάζοντας διάφορες απόψεις πάνω στο θέμα, δεν μπορώ παρά να μην αναρωτηθώ αν τελικά η ίδια η Γιουνάιτεντ έχει μικρύνει τόσο σαν μέγεθος που γίνεται ζήτημα η πειθαρχική ποινή που δίκαια και λογικά επέβαλε ο προπονητής της στον Πορτογάλο. Ειδικά, δε, όταν αυτή η συμπεριφορά δικαιολογείται είτε εν μέρει, είτε εξ ολοκλήρου, η βαρύτητα της υπόθεσης αυξάνεται αρκετά.
Μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει είναι ότι ο Κριστιάνο, στα 37 του, σίγουρα δεν είναι ο παίκτης που κάποτε ήταν. Το να αναφέρονται ως επιχειρήματα υπέρ του για το σήμερα τα κατορθώματα του παρελθόντος σίγουρα δεν έχουν καμία λογική σκέψη, πόσω δε μάλλον να δικαιολογούνται αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές λόγω του μύθου που έχει χτίσει. Όσο και να μην αρέσει στους φαν του, αγωνιστικά μόνο η κάθοδος υπάρχει τη δεδομένη στιγμή. Κάτι το οποίο είναι απόλυτα λογικό, δεδομένου ότι στην ηλικία του άλλοι είναι ήδη στα πρώτα χρόνια της σύνταξης.
Η αγωνιστική νοοτροπία του Τεν Χαγκ, καθώς και η ίδια η εποχή, πλέον δείχνουν στον Ρονάλντο πως όσο κι αν το θέλει ο ίδιος, δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε, ούτε μπορεί να εξυπηρετήσει όποιον ρόλο του δοθεί μέσα στο γήπεδο. Ο Ολλανδός δείχνει ότι είναι ψυχρός απέναντι σε μη αγωνιστικά κριτήρια, πιθανότατα και ποτέ να μην είχε στο μυαλό του τον Κριστιάνο ως παίκτη-κλειδί της ομάδας που ήθελε να φτιάξει. Το γυαλί έχει ραγίσει και πολύ πιθανόν τον Ιανουάριο να σπάσει κι ο Πορτογάλος να αποχωρήσει. Ως τότε ο Τεν Χαγκ πρέπει να προσέχει να μην «κόψει» την ομάδα!
