Ο Γιούργκεν Κλοπ ανακοίνωσε τον περασμένο Ιανουάριο την αποχώρησή του από τη Λίβερπουλ στο τέλος της σεζόν, με την ομάδα να κυνηγά τέσσερις τίτλους. Τελικά θα αρκεστεί σε έναν.
Στις 27 Απριλίου η Λίβερπουλ αντιμετώπισε τη Γουέστ Χαμ, στο τέλος ενός καταστραφικού μήνα με τρεις γκέλες σε τέσσερα παιχνίδια στην Πρέμιερ Λιγκ και τον αποκλεισμό από τη συνέχεια του Γιουρόπα Λιγκ από την Αταλάντα. Στο 79ο λεπτό της αναμέτρησης ο Γιούργκεν Κλοπ αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Μο Σαλάχ, που κάθε άλλο παρά ήρεμα πήρε αυτήν την κίνηση, με το μεταξύ τους περιστατικό να ξεσηκώνει θύελλα αντιδράσεων. Ήταν σαν να τραβήχτηκε το «χαλί», αποκαλύπτοντας τι συμβαίνει στις τάξεις της Λίβερπουλ τις τελευταίες εβδομάδες.
Αν γνώριζε ο Κλοπ τι αποτελέσματα θα είχε στην ομάδα η ανακοίνωσή του ότι αποχωρεί από τον σύλλογο στο τέλος της σεζόν, είναι πολύ πιθανό να μην την έκανε ποτέ. Ίσως ο ρομαντισμός, η ευγένεια και η αθωότητα που τον διακρίνουν δεν του επέτρεψαν να φανταστεί ότι όλη αυτή η ιστορία θα λειτουργήσει τόσο αρνητικά για την ομάδα του. Πιθανόν να νόμιζε πως θα κατάφερνε το αντίθετο, ότι όλο αυτό θα είχε μία ευεργετική επίδραση, κανοντάς τους παίκτες του να δώσουν το κάτι παραπάνω πριν τους πει αντίο.
Δυστυχώς κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη. Ή τουλάχιστον δεν κράτησε μέχρι το τέλος της χρονιάς, γιατί για αρκετό καιρό οι «Κόκκινοι» έμοιαζαν να παίζουν στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους. Φυσικά, κανένας συνειδητοποιημένος φίλαθλος της Λίβερπουλ δεν περίμενε ότι θα πάρει τέσσερις τίτλους με αυτό το ρόστερ. Όμως από το ένα άκρο πήγαμε στο άλλο. Εκτός FA Cup λόγω έλλειψης σοβαρότητας και αστοχίας. Εκτός Πρέμιερ Λιγκ λόγω έλλειψης πάθους και ομαδικότητας. Εκτός Γιουρόπα Λιγκ λόγω έλλειψης βάθους και ψυχολογίας μετά την γκέλα στο πρωτάθλημα.
Διάφοροι ατζέντηδες να κάνουν… πάρτι και να διαδίδουν φήμες για αποχωρήσεις ποδοσφαιριστών. Φίρμες της ομάδας όπως ο Σαλάχ να έχουν ένα μπλαζέ ύφος στον αγωνιστικό χώρο. Αντί τα μεγάλα ονόματα να βάλουν πλάτη και να παίξουν για τον προπονητή τους μέχρι τέλους, βλέπουμε τον Αιγύπτιο να γκρινιάζει όταν βγαίνει αλλαγή (ακόμα κι αν «σέρνεται») και να πρωταγωνιστεί σε ένα επεισόδιο εγωισμού στο παιχνίδι με τη Γουέστ Χαμ. Οι δηλώσεις του ήταν ακόμα πιο εριστικές. «Δεν θα πω τίποτα τώρα, γιατί αν μιλήσω θα βάλω φωτιές». Και μόνο που το λες αυτό, έχεις βάλει ήδη φωτιές και δεν προστατεύεις τα αποδυτήρια της ομάδας σου.
Πώς μπορείς να μη σέβεσαι μέχρι τέλους τον προπονητή που σε αναγέννησε; Τον προπονητή που σε πήρε από τη Ρόμα και σε σύστησε ξανά στο αγγλικό κοινό σε ηλικία 25 ετών, ενώ σε θεωρούσε ξοφλημένο μετά το πέρασμα από την Τσέλσι. Εκείνον που με το σύστημά του σε υποστήριξε πλήρως και σε βοήθησε να γίνεις θρύλος της Λίβερπουλ. Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος. Η Λίβερπουλ δεν θα καταστραφεί ούτε θα τα βάψει μαύρα επειδή δεν θα πάρει ένα πρωτάθλημα ή ένα κύπελλο. Όμως το αίσθημα ανασφάλειας που καλλιεργείται στον σύλλογο λόγω των εξωαγωνιστικών εξελίξεων, είναι αυτό που στεναχωρεί και ανησυχεί κάθε φίλο της ομάδας.
Παρά τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες των τελευταίων ετών, ο Κλοπ είχε καταφέρει να εξασφαλίσει ένα πνεύμα ομαδικότητας και ασφάλειας στα αποδυτήρια. Με την ανακοίνωση της αποχώρησής του, αυτό το πνεύμα άρχισε να φθείρεται. Σαν αποτέλεσμα βλέπουμε συμπεριφορές από ποδοσφαιριστές που δεν έχουμε συνηθίσει. Σαν να θεωρούν ότι ο Γερμανός αποτελεί ήδη παρελθόν και δεν είναι ανάγκη να τον σέβονται πια ως «πατέρα», αλλά να τον αντιμετωπίζουν σαν έναν ακόμα προπονητή. Σαν να μην είναι επιτακτική ανάγκη να παίζουν και για αυτόν, αφού θα αποχωρήσει σε λίγους μήνες.
Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και η διαρκής προπονητολογία, η ανάγκη του κόσμου να μάθει ποιός θα είναι ο διάδοχος του Γερμανού τεχνικού, και τώρα πια η συζήτηση για το ποιούς παίκτες θα φέρει μαζί του στη Λίβερπουλ ο Άρνε Σλοτ, που μοιάζει πια για το αδιαφιλονίκητο φαβορί να καθίστει στην άκρη του πάγκου του Άνφιλντ. Με λίγα λόγια, η επόμενη χρονιά και το μέλλον των «Κόκκινων» μπήκε σε προτεραιότητα πριν καν τελειώσει η τρέχουσα, πριν καν φτάσει στην τελική ευθεία, δίχως να καταφέρει η ομάδα να παλέψει για το παρόν.
Ίσως ο Γιούργκεν Κλοπ ξέχασε ότι οι ομάδες που δημιουργεί αντανακλούν στο γήπεδο τον χαρακτήρα του. Και όταν ο ίδιος παραδέχεται δημόσια ότι αποχωρεί, επειδή έχει κουραστεί και έχει αδειάσει ψυχολογικά, πως είναι δυνατόν να μην περάσει αυτό το άδειασμα και στην ίδια του την ομάδα; Αν γυρνούσε πίσω τον χρόνο, θα ανακοίνωνε άραγε τόσο νωρίς την αποχώρηση του; Θα άφηνε εαυτόν και ομάδα να θυμίζουν Λίβερπουλ έως το τέλος, πριν αποχωρήσει «ξαφνικά» με την ολοκλήρωση της σεζον;
