Ο Μέισον Γκρίνγουντ απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες περί βιασμού, βιαιοπραγίας και εξουσιαστικής συμπεριφοράς. Βέβαια, ποτέ δεν αθωώθηκε.
Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε την προηγούμενη εβδομάδα η είδηση σχετικά με την «αθώωση» του Μέισον Γκρίνγουντ. Τα εισαγωγικά χρησιμοποιήθηκαν γιατί δεν υπήρχε αθωωτική απόφαση, αλλά οι εισαγγελείς απέσυραν την υπόθεση εναντίον του. Ο λόγος είναι ότι βασικοί μάρτυρες σταμάτησαν να συνεργάζονται με τις αρχές σχετικά με την υπόθεση, οπότε και τα στοιχεία πια δεν επαρκούσαν ώστε το δικαστήριο να καταλήξει σε κάποια απόφαση.
Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του σχετικά με το γεγονός και προφανώς η κατάληξη της υπόθεσης δεν μπορεί να σχολιαστεί απολύτως αντικειμενικά από εμάς. Αυτό θα ήταν δουλειά κάποιου νομικού, που και πάλι χωρίς τα στοιχεία της δικογραφίας, μόνο υποθέσεις θα μπορούσε να κάνει. Αυτό, όμως, που θα σχολιαστεί από εμάς είναι το aftermath αυτής της υπόθεσης. Και όχι σε αμιγώς ποδοσφαιρικό πλαίσιο.
Ένα παιδί (δεν) μετράει τα άστρα
Η αλήθεια είναι ότι ο Μέισον Γκρίνγουντ, σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, ξεκίνησε να μας απασχολεί μόνο για τους σωστούς λόγους. Ο κόσμος της ομάδας -και όχι μόνο- είχε ενθουσιαστεί με τον νεαρό επιθετικό, βλέποντας στο πρόσωπο του ένα εκπληκτικό ταλέντο, που θα μπορούσε να ηγηθεί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της εθνικής Αγγλίας για τα επόμενα 15 χρόνια. Τόσο τα αθλητικά του προσόντα, όσο και η τεχνική του ήταν εξαιρετικά σπάνια σε παίχτη της ηλικίας του. Βέβαια, κανείς δεν ήξερε τι μπορεί να συνέβαινε εκτός γηπέδου.
Το τί έγινε τον Ιανουάριο του 2022 είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους μας. Η -τότε- κοπέλα του τον κατήγγειλε για απόπειρα βιασμού, βιαιοπραγία και εξουσιαστική συμπεριφορά. Η αρχή αυτής της καταγγελίας είχε γίνει μέσω social media, όταν η καταγγέλλουσα δημοσίευσε φωτογραφίες με μώλωπες, που ισχυρίστηκε ότι ο Γκρίνγουντ της είχε προκαλέσει, καθώς και ηχητικά τα οποία έως ένα μεγάλο βαθμό επιβεβαίωναν -έστω φαινομενικά- τους ισχυρισμούς της.
Ο Άγγλος ποδοσφαιριστής συνελήφθη άμεσα από τις αρχές και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό εφόσον πλήρωσε τη σχετική εγγύηση (τον οποίο και έσπασε κάποια στιγμή) και κράτησε χαμηλό προφίλ σε κάθε πτυχή της ζωής του, περιμένοντας το δικαστήριο να αποφασίσει για τη τύχη του. Όλα αυτά μέχρι και πριν από λίγες μέρες που, όπως αναφέραμε προηγούμενα στο κείμενο, οι εισαγγελείς απέσυραν τις κατηγορίες, αφήνοντας τον ελεύθερο.
Ο Γκρίνγουντ, σε όλο αυτό το διάστημα παρέμενε παίκτης της Γιουνάιτεντ, η οποία τον πλήρωνε κανονικά και περίμενε μαζί του να ολοκληρωθεί η διαδικασία εξέτασης της καταγγελίας εις βάρος του πριν κάνει οποιαδήποτε κίνηση. Κατά την ανακοίνωση της απόσυρσης των κατηγοριών, οι «Κόκκινοι Διάβολοι» εξέδωσαν ανακοίνωση ότι για τους ίδιους το θέμα δεν έχει τελειώσει και θα ακολουθήσουν εσωτερικές διαδικασίες σχετικά με το θέμα πριν προβούν σε κάποια ανακοίνωση, αδειάζοντας εν μέρει τον «αθώο» παίκτη.
Υπάρχει πραγματική επιλογή για τη Γιουνάιτεντ;
Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πλέον, είναι πλήρως υπεύθυνη σχετικά με μέλλον του Γκρίνγουντ. Ένα μέλλον που σίγουρα δεν διαγράφεται λαμπρό, όπως πιστεύαμε όλοι μέχρι και πριν από 14 μήνες, αλλά μάλλον ζοφερό, πιθανότατα μακρυά από το ποδόσφαιρο ή τουλάχιστον το ανώτατο επίπεδο αυτού. Τη δεδομένη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, σημαντική μερίδα των οπαδών της ομάδας είναι κάθετοι ως προς την επιστροφή του Γκρίνγουντ στην ομάδα. Στα μάτια τους το ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι το έκανε δεν σημαίνει κιόλας ότι δεν το έκανε.
Είναι ξεκάθαρο ότι θεωρούν τον Άγγλο ένοχο και δε θα ήθελαν να τον ξαναδούν με την κόκκινη φανέλα και το άσπρο σορτσάκι. Στον αντίποδα, βέβαια, υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν ότι οι καταγγελίες ήταν σκόπιμες απέναντι του, λόγω της αναγνωρισιμότητας και της οικονομικής του επιφάνειας, οπότε εφόσον δεν μπορεί να αποδειχθεί η ενοχή του, καλώς να ορίσει πίσω στην ομάδα.
Στο σημείο αυτό η Γιουνάιτεντ έχει δύο δρόμους που μπορεί να ακολουθήσει. Ο πρώτος είναι να λύσει το συμβόλαιο του Γκρίνγουντ μονομερώς και να βγάλει μια απλή ανακοίνωση χωρίς φανφάρες και φιοριτούρες, ενημερώνοντας απλά για τη διακοπή της συνεργασίας τους. Με τον τρόπο αυτό, βέβαια, ο σύλλογος άθελα ή ηθελημένα θα στιγματίσει τον ποδοσφαιριστή, με τρόπο που πιθανότατα δεν θα του επέτρεπε να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια, δίνοντας μάλιστα και υπόσταση στις φήμες σχετικά με τον χαρακτήρα του.
Κάντε ένα like στη σελίδα μας στο facebook, αν δεν το έχετε ήδη κάνει!
Ο δεύτερος έχει δύο υπό-μονοπάτια. Είτε να παραδεχθεί δημόσια ότι οι κατηγορίες ήταν άδικες και χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις να τον εντάξει στην πρώτη ομάδα, είτε να προτάξει το «κοινωνικό πρόσωπο» και ο Γκρίνγουντ να γίνει σημαία για μια… δεύτερη ευκαιρία, που αξίζει κάθε ποδοσφαιριστής (και άνθρωπος) όταν άδικα κατηγορείται για τέτοια σοβαρά παραπτώματα. Ειδικά, δε, σε μια περίοδο που αρκετά τέτοια συμβάντα έχουν γίνει γνωστά ανά τον ποδοσφαιρικό κόσμο, ίσως να βρει και ακόμα περισσότερους υποστηρικτές.
Σε κάθε περίπτωση, η Γιουνάιτεντ θα βγει δυστυχώς χαμένη. Δεν υπάρχει επιλογή που να είναι ορθή ως προς το όλον της για να καλύψει όλες τις γνώμες που έχουν σχηματιστεί και ουσιαστικά πρέπει να σκεφτεί ποια ζημιά είναι διατεθειμένη να δεχθεί. Απόδειξη για το συγκεκριμένο αποτελεί η συζήτηση που άνοιξε ένα like του Γκάρι Νέβιλ στο Twitter σχετικά με την απόφαση της δικαιοσύνης για τον Γκρίνγουντ. Αρκετοί τον κατηγόρησαν ότι συμφωνεί στο «ξέπλυμα» ενός ποδοσφαιριστή επειδή απλά προέρχεται από την ομάδα του.
Με μια πρόχειρη έρευνα δεν εντόπισα κάτι, αλλά δεν νομίζω πως αντέδρασε με τον ίδιο τρόπο σε κάποιες από τις υποθέσεις που αφορούν τον Μπεντζαμίν Μεντί της Μάντσεστερ Σίτι, για τις οποίες επίσης «μαγικά» αθωώθηκε. Το θέμα περί κλίματος στην ομάδα μοιάζει αρκετά δευτερεύον στη συγκεκριμένη κουβέντα. Παρ’ όλα αυτά, στο μυαλό του γράφοντα υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση: τελικά μήπως δεν έχει σημασία ότι και να γίνει;
Μια ηθική με μνήμη κοντή
Ανεξάρτητα από την απόφαση της Γιουνάιτεντ για τον Γκρίνγουντ, η φήμη του ίδιου του ποδοσφαιριστή έχει αμαυρωθεί σημαντικά. Ακόμα και αν συνεχίσει σε κάποια άλλη ομάδα, οι κατηγορίες πιθανότατα θα τον ακολουθήσουν, τουλάχιστον για το πρώτο διάστημα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως όλο αυτό δεν μπορεί να ξεχαστεί, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν με περιπτώσεις ποδοσφαιριστών ακόμα μεγαλύτερου βεληνεκούς, όπως για παράδειγμα η κατηγορία βιασμού προς τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Μια κατηγορία για την οποία ο ίδιος τεχνικά ποτέ δεν αθωώθηκε, αλλά με το πέρασμα των χρόνων -ίσως και τεχνηέντως- ξεχάστηκε.
Και η αλήθεια είναι πως προσωπικά περιμένω με ανυπομονησία τόσο τις κινήσεις της Γιουνάιτεντ όσο και την αντιμετώπιση των φιλάθλων, είτε υποστηρίζουν την ομάδα είτε όχι. Ο λόγος δεν έχει σχέση με το ποδοσφαιρικό κομμάτι, αλλά με κάτι άλλο που όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο επαγγελματικά κόπτονται εδώ και αρκετά χρόνια: την ηθικότητα του αθλητισμού. Το πως οι ποδοσφαιριστές αποτελούν πρότυπο για τους νέους και πως οι ομάδες νιώθουν αίσθημα ευθύνης για το ποιοι παίκτες φοράνε τη φανέλα τους. Αλλά και το πως οι οπαδοί θα το εκλάβουν.
Για κάθε Γκίλφι Σίγκορθσον και Άνταμ Τζόνσον, που οι ποδοσφαιρικές ομάδες και οι φίλαθλοι τους έκαναν πέρα (με ή χωρίς την φυλάκιση τους να παίζει ρόλο), υπάρχουν τα παραδείγματα των Μπενζεμά, Ρονάλντο και Ντε Χέα που οι ομάδες και οι οπαδοί ξέχασαν με περισσή ευκολία την ανάμιξη τους σε ανάλογα περιστατικά. Ειδικά στην περίπτωση του Μπενζεμά, που κρίθηκε ένοχος στις κατηγορίες του Βαλμπουενά, αλλά ο κόσμος συνεχίζει να τον επευφημεί κάθε Σαββατοκύριακο.
Παρά τις κατηγορίες που τους βάρυναν και ποτέ δεν δικάστηκαν (με εξαίρεση του Μπενζεμά), όλοι συνέχισαν να μεγαλουργούν στο γήπεδο και ο κόσμος άφησε τις ιστορίες αυτές πίσω του, μόνο μέχρι να αναθερμανθούν για κάποιον λόγο, χωρίς κανείς να δώσει σημασία. Ειδικά στην περίπτωση του Μπενζεμά, αλλά και του Ρονάλντο, που ακριβώς βρίσκεται η ηθική των ομάδων;
Που ξεκινάει να μη συμφέρει μια ομάδα να πράξει ανάλογα με τη Γιουνάιτεντ στην περίπτωση του Γκρίνγουντ ή την Σίτι στην περίπτωση του Μεντί, αλλά να προσπαθήσει να απορροφήσει τον όποιο αντίκτυπο; Πως ακριβώς είναι ηθική η αποβολή του Μεντί και του Γκρίνγουντ από τις ομάδες τους, αλλά δεν είναι ανήθικη η μη αποβολή του Ντε Χέα όταν μπλέχτηκε ως ενδιάμεσος για βιασμούς γυναικών από συμπαίκτες του; Και πως θα είναι ηθική η οποιαδήποτε ομάδα αν εντάξει στις τάξεις της τον κάθε Γκρίνγουντ και τον κάθε Μέντι, σε περίπτωση που ανοίξει μελλοντικά η υπόθεση με περισσότερα στοιχεία;
Η αλήθεια είναι πως κανένας ποδοσφαιριστής δεν ρωτήθηκε αν θέλει να αποτελεί πρότυπο ηθικής, ευγενούς άμιλλας και ίνδαλμα για μικρά παιδιά. Ούτε ρωτήθηκε αν είναι σε θέση να τα καταφέρει. Βέβαια, οι ομάδες κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να κρατηθεί αυτή η εικόνα προς την… πηγή εσόδων τους (δηλαδή τους οπαδούς, που άμεσα ή έμμεσα τις πληρώνουν). Δεν ξέρω αν ο Γκρίνγουντ είναι αθώος ή όχι, αλλά όσο ξεπετάγονται νέες υποθέσεις σαν τη δική του, αυτό το αφήγημα οφείλει να αλλάξει. Γιατί σίγουρα δεν είναι τα πρότυπα που εμείς θα θέλαμε τόσο για εμάς, όσο και για τα παιδιά μας.
Διαβάστε επίσης για τον πρώην παίκτη της Μπράιτον που θέλει να αποκλείσει τη Ρεάλ Μαδρίτης!
