Το συγκεκριμένο άρθρο δεν αναφέρεται στην εθνική ομάδα της Ουρουγουάης, η οποία κατέκτησε το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο το 1930. Η σημερινή μας αναδρομή έχει να κάνει με την West Auckland Town και τις δύο συναπτές κατακτήσεις του Sir Thomas Lipton Trophy, ή αλλιώς «Του πρώτου παγκοσμίου κυπέλλου».
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, πρέπει να αναφερθεί πως η West Auckland F.C, ιδρύθηκε το 1893 και εδρεύει στο ομώνυμο χωριό West Auckland, το οποίο υπάγεται στο County Durham της Βορειοανατολικής Αγγλίας. Οι «Δυτικοί», όπως είναι το ψευδώνυμο τους, σήμερα αγωνίζονται στην Nothern League, η οποία και έρχεται ένατη στην σειρά κατάταξης των πρωταθλημάτων της Αγγλίας. Ακόμη, ποτέ τους δεν έχουν καταφέρει να αγωνιστούν σε πρωτάθλημα της Football League. και έδρα της ομάδας είναι το The Wanted Metal stadium, γήπεδο χωρητικότητας 2000 κόσμου.
Πολλοί από εσάς που διαβάζεται το συγκεκριμένο αφιέρωμα αυτή την στιγμή, το πιο πιθανόν είναι να απορείτε πως μπορεί μια ομάδα της ένατης κατηγορίας να έχει υπάρξει παγκόσμια πρωταθλήτρια. Και όμως φίλοι μου γίνεται, ή ακόμη καλύτερα, έγινε και μάλιστα δύο φορές. Ανοίγοντας κανείς τα βιβλία της ποδοσφαιρικής ιστορίας και ανατρέχοντας έναν ολόκληρο αιώνα και μια δεκαετία πίσω, θα σταματήσει σε μια διοργάνωση, η οποία όπως ήδη ειπώθηκε, ονομαζόταν Sir Thomas Lipton Trophy.
Συγκεκριμένα, η διοργάνωση αυτή ήταν μια έμπνευση του επιχειρηματία Thomas Lipton. Ναι, καλά καταλάβατε, πρόκειται για τον ιδρυτή της διάσημης εταιρείας τσαγιού Lipton. Ο κύριος Lipton λοιπόν, ήθελε να φτιάξει μια ποδοσφαιρική διοργάνωση, η οποία θα φιλοξενούσε ομάδες από όλη την Ευρώπη, κάτι που τελικά είδε να γίνεται στην πράξη. Το Sir Thomas Lipton Trophy, φιλοξενήθηκε στο Τορίνο της Ιταλίας και έλαβε χώρα δύο φορές, το 1909 και το 1911.
Για την επικείμενη διοργάνωση, έδειξαν ενδιαφέρον η Ιταλία, η Γερμανία και η Ελβετία, οι οποίες έστειλαν ως εκπροσώπους τους ομάδες που συγκαταλέγονταν εκ των καλύτερων στις εγχώριες διοργανώσεις εκείνης την εποχής. Πιο λεπτομερώς, η Ιταλία εκπροσωπήθηκε από το Torino XI (απαρτιζόταν από ποδοσφαιριστές των Juventus και Torino), η Γερμανία από την Stuttgarter Sportfreunde και η Ελβετία από την Winterthur. Ο Lipton, επιθυμούσε η τετράδα της διοργάνωσης να απαρτιζόταν από αγγλικό σύλλογο και για αυτόν τον λόγο αποτάθηκε με πρόσκληση στην αγγλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου, ούτως ώστε να στείλει κάποια ομάδα. Χωρίς να κάνει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση (βλέπε πρώτο κύπελλο πρωταθλητριών(!)), οι Άγγλοι αρνήθηκαν. Παρόλα αυτά, ο ισχυρός άνδρας εξακολουθούσε να θέλει να δει κάποιον αγγλικό σύλλογο να λαμβάνει μέρος στο Sir Thomas Lipton Trophy.
Έτσι, αποφάσισε να στείλει πρόσκληση στην άσημη ομάδα της West Auckland, η οποία μεταξύ άλλων εκείνη την εποχή, απαρτιζόταν κυρίως από ανθρακωρύχους! Αξίζει να σημειωθεί, πως κανείς δεν ξέρει τον ακριβές λόγο που επιλέχτηκε η συγκεκριμένη ομάδα από τον κύριο Lipton. Παρόλα αυτά, κυριαρχούν δύο εκδοχές, οι οποίες «προσπαθούν» να δικαιολογήσουν το παραπάνω γεγονός. Η μια εκδοχή λέει πως ένας στενός συνεργάτης του κυρίου Lipton ήταν διαιτητής στην Northen League και πιστεύεται ότι συνέβαλε στην εύρεση μιας υποκατάστατης ομάδας από το συγκεκριμένο πρωτάθλημα, δηλαδή την West Auckland Town. Η άλλη διαδεδομένη εκδοχή, πολύ πιο τραβηγμένη από την προηγούμενη, εξηγεί πως ο Lipton ήθελε να στείλει πρόσκληση στην Woolwich Arsenal, σημερινή Arsenal F.C.. Ως αποτέλεσμα αυτού, έδωσε εντολή στην γραμματέα του να έρθει σε επαφή με τους “WA”. Η ίδια, σύμφωνα πάντα με την συγκεκριμένη φήμη, κατάλαβε λάθος και έτσι δεν προσκάλεσε τους «κανονιέρηδες», αλλά την West Auckland!
Προφανώς και η ομάδα της Northen League αποδέχτηκε την πρόσκληση και έτσι το Sir Thomas Lipton Trophy θα αποτελείτο από τέσσερις ομάδες τεσσάρων διαφορετικών Ευρωπαϊκών χωρών, γεγονός που συνέβαινε για πρώτη φορά στην ποδοσφαιρική ιστορία. Το τουρνουά αυτό, περιλάμβανε μονούς ημιτελικούς, αγώνα μεταξύ των δύο ηττημένων για την τρίτη θέση και φυσικά τον τελικό. Οι ανθρακωρύχοι ποδοσφαιριστές της πρωταγωνίστρια μας, αφού ταξίδεψαν στο Τορίνο με αποκλειστικά δικά τους έξοδα, έμελλε να κάνουν τον κόσμο να μιλά για αυτούς μέχρι και σήμερα.
Αρχικά, η West Auckland, πήρε το εισιτήριο για τον τελικό νικώντας με 2-0 την Sportfreunde Stuttgart, ενώ έφτασε για πρώτη φορά στην κορυφή του κόσμου στις 12 Απριλίου το 1909, μετά την νίκη της με επίσης 2-0 κόντρα στην Winterthur. Οι scorers του μεγάλου τελικού ήταν ο τότε αρχηγός της ομάδας, Bob Jones, με εύστοχο χτύπημα πέναλτι και Jock Jones.
Όπως προαναφέρθηκε, το Sir Thomas Lipton Trophy, διεξήχθη με την ίδια μορφή, δύο χρόνια αργότερα, δηλαδή το 1911. Η μόνη ομάδα που έλαβε και πάλι μέρος στην διοργάνωση ήταν η κάτοχος του. Όσο αφορά τις αλλαγές ως προς τις ομάδες που θα συμμετείχαν στο δεύτερο Sir Thomas Lipton Trophy, η γερμανική ομάδα από την Stuttgart δεν έλαβε μέρος αυτή τη φορά, η Ελβετία εκπροσωπήθηκε από την Zurich, ενώ οι δύο ομάδες του Τορίνου αποφάσισαν να μην κάνουν μια μικτή ομάδα, αλλά να αγωνιστούν και οι δύο ξεχωριστά.
Η αγγλική ομάδα, παρευρέθηκε στην διοργάνωση με σχεδόν εντελώς διαφορετικό roster, καθώς οι περισσότεροι από τους πρωταθλητές κόσμου του 1909, δεν είχαν την άνεση να θυσιάσουν άλλα χρήματα και μεροκάματα για να ταξιδέψουν. Αυτό δεν πτόησε τους «Δυτικούς», οι οποίοι συνέχισαν ακριβώς από εκεί που έμειναν πριν από δύο χρόνια, αφού στον ημιτελικό επικράτησαν τον Ελβετών με το αγαπημένο τους 2-0. Στον τελικό της 17ης Απριλίου, η West Auckland, τέθηκε αντιμέτωπη με την σημερινή υπερδύναμη του Ιταλικού, και όχι μόνο ποδοσφαίρου, Juventus. Οι ανθρακωρύχοι κατάφεραν να κατακτήσουν το Sir Thomas Lipton Trophy και ταυτόχρονα όλο τον κόσμο για δεύτερη συνεχόμενη φορά, διασύροντας την «γηραιά κυρία» με 6-1. Οι scorers του τελικού ήταν οι Drol Moore (2), Fred Dunn (2), Andy “Chips” Appleby και Joe Rewcastle.
Καταρχάς, αξίζει να αναφερθεί πως όταν η West Auckland κατάκτησε το Sir Thomas Lipton Trophy, έφυγε από το Τορίνο με άδεια χέρια, καθώς το τρόπαιο δεν ήταν έτοιμο! Παρόλα αυτά, την δεύτερη φορά που ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του κόσμου, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά, αφού εν τέλει της παραδόθηκε και επίσημα το ιστορικό τρόπαιο. Εκ των υστέρων όμως, γίνεται κατανοητό πως η συγκεκριμένη κούπα δεν είναι μόνο ιστορική, αλλά είναι και πολυταξιδεμένη.
Λόγω των οικονομικών προβλημάτων που προκάλεσε η περιοδεία στο Τορίνο το 1911, ο σύλλογος έπρεπε να βρει άμεσα 40 λίρες. Την λύση για οικονομική βοήθεια την είχε ο κύριος Lanchester, ένας ξενοδόχος του West Auckland, του οποίου το πανδοχείο με όνομα Wheatsheaf Hotel, ήταν και το αρχηγείο του συλλόγου. Ο Lanchester, προμηθεύτηκε να βοηθήσει τον σύλλογο, δίνοντας του τις 40 λίρες, όμως για αντάλλαγμα αυτού, ζήτησε να κρατήσει το Sir Thomas Lipton Trophy, μέχρι να του επιστραφούν τα χρήματα. Τα χρόνια πέρναγαν και οι «Δυτικοί» δεν είχαν καταφέρει ακόμη να πάρουν πίσω το τρόπαιο που διακομματικά τους άνηκε. Όταν ο Lanchester πέθανε, το τρόπαιο πέρασε στα χέρια της χήρας πλέον γυναίκας του, Mary Lanchester, η οποία έμενε στο Liverpool. Έτσι, το τρόπαιο συνέχισε να βρίσκεται στα χέρια της οικογένειας. Εν τέλει, το 1960, η τότε διοίκηση της West Auckland ήρθε σε συμφωνία με την οικογένεια Lanchester για να τους επιστραφεί το τρόπαιο έναντι 100 λιρών, το ποσό το οποίο μάζεψε ο σύλλογος μέσω και βοήθειας των κατοίκων του χωριού.
Το Sir Thomas Lipton Trophy, παρέμεινε στο West Auckland Working Mens Club & Institute μέχρι και το 1994. Εκείνη την χρονιά, έμελλε να συμβεί κάτι τραγικό, τόσο για την ομάδα της West Auckland F.C. όσο και για το ποδόσφαιρο γενικότερα. Το τρόπαιο κλάπηκε και μέχρι σήμερα, παρά τις προσπάθειες της αστυνομίας (μεταξύ άλλων προσέφερε ανταμοιβή 2000 λιρών για την εύρεσή του) ακόμη δεν έχει βρεθεί. Αυτή τη στιγμή, στην θέση του βρίσκεται ένα πιστό αντίγραφο.
Εκατό χρόνια μετά και συγκεκριμένα την πρώτη Αυγούστου το 1909, n West Auckland ταξίδεψε ξανά για το Τορίνο, μετά από ένα αιώνα, για να παίξει φιλικό αγώνα με την ομάδα της Juventus, με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από την διεξαγωγή του Sir Thomas Lipton Trophy. Όπως αναμενόταν, ο συγκεκριμένος αγώνα δεν έμοιαζε καθόλου με εκείνον του 1909, αφού η Juventus ήταν εκείνη που πανηγύρισε τη νίκη αυτή τη φορά και μάλιστα με το εμφατικό 7-1.
Επίσης, στις 12 Οκτωβρίου το 2013, μέσα σε μεγάλη συγκίνηση των παρευρισκόμενων, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος των πρωταθλητών κόσμου για τις seasons 1909 και 1911. Των τριών μέτρων άγαλμα, βρίσκεται στο West Auckland Village Green και αναπαριστά έναν ανθρακωρύχο να είναι στο έδαφος, κρατώντας ένα κασμά, προσπαθώντας να πάρει την μπάλα από αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Συνεχίζοντας, ο εγγονός του David Ticer Thomas, ενός εκ των πρωταγωνιστών του τότε θριάμβου και πρώην Άγγλο διεθνής ποδοσφαιριστής, Dave Thomas, παρευρέθηκε στο συγκεκριμένο γεγονός παραθέτοντας μάλιστα κάποιες πολύ συγκινητικές δηλώσεις.
«Ο παππούς μου πέθανε όταν ήμουνα 13 χρονών, όμως μου είπε την ιστορία. Ήταν πολύ περήφανος για αυτό και νομίζω πως θα αγαπούσε αυτό το άγαλμα».
Κλείνοντας, για όσους εσάς σκεφτήκατε πως η πιο πάνω ιστορία θα μπορούσε να γυριστεί σε ταινία ενδεχομένως, θα σας απογοητεύσω λέγοντας σας όη εταιρεία παραγωγής ταινιών Tyne Tees Studio το έχει πράξει ήδη, δίνοντας την τον τίτλο: «The World Cup: A Captain’s Tale». Μέσω αυτής της ταινίας σας προσφέρετε η δυνατότητα να καθίσετε αναπαυτικά στον καναπέ σας και να παρακολουθήσετε το πως μια ομάδα ανθρακωρύχων κατάφεραν να κατακτήσουν το «Πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο».
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=oCfybENNh1k[/embedyt]
Συντάκτης: Κωνσταντίνος Νικολάου
