Το egglezoi.gr εντοπίζει τις τακτικές αλλαγές σε σχέση με πέρυσι στο παιχνίδι της Manchester City απέναντι στην Arsenal και γράφει για τον καινοτόμο Pep Guardiola.
«Για να φτάσεις στο τέλειο πρέπει να προπονηθείς, αλλά για να το ξεπεράσεις πρέπει να αλλάξεις». Δεν υπάρχει νομίζω κάτι καλύτερο από τα λόγια του πρώην Καταλανού αθλητή του Χάντμπολ, Xesco Espar, για να περιγράψει τη φιλοσοφία όλων των μεγάλων ομάδων της ιστορίας. Η επιτυχία προϋποθέτει την εξέλιξη, την αλλαγή σε όλους τους τομείς γενικότερα και όχι μόνο στον αθλητισμό. Οι…διψασμένοι για μάθηση και συνεχή βελτίωση είναι λοιπόν αυτοί που ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους και αναμφίβολα ο Pep Guardiola συγκαταλέγεται σ’ αυτούς.
Επιστρέφοντας στα «καθαρά» ποδοσφαιρικά, η τρίτη σεζόν στην Αγγλία ξημέρωσε για τον Pep και αναμένεται ακόμα πιο δύσκολη από τις προηγούμενες, καθώς οι προσδοκίες είναι ακόμη υψηλότερες. Η πολυπόθητη διάκριση στην Ευρώπη αναζητείται διακαώς από τους «Πολίτες» ενώ και η διατήρηση των σκήπτρων στο πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του πλανήτη αποτελεί άλλη μία πρόκληση για τον Pep Guardiola. Γνωρίζει πλέον πως οι αντίπαλες ομάδες έχουν μελετήσει καλύτερα το περσινό του «μαγικό» σύστημα και πιθανόν έχουν βρει κάποια αντίδοτα. Η ανάγκη λοιπόν για εξέλιξη και βελτίωση του τρόπου παιχνιδιού της City ωθεί τον Pep να καινοτομήσει και να παρουσιάσει νέες αποτελεσματικές τακτικές.
Την περσινή σεζόν ο πρόωρος τραυματισμός του Mendy και η επιθυμία του να χωρέσει στο ίδιο σύστημα τους De Bruyne και D.Silva τον οδήγησε στην εφαρμογή ενός 4-3-3 η καλύτερα 4-1-2-3, το οποίο αποδείχθηκε εξαιρετικό. Walker και Delph λειτουργούσαν ως inverted full-backs, συγκλίνοντας στον άξονα για να βοηθήσουν τον Fernandinho, με τον πρώτο να έχει βέβαια μία παραπάνω ελευθερία για επιθετικά ανεβάσματα. De Bruyne και Silva πρόσφεραν εξαιρετική δημιουργία, αλλά και εκτέλεση από τα επιθετικά half-spaces, ενώ οι Sterling, Sane, Bernardo Silva έδιναν το απαραίτητο πλάτος στο παιχνίδι της City παίζοντας αρκετά «ανοιχτά». Απέναντι σε ομάδες που… «πάρκαραν το λεωφορείο», μία έκφραση που πρωτοείπε ο Mourinho, o Guardiola δεν δίσταζε να «αντιστρέφει την πυραμίδα» στη φάση της επίθεσης χρησιμοποιώντας ένα 2-3-5. Ένα σύστημα το οποίο επανέφερε ο ίδιος στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Bayern Munich μετά από σχεδόν έναν αιώνα, έστω και αν τώρα εφαρμόστηκε αρκετά διαφορετικά.
Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, η εν λόγω διάταξη «ιδρύθηκε» το 1880 στο πανεπιστήμιο του Cambridge και θεμελιώθηκε ως παγκόσμια διάταξη χάρη στην επιτυχία της Blackburn Rovers. Αναβιώνοντας κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, το σύστημα αυτό μετά από την παρότρυνση του φίλου και δάσκαλου του Juan Manuel Lillo, ο Guardiola έδειξε το δρόμο στους προπονητές που ψάχνουν επιθετικές λύσεις απέναντι σε άμυνες που περιμένουν πολύ πίσω. Παρόμοιες ιδέες, οι οποίες πρωτοεμφανίστηκαν παλαιότερα, υπάρχουν σε κορεσμό και είναι ικανές ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο το ποδόσφαιρο. Ωστόσο λίγοι είναι εκείνοι που προσπαθούν να τις «ανακαινίσουν» καθώς οι περισσότεροι αρκούνται στα καθιερωμένα. Όπως εύστοχα έχει διαπιστώσει πάντως και ο Αργεντίνος προπονητής Angel Kappa, το ποδόσφαιρο του μέλλοντος έχει τις ρίζες του στο ποδόσφαιρο του παρελθόντος.
Πίσω στο παρόν, η εμφάνιση της Manchester City απέναντι στην Arsenal στην πρώτη αγωνιστική της Premier League μας έδωσε πολύ τροφή για συζήτηση. Οι αλλαγές σε σχέση με την περσινή σεζόν ήταν παραπάνω από εμφανείς. Ο Guardiola ξεκίνησε με το καθιερωμένο 4-3-3, το οποίο όμως ήταν στην πράξη αρκετά διαφορετικό και στην πορεία του παιχνιδιού εξελίχθηκε σ’ ένα 3-4-3. Η χρησιμοποίηση του Mahrez στην δεξιά πτέρυγα με σκοπό να συγκλίνει προς τα μέσα συνεπαγόταν τα συνεχή overlaps του Kyle Walker, κυρίως στην αρχή του αγώνα, με το δίδυμο αυτό να προκαλεί τρομερά προβλήματα στη δεξιά πτέρυγα της Arsenal, όπου υπήρχαν ο κατ’ ανάγκη αριστερός μπακ Maitland-Niles και ο αργός, χωρίς καθόλου τρεξίματα Mkhitaryan. Από τα αριστερά ο Sterling έπαιζε και αυτός με ανάποδο πόδι όμως ο μπακ της αριστερής πλευράς Mendy, είχε διαφορετικές οδηγίες απ’ ότι ο Walker. Ο Γάλλος αμυντικός σύγκλινε προς τα μέσα, σχηματίζοντας έναν ρόμβο στον κέντρο μαζί με τους Fernandinho, Gundοgan και τον πιο προωθημένο Bernardo Silva, έτσι ώστε να απασχολεί τον Ozil και να αφήνει τον Sterling σε καταστάσεις ένας μ’ έναν με τον Bellerin. Τα δύο full-backs ανέβαιναν, λοιπόν, πολύ περισσότερο σε σχέση με πέρυσι, συμμετέχοντας έτσι αρκετά στην επιθετική λειτουργία. Η εικόνα δείχνει χαρακτηριστικά τους χώρους όπου κινούνταν ο Walker.
Στην πορεία του παιχνιδιού ο Mendy ανέλαβε πλέον τον παραδοσιακό του ρόλο και χάρη στην ενέργεια και την ταχύτητα του ανέβαινε συνεχώς στο επιθετικό μισό και πρόσφερε πλάτος στο παιχνίδι, με τον Sterling να παίζει τώρα πιο κοντά στην περιοχή. Παράλληλα μετά τα πρώτα 15-20 λεπτά ο Guardiola άλλαξε το σύστημα στη φάση της ανάπτυξης, με σκοπό να διευκολύνει την ανάπτυξη από πίσω, παίζοντας πλέον με τρεις πίσω, τους Stones, Laporte, Walker, με τα ανεβάσματα του τελευταίου να περιορίζονται. Κάτι που αξίζει επίσης ν’ αναφερθεί είναι η παρουσία των δύο οχταριών, Gundogan και Bernardo Silva. Πέρυσι οι παίκτες που κάλυπταν τις αντίστοιχες θέσεις έπαιζαν πολύ προωθημένα καθώς τη θέση τους στο κέντρο κάλυπταν τα δύο μπακ. Την Κυριακή όμως ο Gundogan είχε διαφορετικό ρόλο παίζοντας πιο κοντά στον Fernandinho, για να προσφέρει την απαραίτητη αμυντική στήριξη, ενώ ο Bernardo Silva έπαιζε πιο κεντρικά από ότι θα περιμέναμε πατώντας συχνά περιοχή. Βέβαια η επιστροφή De Bruyne, Silva στην ενδεκάδα θα σηματοδοτήσει πιθανώς την επαναφορά στο περσινό σύστημα. Το μόνο σίγουρο είναι όμως πως οι αλλαγές στο πρώτο ματς απέναντι στην Arsenal ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και άκρως αποδοτικές και με την επιστροφή του Mendy ο Pep δείχνει διατεθειμένος να εκμεταλλευτεί περισσότερο τις επιθετικές αρετές των δύο μπακ του. Μένει να δούμε το πως θα το καταφέρει χωρίς να επηρεάσει αρνητικά την αμυντική λειτουργία. Δείτε στην εικόνα τους χώρους δράσης του Mendy.
Συνοψίζοντας, ο Pep συνεχίζει να καινοτομεί και να δοκιμάζει συνεχώς νέες τακτικές για μία ακόμη σεζόν. Αυτά που έχει ήδη μάθει ήδη στην Αγγλία είναι πάρα πολλά και έχουν συμβάλλει και στην προσωπική του βελτίωση και ωριμότητα ως προπονητής. Συνεχίσει λοιπόν να μαθαίνει και να εξελίσσεται και δείχνει έτοιμος να αλλάξει ό, τι χρειάζεται στις τακτικές της City για να πάρει τη νίκη. Ο Marti Perarnau χαρακτήρισε στο βιβλίο του το αγαπημένο σύστημα του Guardiola ως την αλλαγή και νομίζω δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη διάψευση όλων όσων χαρακτηρίζουν δογματικό τον Pep. Ναι, οι βασικές αρχές του παιχνιδιού του παραμένουν σταθερές, όμως ο ίδιος δεν σταματάει να ψάχνει, να μαθαίνει και ν’ αλλάζει πράγματα, όταν η ομάδα του δε παίζει όπως ο ίδιος θέλει. Δανειζόμενοι μια φράση του σπουδαίου μουσικού Benjamin Britten, η διαδικασία της μάθησης είναι σαν να κωπηλατούμε ενάντια στο παρόν. Εάν σταματήσουμε, θα αρχίσουμε να πηγαίνουμε προς τα πίσω. Η μάθηση, λοιπόν, αποτελεί τον κινητήρα όλων των εξελίξεων.
*Το άρθρο περιέχει πληροφορίες από το βιβλίο Pep Guardiola: The Evolution του Marti Perarnau.
Συντάκτης: Γιώργος Αλεξάκης
