Μπορεί το παρόν άρθρο να γράφτηκε στις 25 Αυγούστου, όμως μετά και την προχθεσινή ήττα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παραμένει επίκαιρο.
Μετά το τέλος της καταστροφικής σεζόν 2021-22 οι «Κόκκινοι» του Μάντσεστερ αποφάσισαν να κάνουν ένα restart. Προσελήφθη από νωρίς ως προπονητής ο ανερχόμενος Έρικ Τεν Χαγκ (τον οποίο είχαμε θεωρήσει την καλύτερη δυνατή επιλογή σε άρθρο του Ιανουαρίου), ένας θιασώτης του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου και ένθερμος θαυμαστής του Πεπ Γκουαρδιόλα, ο οποίος έχει να επιδείξει καταπληκτική δουλειά στον πάγκο του Άγιαξ την περίοδο 2017-2022.
Οι μεταγραφές
Στον νέο καπετάνιο των «Μπέμπηδων» δόθηκαν μεγάλες ελευθερίες και υποτίθεται πως θα του παρεχόταν μεγάλο μπάτζετ, ώστε ο σύλλογος να κινηθεί έγκαιρα και να αποκτήσει τους (πολλούς) ποδοσφαιριστές που χρειαζόταν, για να είναι διαθέσιμοι πριν την έναρξη της προετοιμασίας. Κάνοντας ένα χρονικό άλμα τριών μηνών προς τα εμπρός βλέπουμε πως αυτοί που έχουν αποκτηθεί έως τώρα είναι οι Λισάντρο Μαρτίνεζ, Ταϊρέλ Μαλάσια, Κασεμίρο και Κρίστιαν Έρικσεν.
Ο Μαρτίνεζ είναι εξαιρετικός κεντρικός αμυντικός, σκληροτράχηλος και άριστος με την μπάλα στα πόδια, πράγμα που βοηθάει τον Τεν Χαγκ να παίξει το ποδόσφαιρο που θέλει, στο οποίο έχει κομβικό ρόλο η ανάπτυξη από πίσω. Ο Αργεντινός όμως έγινε κάτοικος Μάντσεστερ τις τελευταίες μέρες του Ιουλίου, μετά το τέλος της προετοιμασίας και μόλις δυο έβδομάδες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος.
Μια ομάδα που έχει στόχο το ολικό rebuild και την επαναφορά στον αφρό του αγγλικού ποδοσφαίρου θα έπρεπε να τον είχε αποκτήσει αρκετά νωρίτερα, χωρίς χρονοτριβές προκειμένου να γλιτώσει κάποια χρήματα στις διαπραγματεύσεις με τον Άγιαξ (που δεν τα γλίτωσε, το κόστος της μεταγραφής ανήλθε σε περισσότερα από 57 εκατομμύρια ευρώ).
Ο Μαλάσια είναι επίσης καλός παίκτης και ταιριαστός με το σύστημα του προπονητή του, ενώ μεταγράφηκε για το μικρό σχετικά ποσό των 15 εκατομμυρίων. Ήταν όμως η θέση του αριστερού μπακ το πρόβλημα; Με τον Σο, έστω κι αν είναι χειρότερος, η σεζόν θα έβγαινε ικανοποιητικά. Το θέμα είναι η δεξιά πτέρυγα της άμυνας, η οποία παραμένει γυμνή, με τον μετριότατο Νταλότ και τον ανεπαρκή Μπισάκα να μην δείχνουν ότι αξίζουν θέση στο ρόστερ. Αν έπρεπε να αποκτηθεί πλάγιο μπακ, ήταν για τη δεξιά πλευρά.
Ο Έρικσεν αποτελεί έναν ακόμη ικανότατο ποδοσφαιριστή. Καλός τεχνίτης, καλός τακτικά και με εξαιρετικό vision. Και; Ήταν τόσο απαραίτητος, ενώ υπάρχουν ήδη οι Μπρούνο Φερνάντες και Φαν Ντε Μπεκ, που παίζουν στην ίδια θέση; Μόνη δικαιολογία είναι πως ο Δανός αποκτήθηκε ως ελεύθερος.
Τέλος πάμε στον Κασεμίρο. Ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα πως είναι πάρα πολύ καλός παίκτης και πως σίγουρα θα προσφέρει πολλά πράγματα, συμμαζεύοντας το χάος στο κέντρο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το πρόβλημα είναι πως η ομάδα επί τρεις σχεδόν μήνες προσπαθούσε να υπογράψει τον Φρένκι Ντε Γιονγκ, ώστε να αποκτήσει έναν deep lying playmaker, δηλαδή ένα αμυντικό χαφ που φτιάχνει παιχνίδι από πίσω, σύμφωνα με τα θέλω του προπονητή της.
Ωστόσο συνέχισε να χρονοτριβεί μ’ αυτή την υπόθεση, ακόμη κι όταν φάνηκε πως δεν θα έχει αίσιο τέλος. Το ορθολογικό θα ήταν να στραφεί σε εναλλακτική λύση, ψάχνοντας κάποιο άλλο αμυντικό χαφ με παρόμοια χαρακτηριστικά, όπως για παράδειγμα τον Νέβες της Γουλβς ή τον τότε ελεύθερο Μπουμπακάρ Καμαρά. Αντιθέτως έως τα μέσα Αυγούστου δεν μεταγράφηκε κανένα εξάρι, με αποτέλεσμα μετά τις ήττες των δύο πρώτων αγωνιστικών να επικρατήσει πανικός και να στραφεί σε όποιον διαθέσιμο υπήρχε.
Αυτός τελικά ήταν ο Κασεμίρο, ένας καθαρός κόφτης του οποίου το αγωνιστικό στυλ δεν έχει καμία σχέση με τον Ντε Γιονγκ. Δείγμα μάλιστα του πανικού που επικράτησε είναι το ποσό των 70+10 εκατομμυρίων που δόθηκε στη Ρεάλ για την αγορά ενός 30χρονου παίκτη, καθώς και το τετραετές συμβόλαιο που δόθηκε στον ίδιο, με τις εξωφρενικές απολαβές των 18 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως!
Η περίπτωση Άντονι
Τη στιγμή που γράφεται το άρθρο η Γιουνάιτεντ κυνηγά την αγορά του Βραζιλιάνου εξτρέμ Άντονι απ’ τον Άγιαξ, με το ποσό που αναμένεται να συμφωνηθεί να ξεπερνάει τα 90 εκατομμύρια ευρώ. Ναι, καταπληκτικός παίκτης ο Άντονι, κανείς δεν ισχυρίζεται το αντίθετο, το ποσό της επερχόμενης μεταγραφής όμως είναι εξωφρενικό. Ακόμη περισσότερο τη στιγμή που στις αρχές του καλοκαιριού θα μπορούσε να είχε αποκτηθεί για 60 περίπου εκατομμύρια. Όμως τότε ο σύλλογος δεν ήθελε να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη και τώρα το πληρώνει.
Όπως επίσης στις περιπτώσεις των Μαλάσια και Έρικσεν, οι «Μπέμπηδες» κάνουν μεταγραφή σε θέση που δεν πονάνε. Στα εξτρέμ υπάρχουν ήδη οι Ράσφορντ, Σάντσο, Ελάνγκα, Ρονάλντο ως εσωτερικός επιθετικός κι ο πολλά υποσχόμενος, νεαρός Γκαρνάτσο. Αξίζει να δοθούν τόσα πολλά χρήματα για ποδοσφαιριστή που παίζει σε θέση, στην οποία υπάρχουν τόσες επιλογές; Μάλλον όχι.
Προτεραιότητα θα έπρεπε να είχε δοθεί στην απόκτηση ενός δεξιού μπακ κι ενός οκταριού, καθώς ακόμη και μετά την απόκτηση του Κασεμίρο το κέντρο της ομάδας παραμένει γυμνό. Είναι απορίας άξιο το γεγονός πως δεν συζητήθηκε καν η απόκτηση του Τίλεμανς, του οποίου το συμβόλαιο με τη Λέστερ ολοκληρώνεται το επόμενο καλοκαίρι, άρα είναι εξαιρετικά αμφίβολο πως οι «Αλεπούδες» θα αξίωναν περισσότερα από 30-40 εκατομμύρια ευρώ.
Γιατί αυτά τα λάθη;
Όλοι αυτοί οι βιασμοί της ποδοσφαιρικής λογικής πηγάζουν απ’ το διοικητικό μέρος της Μάντσεστερ. Πέρα απ’ την προφανή ασχετοσύνη και αδιαφορία των ιδιοκτητών του συλλόγου, βλέπουμε ένα οργανόγραμμα τουλάχιστον απαρχαιωμένο.
